Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.383.2019.1.ŚS
z 3 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym 2 i 6 września 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Udziałowca z tytułu nabycia Usług w ramach Pozostałych usług Grupowych, w części dotyczącej opłat za używanie znaku towarowego, opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, bez względu na ich wartość w skali roku nie podlegają ograniczeniu zawartemu w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze względu na bezpośredni związek z wytwarzanymi przez Spółkę produktami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Udziałowca z tytułu nabycia Usług w ramach Pozostałych usług Grupowych, w części dotyczącej opłat za używanie znaku towarowego, opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, bez względu na ich wartość w skali roku nie podlegają ograniczeniu zawartemu w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze względu na bezpośredni związek z wytwarzanymi przez Spółkę produktami. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.309.2019.1.ŚS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 2 i 6 września 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest osobą prawną z siedzibą w Polsce będącą polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Grupa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji siłowników, systemów podnoszenia i przechyłu oraz ręcznych urządzeń sterujących, które następnie montowane są głównie w urządzeniach medycznych i rehabilitacyjnych, w szczególności w wózkach inwalidzkich oraz łożach rehabilitacyjnych.

Spółka odpowiada w Grupie m.in. za montaż urządzeń z komponentów nabywanych od innych podmiotów (zarówno powiązanych, jak i niepowiązanych) oraz sprzedaż gotowych produktów lub półproduktów do kontrahentów.

Ze względu na charakter prowadzonej działalności, Spółka nabywa od innego podmiotu z Grupy będącego udziałowcem Spółki (dalej: „Udziałowiec”) usługi polegające na wsparciu operacyjnym w funkcjonowaniu Spółki. Udziałowiec jest osobą prawną z siedzibą w Szwecji, będącą podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

W związku z powyższym, Spółka nabywa od Udziałowca usługi wsparcia operacyjnego (dalej razem jako: „Usługi”), które można podzielić na następujące obszary:

1. Usługi związane ze wsparciem procesu produkcji,
2. Usługi związane ze wsparciem sprzedaży,
3. Usługi związane z księgowością, finansami oraz wsparcia prawnego,
4. Usługi w zakresie badań i rozwoju,
5. Pozostałe usługi Grupowe.
   
   

Ad 1. Usługi wsparcia Produkcji

W ramach tej grupy usług Wnioskodawca otrzymuje od Udziałowca wsparcie w procesie produkcyjnym polegające na:

• wsparciu w procesie zakupowym polegającym na wyszukiwaniu dostawców oraz negocjowaniu warunków współpracy,
• wprowadzaniu optymalnych rozwiązań w procesie produkcji opracowanych na poziomie Grupy,
• wsparciu w zakresie planowania logistyki oraz optymalizacji poziomu zapasów, w tym zarządzanie tzw. backlogiem (priorytetyzowania wszystkich zadań jakie powinny być wykonane, aby otrzymać produkt),
• technicznych konsultacjach w zakresie zagadnień związanych z wykorzystaniem mocy produkcyjnych, ewentualnych problemów z jakością itp.

(dalej: „Usługi wsparcia produkcji”);

Ad 2. Usługi wsparcia sprzedaży

Usługi wsparcia sprzedaży nabywane od Udziałowca, składają się głównie z następujących elementów:

• pozyskiwanie i utrzymywanie relacji z klientami końcowymi (w szczególności ustalanie cen, sporządzanie i procesowanie ofert oraz umów, sporządzanie raportów finansowych związanych ze sprzedażą),
• wsparcie przy negocjacjach w sprawie dostaw, budowanie strategii sprzedaży, kontakt z klientem, opracowywanie, narzędzi i strategii marketingowych oraz wsparcie w zakresie problemów wynikających z procesu sprzedaży,
• zbieranie, analiza i dystrybucja cenników, ustalanie wytycznych cenowych i polityki cenowej,
• wsparcie w zakresie udzielania informacji związanych m.in. z wyrobami, procesami produkcyjnymi, świadczeniem usług posprzedażowych.

