Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.487.2019.1.MP
z 3 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni planuje w tym roku dokonanie sprzedaży Jej udziału w nieruchomości położonej we … przy ul. …, odziedziczonego przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu M. J.

W dniu 20 marca 1967 r. zmarły mąż Wnioskodawczyni z jego pierwszą żoną B. J., działając w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, zawarli w formie aktu notarialnego umowę użytkowania wieczystego z przedstawicielem Skarbu Państwa działającym na podstawie decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej z dnia … stycznia 1967 r. Było to pierwsze ustanowienie użytkowania wieczystego na tę działkę. Nie stanowiło żadnego spadku i nie odbyło się drogą spadku. Nieruchomość była przeznaczona na wybudowanie domu mieszkalnego jednorodzinnego, wolnostojącego. Nie była przeznaczona do wykorzystywania na działalność gospodarczą.

W 1968 r. mąż Wnioskodawczyni wraz z pierwszą żoną, rozpoczęli budowę domu. W 1975 r. mąż Wnioskodawczyni, rozwiódł się z pierwszą żoną i nie przeprowadził nigdy podziału majątku po rozwodzie.

Dnia 15 lipca 1976 r. M.J. zawarł związek małżeński z Wnioskodawczynią, a w ich małżeństwie także panował ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Pierwsza żoną męża Pani B.J. wyjechała wraz z ich córką M., z Polski w 1981 r. Od tego czasu obie Panie przebywają na stałe w …. Pierwsza żona nadal pozostaje współwłaścicielką 1/2 udziału w nieruchomości.

Wnioskodawczyni z mężem wspólnie kontynuowali budowę domu. W dniu 16 czerwca 1987 r. Wnioskodawczyni z mężem wzięli rozwód, ale nie przeprowadzili nigdy podziału majątku po rozwodzie. Nigdy też za życia męża Wnioskodawczyni nie została wpisana do księgi wieczystej jako współwłaścicielka ww. nieruchomości ani mąż Wnioskodawczyni nie rozszerzył wspólności ustawowej małżeńskiej, by uczynić Wnioskodawczynię współwłaścicielką ww. nieruchomości, choć przez wiele lat po rozwodzie nadal prowadzili wspólnie gospodarstwo domowe (dnia … września 2001 r. ponownie wzięli ślub). W dniu 18 lutego 1988 r. mąż Wnioskodawczyni zgłosił formalne zakończenie budowy. Nigdy nieruchomość ta nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej.

W 1994 r. mąż Wnioskodawczyni sporządził testament w formie aktu notarialnego, na mocy którego spadek po nim miała odziedziczyć Wnioskodawczyni oraz jego jedyna córka (z pierwszego małżeństwa), w częściach równych po 1/2 udziału. W 2001 r. ponownie wzięli ślub i w ich małżeństwie panował ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Małżonkowie nie prowadzili działalności gospodarczej ani nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 19 sierpnia 2005 r. nastąpiło z mocy prawa nabycie własności ww. nieruchomości na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych, czyli męża Wnioskodawczyni i jego pierwszej żony.

W dniu 16 sierpnia 2015 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł.

Wnioskodawczyni od listopada 2015 r. przebywa w domu pomocy społecznej we …, ponieważ Jej stan zdrowia nie pozwala na to, by mogła zamieszkać sama, także przy uwzględnieniu stanu technicznego tego domu.

W dniu 26 marca 2019 r. przed notariuszem we … został dokonany i zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia, który potwierdza, że Wnioskodawczyni została spadkobierczynią w udziale 1/2 spadku po zmarłym mężu i z tego tytułu współwłaścicielką 1/4 udziału ww. nieruchomości. Drugą współspadkobierczynią jest pasierbica M.J., córka męża Wnioskodawczyni z pierwszego małżeństwa. Ww. nie przeprowadziły żadnego działu spadku ani, nie planują takich działań.

