Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.319.2019.2.APO
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz kontrahenta zmniejszających kwotę wynagrodzenia wynikającego z faktur VAT (in minus) w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zmniejszenia kwoty przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona faktura korygująca (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz kontrahenta zmniejszających kwotę wynagrodzenia wynikającego z faktur VAT (in minus) w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zmniejszenia kwoty przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona faktura korygująca.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług i podatku akcyzowego. Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną, w ramach której nabywa i sprzedaje energię elektryczną nabywcom końcowym, będących podatnikami VAT czynnymi.

Wystawianie faktur VAT z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz poszczególnych odbiorców końcowych odbywa się na podstawie układu pomiarowo-rozliczeniowego obsługiwanego przez tzw. Operatorów Systemu Dystrybucyjnego (OSD) lub w braku takich danych (w całości lub w części) w okresie rozliczeniowym na podstawie przyjętego przez Spółkę klucza pozwalającego oszacować zużycie energii przez poszczególnych odbiorców. W oparciu o przyjęte kryteria Spółka dokonuje obciążenia kosztami energii elektrycznej każdego z kontrahentów. Sprzedaż energii elektrycznej Spółka dokumentuje fakturą VAT. Odbiorca zobowiązuje się do zapłaty należności za otrzymaną energię elektryczną w terminie określonym w fakturze, który jednak nie może być krótszy niż 14 dni od daty wystawienia faktury VAT. Zdarza się, że na skutek zdarzeń innych niż oczywista omyłka lub błąd rachunkowy zużycie energii elektrycznej jest niższe niż to wynika z wystawionej faktury. W tym względzie należy mieć na uwadze, że czynności związane z odczytem, rejestracją, transmisją i udostępnianiem danych pomiarowych dokonywane są przez OSD. Pomimo dokładania należytej staranności nie da się całkowicie wyeliminować przypadków korekt faktur VAT wynikających m.in. z błędnego działania układu pomiarowo-rozliczeniowego, awarii, planowych włączeń w sieci, przyjęcia do rozliczenia innego wskazania układu pomiarowo-rozliczeniowego niż wynikającego z odczytu. Ponadto, w braku dostarczenia takich danych przez OSD w przyjętym okresie rozliczeniowym, jak już wskazano, Spółka ustala szacunkowe zużycie energii przez danego odbiorcę.

Faktury korygujące wystawiane na Spółkę przez dostawcę energii elektrycznej są jednocześnie podstawą do wystawienia faktur korygujących na kontrahentów Spółki. W związku z ich wystawieniem zmniejsza się wysokość należnego jej wynagrodzenia.

Faktury mogą być doręczane kontrahentom w formie papierowej lub elektronicznej, w przypadku gdy wyrażą na to zgodę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz kontrahenta zmniejszających kwotę wynagrodzenia wynikającego z faktur VAT (in minus) w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zmniejszenia kwoty przychodów w okresie rozliczeniowym w którym zostanie wystawiona faktura korygująca? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku korekty faktury zmniejszającej wartość faktury VAT z przyczyn innych niż oczywista omyłka lub błąd rachunkowy, w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, będzie on uprawniony do zmniejszenia przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym będzie wystawiona faktura korygująca.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c - 3e ustawy o CIT.

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis art. 12 ust. 3d ustawy o CIT, wskazuje, że przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest więc określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego na dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Przy czym, w przypadku rozliczania usług w okresach rozliczeniowych datą powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka wystawia faktury korygujące, które mogą zmniejszać wartość wynagrodzenia należnego dla Spółki.

Wyjaśnić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy).

Należy wskazać, że zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w przepisach art. 12 ust. 3j - 3m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Dalej, zgodnie z art. 12 ust. 3k ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Jak stanowi art. 12 ust. 3l ustawy o CIT, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1. korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
   
   

Na gruncie omawianej ustawy faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Faktura powinna określać wartość transakcji, natomiast faktura korygująca wartość tę koryguje, czyli zmienia. Należny przychód wykazany w fakturze może być korygowany („in plus” lub „in minus”), poprzez wystawienie faktury korygującej. Faktura korygująca winna odnosić się do konkretnej faktury sprzedaży. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

Podkreślić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane.

