2019.10.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-2.4012.394.2019.2.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.394.2019.2.AKR
z 7 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.) oraz z pismem z dnia 19 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży Segmentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 16 września 2019 r. i w dniu 19 września 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki są: roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z); pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z); działalność agencji reklamowych (PKD 73.11.Z); działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura (PKD 82.11.Z).

Spółka prowadzi obecnie inwestycję deweloperską – budynek mieszkalny. W związku z realizacją powyższego celu zakupiona została nieruchomość (prawo użytkowania wieczystego), przeprowadzono badania geologiczne oraz zostały wykonane prace projektowe. Spółka uzyskała decyzję właściwego organu administracji o pozwoleniu na budowę i rozpoczęła prace budowlane.

Zgodnie z projektem budowlanym budynek będzie sklasyfikowany według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) (dalej: Rozporządzenie) do działu 11, grupy 111, klasy 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne.

W skład budynku będą wchodzić dwie samodzielne mieszkaniowo części z osobnymi wejściami na poziomie gruntu oraz osobnymi instalacjami (dalej: Segmenty). Oba Segmenty przeznaczone będą do oddzielnego i niezależnego wykorzystywania do celów mieszkaniowych. Podział techniczny domu jednorodzinnego przebiegać będzie pionowo wzdłuż ściany nośnej – nie będą występowały żadne pomieszczenia wspólne.

Docelowo, po zakończeniu inwestycji i oddaniu budynku do użytkowania Segmenty zostaną prawnie wydzielone jako odrębne nieruchomości lokalowe w rozumieniu ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. z pomieszczeniami przynależnymi w postaci garaży i pomieszczeń gospodarczych (dalej: Ustawa o własności lokali).

Z użytkowego punktu widzenia Segmenty będą stanowiły odrębne domy na podobnej zasadzie jak segmenty w budynku bliźniaczym tzw. połówka bliźniaka. W przekazie marketingowym Segmenty przedstawiane są jako domy a nie mieszkania.

Po zakończeniu inwestycji i oddaniu budynku do użytkowania Spółka planuje sprzedać Segmenty nabywcom i przy tej czynności dokonać wyodrębnienia własności lokali zgodnie z art. 7-8 Ustawy o własności lokali.

Pod uwagę brane jest również rozwiązanie, w którym Spółka sprzeda nieruchomość zabudowaną budynkiem jednorodzinnym w stanie surowym zamkniętym jeszcze przed oddaniem budynku do użytkowania. W takiej sytuacji każdy z nabywców nabędzie od Spółki udział we współwłasności zabudowanej nieruchomości odpowiadający każdemu z Segmentów. Na nabywców zostanie przeniesione pozwolenie na budowę, na podstawie którego ukończą inwestycję. Łącznie z nabyciem udziałów w nieruchomości nabywcy zobowiążą się do wyodrębnienia lokali (po zakończeniu inwestycji) a do tego czasu do korzystania z nieruchomości w ten sposób, że każdy z nabywców będzie korzystał tylko z jednego wybranego Segmentu (tzw. podział quod usum).

Powierzchnia użytkowa każdego z Segmentów będzie większa niż 150 m², nie przekroczy jednak 300 m².

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 16 września 2019 r. Spółka wskazała, że przynależne do Segmentu garaż i pomieszczenie gospodarcze znajdują się w bryle budynku wraz z lokalem mieszkalnym.

Na moment sprzedaży Segmentów w stanie surowym zamkniętym będą one stanowiły budynki w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.) oraz będą stanowiły obiekt budowalny zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 19 września 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż Segmentów (wraz z garażami i pomieszczeniami gospodarczymi) nastąpi w ramach jednej czynności prawnej (jeden akt notarialny). Garaż i pomieszczenie gospodarcze będzie w tej samej księdze wieczystej co Segment.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę należy przyjąć przy sprzedaży Segmentów w ramach opisanego zdarzenia przyszłego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Segmentów będzie opodatkowana stawką 8% VAT. Dotyczyć to będzie zarówno sytuacji, w której nabywcy będą nabywali lokale wyodrębnione na podstawie Ustawy o własności lokali, jak i przypadku gdy będą nabywali udziały we współwłasności nieruchomości odpowiadające Segmentom.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zaś z przepisem art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z preferencyjnej stawki podatku, to z preferencji takiej korzysta również dostawa gruntu, na którym budynek jest posadowiony.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ze względu jednak na treść art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka wynosi, w dniu wnoszenia wniosku, 23 procent.

