Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-795/11/12-5/S/ISZ
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.05.2011 r. (data wpływu 19.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.05.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. [dalej; Spółka] korzysta z usług zewnętrznej agencji ubezpieczeniowej [dalej: Agencja zewnętrzna], która wykonuje czynności związane z zawieraniem i obsługą ubezpieczeń zawieranych przez klientów Spółki, tj. leasingobiorców [dalej: Korzystający]. Korzystający zobowiązani są do ubezpieczenia przedmiotów oddanych do korzystania na podstawie umów leasingu/najmu/pożyczki zawartych ze Spółką.

Rola Spółki ogranicza się jedynie do informowania o warunkach i możliwości zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Agencji zewnętrznej, oraz wykonywania czynności pomocniczych, uzupełnianiu wniosków ubezpieczeniowych oraz wydawaniu potwierdzeń zawarcia umów ubezpieczenia dla Korzystających.

Spółka informuje, iż spełniła warunki wymagane dla wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124 poz. 1154, późn. zm).

Współpraca Spółki z Agencją zewnętrzną w zakresie kompleksowej obsługi agencyjnej prowadzona jest na podstawie umowy o współpracy. Z tytułu czynności wykonywanych przez Spółkę na rzecz Agencji zewnętrznej z zakresu pośrednictwa ubezpieczeniowego tj. pozyskiwania klientów dla Agencji działającej w imieniu ubezpieczyciela, Spółka otrzymuje odpowiednie wynagrodzenie płatne przez Agencję zewnętrzną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agencji zewnętrznej tj. pozyskiwanie klientów ubezpieczeniowych dla tej Agencji i wykonywanie czynności dodatkowych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia przez tę Agencję korzystają ze zwolnienia z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, usługi świadczone przez nią na rzecz Agencji zewnętrznej zgodnie z ustawą VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 roku korzystały ze zwolnienia w VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1) ustawy VAT jako usługi pośrednictwa finansowego, wymienione w grupowaniu 67.20.10-00 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 1997 r.

Stanowisko Spółki co do prawidłowości zastosowanej kwalifikacji statystycznej zostało potwierdzone przez Urząd Statystyczny w Łodzi, który 4 sierpnia 2010 r. wydał interpretację statystyczną (w załączeniu), w której informuje, że usługi świadczone przez Spółkę na rzecz agencji ubezpieczeniowej, polegające m. in. na informowaniu korzystających o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem agencji, uzupełnianiu danych do wniosków ubezpieczeniowych, wydawaniu potwierdzenia zawarcia umów ubezpieczenia oraz inne czynności administracyjno-techniczne mieszczą się w grupowaniu: 67.20.10-00 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 1997 r., tj. usługi pomocnicze związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi bez obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

Od stycznia 2011 r. ustawa o VAT definiuje w art. 43 ust. 1 pkt 37) usługi, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem zwolnione z opodatkowania VAT są usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W opinii Spółki, świadczenie przez nią usługi polegającej na pozyskiwaniu klientów dla ubezpieczycieli w imieniu których działa Agencja zewnętrzna (pośrednik pomiędzy ubezpieczającymi się klientami Spółki a poszczególnymi ubezpieczycielami) mieści się w zakresie usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Pośrednictwo to ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy ubezpieczeniowej żadnego własnego interesu.

Potwierdza to dodatkowo brzmienie art. 6 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, który precyzuje, że za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

A contrario, czynności Spółki, które mają na celu doprowadzenie do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia powinny być kwalifikowane jako pośrednictwo ubezpieczeniowe. Nie ulega bowiem wątpliwości, że swoją aktywnością na rynku leasingowym i koniecznością zapewnienia leasingowanemu majątkowi ubezpieczenia, Spółka przyczynia się do zwiększenia wolumenu usług ubezpieczeniowych świadczonych przez ubezpieczycieli, w imieniu których działa agencja zewnętrzna (pozyskiwanie klientów ubezpieczeniowych). Należy dodatkowo wziąć pod uwagę poglądy wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w wyroku sygn. C-124/07 - J.C.M. Beheer: „okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku VAT”.

Podsumowując, zdaniem Spółki, usługi świadczone przez nią na rzecz Agencji zewnętrznej korzystają ze zwolnienia w VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37) ustawy VAT jako usługi pośrednictwa do usług ubezpieczeniowych.