Jak wynika z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, ustawa różnicuje moment zmniejszenia lub zwiększenia przychodów w zależności od przyczyn skutkujących dokonanie korekty. Jeżeli korekta wynika z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, korekty należy dokonać w okresie, w którym został rozpoznany pierwotny przychód z pierwotnej faktury. Natomiast, jeżeli przyczyna korekty tkwi w innych powodach niż omyłka lub błąd rachunkowy, korekty należy dokonać w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy wprowadzającej zasady dokonywania korekt na gruncie podatku dochodowego (ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów, Dz.U. z 2015 r., poz. 1595), celem art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jest wprowadzenie w: ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) (...) rozwiązania polegającego na tym, że fakty mające wpływ na korektę podstawy opodatkowania, które nastąpiły w późniejszym okresie rozliczeniowym, nie powinny być rozpoznawane ze skutkiem „wstecz” (ex tunc), lecz powinny być rozliczane w bieżącym okresie rozliczeniowym. W przypadku wystąpienia okoliczności skutkującej zmianą wartości sprzedaży, a tym samym uprawniającej do zmniejszenia lub zwiększenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, korekta po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinna odbywać się w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w dacie jej wystawienia i odpowiednio otrzymania.

Dalej, jak wynika z uzasadnienia do ustawy wprowadzającej, moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

• jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,
• natomiast, w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru - fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia.
  
  

Należy zauważyć, że inaczej przedstawia się sytuacja, kiedy pierwotna faktura była prawidłowa od samego początku, a dopiero później - w innym roku podatkowym - wystąpiło zdarzenie skutkujące koniecznością korekty. W takiej sytuacji faktura pierwotna oraz korekta także pozostają ze sobą w związku, ale związek ten nie jest już tak ścisły jak w poprzednim przypadku. Związek ten jest tylko formalny (korekta dotyczy konkretnej faktury pierwotnej), ale w sensie materialnym ta faktura korygująca związana jest z nowym zdarzeniem gospodarczym, które - już w kolejnym roku podatkowym - skutkowało zmianą wysokości przychodu. Taka korekta jest tylko nominalnie związana z pierwotną fakturą, gdyż w istocie korekta dotyczy nowego, odrębnego zdarzenia gospodarczego, o którym podatnik nie wiedział i nie mógł wiedzieć w chwili wystawiania prawidłowej faktury pierwotnej (wyrok WSA w Warszawie z 6 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2715/12).

Przedmiotowe rozwiązania będą miały zastosowanie do zdarzeń mających wpływ na korektę podstawy opodatkowania, które nastąpiły po dokonaniu sprzedaży, a więc po wystawieniu faktury pierwotnej (lub innego dokumentu) z wyłączeniem przypadków, gdy korekta przychodu lub kosztu uzyskania przychodu spowodowana jest błędem lub pomyłką. Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio - jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z pierwotnego dokumentu. Przepisy dotyczące korekty kosztu uzyskania przychodów będą stosowane odpowiednio do korekty odpisów amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje obciążenia kontrahentów w oparciu o faktury otrzymywane od dostawcy energii elektrycznej. Następnie, w oparciu o klucz alokacji zużycia energii elektrycznej, Spółka dokonuje refaktury kosztów na podmioty korzystające z tej energii elektrycznej. W chwili otrzymania faktury od dostawcy energii elektrycznej i wystawienia „refaktur” na podmioty korzystające, Spółka nie ma pewności, czy pierwotna kwota obciążenia Spółki nie ulegnie zmianie. Powyższe powoduje, że istnieje ryzyko, że w przyszłości może wystąpić konieczność dokonania korekt faktur sprzedażowych, lecz konieczność ta nie wynika z błędu lub omyłki Spółki. Spółka w chwili wystawienia faktur na rzecz kontrahentów nie posiada innych danych, które mogłyby stanowić podstawę rozliczenia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w przychodach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny odbiorca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta przychodu winna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym przychód taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka wystawiając faktury na kontrahentów nie ma pewności, czy jej rozliczenia z dostawcą energii elektrycznej nie ulegną zmianie. Konieczność dokonania korekty faktury pierwotnej jest niezależna od Spółki, bowiem podstawę wystawienia przez Spółkę faktury na rzecz kontrahenta (refaktury) stanowi inna faktura wystawiona przez pierwotnego dostawcę energii elektrycznej. Mając na względzie powyższe, przyczyny wystawiania korekt faktur przez Spółkę są inne niż „błąd rachunkowy lub oczywista omyłka”.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do dokonywania korekt zmniejszających przychód (in minus) w okresie rozliczeniowym w którym zostaje wystawiona faktura korygująca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a updop. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle ww. przepisu, o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W myśl art. 12 ust. 3d updop, przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j - 3m updop. Stosownie do treści art. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Na podstawie art. 12 ust. 3l updop, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1. korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
   
