Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.290.2019.1.BM
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lipca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” „Spółka”) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka prowadzi działalność w branży stolarki okienno-drzwiowej, w ramach międzynarodowej Grupy specjalizującej się w produkcji nowoczesnych, energooszczędnych systemów okiennych i drzwiowych z PCW.

Przedmiot działalności Spółki obejmuje, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD) m.in. poniższe kategorie:

• 20.16.Z - Produkcja tworzyw sztucznych w formach podstawowych;
• 22.23.Z - Produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych;
• 22.19.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z gumy;
• 22.21.Z - Produkcja płyt, arkuszy, rur i kształtowników z tworzyw sztucznych;
• 22.22.Z - Produkcja opakowań z tworzyw sztucznych;
• 22.29.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych;
• 38.11.Z - Zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne;
• 52.10B.B - Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów;
• 52.29.C - Działalność pozostałych agencji transportowych;
• 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne;
• 71.20B. - Pozostałe badania i analizy techniczne.
  
  

Spółka prowadzi w Polsce działalność z siedzibą w (…). W celu sprostania wymaganiom klientów oraz zwiększania zdolności produkcyjnych zakładu produkcyjnego, Wnioskodawca zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne obejmujące rozbudowę i modernizację istniejącego zakładu (dalej: „Inwestycja”). Planowana inwestycja ma obejmować w szczególności zakup maszyn i urządzeń produkcyjnych, a także budowę mieszalni obsługującej jeden z etapów procesu produkcyjnego Spółki, jakim jest produkcja mieszanki wykorzystywanej następnie do produkcji wyrobu końcowego jak również w celu sprzedaży, a także nabycie, wytworzenie, modernizację pozostałych środków trwałych niezbędnych dla osiągnięcia podstawowego celu inwestycji oraz infrastruktury technicznej (towarzyszącej). Spółka zamierza zrealizować inwestycję na całym terenie, na którym obecnie zlokalizowany jest zakład produkcyjny Wnioskodawcy.

W związku z planowaną Inwestycją Spółka rozważa wystąpienie z wnioskiem (dalej: „Wniosek”) o wydanie decyzji o wsparciu (dalej: „Decyzja”), o której mowa w art. 13 Ustawy o WNI.

Wnioskodawca podkreśla, że jest istniejącym przedsiębiorcą i od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w (…). Jednocześnie, w okresie realizacji Inwestycji nie dojdzie do zaprzestania prowadzenia przedmiotowej działalności, natomiast etapowo/stopniowo nowe obiekty, instalacje, maszyny, urządzenia i technologie będą oddawane do użytku, co umożliwi prowadzenie działalności w sposób nieprzerwany. Po realizacji Inwestycji Spółka zamierza kontynuować dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą z wykorzystaniem istniejących dotychczas środków trwałych, a także nabytych, zmodernizowanych, wytworzonych w ramach Inwestycji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie, Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości mogą mieć miejsce kolejne operacje/inwestycje w zakładzie Spółki związane z zakupem, wytworzeniem środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych lub modernizacją istniejących środków trwałych (np. tych nabytych w ramach Inwestycji).

W przypadku otrzymania Decyzji, Spółka planuje korzystanie ze wsparcia z tytułu kosztów Inwestycji.

Spółka nie posiada innych decyzji o wsparciu lub zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 3 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem” jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 ust. 1 Ustawy o WNI, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, jak wskazuje przepis art. 17 ust. 4 Ustawy o PDOP, powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Biorąc pod uwagę literalną treść przytoczonych uregulowań prawnych, zasadnym jest stwierdzenie, że w celu skorzystania przez podatnika ze zwolnienia z PDOP, na podstawie wydanej decyzji o wsparciu, spełnione muszą być łącznie i wyłącznie następujące warunki:

1. prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu,
2. uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w ww. decyzji (wg kodów PKWiU wskazanych w decyzji o wsparciu).
   
   

Należy wskazać, iż wykładni powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego należy dokonywać z uwzględnieniem utrwalonych reguł. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm.

W związku z powyższym, przyjmując prymat wykładni literalnej przepisów prawa podatkowego, w ocenie Wnioskodawcy, dla określenia dochodu zwolnionego z PDOP, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku decydujące jest, czy został on uzyskany z wykonywania działalności w zakresie wskazanym w decyzji o wsparciu (wg konkretnych kodów PKWiU określonych w decyzji) oraz czy działalność ta jest prowadzona/wykonywana na terenie wskazanym w decyzji (tj. na terenie nieruchomości oznaczonych w decyzji wg stosownych danych ewidencyjnych).