W dniu 09 sierpnia 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1/443-795/11-2/BS w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Zdaniem organu, świadczona przez Spółkę usługa nie jest usługą ubezpieczeniową, a także nie należy do kategorii usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Zdaniem Ministra Finansów świadczenia wykonywane przez Skarżącą na rzecz Agencji zewnętrznej działającej w imieniu ubezpieczyciela nie będą stanowić pośrednictwa ubezpieczeniowego, lecz stanowią czynności składające się usługę świadczoną przez agenta ubezpieczeniowego. Usługa świadczona przez Spółkę będzie w rezultacie rozumiana jako forma współpracy polegająca na wspieraniu zewnętrznej agencji ubezpieczeniowej za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi. Organ dokonując wykładni pojęcia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego posłużył się opisem powyższych czynności zawartym w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Organ podniósł, iż charakter tych czynności wskazuje, iż są one co prawda związane z działalnością gospodarczą agencji ubezpieczeniowej jednakże nie można ich uznać za usługę stanowiącą element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego niezbędną do jej świadczenia. Zatem w ocenie organu usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy ani w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Wyrokiem z dnia 2 października 2012r. sygn. akt III SA/Wa 3484/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu orzeczenia WSA uznał iż, przedmiotowa interpretacja indywidualna w zakresie podatku od towarów i usług została wydana z naruszeniem przepisów art. 43 ust. 1 pkt 37 i art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Sąd opierając się na załączonym do akt sprawy odpisie opinii Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 04 sierpnia 2010 r., z którą usługa świadczona przez Sspółkę na rzecz agencji ubezpieczeniowej polegająca na informowaniu Korzystających o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem agencji, uzupełnianiu danych do wniosków ubezpieczeniowych, wydawaniu potwierdzenia zawarcia ubezpieczenia itp. czynności administracyjno-techniczne mieści się w grupowaniu PKWiU 66.29.19.0 „pozostałe usługi wspomagające ubezpieczenia i fundusze emerytalne, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Usługi te w ocenie organu statystycznego mogą być także klasyfikowane jako „Usługi związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno- rentowymi” oraz „usługi pomocnicze związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentownymi bez obowiązkowych ubezpieczeń społecznych”. Zatem przedstawiona opinia jednoznacznie wskazuje na objęcie świadczonych przez Spółkę usług zwolnieniem podatkowym.

Sąd wskazał, że Organ dokonał nadinterpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT poprzez ograniczenie znaczenia terminu „pośrednictwo ubezpieczeniowe” jedynie do definicji zawartej w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Natomiast wobec faktu, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „pośrednictwo”, to przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tegoż określenia, a nie do ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Wskazano, iż określenia te nie są takie same, więc definiowanie usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych poprzez odwołanie się do znaczenia „pośrednictwa ubezpieczeniowego” było błędne. Tym samym Sąd uznał, że interpretacja wydana przez Ministra Finansów jest sprzeczna z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. W konsekwencji, uznać należy, że Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z VAT w związku ze świadczeniem usług na rzecz agencji polegających na pozyskiwaniu klientów ubezpieczeniowych i wykonywaniu czynności dodatkowych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia.

Podkreślono również, iż Minister Finansów w swoich rozważaniach nie odniósł się do okoliczności, iż Skarżąca spełniała warunki wymagane dla wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, co w ocenie Sądu potwierdza także, iż świadczone przez Spółkę usługi mogą mieć charakter pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W ocenie Sądu analiza świadczonych przez Skarżącą usług pozwala również na stwierdzenie, że ww. usługi mają charakter kluczowy i podstawowy dla świadczenia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywanej przez agencję ubezpieczeniową. Świadczenie usług na rzecz agencji zewnętrznej: polegających na pozyskiwaniu klientów ubezpieczeniowych, w sytuacji posiadania pełnej wiedzy o ubezpieczonych przedmiotach w ramach działalności leasingowej i wykonywaniu czynności dodatkowych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia (czynności techniczne w postaci wykonywania umowy ubezpieczenia itp.) mogą stanowić usługę o charakterze pomocniczym do usługi zwolnionej od podatku, co znajduje potwierdzenie w wyroku TS z dnia 3 kwietnia 2008 r. J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris van Financión C-124/07. Sąd uznał, iż stanowisko Ministra Finansów ograniczające prawo do zastosowania zwolnienia podatkowego usługi, której zakres może odpowiadać usłudze pomocniczej do usługi zwolnionej od podatku - naruszało przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Zdaniem Sądu wobec przedstawionego powyżej stanowiska w zakresie możliwości uznania wykonywanych przez Spółkę odpłatnych usług za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego lub uznania tych usług za usługi pomocnicze - w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 14 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz biorąc pod uwagę wnioski płynące z wyroku WSA w Warszawie z dnia 2 października 2012r. sygn. akt III SA/Wa 3484/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, od podatku zwalnia się usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Na mocy art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Natomiast art. 43 ust. 15 ustawy stwierdza, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
   
