Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.289.2019.1.AW
z 28 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy za datę powstania u Wnioskodawcy przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez Klub usługi reklamowe, rozliczane w półrocznych okresach rozliczeniowych, wskazywanych w treści zawieranych przez Wnioskodawcę umów z reklamodawcami oraz w wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach, należy każdorazowo uznać ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego, określonego w umowie i na wystawionej fakturze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy za datę powstania u Wnioskodawcy przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez Klub usługi reklamowe, rozliczane w półrocznych okresach rozliczeniowych, wskazywanych w treści zawieranych przez Wnioskodawcę umów z reklamodawcami oraz w wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach, należy każdorazowo uznać ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego, określonego w umowie i na wystawionej fakturze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Klub”), będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jest klubem sportowym (działającym w formie prawnej spółki akcyjnej), uczestniczącym w rozgrywkach siatkarskich na poziomie krajowym i międzynarodowym.

W związku z tym, Wnioskodawca, obok powyższej działalności, świadczy nadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi reklamowe na rzecz swoich kontrahentów (reklamodawców), polegające między innymi na eksponowaniu nazw reklamodawców oraz ich materiałów reklamowych:

• na strojach sportowych zawodników (meczowych, treningowych i innych związanych z działalnością Klubu);
• w macierzystym obiekcie sportowym Klubu (Hala Widowiskowo-Sportowa) użytkowanym przez Klub w trakcie rozgrywek sportowych;
• w publikacjach, wydawnictwach poligraficznych i innych formach promocyjno-reklamowych, realizowanych przez Klub;
• na stronie internetowej Klubu.
  
  

Wnioskodawca otrzymuje za ww. usługi wynagrodzenie w półrocznych okresach rozliczeniowych, wskazanych w umowach z reklamodawcami, tj.:

• od 1 stycznia do 30 czerwca danego roku;
• od 1 lipca do 31 grudnia danego roku.
  
  

Wynagrodzenie, o którym mowa powyżej, płatne jest „z góry” na podstawie faktur, wystawianych przez Klub:

• za okres rozliczeniowy od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku – w styczniu danego roku, z terminem płatności do 21 dni od daty wpływu faktury do reklamodawcy, na rachunek bankowy wskazany w fakturze;
• za okres rozliczeniowy od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia danego roku – w lipcu danego roku, z terminem płatności do 21 dni od daty wpływu faktury do reklamodawcy, na rachunek bankowy wskazany w fakturze.

Faktury, o których mowa powyżej, zawierają wskazanie okresu rozliczeniowego, jakiego dotyczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za datę powstania u Wnioskodawcy przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez Klub usługi reklamowe, rozliczane w półrocznych okresach rozliczeniowych, wskazywanych w treści zawieranych przez Wnioskodawcę umów z reklamodawcami oraz w wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach, należy każdorazowo uznać ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego, określonego w umowie i na wystawionej fakturze?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy, za datę powstania przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez Klub usługi reklamowe, rozliczane w półrocznych okresach rozliczeniowych, wskazywanych w treści zawieranych przez Wnioskodawcę umów z reklamodawcami oraz w wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach, należy każdorazowo uznać ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego, określonego w umowie i na wystawionej fakturze.

W tym miejscu należy przytoczyć następujące ustępy art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 856 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.).

3. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

3a. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

(...)

3c. Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

(...)

Z powyższych przepisów wynika, iż za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się, co do zasady, dzień wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p.).

Jednakże, art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p. wprowadza wyjątek od powyższej zasady, którego stosowanie jest zależne od woli stron stosunku cywilnoprawnego. Mianowicie, jeżeli strony ustalą, iż dana usługa rozliczana jest okresowo, to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku.

Mając na względzie powyższe, w przypadku, w którym Klub świadczy reklamodawcom opisane w stanie faktycznym usługi, które rozliczane są w okresach półrocznych, zaś okresy rozliczeniowe, o których mowa powyżej, ujęte są nie tylko w umowach zawieranych z reklamodawcami, ale również w fakturach, wystawianych na podstawie tych umów, należy uznać, iż datę powstania przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczenie tychże usług stanowi – każdorazowo, w odniesieniu do danego półrocznego okresu rozliczeniowego – ostatni dzień określonego w umowie i na wystawionej fakturze okresu rozliczeniowego, albowiem każdy z tych okresów jest krótszy niż rok.

Należy przy tym wskazać, iż z uwagi na to, że art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p. stanowi lex specialis względem przepisu art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., irrelewantnym jest fakt, że należność za poszczególne okresy rozliczeniowe jest otrzymywana przez Klub z góry – albowiem nawet w sytuacji, w której należność za wiele okresów rozliczeniowych uiszczana jest jednokrotnie z góry, art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p., znajduje zastosowanie, vide:

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1363/14 (...) Wydając ponowną interpretację organ interpretacyjny zgodnie z art. 153 w związku z art. 193 PostAdmU uwzględni wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny ocenę prawną której istota sprowadza się do twierdzenia, że jeżeli z umowy i/lub wystawionej faktury wynika, że wieloletnie usługi archiwizowania dokumentów rozliczane będą w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu zgodnie z art. 12 ust. 3c PDOPrU uznać należy ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub w wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak, niż raz w roku, także wtedy, gdy wpłata na poczet ceny usługi dokonywana jest jednorazowo w dacie zawarcia umowy.

Z tych względów Wnioskodawca zajął stanowisko jak powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.