Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.383.2019.2.JO
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 29 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 26 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług najmu na rzecz podmiotów na cele mieszkaniowe ich pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług najmu na rzecz podmiotów na cele mieszkaniowe ich pracowników. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 29 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 sierpnia 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.383.2019.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, tj. budynku mieszkalnego w zabudowie szeregowej. W dniu 12 czerwca 2019 r. Wnioskodawca, jako Wynajmujący zawarł umowę najmu nieruchomości, której przedmiotem jest budynek mieszkalny. Najemcą jest spółka prawa handlowego (sp. z o.o.). Umowa najmu została zawarta na czas określony: 4 lata licząc od dnia jej podpisania. Rozliczenia wynikające z umowy najmu następują w cyklach miesięcznych na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką VAT 23%. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W umowie najmu Strony zapisały, że w związku z rozbieżnościami interpretacyjnymi Wynajmujący zobowiązuje się wystąpić o uzyskanie indywidulanej interpretacji w zakresie ustalenia, czy zaistniałej sytuacji usługa najmu jest opodatkowany stawką VAT, czy jest zwolniona z opodatkowania. W przypadku uzyskania przez Wynajmującego interpretacji indywidualnej wskazującej, że niniejsza usługa najmu jest zwolniona z podatku VAT, Wynajmujący skoryguje faktury VAT i zwróci otrzymane kwoty odpowiadające wysokości podatku VAT.

Umowa najmu w swojej treści zawiera zapis, że Wynajmujący oddaje Najemcy do używania Budynek Mieszkalny wyłącznie w celach mieszkaniowych. Spółka/Najemca budynek mieszkalny udostępnia swoim pracownikom. Najemca złożył w Umowie Najmu Nieruchomości oświadczenie, że: Najemca zobowiązuje się używać Przedmiot Najmu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu wyłącznie na cele mieszkaniowe. Dodatkowo Strony w Umowie postanowiły, że Najemca nie może bez zgody Wynajmującego, wyrażonej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, podnająć Przedmiotu Najmu ani udostępnić go osobom trzecim w żadnej innej formie, w całości lub w części z wyjątkiem swoim pracownikom.

Strony przewidziały, że Wynajmujący może rozwiązać Umowę Najmu bez zachowania terminu wypowiedzenia, gdy Najemca będzie używał Przedmiot Najmu w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem lub uzgodnieniem w umowie.

W piśmie z dnia 30 sierpnia 2019 r.:

1. Wnioskodawca wskazał, że symbol PKWiU wg rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 z późn. zm.) dla usług będących przedmiotem zapytania, tj. usług najmu budynku mieszkalnego podmiotom gospodarczym wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników to: 68.20.11.0 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi,
   natomiast
   symbol PKWiU wg rozporządzenia Rady 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 z późn. zm.) dla usług będących przedmiotem zapytania, tj. usług najmu budynku mieszkalnego podmiotom gospodarczym wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników to: 68.20.11.0 – Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.
   Wnioskodawca dodatkowo jeszcze raz wskazuje, że wynajem dotyczy nieruchomości, której Wnioskodawca jest właścicielem, tj. budynku mieszkalnego w zabudowie szeregowej.
2. Wnioskodawca w dniu 12 czerwca 2019 r. zawarł jako Wynajmujący umowę najmu nieruchomości, której przedmiotem jest budynek mieszkalny, a Najemcą jest spółka prawa handlowego (sp. z o.o.), która nie jest w jakikolwiek sposób powiązana z Wnioskodawcą, (np. biznesowo, rodzinnie).
   
3. Wnioskodawca w dniu 12 czerwca 2019 r. jako Wynajmujący zawarł umowę najmu nieruchomości, a Najemcą jest spółka prawa handlowego (sp. z o.o.). Spółka/Najemca udostępnia ten budynek swoim pracownikom na cele mieszkaniowe. Osoby fizyczne (pracownicy) Najemcy nie są w jakikolwiek sposób powiązani z Wynajmującym, ani rodzinnie, ani biznesowo, ani w żaden inny sposób.
   
4. W odpowiedzi na pytanie: „czy może się zdarzyć sytuacja, że Wnioskodawca po przekazaniu/wynajęciu własnego budynku mieszkalnego podmiotom gospodarczym będzie najemcą tego budynku od ww. podmiotów?” Wnioskodawca wskazał, że taka sytuacja się nie zdarzy. Wynajmujący nie będzie podnajemcą Najemcy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynajmujący budynek mieszkalny dla spółki/najemcy, która udostępnia go swoim pracownikom wyłącznie w celach mieszkaniowych, postępuje prawidłowo wystawiając na czynsz najmu fakturę VAT ze stawką 23% VAT?
   
2. Czy jako wynajmujący budynek mieszkalny dla spółki/najemcy, która dalej go udostępnia swoim pracownikom wyłącznie w celach mieszkaniowych, Wnioskodawca może zastosować stawkę zwolnioną z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, jako Wynajmującego budynek mieszkalny dla spółki wyłącznie w celach mieszkaniowych, która dalej go udostępnia swoim pracownikom, nie jest prawidłowym postępowaniem wystawianie na czynsz najmu faktur VAT ze stawką 23% VAT.
   