(dalej: „Usługi wsparcia sprzedaży”).

Ad 3. Usługi administracyjne

W ramach tej grupy usług Wnioskodawca nabywa wsparcie w poniższych zakresie:

• usługi wsparcia w zawieraniu transakcji związanych z zabezpieczeniem ryzyka walutowego,
• ustalania wewnątrzgrupowej polityki finansowej,
• wsparcia z zakresu obsługi programów księgowych,
• wsparcia z zakresu księgowości i rachunkowości,
• rozwoju polityk rachunkowości, rozwój procesów fakturowania i rozliczania,
• pomocy w ewaluacji procesów skarbowych i pomoc w kwestiach skarbowych,
• wsparcia w zakresie aspektów prawnych prowadzonej działalności, pomocy w analizie rentowności, asysty w rozwoju budżetów i prognoz,
• wsparcia w ustalaniu wydatków inwestycyjnych, opłacalności inwestycji, monitorowania przepływu pieniędzy w celu projekcji potrzeb gotówkowych,
• pomocy prawnej i wsparcie w implementacji procedur Grupowych, wewnętrznej pomocy prawnej w sprawach klientów, pomocy prawnej w negocjacjach i przeglądach umów,
• współpracy przy audycie finansowym,
• inicjowania i koordynowanie innowacji w zakresie finansowania w Grupie,
• opracowywanie planów rozwoju i planów inwestycyjnych,
• wsparcie w kwestiach inwestycji, finansów oraz kadr.

(dalej: „Usługi administracyjne”).

Ad 4. Usługi badań i rozwoju (R&D)

W ramach usług badań i rozwoju (tzw. R&D), Wnioskodawca otrzymuje wsparcie dedykowanego zespołu specjalistów w rozwoju swoich produktów. W szczególności, usługi te dotyczą cotygodniowych spotkań w zakresie działań badawczo-rozwojowych oraz przygotowania comiesięcznych podsumowań, na bazie których sporządzane są wskazówki co do dalszych działań R&D, budowania mocy produkcyjnej u dostawców Spółki, testowanie produktów oraz wspomaganie działalności badawczo- rozwojowej Spółki, poszukiwanie możliwości obniżenia kosztów i wcielanie ich w życie (dalej: „Usługi R&D”).

Usług R&D dotyczą w dużej mierze sfery koncepcyjnej produktów oraz procesu produkcyjnego i polegają w szczególności na opracowaniu specyfikacji, rysunku, prototypu, analizie, testowaniu prototypów, omawianiu wyników badań oraz prototypów.

Ad 5. Pozostałe usługi Grupowe

Pozostałe usługi Grupowe jakie Spółka nabywa od Udziałowca dotyczą w szczególności opłaty za używanie znaku towarowego, opłat za udostępnienie i utrzymanie oprogramowania informatycznego do zarządzania przedsiębiorstwem (np. CRM), utrzymanie systemów IT oraz planowanie i wdrażanie nowych systemów IT (dalej: „Pozostałe Usługi”).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisu art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno do 31 grudnia 2018 r., jak i w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 4 września 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem złożonego Wniosku są świadczone przez Udziałowca Usługi wyszczególnione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

1. Usługi związane ze wsparciem procesu produkcji,
2. Usługi związane ze wsparciem sprzedaży,
3. Usługi związane z księgowością, finansami oraz wsparcia prawnego,
4. Usługi w zakresie badań i rozwoju (tzw. R&D),
5. Pozostałe usługi Grupowe.
   
