Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.408.2019.2.MŁ
z 1 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 22 lipca 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kasy on-line od 1 lipca 2020 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 19 sierpnia 2019 r. wniosek został uzupełniony o brakujący podpis Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dnia 24 maja 2019 roku założyła jednoosobową działalność gospodarczą. Od września 2019 roku Wnioskodawczyni zamierza prowadzić punkt sprzedaży (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), w którym sprzedawane będą przez Zainteresowaną gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini (kanapki na ciepło), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe, a także pomoce naukowe, chusteczki higieniczne, podpaski, tampony. W sklepiku będzie też działał punkt ksero. Wnioskodawczyni dania poddaje jedynie obróbce termicznej. Dania te są przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Dania przygotowuje w punkcie sprzedaży, z gotowych produktów i półproduktów nabywanych od kontrahentów lub wytwarzanych we własnym zakresie, kanapki. W sklepiku wyroby gotowe są przygotowywane do sprzedaży w następujący sposób: zapiekanka – Wnioskodawczyni wkłada gotowy produkt do opiekacza i podgrzewa; w momencie sprzedaży ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (według życzenia klienta) wydawany jest na jednorazowej papierowej tacce lub serwetce; kanapki – Wnioskodawczyni będzie robiła na miejscu z półproduktów. Termin przydatności do spożycia gotowych dań poddanych obróbce termicznej (podgrzaniu) nie jest dłuższy niż jeden dzień. Gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do natychmiastowej konsumpcji przez klienta. Klient spożywa wyrób (zapiekanki, kanapki, panini oraz pozostałe wyszczególnione powyżej produkty) poza punktem sprzedaży, ze względu na charakter produktu oraz brak miejsc siedzących. Na korytarzu szkoły znajdują się miejsca siedzące i stoliki, jednak nie są własnością Wnioskodawczyni, lecz szkoły. Sprzedaż w sklepiku nie jest zależna więc od wolnych miejsc. W sklepiku nie jest prowadzona obsługa kelnerska, nie ma również sali restauracyjnej, rozumianej jako wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Nie ma także toalet, ani szatni. Informacja o produktach znajduje się na tablicy, a nie w karcie dań podawanej klientowi do stolika. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu w przypadku sprzedaży zapiekanek).

Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni nie jest działalność restauracyjna, która obejmuje zagwarantowanie klientowi:

• odpowiedniego lokalu (elegancka sala ze stołami i krzesłami oraz miejscem do wyboru);
• infrastruktury (stoły nakryte elegancką zastawą, szatnia, toalety, stosowna muzyka);
• obsługi kelnerskiej.
  
  

Czynności będące przedmiotem zapytania mieszczą się w PKWiU ex 10.85.1 – sprzedaż gotowych posiłkowi dań. Natomiast, usługi gastronomiczne to PKWiU 56.

Czy Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej on-line? Jeżeli tak, to od kiedy Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej on-line? Czy ten obowiązek będzie dotyczył Zainteresowanej od lipca 2020 roku? Wnioskodawczyni jest aktualnie na etapie zakupu kasy fiskalnej, i nie wie, czy może zakupić zwykłą kasę fiskalną (kasa rejestrująca z elektronicznym zapisem kopii), czy ma to być już kasa on-line? Art. 145b ust. 1 Ustawy o VAT wskazuje, iż podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. gdy świadczą usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż jej działalność nie jest działalnością gastronomiczną, tym samym winna zakupić zwykłą kasę fiskalną (kasa rejestrująca z elektronicznym zapisem kopii).

