Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.312.2019.2.AG
z 17 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.) na wezwanie z dnia 30 sierpnia 2019 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.312.2019.1.AG (data nadania 30 sierpnia 2019 r., data odbioru 2 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do odpowiedniego źródła:

• przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do znaku towarowego – jest prawidłowe;
  

• kosztów poniesionych z tytułu nabycia od innej spółki prawa do korzystania ze znaku towarowego – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do znaku towarowego oraz kosztów poniesionych z tytułu nabycia od innej spółki prawa do korzystania ze znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(…) spółka z o.o. (dalej jako „Spółka”) z siedzibą w (…) co do zasady prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostarczania usług nowoczesnych technologii (IT). W szczególności Spółka zajmuje się działalnością konsultingową specjalizującą się w dostarczaniu rozwiązań informatycznych dla przemysłu, administracji publicznej i firm usługowych. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego o nieograniczonym obowiązku na terytorium Polski. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Obecnie działalność Spółki wskazana powyżej ma ograniczony niewielki charakter, natomiast Spółka skupia się na działalności holdingowej. Działa ona bowiem w ramach grupy podmiotów (spółek) powiązanych. Jest właścicielem większościowym innych spółek wchodzących w skład grupy, zarówno spółek prawa krajowego jak i spółek zagranicznych. Jako podmiot skupiający udziały innych podmiotów z grupy Spółka korzysta ze znaku towarowego, do którego prawa posiada inny podmiot z grupy (dalej jako „Inna Spółka”). Znak ten został wytworzony przez Inną Spółkę we własnym zakresie.

W ramach zawartej umowy Spółka nabywa licencje (prawo) do korzystania ze znaku towarowego opisanego powyżej wraz z prawem do udzielenia dalszej sublicencji na poszczególne spółki z grupy. Powyższe oznacza, że na podstawie zawartej umowy Spółka ma prawo do korzystania ze znaku towarowego wykorzystywanego w swojej działalności i jednocześnie Spółka ma prawo sprzedaży prawa do korzystania ze znaku (sublicencji) na rzecz innych spółek współpracujących w ramach grupy. Powyższa konstrukcja wynika m. in. z powiazań kapitałowych bowiem Spółka jest właścicielem większościowym pozostałych spółek w grupie. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż spółki z grupy działają we wspólnej branży, w jej interesie jest aby znak towarowy, który kojarzony jest z wyrobioną już marką na rynku, mógł być wykorzystywany także przez inne spółki z grupy, a nie jedynie przez podmiot będący twórcą znaku czy też spółkę matkę, która nabyła prawa do korzystania ze znaku.

Znak towarowy wykorzystywany jest zatem przez podmioty działające w ramach grupy w dokumentach wystawionych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (dokumentach firmowych) jak również w celach marketingowych. Tworzy on bowiem wartość in plus przy poszukiwaniu nowych klientów jak i współpracy z obecnymi klientami spółek z grupy.

W ramach zawartej umowy Spółka korzysta ze znaku towarowego oraz posiada prawo do udzielenia dalszej sublicencji na znak. Jednakże Spółka nie ma możliwości modyfikowania w jakikolwiek sposób prawa z którego korzysta.

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego są wątpliwości Spółki, czy przychody z tytułu udzielonych przez Spółkę dalszych licencji na korzystanie ze znaku towarowego, który nie jest własnością Spółki, będą sklasyfikowane jako przychody kapitałowe, o których mowa w art. 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej jako „Ustawa”).