Tym samym, w ocenie Spółki, bez znaczenia natomiast pozostaje fakt, czy dochód ten został osiągnięty z tytułu wykorzystania środków produkcji, w tym maszyn, urządzeń narzędzi nabytych w ramach realizacji inwestycji, czy też został on wygenerowany także z uwzględnieniem wykorzystania aktywów, w tym środków trwałych (maszyn, urządzeń, obiektów), które nie zostały nabyte lub wytworzone w ramach inwestycji lub które wyłącznie częściowo zostały poddane rozbudowie lub modernizacji/ulepszeniu w wyniku inwestycji. Wymóg taki nie wynika z literalnego brzmienia przepisów ustawy o PDOP, jak i również Rozporządzenia 2018 r., czy też Ustawy o WNI. Wnioskodawca podkreśla bowiem, że brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej, która nakładałaby na przedsiębiorców prowadzących działalności na podstawie decyzji o wsparciu obowiązek wyodrębniania dochodu wygenerowanego wyłącznie z tytułu wykorzystania aktywów nabytych/zmodernizowanych w ramach realizacji inwestycji. Gdyby intencją Ustawodawcy było wprowadzenie takiego obowiązku, w ocenie Wnioskodawcy, znalazłoby to swoje odzwierciedlanie w brzmieniu przepisów, tak jak w przykładowo ma to miejsce w przypadku konieczności wydzielenia organizacyjnego działalności w sytuacji prowadzenia przez podatników działalności poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu (obowiązek ten wynika z art. 17 ust. 6a ustawy o PDOP). Tym samym, skoro przepisy prawa podatkowego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, nie wprowadzają żadnych dodatkowych wymogów dla korzystania ze zwolnienia podatkowego poza uzyskiwaniem dochodu z działalności (i) wskazanej w decyzji o wsparciu, (ii) prowadzonej na terenie wskazanym w tej decyzji, w ocenie Wnioskodawcy, podatnicy spełniający ww. wymogi są uprawnieni do korzystania ze zwolnienia podatkowego (w granicach przyznanego limitu maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej). Oczywiście prawo takie nie będzie przysługiwało podatnikom, którzy nie wypełnią warunków wskazanych w decyzji o wsparciu (niedopełnienie warunków może bowiem skutkować utratą prawa do zwolnienia oraz koniecznością zwrotu pomocy w formie niezapłaconego podatku). Tym samym, jasnym jest, że podatnicy będący beneficjentami zwolnienia podatkowego zobligowani są do realizacji inwestycji - w kształcie i zgodnie z warunkami wskazanymi w decyzji o wsparciu, w przeciwnym wypadku utracą uprawnienie do korzystania z tej formy pomocy (zwolnienia podatkowego). Natomiast w przepisach prawa podatkowego nigdzie nie wskazano na wymóg, aby dochód, który miałby korzystać ze zwolnienia był wygenerowany wyłącznie z wykorzystaniem tych środków produkcji, które zostały nabyte/wytworzone w ramach inwestycji. Niezależnie od tego faktu, próba przyjęcia innego podejścia skutkowałaby brakiem możliwości stosowania zwolnienia do dochodu (lub jego części), który powstałby przy wykorzystaniu istniejących środków produkcji lub wszelkich innych np. nowych, zakupionych po zakończeniu inwestycji (przykładowo w ramach jednej linii, gdyby doszło do zakupu np. urządzeń peryferyjnych, form lub doszło do nawet niewielkiej modernizacji niezmieniającej przeznaczenia danego składnika majątku). Byłoby to nieracjonalne dla instrumentu wsparcia wprowadzonego w oparciu o Ustawę o WNI. Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że realizacja pełnego zakresu inwestycji przez Spółkę jest uzależniona od uzyskania pomocy publicznej w postaci zwolnienia całego dochodu z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji (do limitu przyznanej pomocy publicznej). W przypadku braku tej pomocy (lub jej ograniczeniu wyłącznie do dochodu wygenerowanego z wykorzystaniem środków produkcji nabytych/wytworzonych w ramach inwestycji) inwestycja w planowanym zakresie nie mogłaby zostać zrealizowana, gdyż nie przyniosłaby Spółce wystarczających korzyści.

Po pierwsze, zgodnie z przywołanym art. 3 zd. 1 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowa regulacja jednoznacznie wskazuje, iż celem udzielenia wsparcia przedsiębiorcy jest wsparcie procesu realizacji nowej inwestycji. Tym samym, wsparcie jest należne, jeśli dochodzi do realizacji nowej inwestycji, a nie w zakresie dochodu pochodzącego z realizacji nowej inwestycji - ustawodawca jednoznacznie określił cel wsparcia (realizacja nowej inwestycji) i nie ograniczył sposobu wykorzystania tego wsparcia wyłącznie do zwolnienia dochodu osiągniętego z realizacji nowej inwestycji.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 1 Ustawy o WNI, przez nową inwestycję należy rozumieć „inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadnicza zmiana dotycząca procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości.

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, iż na gruncie § 8 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia 2018, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się m.in. koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Powyższe przepisy, w ocenie Wnioskodawcy, dodatkowo potwierdzają, iż wsparcie udzielane na mocy decyzji o wsparciu w formie zwolnienia podatkowego oferowane jest dla istniejących przedsiębiorstw, gdy cel danego przedsięwzięcia inwestycyjnego w takim przedsiębiorstwie stanowi zwiększenie zdolności produkcyjnych, dywersyfikacja produkcji bądź zasadnicza zmiana procesu produkcji. A tym samym, poniesione w związku z tym koszty inwestycji, jakkolwiek wyznaczają wartość pomocy w ramach analizowanego instrumentu wsparcia, to jednak nie ograniczają one, na gruncie obowiązujących przepisów, zakresu zwolnienia podatkowego w ten sposób, iż objęty tym zwolnieniem jest wyłącznie dochód w zakresie zaangażowania/wykorzystania środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zakupionych lub wytworzonych w wyniku inwestycji.