   

Poniższe przyporządkowanie zostało dokonane według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy i z dołożeniem należytej staranności, na gruncie nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 r. nr 207 poz. 1293 ze zm.).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że:

W ramach Usług związanych ze wsparciem procesu produkcji, Wnioskodawca nabywa wsparcie w procesie produkcyjnym, obejmujące w szczególności wskazane we Wniosku wsparcie

w procesie zakupowym, wyszukiwaniu dostawców, negocjowaniu warunków zakupu, wsparcie w zakresie planowania logistyki i optymalizacji poziomu zapasów, wykorzystania mocy produkcyjnych. W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez usługodawcę mogą zostać racjonalnie przyporządkowane do zakresu poniższych pozycji PKWiU:

• 70.22.15.0 - Usługi doradztwa związane z zarządzaniem produkcją,
• 70.22.17.0 - Usługi zarządzania procesami gospodarczymi,
• 71.12.17.0 - Usługi projektowania technicznego procesów przemysłowych i produkcyjnych,
• 74.90.20.0 - Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 82.99.19.0 - Pozostałe różne usługi wspomagające działalność komercyjną, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

W ramach Usług związanych ze wsparciem sprzedaży, Wnioskodawca nabywa wsparcie w procesie sprzedaży, obejmujące w szczególności wskazane we wniosku pozyskiwanie i utrzymywanie relacji z klientami końcowymi (w tym sporządzanie i procesowanie ofert oraz umów), wsparcie przy prowadzeniu negocjacji w sprawie dostaw, budowanie strategii sprzedaży, kontakt z klientem, ustalanie polityki cenowej, świadczenie usług posprzedażowych.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez usługodawcę mogą wchodzić w zakres poniższych pozycji:

• 74.90.12.0 - Usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny z wyłączeniem wyceny nieruchomości i ubezpieczeń,
• 74.90.20.0 - Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 82.99.19.0 - Pozostałe różne usługi wspomagające działalność komercyjną, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

W ramach Usług wsparcia administracyjnego, Wnioskodawca nabywa w szczególności wsparcie w zawieraniu transakcji związanych z zabezpieczeniem ryzyka walutowego, ustalania wewnątrzgrupowej polityki finansowej, wsparcie z zakresu księgowości i rachunkowości, ewaluacji procesów skarbowych, wsparcie w zakresie aspektów prawnych, kwestiach inwestycji, finansów i kadr, oraz pozostałych obszarach wskazanych we Wniosku. W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez usługodawcę mogą wchodzić w zakres poniższych pozycji:

• 66.19.22.0 - Usługi związane z finansami przedsiębiorstw i kapitałem zainwestowanym,
• 66.19.99.0 - Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,
• 69.10.19.0 - Pozostałe usługi prawne,
• 69.20.23.0 - Usługi w zakresie księgowości,
• 69.20.24.0 - Usługi sporządzania listy płac,
• 69.20.29.0 - Pozostałe usługi rachunkowo-księgowe,
• 82.11.10.0 - Usługi związane z administracyjną obsługą biura.
  
  

W ramach Usług badań i rozwoju (R&D), Wnioskodawca nabywa w szczególności wsparcie dedykowanego zespołu specjalistów w rozwoju swoich produktów. W szczególności, usługi te dotyczą cotygodniowych spotkań w zakresie działań badawczo-rozwojowych oraz przygotowania comiesięcznych podsumowań, na bazie których sporządzane są wskazówki co do dalszych działań R&D, budowania mocy produkcyjnej u dostawców Spółki, testowanie produktów oraz wspomaganie działalności badawczo-rozwojowej Spółki, poszukiwanie możliwości obniżenia kosztów i wcielanie ich w życie. W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez usługodawcę mogą wchodzić w zakres poniższych pozycji:

• 71.12 - Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne,
• 72.19 - Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych.
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż mimo zakwalifikowania nabywanych usług jako częściowo mieszczących się w grupowaniu PKWiU „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”, w ocenie Spółki czynności wykonywane w ramach Usług badań i rozwoju mają cel i zakres zupełnie odmienny od usług doradztwa, w tym doradztwa technicznego, co Spółka szczegółowo uzasadnia we Wniosku. Nabywane usługi mają charakter badawczo-rozwojowy oraz techniczno-inżynieryjny, stąd Spółka dokonała ich częściowej klasyfikacji do grupowania PKWiU 71.12, którego zakres obejmuje m.in. usługi w zakresie inżynierii i stąd, zdaniem Spółki, najlepiej odpowiada charakterystyce nabywanych usług. Fakt, iż grupowanie to obejmuje również usługi doradcze, które mają odmienną charakterystykę od Usług badań i rozwoju, nie powinien wpływać na klasyfikację Usług na gruncie art. 15e ustawy o CIT.

W ramach Pozostałych usług Grupowych, Wnioskodawca nabywa w szczególności możliwość wykorzystywania znaku towarowego Udziałowca, możliwość wykorzystania oprogramowania informatycznego, utrzymanie administracyjnych systemów IT oraz planowanie i wdrażanie nowych systemów. W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez usługodawcę mogą wchodzić w zakres poniższych pozycji:

• 70.22.40.0 - Znaki towarowe i franczyza,
• 61.90.10.0 - Pozostałe usługi telekomunikacyjne i komputerowe,
• 62.02.30.0 - Usługi pomocy technicznej w zakresie technologii informatycznych i sprzętu komputerowego,
• 63.11.13.0 - Usługi w zakresie udostępniania oprogramowania użytkowego,
• 63.11.19.0 - Pozostałe usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych,
• 74.90.20.0 - Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, iż w ramach niniejszych odpowiedzi dokonał najlepszej według swojej wiedzy klasyfikacji nabywanych Usług na gruncie PKWiU. Niemniej jednak, ze względu na kompleksowy (niehomogeniczny) charakter nabywanych Usług, Wnioskodawca nie był w stanie ograniczyć swoich odpowiedzi do wskazania pojedynczych grupowań PKWiU.

W ocenie Wnioskodawcy takie uproszczenie nie odpowiadałoby rzeczywistej naturze Usług oraz obarczone byłoby istotnym ryzykiem błędu/pominięcia istotnych elementów. W żadnym jednak wypadku, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać odpowiedzi udzielonych przez Wnioskodawcę za niejednoznaczne, gdyż najbardziej dokładnie jak to możliwe wskazują one na kody statystyczne odpowiednie w jego ocenie nabywanym Usługom.

Co więcej, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższej klasyfikacji dokonał czyniąc zadość oczekiwaniom Organu, niemniej pragnie również wskazać, że powyższa klasyfikacja nie powinna mieć wpływu na ocenę nabywanych Usług na gruncie art. 15e ustawy o CIT. Takie stanowisko zgodnie jest z aktualnym orzecznictwem sądów administracyjnych, które wskazują iż oceniając charakter czynności na gruncie art. 15e ustawy o CIT powinno się brać pod uwagę przede wszystkim cel gospodarczy świadczenia, a symbole PKWiU nie stanowią elementu stanu faktycznego lecz oceny prawnej (por. wyrok WSA w Poznaniu z 18 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 763/18, wyrok WSA w Gliwicach z 21 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 224/19).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w jego ocenie, opisywane opłaty za czynności Udziałowca z zakresu technologii informatycznych (IT) nie stanowią opłat za korzystanie lub prawo do korzystania z praw o których mowa w art. 16b ustawy o CIT.

W szczególności, Wnioskodawca w ramach usług nie nabywa praw do korzystania z praw autorskich lub praw pokrewnych, jakie przysługują lub mogą przysługiwać właścicielowi danego narzędzia informatycznego. Istotą analizowanych usług jest bowiem wyłącznie uzyskanie możliwości dostępu do określonej aplikacji, narzędzia informatycznego lub oprogramowania (np. w postaci tzw. zdalnego pulpitu). Wnioskodawca pragnie też zaznaczyć, że w związku z opłatami nie powstaje w Spółce żadna wartość niematerialna lub prawna podlegająca amortyzacji (w szczególności pochodząca z licencji, autorskich praw majątkowych, praw własności przemysłowej lub know-how).