Wnioskodawczyni planuje, zgodnie z pozostałymi współwłaścicielkami ww. nieruchomości, dokonać sprzedaży ww. nieruchomości (jak najszybciej). Sprzedaż taka nie miałaby się odbyć w ramach działalności gospodarczej, żadna z nich też żadnej działalności gospodarczej nie prowadzi.

Wnioskodawczyni podkreśla, że dnia 23 października 2018 r. została uchwalona ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 19 listopada 2018 r., poz. 2159), zgodnie z którą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: w art. 10 dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu: art. 10 ust. 5 „w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w przypadku planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży Jej udziału w nieruchomości, nabytej drogą spadku, jeśli dochód jeszcze nie powstał, ponieważ sprzedaż się jeszcze nie odbyła, więc ewentualny obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie sprzedaży, czyli już w okresie gdy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszedł w życie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 21 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są odpłatne zbycie (…) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie”.

Aktualnie, już obowiązujący art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje, że „w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości, lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę”.

Ponieważ zamierzona sprzedaż udziału Wnioskodawczyni w nieruchomości, ma się odbyć w czasie, kiedy ww. przepis już obowiązuje, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie ten przepis miał też zastosowanie do planowanej przez Nią sprzedaży. Skoro nabycie oraz wybudowanie ww. nieruchomości przez zmarłego męża Wnioskodawczyni (spadkodawcę), nastąpiło dużo dawniej niż pięć lat kalendarzowych, ewentualnie uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód z takiej sprzedaży, nie spowoduje obowiązku zapłacenia przez Nią podatku od uzyskanego dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. (art. 16 ustawy zmieniającej).

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości (lub ich części oraz udziału w nieruchomości) nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 20 marca 1967 r. M.J. wraz ze swoją pierwszą żoną, działając w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, zawarli w formie aktu notarialnego umowę użytkowania wieczystego nieruchomości (gruntu) z przedstawicielem Skarbu Państwa działającym na podstawie decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej z dnia … stycznia 1967 r. Nieruchomość była przeznaczona na wybudowanie domu mieszkalnego jednorodzinnego, wolnostojącego, nie była przeznaczona do wykorzystywania na działalność gospodarczą. W 1968 r. M. J. wraz ze swoją pierwszą żoną, rozpoczęli budowę budynku mieszkalnego. W 1975 r. M. J. rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną i nigdy nie przeprowadził podziału majątku po rozwodzie.

W dniu 15 lipca 1976 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z M. J., a w ich małżeństwie panował ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni wraz z mężem wspólnie kontynuowali budowę budynku mieszkalnego. W dniu 16 czerwca 1987 r. wzięli rozwód, ale nigdy nie przeprowadzili podziału majątku po rozwodzie. Nigdy też, za życia męża, Wnioskodawczyni nie została wpisana do księgi wieczystej jako współwłaścicielka ww. nieruchomości ani mąż Wnioskodawczyni, nie rozszerzył wspólności ustawowej małżeńskiej, by uczynić Wnioskodawczynię współwłaścicielką ww. nieruchomości. W dniu 18 lutego 1988 r. M. J. zgłosił zakończenie budowy budynku mieszkalnego. Nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej.

W 1994 r. mąż Wnioskodawczyni sporządził testament, w formie aktu notarialnego, na mocy którego spadek po nim miała odziedziczyć Wnioskodawczyni oraz jego jedyna córka (tj. z pierwszego małżeństwa), w częściach równych po 1/2 udziału. W 2001 r. Wnioskodawczyni i M. J. ponownie wzięli ślub i w ich małżeństwie panował ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni i Jej mąż nie prowadzili działalności gospodarczej ani nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 19 sierpnia 2005 r. nastąpiło nabycie z mocy prawa własności nieruchomości na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych, czyli M. J. i jego pierwszej żony, która to nadal pozostaje współwłaścicielką 1/2 udziału w nieruchomości.

W dniu 16 sierpnia 2015 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. W dniu 26 marca 2019 r. przed notariuszem został dokonany i zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia, który potwierdza, że Wnioskodawczyni została spadkobierczynią w udziale 1/2 spadku po zmarłym mężu i z tego tytułu współwłaścicielką 1/4 udziału w nieruchomości. Drugą współspadkobierczynią jest córka spadkodawcy z pierwszego małżeństwa (pasierbica Wnioskodawczyni). Ww. nie przeprowadziły żadnego działu spadku ani, nie planują takich działań. Wnioskodawczyni planuje (zgodnie z pozostałymi współwłaścicielkami nieruchomości) w tym roku, dokonanie sprzedaży Jej udziału w nieruchomości, odziedziczonego przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu. Sprzedaż nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W rozpatrywanej sprawie, należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast, stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
    
    

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje więc wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Natomiast, przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (np. przed zawarciem związku małżeńskiego), należą do majątku odrębnego.

W świetle powyższego oraz mając na uwadze, że Wnioskodawczyni nie zawierała umów majątkowych z mężem, należy nadmienić, że grunt (nieruchomość), który był przedmiotem ustanowienia użytkowania wieczystego w drodze umowy z dnia … stycznia 1967 r., nie wszedł do majątku wspólnego małżonków Wnioskodawczyni i Jej męża.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii własności nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, należy również odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny przedmiot własności.

Budynki trwale związane z gruntem stanowią część składową gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, nie mogą być odrębnymi przedmiotami własności.

Z powyższego wynika jednak, że budynek tylko wówczas nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, jeżeli posiadaczowi gruntu, na którym jest wzniesiony przysługuje prawo własności tego gruntu. Odrębnym przedmiotem własności, budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Zatem, tylko w przypadku odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego, źródłem przychodu jest odrębnie odpłatne zbycie prawa do gruntu oraz odrębnie, odpłatne zbycie budynku, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa do gruntu bądź wybudowanie budynku. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest w takim przypadku liczony odrębnie – od daty nabycia prawa do gruntu i od daty nabycia (wybudowania) budynku.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Natomiast w myśl art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z treści tych przepisów wynika, że użytkowanie wieczyste dotyczy gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego, oddanych w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym lub prawnym, oraz że odrębną własność stanowią budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika.

Co istotne, możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili nabycia prawa wieczystego użytkowania.

W świetle powyższych wyjaśnień prawnych stwierdzić należy, że w omawianej sprawie przedmiotem użytkowania wieczystego był grunt (nieruchomość), na którym następnie wybudowano budynek mieszkalny. Budowa budynku mieszkalnego została zakończona w 1988 r., a prawo użytkowania wieczystego przysługujące dotychczasowym użytkownikom wieczystym, w tym m.in. spadkodawcy, przekształcono z mocy prawa w drodze decyzji administracyjnej, w prawo własności w dniu 19 sierpnia 2005 r. Oznacza to, że datę nabycia przez spadkodawcę (męża Wnioskodawczyni) nieruchomości, należy utożsamiać z datą nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, czyli z 1967 r. Zanim bowiem Wnioskodawczyni dokona sprzedaży, to wcześniej, w 2005 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności. Fakt, że przed sprzedażą nieruchomości prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności, skutkuje tym, że Wnioskodawczyni na moment sprzedaży nie będzie już użytkownikiem wieczystym, lecz właścicielem gruntu. To oznacza, że od tego momentu (przekształcenia) przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące prawa wieczystego użytkowania gruntu, nie będą miały zastosowania. W momencie sprzedaży budynek mieszkalny będzie częścią składową gruntu w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – jak już wcześniej wskazano – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie minął, bowiem nabycie nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania gruntu) przez spadkodawcę tj. męża Wnioskodawczyni miało miejsce w dniu 20 marca 1967 r., natomiast przekształcenie praw użytkowników wieczystych w prawo własności nieruchomości nastąpiło z mocy prawa na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 19 sierpnia 2005 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę. Zatem, nie powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w związku z planowaną sprzedażą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.