Ponadto, Wnioskodawca pismem z dnia 3 września 2019 r. uzupełnił opisany we wniosku stan faktyczny o następujące informacje:

Nabyte licencje na korzystanie ze znaku towarowego nie stanowią dla Spółki wartości niematerialnych i prawnych. Spółka nie dokonuje amortyzacji licencji na korzystanie ze znaku towarowego, o której mowa we wniosku. Przenoszone prawo do korzystania ze znaku nie stanowi części większej usługi świadczonej na rzecz innych spółek. Spółka nie jest w stanie dokładnie określić proporcji kosztów nabycia prawa do korzystania ze znaku towarowego na wykorzystywane we własnej działalności gospodarczej oraz te związane z uzyskiwanym przychodem ze sprzedaży prawa do korzystania ze znaku na rzecz innych spółek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do opisanego znaku towarowego stanowić będą dla Spółki przychody kapitałowe, o których mowa w art. 7b Ustawy?
2. Czy koszty poniesione z tytułu nabycia prawa do korzystania ze znaku towarowego od Innej Spółki będą stanowić koszty z podstawowej działalności i tym samym pomniejszać przychody z innych źródeł ?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w opisanej sytuacji przychody z tytułu udzielenia dalszego prawa do znaku towarowego nie należy traktować jako przychody kapitałowe, o których mowa w art. 7b Ustawy. Są to bowiem przychody związane z prowadzoną działalnością operacyjną Spółki. Powinny być zatem traktowane jako przychody z innych źródeł o których mowa w art. 7 Ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 5 ust. 1a Ustawy, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła. Stosownie do art. 5 ust. 2 Ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 i 1 a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 Ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wydzielając odrębne źródło przychodów na gruncie Ustawy, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b Ustawy. Zgodnie z powyższym przepisem do przychodów kapitałowych zaliczamy:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:
   
   1. dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
      
   2. przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
      
   3. przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
      
   4. przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
      
   5. wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
      
   6. równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
      
   7. dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
      
   8. przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
      
   9. zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
      
   10. wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej – w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
       
   11. odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
       
   12. odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
       
   13. przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
       1. przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
          
       2. przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
          
       3. przychody spółki dzielonej;
2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;
   
3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:
   1. przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
      
   2. przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;
4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;
   
5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;
   
6. przychody:
   1. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
      
   2. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
      
   3. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
      
   4. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
      
   5. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
      
   6. z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.
   
   

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
   
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Powyższe przepisy zawierają katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii. Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy odnosi się jedynie do praw majątkowych wymienionych w punktach od 4 do 7 w art. 16b ust. 1 Ustawy.

Przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a zdanie drugie wskazuje wyraźnie, iż aby przychody z tytułu licencji były zaliczone do przychodów kapitałowych, o których mowa w art. 7b Ustawy, nie mogą one być związane bezpośrednio z uzyskiwaniem przychodów zaliczonych do innych źródeł.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka nabywa prawa do korzystania ze znaku towarowego. Znakiem tym posługują się pozostałe podmioty z grupy przy prowadzeniu działalności gospodarczej operacyjnej, miedzy innymi stosują go w firmowych dokumentach, którymi posługują się przy realizacji powierzonych przez kontrahentów zleceń. Jednocześnie opisywany znak towarowy stanowi markę spółek grupy, co jest także formą marketingu dla poszczególnych spółek z grupy, które korzystają z praw do niego. Dzięki zastosowaniu znaku towarowego tworzy się pozytywny wizerunek dla działalności poszczególnych spółek. Dzięki oznaczaniu tym znakiem swoich produktów oraz dokumentów spółki zyskują rozpoznawalność na rynku co do branży prowadzonej działalności i oferowanych przez nie produktów. Sprzedaż prawa do znaku stanowi zatem dla Spółki przychód z działalności operacyjnej (przychody z innych źródeł). Konsekwencją powyższego, przychód ten powinien być zakwalifikowany przez Wnioskodawcę do tzw. innych źródeł przychodów, zgodnie z art. 7 Ustawy o CIT.