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v. Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich. W związku z powyższym tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca korzysta z usług zewnętrznej agencji ubezpieczeniowej [dalej: Agencja zewnętrzna], która wykonuje czynności związane z zawieraniem i obsługą ubezpieczeń zawieranych przez klientów Spółki, tj. leasingobiorców [dalej: Korzystający]. Korzystający zobowiązani są do ubezpieczenia przedmiotów oddanych do korzystania na podstawie umów leasingu/najmu/pożyczki zawartych ze Spółką. Rola Spółki ogranicza się jedynie do informowania o warunkach i możliwości zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Agencji zewnętrznej, oraz wykonywania czynności pomocniczych, uzupełnianiu wniosków ubezpieczeniowych oraz wydawaniu potwierdzeń zawarcia umów ubezpieczenia dla Korzystających. Spółka informuje, iż spełniła warunki wymagane dla wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124 poz. 1154, późn. zm). Współpraca Spółki z Agencją zewnętrzną w zakresie kompleksowej obsługi agencyjnej prowadzona jest na podstawie umowy o współpracy. Z tytułu czynności wykonywanych przez Spółkę na rzecz Agencji zewnętrznej z zakresu pośrednictwa ubezpieczeniowego tj. pozyskiwania klientów dla Agencji działającej w imieniu ubezpieczyciela, Spółka otrzymuje odpowiednie wynagrodzenie płatne przez Agencję zewnętrzną. W uzasadnieniu stanowiska w sprawie Spółka wskazała, iż w dniu 4 sierpnia 2010r. Urząd Statystyczny w Łodzi wydał interpretację statystyczną (w załączeniu), w której informuje, że usługi świadczone przez Spółkę na rzecz agencji ubezpieczeniowej, polegające m. in. na informowaniu korzystających o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem agencji, uzupełnianiu danych do wniosków ubezpieczeniowych, wydawaniu potwierdzenia zawarcia umów ubezpieczenia oraz inne czynności administracyjno-techniczne mieszczą się w grupowaniu: 67.20.10-00 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 1997 r., tj. usługi pomocnicze związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi bez obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Zainteresowany wskazał, iż usługi które świadczy korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy stwierdzając, iż usługi przez niego wykonywane są usługami pośrednictwa do usług ubezpieczeniowych.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych. Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś - prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) - zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Biorąc pod uwagę opis sprawy, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz agencji zewnętrznej (działającej w imieniu ubezpieczyciela): polegające na pozyskiwaniu klientów ubezpieczeniowych, w sytuacji posiadania pełnej wiedzy o ubezpieczonych przedmiotach w ramach działalności leasingowej i wykonywaniu czynności dodatkowych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia (czynności techniczne w postaci wykonywania umowy ubezpieczenia itp.). Spółka wskazała, że spełniła warunki wymagane dla wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124 poz. 1154, późn. zm). Współpraca Spółki z Agencją zewnętrzną w zakresie kompleksowej obsługi agencyjnej prowadzona jest na podstawie umowy o współpracy.

Usługi Wnioskodawcy stanowią zatem pośrednictwo pomiędzy klientem a Agencją zewnętrzną (informowanie o warunkach i możliwości zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Agencji zewnętrznej, oraz wykonywanie czynności pomocniczych, uzupełnianie wniosków ubezpieczeniowych oraz wydawanie potwierdzeń zawarcia umów ubezpieczenia dla Korzystających). Dokonywane czynności polegają przede wszystkim na wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umowy ubezpieczenia, pośredniczeniu przy zawieraniu umów i są charakterystyczne dla działalności pośrednika ubezpieczeniowego. Ponadto otrzymuje za świadczone usługi odpowiednie wynagrodzenie.

Reasumując, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agencji zewnętrznej tj. pozyskiwanie klientów ubezpieczeniowych dla tej Agencji i wykonywanie czynności dodatkowych prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczenia przez tę Agencję korzystają ze zwolnienia z podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.