Zatem przykładowo, jeżeli nowa inwestycja realizowana przez danego podatnika polegałaby na modernizacji linii produkcyjnej w celu zwiększenia zdolności produkcyjnych, przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym zwolnieniu podlega wyłącznie dochód wygenerowany z nowej inwestycji, spowodowałoby obiektywnie brak możliwości skorzystania ze zwolnienia przez takiego podatnika. W szczególności, z uwagi na fakt, że na zmodernizowaną linię produkcyjną składałyby się zarówno elementy „stare”, tj. zakupione przez podatnika przed rozpoczęciem nowej inwestycji, jak i „nowe”, tj. nabyte przez podatnika w ramach nowej inwestycji, obiektywnie niemożliwe byłoby wydzielenie dochodu przypadającego wyłącznie na nową inwestycję. W ocenie Wnioskodawcy, jest co najmniej wątpliwe, czy technicznie/systemowo jest możliwe obiektywne określenie, jaka część dochodu ze sprzedaży wyrobów gotowych wyprodukowanych z wykorzystaniem nowych, jak i istniejących dotychczas środków trwałych odpowiada tej „części” wyrobu, która powstała z wykorzystaniem wyłącznie środków trwałych nabytych/zmodernizowanych w ramach realizacji projektu inwestycyjnego. Ponadto, podejście takie jest nielogiczne, gdyż normalnie funkcjonujące przedsiębiorstwo dokonujące inwestycji - prędzej czy później dokonuje kolejnych wydatków inwestycyjnych, w tym zakupu dodatkowych środków trwałych, np. środków transportu, które mogą transportować surowiec, półprodukt, wyrób gotowy, itp. i w nieokreślonym zakresie również przyczyniają się do wygenerowania dochodu, podobnie jak obiekty siedziby przedsiębiorstwa, sprzęt biurowy i inne. W takim przypadku, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma możliwości dokładnego określenia wkładu nabywanych i wytwarzanych dodatkowych środków trwałych w uzyskiwany dochód z działalności objętej decyzją o wsparciu. Co więcej, stanowisko zgodnie z którym zwolnieniu podlega wyłącznie dochód wygenerowany z nowej inwestycji, efektywnie uniemożliwiałoby skorzystanie ze wsparcia podmiotom, których inwestycja oparta byłaby na aktywach niegenerujących bezpośrednio dochodu (czy obejmowała takie aktywa np. jak budowa parkingu wewnętrznego). Powyższe przykłady w dobitny sposób obrazują zatem, iż tzw. „podejście projektowe” stoi w otwartej sprzeczności z regulacjami Ustawy o WNI (niezależnie od kluczowego faktu, iż nie wynika ono z literalnego brzmienia przepisów prawa podatkowego).

Ponadto, warto również zwrócić uwagę, iż w sytuacji uzyskania decyzji o wsparciu w związku z inwestycją w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, na gruncie przepisów Ustawy o WNI, zasadniczo występuje obowiązek m.in. utrzymania istniejącego w takim przedsiębiorstwie stanu zatrudnienia, także w sytuacji, w której pomoc jest przyznawana z tytułu kosztów nowej inwestycji (a nie z tytułu stworzenia miejsc pracy). Tym samym, samo stworzenie nowych miejsc pracy w związku z inwestycją nie jest generalnie wystarczające dla inwestycji dokonywanych przez istniejące przedsiębiorstwa, jako że zatrudnienie (z przyrostem netto na skutek inwestycji) w całym zakładzie musi, co do zasady, zostać utrzymane przez określony okres, co potwierdza również traktowanie przedsiębiorstwa jako całości, bez wydzielenia obowiązku utrzymania zatrudnienia wyłącznie w zakresie nowych miejsc pracy stworzonych w ramach inwestycji.

Stąd, jakiekolwiek próby ograniczenia prawa do korzystania ze zwolnienia podatkowego - wykraczające poza literalne brzmienie ww. przepisów ustawy o PDOP - nie znajdują oparcia w przepisach, oraz pozostają nieracjonalne w skutkach.

Odmienna i nieuzasadniona interpretacja przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, wiązałaby się z (i) koniecznością wydzielenia dochodu uzyskanego z „nowych” (tj. nabytych lub wytworzonych w ramach inwestycji) oraz „starych” (tj. wcześniej posiadanych/wykorzystywanych) maszyn, urządzeń oraz innych środków trwałych (co w praktyce byłoby mocno utrudnione lub niemożliwe) pomimo prowadzenia na nich tego samego rodzaju działalności oraz (ii) faworyzowałaby zupełnie nowe przedsiębiorstwa, których cała infrastruktura (przynajmniej tymczasowo) stanowiłaby nową inwestycję. Należy zwrócić również uwagę wyraźnie, iż żaden przepis prawa podatkowego nie stanowi, po pierwsze, o obowiązku takiego wydzielania dochodu zwolnionego, a po drugie, brak jest przepisów, które nawet teoretycznie mogłyby być podstawą do dokonania takiej alokacji (brak jest tym samym metodologii ustalenia dochodu z realizacji inwestycji (przepis art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, mówi wyłącznie o dochodzie z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, a nie o dochodzie z inwestycji). Inna forma interpretacji powyższego przepisu stanowiłaby zatem złamanie reguł wykładni przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, mając na uwadze sytuację przedstawioną w niniejszym Wniosku, w stosunku do dochodów, które Spółka planuje uzyskiwać w przypadku uzyskania decyzji o wsparciu, zwolnieniu będą podlegać dochody w zakresie, w jakim:

1. działalność ta będzie prowadzona na terenie wskazanym w Decyzji oraz
2. dochód jest/zostanie uzyskany z działalności wymienionej w Decyzji.
   
