Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.223.2019.1.APA
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lipca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychód z tytułu potrącenia kar umownych powstaje z momentem dokonania kompensacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychód z tytułu potrącenia kar umownych powstaje z momentem dokonania kompensacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku dokonanego przez Wnioskodawcę wyboru oferty w wyniku rozstrzygnięcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego Wnioskodawca zawarł w dniu 22 września 2017 r. z Wykonawcą umowę o dostarczenie do Jej siedziby wraz ze specjalistycznym wyposażeniem obsługowym i pakietem eksploatacyjno-naprawczym 14 sztuk nowych, niskopodłogowych tramwajów trójczłonowych, dwukierunkowych o długości 24,2 m., w tym jeden tramwaj przystosowany do potrzeb nauki jazdy.

Zgodnie z § 13 ww. umowy: Kary umowne i zabezpieczenie należytego wykonania umowy:

1. Strony ponoszą odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy na warunkach w niej określonych.

1.1) Zamawiający zapłaci Wykonawcy kary umowne za:

1. zwłokę w odbiorze przedmiotu dostawy, w wysokości 0,05% łącznej ceny brutto, która została określona w § 5 ust. 2 umowy – za każdy dzień zwłoki z przyczyn leżących po stronie Zamawiającego,
2. odstąpienie od umowy z przyczyn leżących po stronie Zamawiającego w wysokości 10% łącznej ceny brutto określonej w § 5 ust. 2.
   
   

1.2) Wykonawca zapłaci Zamawiającemu kary umowne za:

1. zwłokę w dostarczeniu pierwszego tramwaju w terminie określonym w § 6 ust. 1 w wysokości 0,07% łącznej ceny brutto, która została określona w § 5 ust. 2 umowy – za każdy dzień zwłoki,
2. zwłokę w dostarczeniu następnych poszczególnych (tramwajów zgodnie ze szczegółowym harmonogramem określonym w § 6 ust. 4 w wysokości 0,07% łącznej ceny brutto określonej w § 5 ust. 2 umowy – za każdy dzień zwłoki w dostarczeniu danego tramwaju,
3. zwłokę w dostarczeniu specjalistycznego wyposażenia obsługowego lub pakietu eksploatacyjno-naprawczego, bądź jakiegokolwiek z elementów wchodzących w ich skład w terminie określonym w § 6 ust. 2 w wysokości 0,7% wartości brutto opóźnionej części dostawy określonej w § 5 ust. 1 pkt 1.3) lub pkt 1.4), bądź wartości elementu (w stosunku do którego nastąpiła zwłoka w dostawie) wskazanej w załączniku w pkt 3.1 załącznika nr 1 do umowy,
4. za zwłokę w usuwaniu wad i usterek w okresie gwarancji w wysokości 0,05% ceny brutto danego tramwaju określonej w § 5 ust. 1 pkt 1.1) lub 1.2) za każdy dzień zwłoki,
5. odstąpienie od umowy z przyczyn zależnych od Wykonawcy w wysokości 15% łącznej ceny brutto, o której mowa w § 5 ust. 2.
   
   

2. Suma należnych kar umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 1.1) lit. a albo w ust. 1 pkt 1.2) lit. a-c nie może przekroczyć 17,5% łącznej ceny brutto określonej w § 3 ust. 2 umowy.

Z uwagi na występującą do tej pory i prognozowaną zwłokę w dostarczeniu przedmiotu umowy (tramwajów), Wnioskodawca planuje obciążyć Wykonawcę karami umownymi przewidzianymi w umowie poprzez potrącenie kwot kar umownych w całości lub w części z zobowiązaniami wobec Wykonawcy z tytułu ww. umowy.

Wnioskodawca planuje rozliczać kary umowne notą obciążeniową w pełnej należnej wysokości za dni zwłoki w dostawie tramwajów (natomiast potrącenie dokonywane będzie w wysokości 1/14 limitu kar przewidzianych w umowie, tj. proporcjonalnie do liczby zamówionych tramwajów). Prawdopodobnym scenariuszem jest następczy spór sądowy co do wysokości kar, które uległy potrąceniu (ich miarkowanie przez sąd).

W przypadku miarkowania kar przez sąd powszechny Wykonawcy przysługiwać będą ustawowe odsetki z tytułu potrącenia kar, w wysokości wyższej niż orzeknie sąd cywilny.

Wnioskodawca obecnie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychód z tytułu potrącenia kar umownych powstaje z momentem dokonania kompensacji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód należy rozpoznać – mając na uwadze treść art. 499 k.c. – z chwilą złożenia oświadczenia o potrąceniu.

W ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, że potrącenie jest formą uregulowania zobowiązania (zapłatą) skutkującą powstaniem przychodu podatkowego na gruncie u.p.d.o.p. na podstawie art. 12 ust. 3e tej ustawy. Przychód należy zatem rozpoznać – mając na uwadze treść art. 499 k.c. – z chwilą złożenia oświadczenia o potrąceniu.

Bowiem, z uwagi na okoliczność, że przepisy u.p.d.o.p., nie definiują instytucji prawa cywilnego jaką jest potrącenie (zwane również kompensatą), należy przyjąć skutki takie, jakie wynikają z przepisów prawa cywilnego. Potrącenie polegające na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej występuje w obrocie prawnym w postaci kompensaty umownej (u podstaw której leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami) bądź kompensaty ustawowej, opartej na przepisach art. 498-505 k.c., dokonywanej w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skutecznej o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach. Potrącenie pełni zatem funkcję zapłaty, która wyraża się tym, że w wyniku potrącenia wzajemne zobowiązania dłużników ulegają umorzeniu tak, jakby dłużnicy spełnili świadczenia. Ponadto, dla skuteczności potrącenia w świetle unormowania art. 498 § 1 k.c. wystarczające jest oświadczenie strony dokonującej potrącenia, a zgoda adresata nie jest konieczna (por. wyrok SA w Katowicach z 27 lipca 2012 r. V ACa 313/12, OSA 2013, z 6, poz. 62-69).

Jednakże ogólna zasada określenia momentu powstania przychodu z działalności gospodarczej nie będzie miała zastosowania przy określeniu daty powstania przychodu z tytułu kar umownych. Wynika to z faktu, że wypłata kary umownej nie wiąże się z wydaniem rzeczy, ani zbyciem prawa majątkowego, wykonaniem usługi albo częściowym wykonaniem usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe, zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zatem, w analizowanym przypadku, po stronie Wnioskodawcy przychód powstanie zgodnie z metodą kasową, a więc w dniu kompensaty należnych kar umownych z zobowiązaniami wobec Wykonawcy.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2013 r. (Znak: ILPB3/423-211/13-4/EK) stwierdził, iż: „(...) kara umowna – stanowiąca przychód związany z działalnością gospodarczą – którą Wnioskodawca obciążył Wykonawcę z tytułu opóźnienia w realizacji umowy, stanowi przychód w momencie jej faktycznego otrzymania (zapłaty), tj. w momencie dokonania potrącenia, stosownie do regulacji art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 listopada 2012 r. (Znak: IPPB3/423-631/12-2/KK) orzekł, iż: „Biorąc pod uwagę, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota kary umownej nie stanowi konsekwencji wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych ani wykonania usługi, to nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 3a oraz ust. 3c i 3d ustawy o pdop. W tej sytuacji moment powstania przychodu ustala się na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o pdop, w myśl którego, w przypadkach innych niż świadczenie usług, wydanie towarów, częściowe świadczenie usług oraz zbycie praw majątkowych, za dzień powstania przychodu uważa się dzień otrzymania zapłaty”.

W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym kary umowne – stanowiące przychód związany z działalnością gospodarczą – którymi Wnioskodawca obciąży Wykonawcę stanowią przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie ich faktycznego otrzymania (zapłaty), tj. w momencie dokonania potrącenia, stosownie do art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. Bez znaczenia dla momentu rozpoznania przychodu podatkowego z powyższego tytułu pozostaje fakt ewentualnego kwestionowania przez Wykonawcę zasadności wystawionej przez Wnioskodawcę noty obciążeniowej i przeniesienie sporu na drogę cywilną przed sąd powszechny, a także złożonego przez Wnioskodawcę oświadczenia o potrąceniu. Skoro, Wnioskodawca zdecyduje się na potrącenie spornej wierzytelności, czyli de facto uregulowanie tejże należności, u.p.d.o.p. wiąże z takim zdarzeniem obowiązek rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego. Potwierdzeniem tego stanowiska są również interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 lipca 2013 r., Znak: ILPB3/423-211/13-4/EK czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-585/15/MO jak też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji z 23 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.100.2018.1.AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego – poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 updop).

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe – art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w art. 12 ust. 4 updop.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą określa przepis art. 12 ust. 3a updop. Stanowi on, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ww. ustawy, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d – zgodnie z art. 12 ust. 3e cyt. ustawy – za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują instytucji prawa cywilnego jaką jest potrącenie (zwana również kompensatą), należy przyjąć skutki takie, jakie wynikają z przepisów prawa cywilnego. Potrącenie polegające na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej występuje w obrocie prawnym w postaci kompensaty umownej (u podstaw której leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami) bądź kompensaty ustawowej, opartej na przepisach art. 498-505 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145), dokonywanej w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skutecznej o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach.

Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, pomimo iż dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Potrącenie jest zatem formą regulowania (wykonywania) zobowiązań, skutkującą powstaniem przychodu podatkowego w wysokości umorzonego (potrąconego) zobowiązania.

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że niewątpliwie otrzymanie kary umownej ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie zostało wyłączone przez ustawodawcę z kategorii przychodów z działalności gospodarczej. Nie jest to jednak należność będąca konsekwencją dokonania dostawy towarów, wykonania usługi bądź zbycia prawa majątkowego. Dlatego datę powstania przychodu z tego tytułu należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 3e updop. Stosownie do tego przepisu, jak wyżej wskazano, w przypadku otrzymania przychodu, do którego nie stosuje się przepisów odnoszących się do sprzedaży towarów, usług oraz zbycia prawa majątkowego za datę powstania przychodu uważa się dzień otrzymania zapłaty. Zatem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych dopiero otrzymanie kary umownej skutkuje powstaniem przychodu podatkowego.

W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym kara umowna – stanowiąca przychód związany z działalnością gospodarczą – którą Wnioskodawca obciążył Wykonawcę z tytułu opóźnienia w realizacji umowy, stanowi przychód w momencie jej faktycznego otrzymania (zapłaty), tj. w momencie dokonania potrącenia, stosownie do regulacji art. 12 ust. 3e updop.

Bez znaczenia dla momentu rozpoznania przychodu podatkowego z powyższego tytułu pozostaje fakt kwestionowania zasadności kary umownej przez Wykonawcę. Skoro Wnioskodawca zdecydował się na potrącenie wierzytelności, czyli de facto uregulowanie tejże należności, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże z takim zdarzeniem obowiązek rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.