Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.495.2019.4.AT
z 7 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniach 23 sierpnia i 2 października 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu planowanej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 23 sierpnia i 2 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu planowanej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z wpisem do CEIDG, podstawowym rodzajem działalności są usługi sklasyfikowane w kodzie 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Ostatnią czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca wykonał w lipcu 2017 r. Wnioskodawca zamierza zbyć prawo wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli w postaci rampy samochodowej. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w sierpniu 2018 r. Posadowiona na wspomnianej działce gruntu budowla istnieje od wielu lat. Zakup przedmiotowej nieruchomości został dokonany do majątku prywatnego, jako lokata kapitału, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nigdy nie była wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Grunt nie był przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działka objęta niniejszym wnioskiem jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu pod teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren zabudowy usługowej. Obecnie Wnioskodawca w związku ze wzrostem cen nieruchomości i otrzymaną ofertą zakupu zamierza zbyć wspomniane prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli. Nadmieniono ponadto, że Wnioskodawca nie prowadził poszukiwań potencjalnego nabywcy ani nie zlecił tej czynności innemu podmiotowi. Potencjalny kupiec zgłosił się sam, będąc zainteresowany nabyciem działki w tej okolicy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 sierpnia 2019 r. wskazano również, iż:

1. Wnioskodawca dokonał w ostatnich latach dwóch transakcji związanych ze sprzedażą nieruchomości, … października 2016 r. zbył działkę budowlaną oraz … maja 2017 r. dom mieszkalny;
2. Pieniądze ze sprzedaży zostaną w większości przeznaczone na cele konsumpcyjne Wnioskodawcy;
3. Wnioskodawca nie wykonał żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie posiadanej nieruchomości;
4. Wnioskodawca zawarł jedynie przedwstępną umowę sprzedaży. W przedmiotowej umowie przedwstępnej zobowiązał się wystąpić z wnioskiem o przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości. Nie zobowiązał się oraz nie zamierza dokonywać żadnych innych czynności związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży;
5. Wnioskodawca udzielił w umowie przedwstępnej Kupującemu pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego decyzji i pozwoleń związanych uzyskaniem przez niego pozwolenia na budowę planowanego obiektu;
6. Na przedmiotowej działce znajduje się najazd betonowy (kanał dla samochodów), który w opinii Wnioskodawcy jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego;
7. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość od osoby, która nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, co oczywiste nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego;
8. Budowla w postaci najazdu betonowego nie była przedmiotem jakichkolwiek prac remontowych lub modernizacyjnych czynionych przez Wnioskodawcę;
9. Nie planuje się poniesienia jakichkolwiek nakładów na rampę samochodową (najazd samochodowy);
10. Nieruchomość od momentu nabycia nie była wykorzystywana, nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy, dotyczy to również rampy samochodowej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 października 2019 r. podano, że:

1. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym „Umowa przedwstępna sprzedaży pod warunkiem” sprzedaż przedmiotowej działki dojdzie do skutku jeśli kupujący uzyska prawomocną, ostateczną i wykonalną decyzję o pozwoleniu na budowę oraz uzyska decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę budowli posadowionych na tej działce;
2. Kupujący któremu udzielone zostało pełnomocnictwo nie wykonał ani prawdopodobnie nie wykona do czasu zawarcia umowy sprzedaży wspomnianej nieruchomości żadnych prac o charakterze materialnym na tej nieruchomości. Kupujący wystąpił do Starostwa Powiatowego w … o decyzję zezwalającą na rozbiórkę rampy. Niemniej prace rozbiórkowe zamierza przeprowadzić po zakupie tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż prawa wieczystego użytkowania wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli, które to aktywa nigdy nie były składnikiem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani też nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej, podlega podatkowi od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, jednorazowa wyprzedaż majątku osobistego, jakim jest posiadana - jako lokata kapitału - nieruchomość, nie wypełnia definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wspomniana nieruchomość została nabyta prywatnie, licząc na wzrost cen terenów budowlanych w tej okolicy. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem z działalnością gospodarczą mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2010 r. (nr ITPP1/443-367/10/BS). Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jak Wnioskodawca, ma prawo jak i obowiązek dokonywać kwalifikacji nabywanych przez siebie towarów i usług jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak też służących wyłącznie potrzebom prywatnym w tym jako forma lokaty kapitału, w szczególności w sytuacji rekordowo niskich oprocentowań wkładów bankowych.

W opinii Wnioskodawcy, planowana sprzedaż zabudowanej działki budowlanej stanowiącej majątek prywatny nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – podstawowym rodzajem działalności są usługi sklasyfikowane w kodzie 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Ostatnią czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wykonano w lipcu 2017 r.

