Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.274.2019.2.AP
z 16 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 lipca 2019 r. i 16 sierpnia 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r. i 16 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego poniesionego z tytułu realizacji termomodernizacji budynku Ośrodka Kultury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Pismem z dnia 15 lipca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez wskazanie, że dotyczy on złożenia wniosku a nie jego uzupełnienia, wskazanie adresu ePUAP Gminy oraz potwierdzenie wpłaty opłaty. Natomiast pismem z dnia 16 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto A jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Miasto w roku 2019 zamierza ponieść wydatki na następujące zadanie: „Termomodernizacja Ośrodka Kultury w A”.

Miasto A zamierza skorzystać z dofinansowania inwestycji ze środków Unii Europejskiej. Miasto zamierza ubiegać się o dofinansowanie projektu ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa B na lata 2014-2020.

Inwestycja będzie polegać na termomodernizacji budynku mienia Miasta A, zlokalizowanego przy ul. C w A (Ośrodek Kultury w A). Ponoszone w tym zakresie wydatki udokumentowane będą wystawionymi na Miasto A przez nabywców fakturami VAT.

Po zakończeniu realizacji inwestycji modernizowany budynek pozostanie własnością Miasta i nie będzie przekazany na rzecz podmiotów zewnętrznych.

Ponadto w piśmie z dnia 16 sierpnia 2019 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca w odpowiedzi na poniższe pytania udzielił następujących informacji:

1. Czy Ośrodek Kultury w A jest podmiotem posiadającym odrębną osobowość prawną na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.), czy też Ośrodek Kultury w A posiada status jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego utworzonego przez Miasto A?
   Odpowiedź:
   Ośrodek Kultury w A jest podmiotem posiadającym odrębną osobowość prawną na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz.1983, z póź. zm.).
2. Jeżeli Ośrodek Kultury w A stanowi jednostkę organizacyjną Miasta i dokonuje wspólnych z Miastem rozliczeń dla potrzeb podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
   1. do jakich czynności: opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku czy niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, będą wykorzystywane przez Miasto (Ośrodek Kultury) towary i usługi zakupione w ramach realizacji przedmiotowego zadania?
   2. czy towary i usługi, zakupione w ramach realizacji przedmiotowego zadania będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza? Jeżeli tak, to czy będzie możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika?
   3. czy zakupione na potrzeby zadania towary i usług będą wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i czynności zwolnionych od tego podatku? Jeżeli tak, to czy Wnioskodawca będzie mógł dokonać wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi?
   4. jakie czynności wykonuje Ośrodek Kultury w A: opodatkowane podatkiem od towarów i usług, zwolnione od podatku czy niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem?
   5. czy i w jaki sposób wyliczana jest proporcja dla Ośrodka Kultury w A na rok 2018 zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Dodatkowo wskazać należy wysokość wyliczanej proporcji.
   Odpowiedź:
   1. nie dotyczy,
   2. nie dotyczy,
   3. nie dotyczy,
   4. nie dotyczy,
   5. nie dotyczy.
   Ośrodek Kultury w A nie stanowi jednostki organizacyjnej Miasta i nie dokonuje wspólnych z Miastem rozliczeń dla potrzeb podatku od towarów i usług (odp. pkt 1).
   
3. Jeżeli Ośrodek Kultury w A nie stanowi jednostki organizacyjnej Miasta i dokonuje odrębnych od Miasta rozliczeń dla potrzeb podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
   1. czy i w jaki sposób (na jakiej podstawie prawnej) przedmiotowy budynek jest udostępniany przez Miasto na rzecz Ośrodka Kultury w A? Czy jest to czynność odpłatna czy nieodpłatna?
   2. do jakich czynności: opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku czy niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, będą wykorzystywane przez Miasto towary i usługi zakupione w ramach realizacji przedmiotowego zadania?
   Odpowiedź:
4. Przedmiotowy budynek jest udostępniony przez Miasto na rzecz Ośrodka Kultury w A na podstawie umowy użyczenia i jest to czynność nieodpłatna.
5. Nabywane towary, w ramach realizacji przedmiotowego zadania w związku z realizacją projektu pn.: „Termomodernizacja budynku Ośrodka Kultury w A”, zdaniem Miasta, będą służyć do czynności niepodlegających VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do inwestycji w termomodernizację budynku Ośrodka Kultury, zlokalizowanego przy ul. C w A, która będzie przeprowadzona w roku 2019, Miasto A będzie miało prawo do skorzystania z odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto nie będzie mogło skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT zawartego w cenie nabywanych towarów i usług związanych z termomodernizacją budynku mienia Miasta A (budynek Ośrodka Kultury w A). Zdaniem Miasta, jedynie w przypadku zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy Miastem A, a podmiotem zewnętrznym i wykonywania na tej podstawie wzajemnych świadczeń, takie świadczenia podlegają opodatkowaniu VAT.