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w 2018 roku wartość ponoszonych kosztów z tytułu nabycia wskazanych we Wniosku Usług przekroczy wartość, o której mowa w art. 15e ust. 12 ustawy o CIT (tzn. przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę 3 mln zł) została przekroczona, a w 2019 roku i latach następnych, bazując na dotychczasowych doświadczeniach oraz rozliczeniach z tytułu Usług, z dużą dozą pewności można ocenić, że koszty te przewyższą wskazaną wartość.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja siłowników, systemów podnoszenia i przechyłu oraz ręcznych urządzeń sterujących, które są montowane w urządzeniach medycznych i rehabilitacyjnych. Spółka dokonuje montażu urządzeń z komponentów nabywanych od innych podmiotów oraz sprzedaż gotowych produktów (lub półproduktów) do kontrahentów, którymi co do zasady są podmioty niepowiązane ze Spółką.

Znak towarowy jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany do oznaczania produktów Spółki wprowadzanych do obrotu, na opakowaniach czy instrukcjach i służy identyfikacji marki.

Wnioskodawca jest uprawniony do wykorzystywania Znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, Spółka posługuje się znakiem we wszystkich czynnościach związanych z prowadzoną działalnością, w szczególności poprzez umieszczanie go na opakowaniach wytworzonych produktów, na stronie internetowej, materiałach reklamowych, marketingowych, w komunikacji z klientami i pracownikami, oraz w każdej innej sytuacji, w której Spółka chce być identyfikowana. W efekcie, należy uznać, że dzięki znakowi Spółka dysponuje i posługuje się marką rozpoznawalną na rynku, bez czego Spółka nie byłaby w stanie dotrzeć do kontrahentów i prowadzić sprzedaży w takim zakresie, w jakim ma możliwość dzięki znakowi towarowemu. Wnioskodawca pragnie podkreślić w tym miejscu, że produkty Spółki nie mogłyby być sprzedawane pod tą marką bez posiadania możliwości wykorzystywania znaku towarowego, a w konsekwencji Spółka nie uzyskiwałaby osiąganego dzięki temu obrotu oraz, co za tym idzie, zysku. Niewątpliwie, jak już zostało wskazane, możliwość sprzedaży produktów pod marką znaną i rozróżnianą w danej branży pozwala na uzyskanie większej sprzedaży produktów.

Zatem, Wnioskodawca zajmując się m.in. produkcją oraz sprzedażą swoich produktów, umieszczając na nich znak towarowy, będzie wykorzystywał go bezpośrednio w związku wytwarzanymi towarami.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Udziałowca z tytułu Pozostałych Usług, w części dot. opłat za używanie znaku towarowego opisanego w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, bez względu na ich wartość w skali roku nie podlega ograniczeniu zawartemu w art. 15e ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Udziałowca z tytułu opłat za Pozostałe Usługi w części dotyczącej opłat za używanie znaku towarowego opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie podlegają ograniczeniu zawartemu w art. 15e ustawy o CIT, ponieważ są bezpośrednio związane z wytwarzanymi przez Spółkę towarami.

Wnioskodawca wskazuje, iż opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych w postaci znaku towarowego, nie powinny być objęte ograniczeniami ze względu na ich bezpośredni związek z wytwarzaniem produktów.

Pozostałe Usługi dotyczą w szczególności opłaty za używanie znaku towarowego.

W pierwszej kolejności, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 15e ustawy o CIT.

Opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 - 7 to autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT (umowy leasingu), zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednym ze świadczeń nabywanych przez Spółkę w ramach Pozostałych Usług niewątpliwie jest prawo do wykorzystywania znaku towarowego, których Udziałowiec jest właścicielem.

