Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.300.2019.2.MK
z 11 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 sierpnia 2019 r. (data wpływu 22 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. został złożony, uzupełniony pismem z dnia 15 sierpnia 2019 r., ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości uprzednio wywłaszczonej.

We wniosku tym przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wniosek dotyczy należności podatkowych za planowaną sprzedaż działki 46/73 położonej na terenie gminy i wsi w województwie XX.

Działkę tę Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojego dziadka. W momencie darowizny działka 46/73 nie była jeszcze wyodrębniona i stanowiła część działki 46/41. Dane te wpisane są w księdze wieczystej … prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Data darowizny od dziadka (akt notarialny) – 10 stycznia 1998 r.

Działka 46/73 została wydzielona z działki 46/41 decyzją Gminy z dnia 11 września 2001 r. Powierzchnia działki 46/73 to 0,0207 ha.

Na podstawie ww. decyzji oraz aktu notarialnego z dnia 15 grudnia 2001 działka 46/73 została przekazana Gminie. Uzasadnieniem tej decyzji było przeznaczenie działki 46/73 na niezbędną powierzchnię przeznaczoną na cele komunikacji pieszej.

Decyzja błędnie opisywała, że za przekazanie zostanie ustalone odszkodowanie przekazane właścicielowi nieruchomości. Zostało to sprostowane przez Gminę w osobnym piśmie z dnia 22 maja 2017 r.

W dniu 27 listopada 2014 działka 46/73 została Wnioskodawcy nieodpłatnie zwrócona na podstawie decyzji. Przekazanie uzasadnione było tym, że decyzja (na podstawie której Gmina przejęła działkę) była niezgodna z prawem.

Zgodnie z decyzją gminy – „niezgodność” wynikała z zapisów ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1998 - tym bardziej, że podział działki nastąpił na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, w którym działka 46/73 nie jest przewidziana pod drogę gminną.

Decyzja Gminy, skutkująca zwrotem działki, podjęta była na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. W rezultacie, w Dziale II - „Własność” Księgi Wieczystej 15602 jako „DOKUMENTY BĘDĄCE PODSTAWĄ WPISU / DANE O WNIOSKU" wpisana jest: UMOWA DAROWIZNY, 1998-01-10; 27-28

W 2019 r. na wniosek Wnioskodawcy nastąpiła zmiana rodzaju gruntu z R (grunty orne) na BP (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą działki 46/73 Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, bazując na sposobie przejęcia działki przez Gminę, a także jej zwrotu, przekazanie wcześniej wywłaszczonej nieruchomości nie stanowi formy nowego nabycia własności nieruchomości i nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku w wypadku sprzedaży ww. działki, jako że od faktycznego momentu przejęcia własności - 10 stycznia 1998 r. minęło już ponad 5 lat. W ocenie Wnioskodawcy zapisy w KW zdają się to potwierdzać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Generalną zasadą jest, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Ustawodawca w przywołanym wyżej przepisie posługuje się terminem nabycie. Termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w przed wywłaszczeniem, które podjęto na podstawie decyzji z dnia 11 września 2001 r. oraz aktu notarialnego z dnia 15 grudnia 2001 r. działka 46/73 była własnością Wnioskodawcy. Natomiast w dniu 27 listopada 2014 r. została wydana decyzja w sprawie zwrotu nieruchomości, w której orzeczono zwrot nieruchomości dla Wnioskodawczyni. Przekazanie uzasadnione było tym, że decyzja …. (na podstawie której Gmina wydzieliła działkę w celu jej przejęcia na cele komunikacji pieszej) była niezgodna z prawem. Decyzją o zwrocie przywrócono właściwy stan prawny działki 46/73, która jest własnością Wnioskodawcy na podstawie aktu darowizny i okoliczność ta znajduje odzwierciedlenie w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której Państwo lub jednostka samorządu terytorialnego wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy.

Jednocześnie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia.

Natomiast przepis art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) stanowi wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnych, gdyż przewiduje, że decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.

We wskazanej wyżej sytuacji organ, który wydał dotychczasową decyzję, wydaje decyzję w sprawie jej uchylenia lub zmiany. Postępowanie w trybie art. 155 k.p.a. jest samodzielne, odrębne od postępowania zakończonego decyzją ostateczną.

Decyzja, która rozstrzyga o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z tym w momencie zwrotu nieruchomości nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz właściciela lub jego spadkobierców. Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej, jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

Mając powyższe na uwadze w przedmiotowej sprawie za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę jej nabycia w drodze darowizny, tj. rok 1998. W konsekwencji odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.