2. Zdaniem Wnioskodawcy, jako Wynajmującego budynek mieszkalny dla spółki (najemcy) należy zastosować stawkę zwolnioną z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
   
   

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy ww. przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia ww. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, od formy prawnej podmiotu nabywającego tę usługę, tj. formy prawnej najemcy. Wyżej wymieniony przepis wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy wyłącznymi przesłankami decydującymi o zastosowaniu zwolnienia są:

• świadczenie usługi na własny rachunek (w tym przypadku Wynajmujący wynajmuje swoją nieruchomość i na własny rachunek),
  

• charakter mieszkalny nieruchomości (w tym przypadku jest to budynek mieszkalny w zabudowie szeregowej),
  

• mieszkaniowy cel najmu (w tym przypadku Spółka/Najemca budynek mieszkalny udostępnia swoim pracownikom w celach mieszkaniowych. W Umowie zawarto zapis, że Wynajmujący oddaje Najemcy do używania Budynek Mieszkalny wyłącznie w celach mieszkaniowych oraz, że Najemca zobowiązuje się używać Przedmiotu Najmu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu wyłącznie na cele mieszkaniowe, a także że Najemca nie może bez zgody Wynajmującego, wyrażonej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, podnająć Przedmiotu Najmu , ani udostępnić go osobom trzecim w żadnej innej formie, w całości lub w części z wyjątkiem swoim pracownikom. Powyższe zdaniem Wnioskodawcy przesądza o mieszkaniowym celu umowy).
  
  

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanej nieruchomości (budynek mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego budynku (cel mieszkaniowy). Przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Wobec powyższego Wnioskodawca powinien zastosować zwolnienie od podatku, a do dotychczas wystawionych faktur VAT ze stawką 23% VAT, wystawić faktury korygujące wskazując, że usługa jest zwolniona z VAT. Podatnik za kolejne okresy będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, w związku z tym, że umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona budynku mieszkalnego i budynek ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznym celem oddania w najem mieszkania jest zatem zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników Spółki/Najemcy. Istotny jest cel, na jaki budynek mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawcę - wynajmowany jest Najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (co wynika z zawartej umowy). Zatem, w przedstawionych okolicznościach nie znajdzie zastosowania podstawowa stawka podatku 23%, gdyż za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:.

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści Ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w poz. 163, wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 146aa ust. 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, tj. budynku mieszkalnego w zabudowie szeregowej. W dniu 12 czerwca 2019 r. Wnioskodawca, jako Wynajmujący zawarł umowę najmu nieruchomości, której przedmiotem jest budynek mieszkalny. Najemcą jest spółka prawa handlowego (sp. z o.o.). Umowa najmu została zawarta na czas określony: 4 lata licząc od dnia jej podpisania. Rozliczenia wynikające z umowy najmu następują w cyklach miesięcznych na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką VAT 23%. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Umowa najmu w swojej treści zawiera zapis, że Wynajmujący oddaje Najemcy do używania Budynek Mieszkalny wyłącznie w celach mieszkaniowych. Spółka/Najemca budynek mieszkalny udostępnia swoim pracownikom. Najemca złożył w Umowie Najmu Nieruchomości oświadczenie, że: Najemca zobowiązuje się używać Przedmiot Najmu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu wyłącznie na cele mieszkaniowe. Dodatkowo Strony w Umowie postanowiły, że Najemca nie może bez zgody Wynajmującego, wyrażonej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, podnająć Przedmiotu Najmu ani udostępnić go osobom trzecim w żadnej innej formie, w całości lub w części z wyjątkiem swoim pracownikom.

Wnioskodawca wskazał, że symbol PKWiU z 2008 r. dla usług będących przedmiotem zapytania, tj. usług najmu budynku mieszkalnego podmiotom gospodarczym wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników to: 68.20.11.0 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, natomiast symbol PKWiU z 2015 r. dla ww. usług to: 68.20.11.0 – Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych. Najemca, ani osoby fizyczne (pracownicy Najemcy nie są w jakikolwiek sposób powiązani z Wnioskodawcą, (np. biznesowo, rodzinnie). Wynajmujący nie będzie podnajemcą Najemcy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, jaką stawką należy opodatkować usługi najmu budynku mieszkalnego na rzecz podmiotu, który udostępni ten budynek swoim pracownikom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie, jak wynika z treści wniosku przedmiotowy budynek mieszkalny został wynajęty przez spółkę prawa handlowego (sp. z o.o.) wyłącznie dla celów mieszkaniowych jej pracowników. Ostatecznym celem oddania w najem budynku mieszkalnego jest zatem zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników Najemcy. Nie jest istotnym, że pracownicy Najemcy nie są stroną wynajmu, bowiem w ich imieniu występuje spółka prawa handlowego, zatem sens wynajmu stanowi zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników w czasie, w którym pełnią oni obowiązki służbowe. Istotny jest cel, na jaki budynek mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawcę – wynajmowany jest Najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników spółki Najemcy (co wynika z zawartej umowy). Wskazane okoliczności prowadzą do uznania, że opisane usługi najmu na rzecz spółki prawa handlowego, która przekazuje następnie budynek mieszkalny swoim pracownikom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Ponadto, przedmiotowe usługi najmu Wnioskodawca sklasyfikował w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0, zatem nie może mieć do nich zastosowanie obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8%.

W konsekwencji, w przedstawionych okolicznościach dla świadczonych usług znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W myśl z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jednocześnie jak przyjęto w niniejszej interpretacji usługi najmu budynku mieszkalnego na rzecz spółki, która udostępnia go swoim pracownikom na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zatem Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury z tytułu czynszu najmu ze stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, w tym kwestia korekty wystawionych faktur z tytułu czynszu najmu, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.