Jednakże, art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Znak towarowy jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany do oznaczania produktów Spółki wprowadzanych do obrotu, na opakowaniach czy instrukcjach i służy identyfikacji marki. Zatem, Wnioskodawca zajmując się m.in. produkcją oraz sprzedażą swoich produktów, umieszczając na nich znak towarowy, będzie wykorzystywał go bezpośrednio w związku wytwarzanymi towarami.

Dodatkowo, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Wr 1246/18): „Ustawodawca w żaden sposób nie uzależnił stosowania tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu. Warunkiem wyłączenia wydatków z limitowania kosztów jest to, by wydatek ten jako koszt uzyskania przychodów był bezpośrednio związany z czynnościami wytwarzania lub nabywania towaru lub świadczenia usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. ani uzasadnienie jego wprowadzenia w projekcie ustawy nie zawiera warunków w postaci ujęcia tego wydatku jako konkretnego, dającego się zidentyfikować elementu ceny finalnej produktu”. Oznacza to, że cena płacona przez Spółkę z tytułu wykorzystania znaku towarowego nie musi być bezpośrednio odzwierciedlona w finalnej cenie produktu, wystarczy, że nabywane świadczenie jest bezpośrednio związane z czynnościami wytwarzania, nabywania towaru lub świadczenia usługi. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że produkty Spółki nie mogłyby być sprzedawane pod tą marką bez posiadania możliwości wykorzystywania znaku towarowego, a w konsekwencji Spółka nie uzyskiwałaby osiąganego dzięki temu obrotu oraz, co za tym idzie, zysku. Niewątpliwie bowiem, możliwość sprzedaży produktów pod marką znaną i rozróżnianą w danej branży pozwala na uzyskanie większej sprzedaży produktów niż konkurenci.

Analogiczne stanowisko do powyższego można również znaleźć w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.185.2018.1.KB, z 2 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.290.2018.1.BKD czy z 9 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.194.2018.1.MG.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym opłaty za Pozostałe Usługi w części dotyczącej opłat za korzystanie ze znaku towarowego nie będą objęte zakresem przedmiotowym art. 15e ust. 1 ustawy o CIT - ze względu na bezpośredni związek tego wydatku z wytwarzanymi przez Spółkę produktami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz., 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób prawych nowy przepis art. 15e, którego istota polega na ograniczeniu wysokości kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług niematerialnych i praw.

Stosowanie do art. 15e ust. 1 updop – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11 ust. 1 updop – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 15e oraz uchylony został art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 updop – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 updop – obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. – ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
• ten sam inny podmiot lub
  
• małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.
   
   

Dyspozycją przepisu art. 15e ust. 1 updop, objęte są te podmioty, które są podmiotami powiązanymi oraz świadczą usługi wymienione w tym przepisie. Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Powyższe wskazuje, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop wskazano:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przedmiotowe opłaty za korzystanie ze znaków towarowych – jako wymienione w przepisie art. 15e ust. 1 updop – co do zasady podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

W art. 15e ust. 11 pkt 1 updop zawarto jednak wyłączenie stanowiące, że ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów podatników związanych z umowami, które generowały opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Jednocześnie jednak ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 updop wyłączył z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 updop, koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, że chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, że koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jest osobą prawną z siedzibą w Polsce będącą polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Grupa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji siłowników, systemów podnoszenia i przechyłu oraz ręcznych urządzeń sterujących, które następnie montowane są głównie w urządzeniach medycznych i rehabilitacyjnych, w szczególności w wózkach inwalidzkich oraz łożach rehabilitacyjnych. Spółka odpowiada w Grupie m.in. za montaż urządzeń z komponentów nabywanych od innych podmiotów (zarówno powiązanych, jak i niepowiązanych) oraz sprzedaż gotowych produktów lub półproduktów do kontrahentów.

