INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku (data wpływu do tut. BKIP w dniu 26 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości (stan faktyczny) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zakupu, wytwarzania, przetwarzania i dystrybucji energii cieplnej, eksploatacji urządzeń ciepłowniczych, rekonstrukcji i modernizacji systemów ciepłowniczych, wydawania zapewnień dostaw ciepła i warunków podłączenia do sieci cieplnej oraz uzgodnień terenowych, świadczenia usług remontowych i transportowych, a także opracowywania programów ruchu źródeł ciepła i magistral ciepłowniczych oraz nadzorowania ich realizacji. Spółka posiada liczne środki trwale jak również planuje w przyszłości nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie środki trwałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do stawki w wysokości 0 % rocznie)...

Zdaniem Spółki, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. W opinii Spółki, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, w tym do 0%. Jedynym ograniczeniem w tym zakresie jest moment, od którego możliwe będzie stosowne obniżenie stawek amortyzacyjnych. W przypadku środków trwałych dopiero wprowadzanych do ewidencji, obniżenie stawki jest możliwe począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. Natomiast w przypadku środków trwałych już będących przedmiotem wpisu do ewidencji środków trwałych, stawka amortyzacyjna może zostać obniżona od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Za taką interpretacją przepisów ustawy przemawia nie tylko wykładnia literalna, ale i celowościowa art. 16i ust. 5 updop. Zmiana, zgodnie z którą można bez ograniczeń obniżać stawki podane w Wykazie stawek została dokonana ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. W poprzednim stanie prawnym takiego obniżenia można było dokonać maksymalnie o połowę wartości stawek. Zniesienie tego ograniczenia wskazuje na to, że ustawodawca zamierzał dać podatnikom dowolność w zakresie zmniejszania stawek amortyzacyjnych. Potwierdza to analiza uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdzono w nim m.in.: „Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie" oraz w dalszej części: „podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania" (uzasadnienie do projektu ustawy (Dz. U. 02. 141. 1179 - Lex Omega).

Stanowisko potwierdzające uprawnienie podatnika do obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu (w szczególności do poziomu 0%) znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych:

• „Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy Spółka ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.” (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-23/11-5/RS).
• „Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może, na podstawie art. 16i ust. 5, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak obniżenie stawki winno zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowane w art. 7 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną - w tym nawet do poziomu 0%”. (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 11 lutego 2011r., sygn. IPPB5/423-786/10-2/AS).
• „Nadmienić przy tym należy, iż możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Decyzję taką podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych". (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2008 r., sygn. ILPB3/423-226/0B-2/EK).
• „Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest nie dokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.” (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 21 lutego 2008 r. sygn. ILPB3/423-265/07-3/EK).
• „Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika" (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2008 r. , sygn. ITPB3/423-495/08/AW).
• „Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy" (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 13 kwietnia 2011 r., sygn. ILPB4/423-21/11-4/ŁM).
  
  

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 updop może zostać dokonane do dowolnego poziomu, w tym do 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej dot. danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia, bądź zwiększenia uprzednio obniżonej, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka jest dowolna. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej (tj. jej obniżenie do wartości niższej niż określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. W praktyce oznacza to, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej od środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 updop – może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.