   

Tym samym, Spółce będzie przysługiwać prawo do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP (w okresie obowiązywania Decyzji oraz do wykorzystania limitu dostępnej pomocy publicznej w tej formie), względem działalności prowadzonej przez Spółkę, po uzyskaniu Decyzji, w tym w okresie prowadzenia Inwestycji (bez konieczności oczekiwania na zakończenie realizacji Inwestycji), jeśli będzie to działalność wskazana w Decyzji (według kodów PKWiU) i na terenie w niej wskazanym, niezależnie od tego w jakim stopniu, ten dochód został/zostanie wygenerowany w wyniku realizacji Inwestycji. Tym samym, dochód, który Spółka osiągnie po uzyskaniu Decyzji będzie podlegał zwolnieniu podatkowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, niezależnie od tego czy zostanie on uzyskany z działalności prowadzonej w trakcie realizacji/czy po zakończeniu Inwestycji, której dotyczyć będzie Decyzja, i czy będzie on wygenerowany przy wykorzystaniu środków trwałych nabytych/wytworzonych w wyniku realizacji Inwestycji, czy też z udziałem innych środków produkcji, jeśli dochód ten zostanie osiągnięty z tytułu działalności wskazanej w Decyzji prowadzonej na terenie nieruchomości wskazanych w Decyzji. Dochód taki będzie podlegał zwolnieniu do wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej.

Jednocześnie, jeżeli Spółka rozpoczęłaby prowadzenie działalności innej niż wskazana w Decyzji, wówczas dochód z tej działalności nie korzystałby ze zwolnienia z podatku dochodowego. Taka sama sytuacja wystąpiłaby w sytuacji uzyskania dochodów z działalności prowadzonej poza terenem wskazanym w Decyzji.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko prezentowane przez Spółkę, zostało potwierdzone m.in. w:

1. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS (dalej: „Dyrektor KIS”) 19 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIBl-3.4010.69.2019.1.MO) dotyczącej zdarzenia przyszłego, w którym wnioskodawca planował wystąpienie o wydanie decyzji o wsparciu w sprawie inwestycji, która dotyczyć miała zwiększenia zdolności produkcyjnej już istniejącego przedsiębiorstwa. Dyrektor KIS stwierdził, iż: W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku uzyskania decyzji o wsparciu uprawniającej do korzystania z pomocy publicznej (zakładając, że Spółka spełni warunki wskazane w decyzji), zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód uzyskany z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji należy uznać za prawidłowe.
   
Tym samym zgodzić należy się z Wnioskodawca, że będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP począwszy od miesiąca, w którym poniesione zostaną wydatki w ramach Inwestycji, niezależnie od momentu, w którym Wnioskodawca zacznie uzyskiwać dochód z realizowanej Inwestycji.
2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS 7 lutego 2019 r. (sygn. 0114- KDIP2-3.4010.288.2018.1.MS) dotyczącej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w którym wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu w związku z realizacją inwestycji polegającej na zwiększeniu mocy produkcyjnych istniejącego zakładu. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: Nie można utożsamiać podstawy uzyskania zwolnienia podatkowego (związanej z realizacją danej inwestycji) z zakresem dochodu podlegającym zwolnieniu na podstawie Decyzji. Uzyskana przez Spółkę Decyzja nie precyzuje, że zwolnieniu podlegają wyłącznie dochody uzyskane z Inwestycji. (...) Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy (...) zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, jest objęty całkowity dochód uzyskany z działalności gospodarczej, określonej w Decyzji, prowadzonej na Terenie wskazanym w Decyzji (z zastrzeżeniem dostępności odpowiedniego limitu zwolnienia).
3. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS 27 grudnia 2018 r. (sygn. 0114- KDIP2-3.4010.255.2018.1.MS) dotyczącej zdarzenia przyszłego, w którym wnioskodawca planował wystąpienie o wydanie decyzji o wsparciu w sprawie inwestycji, która dotyczyć miała zwiększenia zdolności produkcyjnej już istniejącego przedsiębiorstwa. Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku uzyskania decyzji o wsparciu uprawniającej do korzystania z pomocy publicznej (zakładając, że spółka spełni warunki wskazane w decyzji), zwolnieniu z PDOP będzie podlegał cały dochód uzyskany z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji.
   