Zatem w opisanym przypadku uzyskiwane przychody ze sprzedaży prawa do korzystania ze znaku towarowego (sublicencji) nie należy w myśl przepisów Ustawy traktować jako przychody kapitałowe, o których mowa w art. 7b Ustawy.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, koszty nabycia prawa do korzystania ze znaku towarowego przedstawione w opisie stanu faktycznego należy przypisać do przychodów z innych źródeł. Z uwagi na stanowisko Spółki zawarte w odpowiedzi nr 1 należy stwierdzić, iż skoro przychody ze sprzedaży prawa do znaku towarowego nie stanowią co do zasady przychodów kapitałowych, zatem także koszty nabycia prawa do korzystania ze znaku, które następnie jest odsprzedawane (licencjonowane) dalszym podmiotom, będzie stanowiło koszt związany z przychodem z innych źródeł, o którym mowa w przepisie art. 7 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W dniu 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”). W ustawie tej wyodrębniono źródło przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielono dochody uzyskiwane z tego źródła od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wydzielając odrębne źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ust. 1 updop i wskazano w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Wyodrębnienie źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy również kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, koszty takie będą mogły podlegać zaliczeniu do źródła zyski kapitałowe, o ile dotyczą kategorii przychodu wskazanej w dodanym art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika.

Powyższy przepis odnosi się do art. 16b updop, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Stosownie bowiem do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  

• licencje,
  

• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
  

• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
  

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostarczania usług nowoczesnych technologii (IT). Spółka jest właścicielem większościowym innych spółek wchodzących w skład grupy podmiotów powiązanych. Jako podmiot skupiający udziały innych podmiotów z grupy, Spółka korzysta ze znaku towarowego, do którego prawa posiada inny podmiot z grupy. Znak ten został wytworzony przez inną spółkę we własnym zakresie. W ramach zawartej umowy Spółka nabywa licencje (prawo) do korzystania z ww. znaku towarowego wraz z prawem do udzielenia dalszej sublicencji na poszczególne spółki z grupy. Spółka ma prawo do korzystania ze znaku towarowego wykorzystywanego w swojej działalności i jednocześnie ma prawo sprzedaży prawa do korzystania ze znaku (sublicencji) na rzecz innych spółek. Nabyte licencje na korzystanie ze znaku towarowego nie stanowią dla Spółki wartości niematerialnych i prawnych. Spółka nie dokonuje amortyzacji licencji na korzystanie ze znaku towarowego, o której mowa we wniosku.

Wątpliwości zgłoszone przez Spółkę w zakresie pytania nr 1 dotyczą kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do opisanego znaku towarowego.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychody z tytułu sprzedaży prawa do korzystania ze znaku towarowego powinny zostać zaliczone do tzw. przychodów z „innych źródeł”. Jak już wskazano, art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop, odnosi się bezpośrednio do art. 16b, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika „wartości niematerialne i prawne”. Jak wynika natomiast z opisanego we wniosku stanu faktycznego, nabyte przez Spółkę licencje nie stanowią dla Spółki wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji, ww. przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop, dotyczący przychodów z zysków kapitałowych, nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania. Zatem, powstałe w niniejszej sprawie przychody, jako nieobjęte dyspozycją art. 7b ust. 1 updop, stanowią dla Wnioskodawcy przychody ze źródeł innych niż zyski kapitałowe.

W związku z powyższym, skoro przychody z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do znaku towarowego należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, to koszty uzyskania przychodów wskazane w pytaniu nr 2, a więc koszty poniesione z tytułu nabycia prawa do korzystania ze znaku towarowego od innej spółki, również należy zaliczyć do tego samego źródła przychodów. Jak wskazano bowiem na wstępie, wyodrębnienie źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy również kosztów uzyskania przychodów. Zatem, koszty dotyczące przychodów zaliczanych do innych źródeł również powinny zostać zakwalifikowane do innych źródeł przychodów.

Podsumowując, w odniesieniu do zadanych we wniosku pytań należy stwierdzić, że przychody z tytułu sprzedaży prawa (sublicencji) do opisanego we wniosku znaku towarowego stanowić będą dla Spółki przychody z pozostałych źródeł, tj. innych niż zyski kapitałowe. Jednocześnie, także koszty poniesione z tytułu nabycia prawa do korzystania ze znaku towarowego od innej spółki będą stanowić koszty zaliczane do tzw. innych źródeł przychodów.

Zatem, stanowisko Spółki we wnioskowanym zakresie, wskazanym w pytaniach nr 1 i 2, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.