Miasto nie będzie udostępniało pomieszczeń budynku Ośrodka Kultury w A żadnym podmiotom zewnętrznym, a więc nie wystąpi tu uzyskiwanie korzyści majątkowej po stronie Miasta.

W opisanej sytuacji nie występuje tu związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. I tak, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Miasto w roku 2019 zamierza ponieść wydatki na zadanie: „Termomodernizacja Ośrodka Kultury w A”.

Miasto A zamierza skorzystać z dofinansowania inwestycji ze środków Unii Europejskiej.

Inwestycja będzie polegać na termomodernizacji budynku mienia Miasta (Ośrodek Kultury). Ponoszone w tym zakresie wydatki udokumentowane będą wystawionymi na Miasto przez nabywców fakturami VAT.

Po zakończeniu realizacji inwestycji modernizowany budynek pozostanie własnością Miasta i nie będzie przekazany na rzecz podmiotów zewnętrznych.

Ośrodek Kultury jest podmiotem posiadającym odrębną osobowość prawną na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ośrodek Kultury nie stanowi jednostki organizacyjnej Miasta i nie dokonuje wspólnych z Miastem rozliczeń dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy budynek jest udostępniony przez Miasto na rzecz Ośrodka Kultury na podstawie umowy użyczenia i jest to czynność nieodpłatna.

Nabywane towary, w ramach realizacji przedmiotowego zadania w związku z realizacją projektu, zdaniem Miasta, będą służyć do czynności niepodlegających VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do skorzystania z odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w odniesieniu do inwestycji termomodernizacji budynku Ośrodka Kultury.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej Dyrektywy Rady 67/228, Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji, gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt 10 wyroku). Ponadto, w wyroku z dnia 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ, Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu tylko, jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku” (pkt 24).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu, muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w celu realizacji zadania – polegającego na termomodernizacji budynku mienia Miasta – który jest przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz Ośrodka Kultury (podmiotu posiadającego odrębną osobowość prawną, który nie jest jednostką organizacyjną Miasta i dokuje odrębnych od Miasta rozliczeń dla potrzeb podatku VAT), należy wskazać, że zadania własne gminy obejmują również sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury bez ochrony zabytków (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina, na podstawie ww. ustawy o samorządzie gminnym, jest zobligowana do zapewnienia niezbędnych środków finansowych do prowadzenia działalności kulturalnej domu kultury/ośrodka kultury oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Mimo, iż Gmina odgrywa kluczową rolę w jego utworzeniu i prowadzeniu jako instytucji kultury, to jest to (Ośrodek Kultury) jednostka samodzielna, posiadająca osobowość prawną. Działa na własny rachunek i prowadzi własną gospodarkę finansową. Gmina, działając jedynie w charakterze organizatora – nie odpowiada za jej zobowiązania. Tak więc Gmina, nabywając towary i usługi w związku z termomodernizacją Ośrodka Kultury w celu wzrostu dostępności i jakości usług publicznych świadczonych w/przy pomocy przedmiotowego budynku, który to budynek jest nieodpłatnie użyczony w celu realizacji przez Ośrodek Kultury zadań należących do zakresu ustawowych obowiązków Gminy, nie nabędzie ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym, nie będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu ust. 1 tego artykułu. W konsekwencji, dokonując zakupów towarów i usług związanych z modernizacją tego obiektu, nie będą spełnione przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym, Gmina nie nabędzie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, w związku z wydatkami, które Miasto będzie ponosić w roku 2019 na realizację zadania pn.: „Termomodernizacja Ośrodka Kultury w A”, Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego wynikających z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług. W analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowego zadania nie będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki służące realizacji przedmiotowej inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, tutejszy Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy, będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.