Zainteresowana uważa, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie świadczy usług, lecz dokonuje dostawy towarów. Świadczy o tym nie tylko charakter prowadzonej przez nią działalności, jaką jest sprzedaż wyrobów gotowych w celu natychmiastowej konsumpcji, lecz także brak odpowiedniej infrastruktury w punkcie sprzedaży, którą mogłaby udostępnić klientom. Istotą transakcji dokonywanych przez Wnioskodawczynię jest sprzedaż gotowych posiłków (produktów) przeznaczonych do konsumpcji we własnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej on-line? Jeżeli tak, to od kiedy Zainteresowana będzie miała obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej on-line? Czy ten obowiązek będzie dotyczył Wnioskodawczyni od lipca 2020 roku? Zainteresowana jest aktualnie na etapie zakupu kasy fiskalnej, i nie wie, czy może zakupić zwykłą kasę fiskalną (kasa rejestrująca z elektronicznym zapisem kopii), czy ma to być już kasa on-line? Czy działalność Wnioskodawczyni należy klasyfikować jako działalność gastronomiczną?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej działalność nie jest działalnością gastronomiczną, tym samym winna zakupić zwykłą kasę fiskalną. Zainteresowana uważa, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie świadczy usług, lecz dokonuje dostawy towarów, świadczy o tym nie tylko charakter prowadzonej przez nią działalności jaką jest sprzedaż wyrobów gotowych w celu natychmiastowej konsumpcji, lecz także brak odpowiedniej infrastruktury w punkcie sprzedaży, którą mogłaby udostępnić klientom. Istotą transakcji dokonywanych przez Wnioskodawczynię jest sprzedaż gotowych posiłków (produktów) przeznaczonych do konsumpcji we własnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem (w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
   2. obejmujących określenie:
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2019 r., poz. 816), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni dnia 24 maja 2019 roku założyła jednoosobową działalność gospodarczą. Od września 2019 roku Zainteresowana zamierza prowadzić punkt sprzedaży (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), w którym sprzedawane będą przez nią gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini (kanapki na ciepło), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe, a także pomoce naukowe, chusteczki higieniczne. podpaski, tampony. W sklepiku będzie też działał punkt ksero. Wnioskodawczyni dania poddaje jedynie obróbce termicznej. Dania te są przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Dania przygotowuje w punkcie sprzedaży, z gotowych produktów i półproduktów nabywanych od kontrahentów lub wytwarzanych we własnym zakresie, kanapki. W sklepiku wyroby gotowe są przygotowywane do sprzedaży w następujący sposób: zapiekanka – Wnioskodawczyni wkłada gotowy produkt do opiekacza i podgrzewa; w momencie sprzedaży ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (według życzenia klienta) wydawany jest na jednorazowej papierowej tacce lub serwetce; kanapki – Wnioskodawczyni będzie robiła na miejscu z półproduktów. Termin przydatności do spożycia gotowych dań poddanych obróbce termicznej (podgrzaniu) nie jest dłuższy niż jeden dzień. Gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do natychmiastowej konsumpcji przez klienta. Klient spożywa wyrób (zapiekanki, kanapki, panini oraz pozostałe wyszczególnione powyżej produkty) poza punktem sprzedaży, ze względu na charakter produktu oraz brak miejsc siedzących. Na korytarzu szkoły znajdują się miejsca siedzące i stoliki, jednak nie są własnością Wnioskodawczyni lecz szkoły. Sprzedaż w sklepiku nie jest zależna więc od wolnych miejsc. W sklepiku nie jest prowadzona obsługa kelnerska, nie ma również sali restauracyjnej, rozumianej jako wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Nie ma także toalet, ani szatni. Informacja o produktach znajduje się na tablicy, a nie w karcie dań podawanej klientowi do stolika. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu w przypadku sprzedaży zapiekanek). Czynności będące przedmiotem zapytania mieszczą się w PKWiU ex 10.85.1 – sprzedaż gotowych posiłkowi dań. Natomiast, usługi gastronomiczne to PKWiU 56.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii konieczności stosowania kas on-line od dnia 1 lipca 2020 r.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 lipca 2020 r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników. Jak wskazała Wnioskodawczyni dnia 24 maja 2019 roku założyła jednoosobową działalność gospodarczą. Od września 2019 roku Zainteresowana zamierza prowadzić punkt sprzedaży (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), w którym sprzedawane będą przez nią gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini (kanapki na ciepło), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe, a także pomoce naukowe, chusteczki higieniczne, podpaski, tampony. W sklepiku będzie też działał punkt ksero. Wnioskodawczyni dania poddaje jedynie obróbce termicznej. Dania te są przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Dania przygotowuje w punkcie sprzedaży, z gotowych produktów i półproduktów nabywanych od kontrahentów lub wytwarzanych we własnym zakresie, kanapki. W sklepiku wyroby gotowe są przygotowywane do sprzedaży w następujący sposób: zapiekanka – Wnioskodawczyni wkłada gotowy produkt do opiekacza i podgrzewa; w momencie sprzedaży ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (według życzenia klienta) wydawany jest na jednorazowej papierowej tacce lub serwetce; kanapki – Wnioskodawczyni będzie robiła na miejscu z półproduktów.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy prowadzony punkt sprzedaży w którym sprzedawane będą gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini (kanapki na ciepło), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe, a także pomoce naukowe, chusteczki higieniczne, podpaski, tampony stanowi stacjonarną placówkę gastronomiczną.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług. Tym samym nie jest też przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Dla uznania czy dana czynność będzie zaliczona do klasy PKWiU 10.85 „Gotowe posiłki i dania”, czy do działu PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem” istotne jest, czy oferowane produkty są w pełni przyrządzone i serwowane jako posiłek gotowy do bezpośredniego spożycia, czy też nie są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji – np. są zamrożone lub pakowane próżniowo i etykietowane z przeznaczeniem na sprzedaż.

Fakt oferowania tych produktów osobno bądź w zestawach (np. kanapka mięsna, frytki razem z napojem, czy też tortilla, pieczone ziemniaki razem z napojem), nie ma wpływu na sposób zaklasyfikowania. Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy:

• punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,
• w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,
• dostępne są naczynia i sztućce,
• produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),
• w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.
  
  

Zatem Wnioskodawczyni podając dania – jak wynika z wniosku – jako gotowe i podgrzane produkty przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji przez klienta sprzedaje posiłki gotowe w pełni przyrządzone i serwowane do bezpośredniego spożycia. Czyli takie jak oferowane w palcówkach gastronomicznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na :

• placówki ogólnie dostępne;
• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.
  
  

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że prowadząc punkt sprzedaży (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), w którym sprzedawane będą wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini i kanapki na ciepła), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe Wnioskodawczyni świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnej placówce gastronomicznej.

Zatem w przedmiotowej sprawie punkt sprzedaży który prowadzi Wnioskodawczyni (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), należy uznać za punkt gastronomiczny.

Tym samym mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie prowadzić punkt sprzedaży (sklepik szkolny w liceum ogólnokształcącym), w którym sprzedawane będą m.in. gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, kanapki na zimno, panini (kanapki na ciepło), drożdżówki, napoje zimne i ciepłe to, stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od 1 lipca 2020 r. przy użyciu kasy on-line, tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy.

Zatem, Wnioskodawczyni wg uznania do 30 czerwca 2020 r. będzie mogła ewidencjonować sprzedaż za pomocą tradycyjnej kasy rejestrującej lub kasy rejestrującej on-line. Natomiast od 1 lipca 2020 r. zobowiązana będzie do rejestracji wyłącznie na kasie rejestrującej on-line.

Należy zaznaczyć, że podatnik może prowadzić ewidencję przy zastosowaniu kasy on-line przed terminem obowiązkowej wymiany kas rejestrujących na kasy on-line. Jednak korzystanie przed ustawowym terminem z kasy on-line oznacza, ze podatnik musi korzystać z tej kasy ze wszystkimi konsekwencjami jakie wynikają z używania kas on-line.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.