   

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada koncesję na obrót energią elektryczną, w ramach której nabywa i sprzedaje energię elektryczną nabywcom końcowym. Wystawianie faktur VAT z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz poszczególnych odbiorców końcowych odbywa się na podstawie układu pomiarowo-rozliczeniowego obsługiwanego przez tzw. Operatorów Systemu Dystrybucyjnego (OSD) lub w braku takich danych (w całości lub w części) w okresie rozliczeniowym na podstawie przyjętego przez Spółkę klucza pozwalającego oszacować zużycie energii przez poszczególnych odbiorców. W oparciu o przyjęte kryteria Spółka dokonuje obciążenia kosztami energii elektrycznej każdego z kontrahentów. Sprzedaż energii elektrycznej Spółka dokumentuje fakturą VAT. Odbiorca zobowiązuje się do zapłaty należności za otrzymaną energię elektryczną w terminie określonym w fakturze, który jednak nie może być krótszy niż 14 dni od daty wystawienia faktury VAT. Zdarza się, że na skutek zdarzeń innych niż oczywista omyłka lub błąd rachunkowy zużycie energii elektrycznej jest niższe niż to wynika z wystawionej faktury. W tym względzie należy mieć na uwadze, że czynności związane z odczytem, rejestracją, transmisją i udostępnianiem danych pomiarowych dokonywane są przez OSD. Pomimo dokładania należytej staranności nie da się całkowicie wyeliminować przypadków korekt faktur VAT wynikających m.in. z błędnego działania układu pomiarowo-rozliczeniowego, awarii, planowych włączeń w sieci, przyjęcia do rozliczenia innego wskazania układu pomiarowo-rozliczeniowego niż wynikającego z odczytu. Faktury korygujące wystawiane na Spółkę przez dostawcę energii elektrycznej są jednocześnie podstawą do wystawienia faktur korygujących na kontrahentów Spółki. W związku z ich wystawieniem zmniejsza się wysokość należnego jej wynagrodzenia.

Zagadnienie przedstawione we wniosku koncentruje się na rozstrzygnięciu, czy w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz kontrahenta zmniejszających kwotę wynagrodzenia wynikającego z faktur VAT (in minus) w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zmniejszenia kwoty przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona faktura korygująca.

W świetle przedstawionych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ani z „błędem rachunkowym”, ani z „inną oczywistą omyłką”. Skoro, po wystawieniu faktur przez Spółkę, dostawca energii elektrycznej wystawia na jej rzecz faktury korygujące, to odpowiednio Spółka odzwierciedla te korekty, poprzez wystawienie faktur korygujących na rzecz kontrahentów. Z kolei, jeżeli w momencie wystawienia faktury Spółka nie dysponuje ostatecznymi danymi, w oparciu o które mogłaby tę fakturę wystawić, to przy jej wystawianiu posługuje się danymi szacunkowymi. Zatem, w ww. przypadkach, korekta faktur jest spowodowana zdarzeniem, które wystąpiło już po wystawieniu faktury, czyli odpowiednio korektą faktury przez dostawcę energii elektrycznej albo odczytem danych pomiarowo-rozliczeniowych przez OSD.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku korekty faktury zmniejszającej wartość faktury VAT z przyczyn innych niż oczywista omyłka lub błąd rachunkowy, w związku z korektą rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej za poprzednie okresy, będzie on uprawniony do zmniejszenia przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym będzie wystawiona faktura korygująca.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.