Spółka również wskazuje na część treści uzasadnienia stanowiska Dyrektora KIS, które zdaniem Spółki, znajduje odzwierciedlenie w stosunku do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego: W myśl przepisu ustawy podatkowej (art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p.), ze zwolnienia od podatku korzysta dochód uzyskany z tytułu prowadzenia działalności określonej w decyzji o wsparciu, a nie dochód uzyskany z przeprowadzenia konkretnej inwestycji, którą określa decyzja. Bez znaczenia pozostaje tym samym to, że decyzja zostaje wydana w związku z planowanym przeprowadzeniem konkretnej inwestycji. Decydujące są natomiast określone w decyzji przedmiot działalności i miejsce jej prowadzenia. Jeśli oba te elementy są tożsame dla działalności prowadzonej z wykorzystaniem starych i nowych środków trwałych, czyli dotyczą prowadzenia działalności w miejscu i w zakresie określonym w decyzji, to nie ma podstaw do stwierdzania konieczności przypisywania dochodu do konkretnej inwestycji odrębnie.

Spółka zwraca również uwagę na fakt, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, jest analogiczny do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, dotyczącego dochodów zwolnionych z PDOP, uzyskanych z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Instrument wsparcia wprowadzony Ustawą o WNI jest bowiem zbliżony do zasad przyznawania pomocy udzielanej na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 poz. 482 oraz z 2018 r. poz. 650). Tym samym, w ocenie Spółki, dla potwierdzenia prezentowanego przez nią stanowiska, zasadnym jest także przywołanie interpretacji indywidualnych/orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących sposobu rozliczenia zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych i potwierdzających prawidłowość zajmowanego przez Wnioskodawcę stanowiska. W szczególności, Spółka wskazuje na:

• wyrok NSA z 8 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3078/16, zgodnie z którym: Przede wszystkim z przepisów podatkowych nie wynika, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej osiągnięty z inwestycji zrealizowanej na podstawie jednego zezwolenia. Wobec tego skarżąca spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń, dyskontując tym samym uzyskaną pomoc etapami.
• wyrok NSA z 14 sierpnia 2018 r., sygn. II FSK 2233/16, zgodnie z którym: zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.
• wyrok NSA z 28 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1883/16, w którym Sąd wskazał, iż: Z treści art. 16 ust. 2 u.s.s.e. wynika, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej jaką na terenie strefy będzie mógł wykonywać przedsiębiorca oraz warunki, jakie muszą być zrealizowane do skorzystania z pomocy publicznej. Określenie w zezwoleniu tych parametrów nie wyznacza ani konkretnych kosztów uzyskania przychodów, ani przychodów, a w konsekwencji ani dochodu, o którym mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. Przychody i koszty podatkowe przedsiębiorcy strefowego ustalane są na ogólnych zasadach określonych w u.p.d.o.p., natomiast zwolnienie podatkowe określone w jej art. 17 ust. 1 pkt 34 dotyczy wyłącznie dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek zatrudnienia pracowników czy wdrożenia inwestycji czyli na skutek spełnienia warunków określonych konkretnym zezwoleniem. Podkreślenia wymaga, że art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. odwołuje się do zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 u.s.s.e. jako podstawy działalności gospodarczej podatnika na terenie strefy, nie traktując tego zezwolenia jako źródła, które wyznacza określone koszty i przychody, tworzące dochód zwolniony od podatku.
• wyrok NSA z 19 lipca 2016 r., sygn. II FSK 1849/14, w którym Sąd wskazał, iż: z przepisów podatkowych nie wynika, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej osiągnięty z inwestycji zrealizowanej na podstawie tego zezwolenia.
• wyrok WSA w Rzeszowie z 14 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Rz 345/16, w którym Sąd stwierdził, że zwolnienie podatkowe z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia inwestycji czy zatrudnienia pracowników, określonych w zezwoleniu.
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS z 17 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.522.2018.2.MO, w której organ uznał stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, w ramach dostępnego limitu, powinno mieć zastosowanie do całości dochodu Spółki z tytułu produkcji na terenie Strefy w odniesieniu do grupowań statystycznych PKWiU określonych w Zezwoleniach, a zatem nie tylko do dochodu związanego z projektem inwestycyjnym będącym podstawą wydania konkretnego Zezwolenia, za prawidłowe.
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS z 22 czerwca 2018 r., sygn. 0111- KDIB1-3.4010.200.2018.1.PC, w której potwierdzono następujące stanowisko wnioskodawcy: Z powyższego wynika, że dla określenia dochodu zwolnionego z opodatkowania powinien być brany pod uwagę cały dochód uzyskany z działalności prowadzonej na terenie SSE mieszczącej się w zakresie zezwolenia, a nie jedynie dochód osiągnięty z inwestycji dokonanej w ramach konkretnego zezwolenia (z którego wynika aktualnie wykorzystywany limit pomocy publicznej). Żaden bowiem z powszechnie obowiązujących przepisów prawa nie ogranicza możliwości zwalniania dochodów z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wyłącznie do dochodów wynikających z konkretnej inwestycji zrealizowanej w ramach konkretnego zezwolenia.
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS z 17 stycznia 2018 r., sygn. 0111- KDIB1-3.4010.429.2017.2.JKT, w której organ stwierdził, że korzystać z zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, będzie dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Dla zachowania zwolnienia wskazanego w zdaniu poprzednim, konieczne jest zachowanie warunków zezwolenia, w tym kategorii produktów tworzonych wymienionych w ich treści. Nie jest istotne czy uzyskiwane dochody będą pochodzić z inwestycji będącej podstawą dla wydania zezwolenia czy innych zakładów produkcyjnych położonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS z 12 grudnia 2017 r., sygn. 0111- KDIB1-2.4010.366.2017.l.ANK, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: całość dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terenie danej SSE, która objęta jest zakresem posiadanego przez dany podmiot zezwolenia strefowego (tj. wchodzi w zakres wskazanych w nim grupować PKWIU) może być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego, czy zakład, w którym czynności stanowiące tą działalność są wykonywane, był przedmiotem inwestycji realizowanej w ramach tego konkretnego zezwolenia.
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS z 2 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.254.2017.l.APO, w której organ uznał stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlegał będzie cały dochód z działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z udzielonego zezwolenia. Wypełnienie warunków wynikających z zezwolenia zapewni Spółce możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego w zakresie obejmującym całość działalności produkcyjnej na terenie strefy i brak jest podstaw uprawniających do różnicowania skutków w zakresie części dochodu z produkcji siłowników w zależności od tego, czy zostały wytworzone przy użyciu infrastruktury technicznej posiadanej przed uzyskaniem zezwolenia, czy też infrastruktury nabytej w ramach nowej inwestycji, za prawidłowe.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że zarówno brzmienie obowiązujących przepisów w zakresie wsparcia udzielanego na mocy decyzji o wsparciu, jak i praktyka, wskazują, że zastosowania nie ma tzw. podejście „projektowe” - które wymagałoby „powiązania” limitu zwolnienia dostępnego na podstawie decyzji o wsparciu (wcześniej zezwoleń strefowych) wyłącznie z dochodem realizowanym w wyniku realizacji konkretnego projektu inwestycyjnego, który był podstawą do uzyskania decyzji o wsparciu/zezwolenia. Powyższe stanowisko zostało jednoznacznie zaaprobowane w trakcie prac legislacyjnych nad Ustawą o WNI (w której pierwotnie znajdowały się zapisy nakazujące podział wyniku na działalność określoną odrębnie w każdej DoW (Przykładowo zgodnie z art. 35 ust. 3 lit. c) projektu ustawy o WNI, w brzmieniu zatwierdzonym przez Komitet Stały Rady Ministrów: 4a. W przypadku, gdy podatnik posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu i w związku z działalnością określoną w odrębnych decyzjach o wsparciu są ustalane wspólne koszty uzyskania przychodów, dla ustalenia kosztów uzyskania przychodów z działalności przypisanej do każdej decyzji przepisy art. 15 ust. 2 lub 2a stosuje się odpowiednio.