Ustawodawca przewidział jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, w oparciu o art. 146aa ust. 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. ll2aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 42. ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Przy czym stosownie do treści art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Z powyższych regulacji wynika więc, że „obiekty budownictwa mieszkaniowego”, będące częścią budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z przepisów Rozporządzenia wynika zaś, że w dziale 11 sklasyfikowane są budynki mieszkalne z podziałem na trzy grupy: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (113). Klasa „budynki mieszkalne jednorodzinne” obejmuje: (1) samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach, rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp.; (2) domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Skoro przepisy ustawy o VAT w celu interpretowania terminu budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym odsyłają do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, to również art. 41 ust. 12b należy rozpatrywać w oparciu o siatkę pojęciową zawartą w PKOB.

Powyższe potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 grudnia 2013 roku, (sygn. akt I FSK 1721/12), wskazując, że pojęcie „budynek jednorodzinny mieszkalny” jako przedmiot dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 1 u.p.t.u., powinno być interpretowane zgodnie z opisem zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB. Natomiast pod pojęciem „lokal mieszkalny” w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 2 u.p.t.u. należy rozumieć taki „obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”, w rozumieniu art. 41 ust. 120 u.p.t.u., który nie mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB. Będą to np. lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych (dział 11 grupa 112 PKOB).

Zgodnie z Rozporządzeniem klasa „budynki mieszkalne jednorodzinne” obejmuje samodzielne budynki mieszkalne. Budynkiem samodzielnym mogą być natomiast budynki połączone ze sobą jeśli są oddzielone od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeśli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Segmenty znajdujące się w budynku będą posiadać odrębne wejścia z poziomu gruntu, zostaną wyposażone w odrębne instalacje, a ich ewentualni nabywcy będą posiadali wyłączne prawo do korzystania z nich. Będą one również oddzielnie wykorzystywane ze względu na fakt, że wizualnie i ekonomicznie będą osobnymi domami. Oba Segmenty będą więc spełniać wszystkie niezbędne warunki określone w Rozporządzeniu, do uznania za odrębne budynki, a tym samym za samodzielne mieszkalne budynki jednorodzinne.

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie definiowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1.4012.231.2018.1.KBR), stwierdzono, że: „Wskazane lokale mieszkalne w ww. budynku jednorodzinnym jednolokalowym i dwulokalowym będą miały własne wejścia z poziomu gruntu, osobne instalacje i będą odrębnie wykorzystywane, podział techniczny domu jednorodzinnego przebiegać będzie pionowo, co powoduje że każdy z lokali stanowił w rzeczywistości odrębny budynek. Należy tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem sprzedaży w aspekcie ekonomicznym będą domy mieszkalne jednorodzinne co potwierdza klasyfikacja PKOB – gdyż zgodnie z oświadczeniem Zainteresowanego budynki opisane we wniosku klasyfikowane są do klasy 1110”.

Bez znaczenia dla zastosowania stawki pozostaje brak wyodrębnienia lokali w momencie zawarcia umowy sprzedaży. Warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie – budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Planowana czynność sprzedaży niewątpliwie dotyczy budynku w stanie surowym zamkniętym, na który składają się Segmenty. Ponadto, oba Segmenty, w myśl Rozporządzenia, stanowią samodzielne budynki zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że sprzedaż Segmentów będzie opodatkowana stawką 8% VAT zarówno w sytuacji, w której nabywcy nabędą lokale wyodrębnione na podstawie Ustawy o własności lokali jak i przypadku gdy będą nabywali udziały we współwłasności nieruchomości odpowiadające Segmentom.

Stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 marca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.478.2017.3.AKR), w której dopuszczono możliwość opodatkowania stawką 8% VAT dostawy niewyodrębnionych lokali. Jak wskazał Dyrektor w niniejszej interpretacji: „dostawa niewyodrębnionych lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi garażami znajdujących się w budynkach mieszkalnych dwulokalowych, zaliczonych do budownictwa objętego programem mieszkaniowym będzie korzystała z 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy. Ze stawki tej będzie korzystać również, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu na którym budynki te się znajdują”.

Biorąc jednakże pod uwagę, że sprzedaży podlegają nie tylko Segmenty, ale również związane z tymi Segmentami pomieszczenia przynależne w postaci garaży i pomieszczeń gospodarczych, konieczne jest określenie sposobu opodatkowana dostawy tychże dodatkowych składników majątkowych.

W powyższym zakresie, należy wskazać, iż sposób opodatkowania dostawy składników majątkowych związanych z danym Segmentem zależny będzie od tego, co dokładnie jest przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z uregulowaniami art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, s. 1), każde świadczenie powinno być uznawane zasadniczo za odrębne i niezależne na gruncie podatku VAT.

W przypadku zatem, gdy równocześnie realizowane jest więcej niż jedno świadczenie zasadą jest, iż dla każdego z takich świadczeń odrębnie należy określić elementy konstrukcyjne podatku VAT, takie jak podstawa opodatkowania, obowiązek podatkowy, stawka VAT.

W wyjątkowych jednak sytuacjach poszczególne świadczenia charakteryzują się tak silnym związkiem gospodarczym, że stanowią jedno świadczenie (tzw. świadczenie złożone). Ma to konsekwencje na gruncie VAT. Przy świadczeniu o charakterze złożonym, wszystkie elementy takiego świadczenia należy dla celów VAT potraktować jednakowo.

Tym samym, sprzedaż Segmentu wraz ze związanymi z nim składnikami majątkowymi może zostać opodatkowana według:

tej samej stawki podatku – dotyczy to sytuacji, w której Segment oraz pomieszczenia przynależne nie mogą być przedmiotem samodzielnego obrotu gospodarczego i muszą być zbywane łącznie;
różnych stawek podatku – dotyczy to przypadków, gdy mamy do czynienia z dwiema odrębnymi dostawami:
1. dostawą Segmentu oraz
2. dostawą pomieszczeń przynależnych w postaci garaży i pomieszczeń gospodarczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomieszczenia przynależne nie mogą być przedmiotem samodzielnego obrotu, lecz mogą być przedmiotem sprzedaży wyłącznie razem z Segmentem (jako całość), a w konsekwencji transakcja taka nie powinna być – dla potrzeb podatku VAT – fikcyjnie dzielona i opodatkowywana według różnych zasad.

Wyjaśniając powyższe, należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, tj. pomieszczenia przynależne.

W konsekwencji, należy wskazać, że nie jest możliwa sprzedaż pomieszczeń przynależnych, mających charakter części składowych, w sposób inny niż wraz z Segmentem.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w takiej sytuacji wszystkie składniki majątkowe podlegające sprzedaży stanowią przedmiot jednej dostawy, a co za tym idzie – podlegają one opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla dostawy jednorodzinnego budynku mieszkalnego.

Wskazane okoliczności przemawiają więc za tym, że dla sprzedaży opisanych we wniosku Segmentów wraz z pomieszczeniami przynależnymi zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 41 ust. 2, art. 146aa ust. 1 pkt 2 i art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy np. symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zatem, jeśli przedmiotem dostawy są lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej powyżej 150 m² lub domy jednorodzinne o powierzchni użytkowej powyżej 300 m², stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (tj. do 150 m² lub do 300 m²) – zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy. Do pozostałej części podstawy opodatkowania zastosować należy 23% stawkę podatku VAT.