Wnioskodawca zamierza zbyć prawo wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli w postaci rampy samochodowej. Nieruchomość została nabyta w sierpniu 2018 r. Posadowiona na działce budowla istnieje od wielu lat (najazd betonowy – kanał dla samochodów, który w opinii Wnioskodawcy jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego. Zakup nieruchomości został dokonany do majątku prywatnego, jako lokata kapitału, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nigdy nie była wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej, grunt oraz budowla nie były przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu pod teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren zabudowy usługowej. Wnioskodawca nie prowadził poszukiwań potencjalnego nabywcy ani nie zlecił tej czynności innemu podmiotowi. Potencjalny kupiec zgłosił się sam, będąc zainteresowany nabyciem działki w tej okolicy.

Wnioskodawca dokonał w ostatnich latach dwóch transakcji związanych ze sprzedażą nieruchomości, … października 2016 r. zbył działkę budowlaną oraz … maja 2017 r. dom mieszkalny. Wnioskodawca nie wykonał żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie posiadanej nieruchomości. Zawarł przedwstępną umowę sprzedaży. W przedmiotowej umowie przedwstępnej zobowiązał się wystąpić z wnioskiem o przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości. Nie zobowiązał się oraz nie zamierza dokonywać żadnych innych czynności związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca udzielił w umowie przedwstępnej Kupującemu pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego decyzji i pozwoleń związanych uzyskaniem przez niego pozwolenia na budowę planowanego obiektu.

Budowla w postaci najazdu betonowego nie była przedmiotem jakichkolwiek prac remontowych lub modernizacyjnych czynionych przez Wnioskodawcę i nie planuje się poniesienia jakichkolwiek nakładów na rampę samochodową (najazd samochodowy).

Zgodnie z zawartym aktem notarialnym „Umowa przedwstępna sprzedaży pod warunkiem” sprzedaż przedmiotowej działki dojdzie do skutku jeśli kupujący uzyska prawomocną, ostateczną i wykonalną decyzję o pozwoleniu na budowę oraz uzyska decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę budowli posadowionych na tej działce.

Kupujący któremu udzielone zostało pełnomocnictwo nie wykonał ani prawdopodobnie nie wykona do czasu zawarcia umowy sprzedaży wspomnianej nieruchomości żadnych prac o charakterze materialnym na tej nieruchomości.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy z tytułu wskazanej sprzedaży działki stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca udzielił Kupującemu pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego decyzji i pozwoleń związanych z uzyskaniem przez niego pozwolenia na budowę planowanego obiektu. Przy czym podkreślić przy tym należy, że inwestycja taka będzie miała miejsce na terenie przeznaczonym według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny (teren zabudowy usługowej). Ponadto, sprzedaż przedmiotowej działki dojdzie do skutku jeśli kupujący uzyska prawomocną, ostateczną i wykonalną decyzję o pozwoleniu na budowę oraz uzyska decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę budowli posadowionych na tej działce.

Należy zwrócić w tym miejscu uwagę na kwestię udzielonego pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 95 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Jak wynika z przepisów Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wobec tego działania w postaci uzyskania decyzji i pozwoleń związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę planowanego obiektu, który będzie znajdował się na terenie zabudowy usługowej, pomimo że nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie (pełnomocnika) nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Zatem osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomość będzie własnością Wnioskodawcy i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Strony.

Tak więc, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Istotnym argumentem przemawiającym za powyższą konkluzją jest podana we wniosku okoliczność przeznaczenia opisanej działki (ww. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego) pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny (teren zabudowy usługowej) oraz zobowiązanie się Wnioskodawcy w związku z zawartą umową przedwstępną do wystąpienia z wnioskiem o przekształcenie sprzedanej działki w prawo własności nieruchomości. Okoliczności te, w powiązaniu ze wskazanym pełnomocnictwem udzielonym przez Wnioskodawcę do określonych działań podejmowanych przez kupującego, przesądzają o wyłączeniu – na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług – jakiegokolwiek związku z majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

W ocenie tut. organu uznać należy zatem, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania i przeprowadzone przez kupującego czynności wykluczają sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu (notabene przekształconego w prawo własności nieruchomości) wraz z prawem własności posadowionej na niej budowli w postaci rampy samochodowej będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż działki będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opisana w przedmiotowej sprawie transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, z tytułu której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że przedmiotem rozstrzygnięcia nie była kwestia zastosowania zwolnienia od podatku lub prawidłowej stawki dla planowanej dostawy, ponieważ nie było to przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, wyrażonych w postawionym pytaniu określającym zakres złożonego wniosku.

W świetle powyższego zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.