Dodatkowo zgodnie z załączonym do Ustawy projektem Rozporządzenia wykonawczego do niniejszej ustawy: Par. 4 3. W przypadku gdy przedsiębiorca uzyskuje pomoc na podstawie więcej niż jednej decyzji o wsparciu, pomoc przypadającą na poszczególne decyzje ustala się w proporcji do udziału dochodu zwolnionego przypadającego na daną decyzję do całości dochodu zwolnionego. (…) Par. 8 4. W przypadku działalności prowadzonej na podstawie więcej niż jednej Decyzji o wsparciu zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem rozdzielenia dochodów uzyskanych z działalności objętej decyzjami na poszczególne Decyzje o wsparciu, bez względu na lokalizację inwestycji.

5. Gdy rozdzielenie, o którym mowa w ust. 4 napotyka znaczne trudności rozdzielenie może być dokonane z zastosowaniem klucza podziałowego, pozytywnie zaopiniowanego przez Zarządzającego (...), czyli wprost wprowadzające tzw. podejście projektowe, a które definitywnie wyeliminowano w toku procedowania nad projektem, co m.in. potwierdza wypowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii, przedstawiona w ramach uzasadnienia poprawki wprowadzającej poniższy zapis do projektu Ustawy o WNI na posiedzeniu Komisji Gospodarki i Rozwoju z dnia 8 maja 2018 r.:

Cytat za „Pełnym zapisem przebiegu posiedzenia Komisji Gospodarki i Rozwoju (nr 109)” dostępnym na stronie internetowej Sejmu RP - http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/biuletyny.xsp?view=2&komisja=GOR:

Wprowadzane zmiany w zakresie rozliczania przyznanej pomocy publicznej wychodzą naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców i członków podkomisji. W ich wyniku zmiany do projektu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewidują: a) uchylenie obowiązku rozdzielania dochodów na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu, w przypadku gdy podatnik posiada więcej niż jedno zezwolenie/decyzje o wsparciu (brak obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji dla każdego zezwolenia/decyzji o wsparciu) [...].

Zaproponowana poprawka jest o tyle istotna, iż wprowadzenie obowiązku rozdzielania dochodu na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu mogłoby spowodować w licznych przypadkach konieczność monitorowania dochodu generowanego z wykorzystywania poszczególnych maszyn i urządzeń składających się na rozbudowane linie produkcyjne, co nie byłoby możliwe. Powyższe wynika z faktu, iż podatnicy korzystający już ze zwolnienia ubiegają się o dalszą pomoc w związku z kolejnymi inwestycjami, bardzo często dotyczącymi rozbudowy lub modernizacji istniejących zakładów produkcyjnych.

Zaproponowana poprawka pozwoli na zachowanie przejrzystości i funkcjonalności systemu, który nie obciąża w nieuzasadniony sposób procesów rozliczeniowych przedsiębiorców.

