Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.337.2019.1.RK
z 9 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest jednym z dwóch wspólników Spółki jawnej. Jej udział w zyskach i stratach Spółki wynosi 50%. Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów dla potrzeb księgowo-podatkowych. Przedmiotem działalności Spółki są przede wszystkim usługi księgowe. W 2012 r. Spółka zawarła umowę o prowadzenie ksiąg rachunkowych, która miała obowiązywać od styczna 2013 r. do końca 2015 r. Druga strona wypowiedziała ww. umowę w trybie zwykłym z końcem 2013 r. Jakiś czas temu Spółka złożyła pozew do sądu o zasądzenie odszkodowania z tytułu utraconych korzyści z powodu przedwczesnego rozwiązania tej umowy. Toczy się w tej sprawie postępowanie, które najprawdopodobniej zakończy się wyrokiem zasądzającym na rzecz Spółki odpowiednie odszkodowanie. Obecnie Wnioskodawczyni dochody w Spółce jawnej opodatkowuje na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wpływu na rachunek bankowy odszkodowania, stanowi ono przychód Spółki jawnej podlegający wpisaniu do kolumny 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów?
2. Kto płaci podatek dochodowy od osób fizycznych – wspólnicy proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, czy też powinien on być pobrany przez Spółkę jawną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni odnośnie pytania oznaczonego Nr 1, Spółka jawna, w przeciwieństwie do spółki cywilnej, posiada zdolność sądową, co powoduje, że w postępowaniu sądowym stroną sporu nie są wspólnicy, lecz sama Spółka jawna. To w konsekwencji oznacza, że odszkodowanie może być zasądzone nie wspólnikom, lecz spółce jawnej.

Zgodnie z art. 28 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.), majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez Spółkę w czasie jej istnienia. Majątek Spółki jawnej jest odrębny od majątku jej wspólników (art. 36 k.s.h). „Brak praw wspólnika do wierzytelności spółki. Przy obecnym statusie spółki jawnej unormowanie zawarte w komentowanym przepisie jedynie potwierdza niektóre konsekwencje podmiotowości prawnej spółki. Jedną z nich jest to, że wierzytelność spółki nie jest wierzytelnością wspólników. Ponieważ wspólnikowi nie przysługuje część wierzytelności spółki, nie może on domagać się od dłużnika spółki częściowej zapłaty na swoją rzecz; nie może też przedstawić wierzytelności spółki do potrącenia swemu wierzycielowi. Ustawa chroni majątek spółki, zakazując dłużnikowi spółki umorzenia wierzytelności spółki przez potrącenie z wierzytelnością, jaką osoba ta ma wobec wspólnika (art. 36 § 2 KSH)”. (tak za KSH Bieniak 2019, wyd. 6, Nita-Jagielski).

W myśl przepisów podatku dochodowego, odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, nie są wolne od podatku dochodowego, co wynika a contario z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Pozostaje to w zgodzie z orzecznictwem sądowym, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2010 r., sygn akt III SA/Wa 1014/09, Legalis nr 221374). Fakt ten oznacza jednak to, że przychód z takiego odszkodowania podlega wpisaniu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ponieważ nie korzysta ze zwolnienia od podatku, chociaż u podatnika, od którego zostanie ono zasądzane, nie podlega ono zaliczeniu do kosztów uzyskanie przychodów. Przychód taki będzie polegał zsumowaniu z całością przychodów spółki jawnej.

Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, związane z zawartą umową o usługi, realizowaną w ramach prowadzonej przez Spółkę jawną działalności gospodarczej, którego dochodzi ona przez sądem, będzie przychodem Spółki w momencie wpływu (zapłaty) i pod datą wpływu podlega ono zaewidencjonowaniu w kolumnie 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzonej do celów księgowo-podatkowych. Pozostaje to w zgodności z przepisem art. 14 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U z 2019 r., poz 1387, z późn. zm). Powyższy pogląd pozostaje też w zgodności z treścią indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy Nr ITPB1/4511-545/16/MR z dnia 16 sierpnia 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni odnośnie pytania oznaczonego Nr 2, w myśl przepisów podatku dochodowego, odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, nie są wolne od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Podatnikami ze źródła przychodów „działalność gospodarcza” (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), są wspólnicy, a nie spółka osobowa (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Oznacza to, że wpływ takiego odszkodowania podlega zsumowaniu z innym przychodami Spółki jawnej i ma wpływ na wysokość osiągniętego przez Spółkę jawną dochodu brutto (do opodatkowania) lub straty podatkowej.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyżej wymienionej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika, określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Powyższe oznacza, że wpływ opisanego w polu 74 odszkodowania do Spółki jawnej będzie, podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przez wspólników na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu wybranej przez wspólników na dany rok podatkowy metody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 8 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Zgodnie z treścią art. 28 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Jak stanowi art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów, zdefiniowanym w cyt. ustawie, jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zatem, co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. Oznacza to, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy również zaliczyć odszkodowania, jeżeli zostały otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby określić moment powstania przychodu w związku z tym, że mamy do czynienia ze świadczeniem odszkodowawczym, a zatem nie z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, wykonaniem usługi, lub dostawą energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego, (o czym stanowi art. 14 ust. 1c i 1h ww. ustawy) konieczne jest sięgnięcie po normę z art. 14 ust. 1i ww. ustawy. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Ustawodawca w przypadku określenia daty powstania przychodu z art. 14 ust. 1i ww. ustawy uznał zatem, że momentem powstania przychodu podatkowego jest otrzymanie zapłaty. Konsekwencją uznania, że otrzymane odszkodowanie stanowi dla podatnika przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jest obowiązek jego zaewidencjonowania w prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku dochodowego.

I tak, w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów przychody podlegają w niej ujęciu na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, późn. zm.).

Zgodnie bowiem z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w Załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 8 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku, otrzymanych kar umownych, wynagrodzenia płatnika.

W myśl § 25 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące pozostałych przychodów muszą być dokonywane na podstawie dowodów potwierdzających te przychody.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy), opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako wyłączone ze zwolnienia – podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem z udziałem 50% w zyskach i stratach w Spółce jawnej, której przedmiotem działalności są przede wszystkim usługi księgowe. W 2012 r. Spółka jawna zawarła umowę o prowadzenie ksiąg rachunkowych, która miała obowiązywać od stycznia 2013 r. do końca 2015 r. Druga strona wypowiedziała ww. umowę z trybie zwykłym z końcem 2013 r. Jakiś czas temu Spółka jawna złożyła pozew do sądu o zasądzenie odszkodowania z tytułu utraconych korzyści z powodu przedwczesnego rozwiązania tej umowy. Toczy się w tej sprawie postępowanie, które najprawdopodobniej zakończy się wyrokiem zasądzającym na rzecz Spółki jawnej odszkodowanie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, a także powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli Spółce zostanie wypłacone odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to będzie ono stanowić dla Wnioskodawczyni - w momencie jego wpływu na rachunek bankowy - przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. proporcjonalnie do 50% prawa Wnioskodawczyni do udziału w zysku Spółki jawnej, niekorzystający ze zwolnienia przedmiotowego stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ww. ustawy. Uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z wybraną przez Nią formą opodatkowania tj. według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 8 jako „pozostałe przychody” na podstawie dowodu potwierdzającego otrzymanie tego odszkodowania.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni, nie zaś do drugiego wspólnika Spółki jawnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.