Ze względu na charakter prowadzonej działalności, Spółka nabywa od innego podmiotu z Grupy będącego udziałowcem Spółki usługi polegające na wsparciu operacyjnym w funkcjonowaniu Spółki. Udziałowiec jest osobą prawną z siedzibą w Szwecji, będącą podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka nabywa od Udziałowca usługi wsparcia operacyjnego, które można podzielić na kilka obszarów, w tym Pozostałe usługi Grupowe.

Pozostałe usługi Grupowe (w części dotyczącej opłat za używanie znaku towarowego)

Znak towarowy jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany do oznaczania produktów Spółki wprowadzanych do obrotu, na opakowaniach czy instrukcjach i służy identyfikacji marki.

Wnioskodawca jest uprawniony do wykorzystywania znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, Spółka posługuje się znakiem we wszystkich czynnościach związanych z prowadzoną działalnością, w szczególności poprzez umieszczanie go na opakowaniach wytworzonych produktów, na stronie internetowej, materiałach reklamowych, marketingowych, w komunikacji z klientami i pracownikami, oraz w każdej innej sytuacji, w której Spółka chce być identyfikowana. W efekcie, należy uznać, że dzięki znakowi Spółka dysponuje i posługuje się marką rozpoznawalną na rynku, bez czego Spółka nie byłaby w stanie dotrzeć do kontrahentów i prowadzić sprzedaży w takim zakresie, w jakim ma możliwość dzięki znakowi towarowemu. Wnioskodawca pragnie podkreślić w tym miejscu, że produkty Spółki nie mogłyby być sprzedawane pod tą marką bez posiadania możliwości wykorzystywania znaku towarowego, a w konsekwencji Spółka nie uzyskiwałaby osiąganego dzięki temu obrotu oraz, co za tym idzie, zysku. Niewątpliwie, jak już zostało wskazane, możliwość sprzedaży produktów pod marką znaną i rozróżnianą w danej branży pozwala na uzyskanie większej sprzedaży produktów.

Zatem, Wnioskodawca zajmując się m.in. produkcją oraz sprzedażą swoich produktów, umieszczając na nich znak towarowy, będzie wykorzystywał go bezpośrednio w związku wytwarzanymi towarami.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedmiotowe opłaty za korzystanie ze znaku towarowego – jako wymienione w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop – co do zasady podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 i ust. 2 updop. Jednakże ze względu na art. 15e ust. 11 pkt 1 updop mogą podlegać wyłączeniu ze stosowania art. 15e ust. 1 updop.

Rozważając zatem czy koszty opłat za korzystanie ze znaku towarowego stanowić będą koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem wyrobu/towaru będącego przedmiotem sprzedaży, należy wziąć pod uwagę, że wydatki poniesione z tytułu ww. opłat powinny być w jakimkolwiek stopniu „inkorporowane” w produkt (lub usługę) oraz stanowić możliwy do zidentyfikowania koszt, który pozostaje w bezpośredniej korelacji ze sprzedawanym towarem lub wykonywaną usługą.

Mając powyższe na uwadze, nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż cena płacona przez Spółkę z tytułu wykorzystania znaku towarowego nie musi być bezpośrednio odzwierciedlona w finalnej cenie produktu, wystarczy, że nabywane świadczenie jest bezpośrednio związane z czynnościami wytwarzania, nabywania towaru lub świadczenia usługi, bowiem z treści cyt. art. 15e ust. 1 pkt 11 updop wynika, że ograniczenie o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Jak już wskazano powyżej, aby poniesione wydatki z tytułu opłaty za używanie znaku towarowego spełniały przesłankę „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub nabyciem usługi”, powinny nie tylko stanowić możliwy do zidentyfikowania koszt, który pozostaje w bezpośredniej korelacji ze sprzedawanym towarem wytworzonym przez Wnioskodawcę, ale również powinny być w jakimkolwiek stopniu „inkorporowane” w produkt, a więc wpływać na finalną cenę danego towaru (produktu).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.