Zaproponowana poprawka utrzyma również obowiązujące obecnie zasady ustalania dochodów w specjalnych strefach ekonomicznych u przedsiębiorców posiadających kilka zezwoleń. Zasady te będą obowiązywać również przedsiębiorców posiadających kilka decyzji o wsparciu. Rozliczanie pomocy będzie następowało zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu/zezwolenia.

Wskazane motywacje do wprowadzenia poprawek odnoszą się również do sytuacji rozliczania zwolnienia podatkowego w ramach inwestycji początkowych stanowiących zwiększenie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu realizowanych w ramach tylko jednej decyzji, która obejmuje swoim zakresem cały zakład produkcyjny. Gdyż także w tym wypadku istnieje zagrożenie: „... monitorowania dochodu generowanego z wykorzystywania poszczególnych maszyn i urządzeń składających się na rozbudowane linie produkcyjne, co nie byłoby możliwe. Odmienna interpretacja ww. przepisów doprowadzałaby do nierówności wobec prawa przedsiębiorców posiadających tylko jedną decyzję (uzyskaną w ramach już funkcjonujących zakładów) względem przedsiębiorców posiadających więcej niż tylko jedną decyzję.

Powyższe stanowisko znajduje także jednolite potwierdzenie w rozważaniach przedstawicieli doktryny, m.in. w komentarzu do art. 17 ustawy o PDOP K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019: W miejscu tym należy wskazać, że w przepisach PDOPrU regulujących zakres zwolnienia podatkowego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34a PDOPrU oraz art. 17 ust. 4 PDOPrU, nie ma mowy o tym, że zakres zwolnienia dotyczy jedynie projektu inwestycyjnego, w związku z którym dany podmiot otrzymał decyzję o wsparciu. Konsekwentnie, analizowanym zakresem zwolnienia objęty jest cały dochód danego zakładu, a nie tylko dochód związany z przeprowadzeniem danego projektu inwestycyjnego. Z uwagi, że przepisy PDOPrU regulujące zwolnienie podatkowe w ramach decyzji o wsparciu są praktycznie kopią przepisów PDOPrU dotyczących zwolnienia w ramach SSE, aktualna pozostaje w danym temacie treść uzasadnienia wyr. NSA z 28.6.2018 r. (II FSK 1883/16, Legalis), gdzie napisano, że: „zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. dotyczy wyłącznie dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia konkretnej inwestycji”. A zatem na podstawie nowych przepisów należy stwierdzić, że zwolnienie dotyczy dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, na terenie w tej decyzji wskazanym.

Wobec powyższego Spółka wskazuje, iż nawet w przypadku tzw. „podejścia projektowego”, które jednak nie ma poparcia w przepisach prawa podatkowego zgodnie z wyżej wskazaną argumentacją, ze względu na specyfikę prowadzonej działalności, w ramach której prowadzona dotychczas działalność produkcyjna będzie kontynuowana z wykorzystaniem obecnie istniejących, a także zmodernizowanych, nabytych oraz wytworzonych w ramach Inwestycji środków trwałych, zwolnieniu podatkowemu powinien, w ocenie Spółki, podlegać całkowity dochód z produkcji i sprzedaży wyrobów gotowych produkowanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, który zostanie objęty Inwestycją wskazaną w Decyzji, jeśli działalność ta będzie miesić się w zakresie wskazanym w Decyzji i będzie prowadzona na terenie wskazanym w Decyzji. Dochód ten bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, uzyskiwany po dacie otrzymania Decyzji, należy traktować jako uzyskiwany w ramach realizacji Inwestycji wskazanej w Decyzji.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że po otrzymaniu Decyzji zwolnieniu z PDOP podlegać będzie cały dochód osiągany przez Spółkę na terenie określonym w Decyzji w ramach rodzajów działalności wskazanych w jej treści (do limitu przyznanej pomocy publicznej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób

prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 3 ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne obejmujące rozbudowę i modernizację istniejącego zakładu. Planowana inwestycja ma obejmować w szczególności zakup maszyn i urządzeń produkcyjnych, a także budowę mieszalni obsługującej jeden z etapów procesu produkcyjnego Spółki, jakim jest produkcja mieszanki wykorzystywanej następnie do produkcji wyrobu końcowego jak również w celu sprzedaży, a także nabycie, wytworzenie, modernizację pozostałych środków trwałych niezbędnych dla osiągnięcia podstawowego celu inwestycji oraz infrastruktury technicznej (towarzyszącej). Spółka zamierza zrealizować inwestycję na całym terenie, na którym obecnie zlokalizowany jest zakład produkcyjny Wnioskodawcy. W związku z planowaną Inwestycją Spółka rozważa wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu, o której mowa w art. 13 Ustawy o WNI. Po realizacji Inwestycji Spółka zamierza kontynuować dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą z wykorzystaniem istniejących dotychczas środków trwałych, a także nabytych, zmodernizowanych, wytworzonych w ramach Inwestycji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Cytowane powyższej regulacje należy rozpatrywać w szerszym kontekście, tj. także z uwzględnieniem celu określonego w ustawie o WNI, jakim jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych poprzez wprowadzenie nowego mechanizmu udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium RP. Z treści OSR, sporządzonej do ustawy o WNI wynika, że „instrument zwolnień podatkowych dostępny będzie dla nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz definicją Komisji Europejskiej obejmują utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycje. Dotyczy to inwestycji spełniających kryteria ilościowe: nakłady inwestycyjne i kryteria jakościowe zgodne z SOR, weryfikujące wpływ inwestycji na wzrost konkurencyjności polskiej gospodarki oraz wpływ na rozwój gospodarczy regionu”.