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to – jak wynika z art. 2 pkt 12 ustawy – budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków i budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wynika z powyższych przepisów, opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z objaśnień tych wynika ponadto, że w przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe) budynek jest budynkiem samodzielnym jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejście, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Budynki obejmują również samodzielne podziemne obiekty budowlane przystosowane do ochrony ludzi, zwierząt lub przedmiotów (np. podziemne: schrony, szpitale, centra handlowe oraz warsztaty i garaże). Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie, itp.).

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, dział PKOB 11 obejmuje: budynki mieszkalne jednorodzinne – 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

W dziale 11 PKOB, grupa 111 sklasyfikowane zostały „Budynki mieszkalne jednorodzinne” (PKOB 1110). Jak wynika z objaśnień do klasyfikacji, klasa ta obejmuje:

samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domy wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie, itp.;
domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

W przypadku budynków połączonych ze sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowce), budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone miedzy sobą uważane są na budynki odrębne, jeśli maja własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami innych ustaw.

W myśl art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.), budynek mieszkalny jednorodzinny to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem garaż taki jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Zatem pod pojęciem „ lokal mieszkalny”, w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy, należy rozumieć taki „obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, który nie mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2019 r., poz. 737).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Przepisy art. 7 i art. 8 ustawy o własności lokali odnoszą się do ustanowienia własności lokalu.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mieszkaniem – stosownie do § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia – jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Z kolei przez pomieszczenie techniczne należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12). Natomiast pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych – § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia.

Na podstawie powyższych uregulowań można m.in. stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11) lub ich części, w sytuacji gdy obiekty te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Obiektem takim jest np. garaż, który – w świetle przepisów ustawy o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – jest lokalem użytkowym, służy bowiem w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Co do zasady zatem dla dostawy garaży nie można stosować stawki VAT w wysokości 8%.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy w ramach jednej transakcji nastąpi sprzedaż obiektu budownictwa mieszkaniowego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, to w przypadku, gdy garaż ten stanowić będzie pomieszczenie integralnie związane z prawem własności budynku jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego i nie będzie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży, to taka transakcja na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Powyższe wynika z faktu, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Spółka prowadzi obecnie inwestycję deweloperską – budynek mieszkalny. Budynek będzie sklasyfikowany według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (do działu 11, grupy 111, klasy 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne. W skład budynku będą wchodzić dwie samodzielne mieszkaniowo części z osobnymi wejściami na poziomie gruntu oraz osobnymi instalacjami (dalej: Segmenty). Oba Segmenty przeznaczone będą do oddzielnego i niezależnego wykorzystywania do celów mieszkaniowych. Podział techniczny domu jednorodzinnego przebiegać będzie pionowo wzdłuż ściany nośnej – nie będą występowały żadne pomieszczenia wspólne.

Powierzchnia użytkowa każdego z Segmentów będzie większa niż 150 m², nie przekroczy jednak 300 m².

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży budynku, w którym Spółka po zakończeniu inwestycji i oddaniu go do użytkowania wyodrębni w nim własność lokali (Segmentów).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowanie podatkiem VAT ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń, tj. np. z dostawą towaru lub ze świadczeniem usługi. Dla opodatkowania podatkiem VAT istotne jest zatem tylko to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności enumeratywnie wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. Bez znaczenia dla opodatkowania pozostaje natomiast treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Niezależnie bowiem od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, o stosowaniu określonej stawki podatku będzie decydować faktyczna czynność, z którą ustawa wiąże obowiązek podatkowy, a nie ustalenia co do tego, jaki zakres tych czynności został w umowie przez strony oznaczony.

W kontekście powyższego, w przypadku czynności o charakterze złożonym, o wysokości zastosowanej stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem jednostkowych czynności. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji jest nabycie świadczenia kompleksowego, a nie poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę), to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem dla ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla zbycia Segmentu wraz z garażem i pomieszczeniem gospodarczym, wymagana jest analiza okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia.

Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży garażu i pomieszczenia gospodarczego przynależnych do Segmentu. Analizie poddać należy okoliczność, czy garaż i pomieszczenia gospodarcze są, czy też nie mogą być przedmiotem odrębnej własności, a przez to, czy mogą stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy garaż i pomieszczenie gospodarcze mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z Segmentami, do których zostały przypisane, czy też odrębnie.

W okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotem sprzedaży będzie Segment wydzielony z budynku sklasyfikowanym w PKOB 111, tj. dom w zabudowie szeregowej, w którym każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu oraz przynależne do Segmentu garaż i pomieszczenie gospodarcze. Garaże i pomieszczenia gospodarcze znajdują się w bryle budynku wraz z lokalem mieszkalnym. Sprzedaż Segmentów (wraz z garażami i pomieszczeniami gospodarczymi) nastąpi w ramach jednej czynności prawnej (jeden akt notarialny). Garaż i pomieszczenie gospodarcze będzie w tej samej księdze wieczystej co Segment. Zatem, w analizowanym przypadku sprzedaż garaży i pomieszczeń gospodarczych podlegać będzie opodatkowaniu stawką VAT właściwą dla dostawy Segmentów.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż dwóch Segmentów stanowiących domy w zabudowie szeregowej, ponieważ każda z wyodrębnionych części mieszkalnych (Segmentów) posiada własne wejście z poziomu gruntu oraz osobne instalacje.

Należy tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem sprzedaży w aspekcie ekonomicznym będą domy mieszkalne jednorodzinne.

Tym samym, przy ich dostawie znajdzie zastosowanie stawka obniżona 8%, o ile ich powierzchnia nie przekroczy 300 m². Z opisu sprawy wynika, że powierzchnia segmentu wynosi pomiędzy 150 m² a 300 m².

Podsumowując należy stwierdzić, że dostawa każdego z Segmentów wraz z garażem i pomieszczeniem gospodarczym, będzie podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT wynoszącą 8%, na podstawie art. 41 ust. 12, w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku przy sprzedaży Segmentu wydzielonego z budynku należało uznać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca bierze pod uwagę rozwiązanie, w którym Spółka sprzeda nieruchomość zabudowaną budynkiem jednorodzinnym w stanie surowym zamkniętym jeszcze przed oddaniem budynku do użytkowania. Na moment sprzedaży Segmentów w stanie surowym zamkniętym będą one stanowiły budynki w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane oraz będą stanowiły obiekt budowalny zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „budynku, budowli lub ich części”. Zatem w celu dokonania interpretacji przedmiotowej kwestii, należy odwołać się do ustawy Prawo budowlane, które szczegółowo normuje znaczenie tych pojęć.

I tak, na mocy art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W tym miejscu wskazać należy, że jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV: „Komisja Europejska ze swej strony uważa, że kwestia dostawy nowego budynku może pojawić się tylko w wypadku ukończenia przebudowy lub przynajmniej dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek istotnie odmienny, który może zostać zasiedlony” (pkt 31).

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest nieruchomość zabudowana niedokończoną inwestycją budowlaną, która w myśl przepisów prawa budowlanego nie wypełnia definicji budynku, budowli lub ich części, dla potrzeb klasyfikacji prawnopodatkowej taki teren, w części na której znajduje się ten obiekt, należy traktować jako niezabudowany teren budowlany.

W przedmiotowej sprawie istotne są objaśnienie do PKOB, z których wynika, że w przypadku budynków połączonych ze sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowce), budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone miedzy sobą uważane są na budynki odrębne, jeśli maja własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów stwierdzić należy, że przedmiotem planowanej dostawy są udziały w każdym Segmencie, będącym w stanie surowym zamkniętym, posiadającym własne wejście z poziomu gruntu oraz osobne instalacje. Każdy z wydzielonych w przyszłości Segmentów będzie miał powierzchnię od 150 m² do 300 m². Oznacza to, że zastosowanie znajdzie 8% jak dla dostawy obiektu budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Resumując, dostawa udziałów w Segmentach będzie korzystała z preferencyjnej 8% stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku przy sprzedaży udziałów w Segmentach uznać należało za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin