INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011 r. (data wpływu 2 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej do druku książek i czasopism specjalistycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej do druku książek i czasopism specjalistycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W strukturze organizacyjnej Spółki funkcjonuje komórka drukarnia, która - działając głównie na rzecz wydawanych przez Spółkę specjalistycznych czasopism (PKWiU 58.14) - przyjmuje również zlecenia zewnętrzne na druk innych czasopism specjalistycznych i książek (te ostatnie - PKWiU 58.11), oznaczonych na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN/ISSN. Od zleceniodawcy zewnętrznego Spółka otrzymuje zawartość (treść) publikacji, jaka ma być wydrukowana. Do wykonania usługi Spółka używa własnych materiałów – takich jak papier, farby itp. W wyniku procesu wydrukowania czasopisma czy też książki w oparciu o własne materiały Spółka wytwarza nowe dobro materialne (rzecz), o funkcji całkiem odmiennej od tej związanej z materiałami wykorzystywanymi do jej wytworzenia. Wytworzone w takim procesie gotowe produkty - czasopisma specjalistyczne i książki - są rzeczami ruchomymi i takie gotowe produkty Spółka wydaje Zleceniodawcom wraz z przeniesieniem na nich prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT Spółka powinna wykazać na fakturze rozliczając opisaną usługę...

Zdaniem Wnioskodawcy, drukując czasopisma specjalistyczne i książki na własnym papierze i wykorzystując inne własne materiały Spółka spełnia przesłanki, aby tę czynność uznać za dostawę towarów jako rzeczy ruchomych i zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT, tj. 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym, przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 2 pkt 27f ww. ustawy, przez czasopisma specjalistyczne rozumie się drukowane wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej lub twórczej, edukacyjnej, naukowej lub popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej lub lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

1. periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników,
2. publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne,
3. wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych,
4. wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie,
5. publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe,
6. publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego,
7. czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.
   
   

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.).

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy realizowana przez Wnioskodawcę czynność stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też uznać ją należy za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT. Zasady kwalifikacji danej czynności jako dostawy towaru doprecyzował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 2 maja 1996 r. – sprawa C-231/94 Faaborg – Gelting Linien, w którym uznał, że wytworzenie towaru z materiału własnego zleceniobiorcy i przekazanie zleceniodawcy należy traktować jako dostawę towarów. Nie mają przy tym znaczenia okoliczności, czy podatnik efekt swoich czynności osiągnął w wyniku realizacji własnej woli, czy też działał on na zlecenie zleceniodawcy. Definicje zawarte w ustawie należy interpretować autonomicznie, nie należy dostawy towarów na gruncie ustawy utożsamiać z cywilnoprawną umową dostawy.

W przedmiotowej sprawie kluczowym zagadnieniem jest zatem ustalenie, czy wytworzenie książek lub czasopism należy uznać za dostawę towarów, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Proces wydrukowania książki lub czasopisma w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu - jakim jest książka lub czasopismo. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki lub czasopisma są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, co do których drukarnia musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę, aby ten mógł nimi rozporządzać jak właściciel).

Kiedy jest mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie Wnioskodawca wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, surowców i komponentów (papier, farby, itp.), które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek lub czasopism. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku – art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym, następuje w takim przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na klienta (zleceniodawcę zewnętrznego) prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez Spółkę i z jej materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w strukturze organizacyjnej Spółki funkcjonuje komórka – drukarnia - która działając głównie na rzecz wydawanych przez Spółkę specjalistycznych czasopism (PKWiU 58.14) - przyjmuje również zlecenia zewnętrzne na druk innych czasopism specjalistycznych i książek (te ostatnie - PKWiU 58.11), oznaczonych na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN/ISSN. Od zleceniodawcy zewnętrznego Spółka otrzymuje zawartość (treść) publikacji, jaka ma być wydrukowana. Do wykonania usługi Spółka używa własnych materiałów - takich jak papier, farby itp. W wyniku procesu wydrukowania czasopisma czy też książki w oparciu o własne materiały Spółka wytwarza nowe dobro materialne (rzecz), o funkcji całkiem odmiennej od tej związanej z materiałami wykorzystywanymi do jej wytworzenia. Wytworzone w takim procesie gotowe produkty - czasopisma specjalistyczne i książki - są rzeczami ruchomymi i takie gotowe produkty Spółka wydaje Zleceniodawcom wraz z przeniesieniem na nich prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. W odniesieniu do powyższego, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku mającej zastosowanie dla druku ww. czasopism specjalistycznych i książek.

Analiza powyższego prowadzi do wniosku, iż w wyniku wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności wytworzone zostają, z materiału własnego, nowe produkty (książki i czasopisma), a następnie przeniesione zostaje na nabywcę prawo do rozporządzania tymi produktami (towarami) jak właściciel. Taki charakter czynności przesądza na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, iż Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów, tj. dostawy publikacji – książek i czasopism – posiadających numer ISBN lub ISSN, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy o VAT). W myśl zaś art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2a cyt. ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%. Pod pozycją 32 załącznika nr 10 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono oznaczone symbolem PKWiU ex 58.11.1 książki drukowane - wyłącznie książki (oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN), mapy - wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem ulotek; wydawnictwa w alfabecie Braillea. Przy czym „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania. Natomiast w pozycji 34 tego załącznika, ustawodawca wskazuje również na czasopisma specjalistyczne, bez powołania symbolu PKWiU, jednakże przywołana na wstępie definicja ustawowa zawarta w art. 2 pkt 27 f precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „czasopism specjalistycznych”, a także wskazuje klasyfikację PKWiU 58.14.1 i CN 4902.

Reasumując powyższe, w oparciu o przywołane uregulowania oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że czynność drukowania książek, mieszczących się w grupowaniu PKWiU ex 58.11.1, a także czasopism specjalistycznych sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 58.14, oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN/ISSN, z materiałów własnych Wnioskodawcy, należy uznać za dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w zw. z poz. 32 i poz. 34 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii prawidłowości zaklasyfikowania przedmiotowych towarów do odpowiednich grupowań PKWiU. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż Minister Finansów nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych towarów czy usług, bowiem uprawnionym w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, przy czym odpowiedzialnym za prawidłową klasyfikację jest podmiot świadczący usługę lub dokonujący dostawy towarów. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę klasyfikacje statystyczne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.