Zważywszy więc na cel udzielania wsparcia – analogiczny do zastosowanego w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych – to treść art. 3 ustawy o WNI, odnosi się do wsparcia (w postaci zwolnienia), które udzielane jest na realizację nowej inwestycji. Oznacza to, że jedynie dochody uzyskane w związku z realizacją nowej inwestycji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, a decyzja o wsparciu jedynie umożliwia stosowanie tego zwolnienia. W konsekwencji, brak jest możliwości stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w zezwoleniu/decyzji o wsparciu albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie.

W związku z powyższym, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, według którego, po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej.

Zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, stanowi regionalną pomoc publiczną i również w tym kontekście należy je rozpatrywać. Decyzja o wsparciu jest podstawą udzielania

pomocy, gdyż umożliwia po spełnieniu wszystkich warunków, stosowanie ulgi podatkowej. Tak
więc, brak jest podstaw do udzielenia pomocy publicznej w stosunku do dochodów generowanych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej nie będącej realizacją nowej inwestycji.

Ponadto, treść § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), wskazuje sposób wyliczania dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, biorąc pod uwagę poniesione koszty kwalifikowane, co wskazuje, że korzystanie z pomocy publicznej (zwolnienia) jest związane z realizacją nowej inwestycji.

Dodatkowo należy zauważyć, że zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia, do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji można zaliczyć również koszty rozbudowy lub modernizacji
istniejących środków trwałych. Zatem, preferencje podatkowe są skierowane zarówno do podatników funkcjonujących na rynku od wielu lat, jak i do nowych podmiotów.

Nie bez znaczenia dla interpretacji zakresu stosowania zwolnienia pozostaje fakt, że art. 17 ust. 6a updop wprowadza, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej również poza terenem określonym w decyzji, obowiązek wyodrębniania organizacyjnego i ustalania wielkości zwolnienia w oparciu o przychody i koszty jednostki prowadzącej działalność na tym terenie.

Przyjęcie odrębnego rozwiązania (zwolnienie całości dochodów) w przypadku prowadzenia działalności na tym samym terenie byłoby więc sprzeczne z zasadą równości przedsiębiorców i wprowadzałoby dualizm rozwiązań podatkowych, co mogłoby powodować nadużycia podatkowe.

Podsumowując, celem ustawy o WNI, jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych na terenie całego kraju w ramach projektu Polskiej Strefy Inwestycji. Ustawa ta wprowadziła nowe mechanizmy udzielania przedsiębiorcom wsparcia dla nowych inwestycji. W odróżnieniu od dotychczasowego mechanizmu wskazanego w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych preferencje związane są z nową inwestycją, tj. projektem gospodarczym o ściśle określonym w decyzji charakterze, który jest możliwy do realizacji na obszarze całego kraju, zróżnicowanym pod względem stopnia preferencji. Decyzja pozwala na uzyskanie preferencji w postaci zwolnienia podatkowego, którego granice zakreślone są przedmiotem decyzji o wsparciu.

Powyższe rozwiązanie nie odnosi się szeroko do rodzaju działalności podatnika, lecz do konkretnej inwestycji wymienionej w decyzji o wsparciu. Nie ma zatem podstaw do stosowania zwolnienia w stosunku do dochodów generowanych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej nie będącej realizacją nowej inwestycji. Art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, stanowiący podstawę zwolnienia od podatku, wprost stanowi, że wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu.

Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku gdy spółka prowadziła działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie zezwolenia i korzystała ze zwolnienia podatkowego w zakresie dochodów generowanych na terenie SSE, a następnie uzyskała kolejne zezwolenie na działalność na terenie SSE (obecnie również decyzję o wsparciu) i realizuje działalność z wykorzystaniem zaplecza technicznego zarówno pozyskanego w ramach nowych inwestycji, jak i już istniejącego oprzyrządowania i maszyn - należy uznać, że spółka nie jest zobowiązana do wyodrębniania dochodów powstałych w wyniku produkcji na podstawie dwóch zezwoleń (lub zezwolenia SSE i decyzji o wsparciu) z użyciem zarówno infrastruktury technicznej posiadanej na podstawie pierwszego zezwolenia, jak i infrastruktury nabytej w ramach nowej inwestycji. Wynika to z faktu, że spółka w ramach nowej inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej, generuje dochody również z wykorzystaniem maszyn i urządzeń wykorzystywanych w realizacji inwestycji objętej uprzednio zezwoleniem na działalność na terenie SSE, z której dochód był zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy po uzyskaniu Decyzji (przy założeniu spełnienia przez Spółkę warunków w niej wskazanych), w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP, będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w Decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w Decyzji, do limitu przyznanej pomocy publicznej, należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane wyroki sądów administracyjnych. Nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych potwierdzających jego stanowisko, stwierdzić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 została/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.