Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.407.2019.2.KS1
z 7 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz sposobu podziału przychodu ze wspólnego przedsięwzięcia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz sposobu podziału przychodu ze wspólnego przedsięwzięcia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. obrót nieruchomościami (kupno, sprzedaż), a także pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawrzeć z osobą fizyczną (dalej „Osoba Fizyczna”), która nie prowadzi działalności gospodarczej, umowę cywilnoprawną mającą za przedmiot realizację wspólnego przedsięwzięcia polegającego na dokończeniu prowadzonej przez Osobę Fizycznej inwestycji budowlanej na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Osoby Fizycznej.

Osoba Fizyczna dokonała zakupu nieruchomości gruntowej (dalej „Nieruchomość”) w 2004 roku nabywając prawo własności do tej Nieruchomości. W 2010 roku Osoba Fizyczna przystąpiła do realizacji na tej Nieruchomości inwestycji budowlanej polegającej na wybudowaniu domu jednorodzinnego (dalej „Inwestycja”). Nieruchomość została nabyta przez Osobę Fizyczną z zamiarem zrealizowania na niej Inwestycji (czego rezultatem miało być wybudowanie domu jednorodzinnego i uzyskanie możliwości jego użytkowania), a następnie zamieszkanie w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym Osoby Fizycznej.

Wobec zaistniałej sytuacji rodzinnej Osoby Fizycznej nastąpiła zmiana planów dotyczących zamieszkania przez Osobę Fizyczną w domu jednorodzinnym po ukończeniu Inwestycji, czego konsekwencją była zmiana pierwotnego terminu zakończenia Inwestycji. Do daty niniejszego wniosku Inwestycja nie została jeszcze zakończona, tj. proces budowlany polegający na wybudowaniu domu jednorodzinnego (dalej „Dom”) nie został jeszcze formalnie zakończony.

Z uwagi na długotrwałość prowadzonej Inwestycji, powstała konieczność podjęcia działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowlanego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Ww. działania wymagają znacznych nakładów w wymiarze finansowym, jak również organizacyjno-formalnym. Osoba Fizyczna nie dysponuje koniecznymi zasobami finansowym, jak również nie ma możliwości organizacyjno-formalnych niezbędnych do zakończenia Inwestycji.

Wnioskodawca z racji prowadzonej działalności gospodarczej posiada niezbędne środki finansowe, jak również możliwości organizacyjno-formalne niezbędne do wykonania prac naprawczych, a także dokończenia Inwestycji, tj. do dopuszczenia Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej.

Wnioskodawca złożył Osobie Fizycznej propozycję zawarcia umowy cywilnoprawnej dotyczącej wspólnego przedsięwzięcia polegającego na dokończeniu Inwestycji, a następnie sprzedaży Nieruchomości, w zależności od przypadku, po dopuszczeniu Domu od użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej lub przed formalnym dopuszczeniem Domu do użytkowania (dalej „Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia”).

Zgodnie ze złożoną przez Wnioskodawcę propozycją Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia ma określać zakres wzajemnych obowiązków Wnioskodawcy i Osoby Fizycznej w zakresie działań faktycznych, do podjęcia których zgodnie z Umową Wspólnego Przedsięwzięcia będzie zobowiązana każda ze stron. W szczególności w ramach Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia:

1. Osoba Fizyczna zostanie zobowiązana do udostępnienia wszelkiej dokumentacji związanej z Inwestycją znajdującej się w jej posiadaniu, wg stanu na dzień zawarcia Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, oraz do współdziałania z Wnioskodawcą w zakresie niezbędnym do wykonania działań naprawczych oraz zakończenia Inwestycji, co ma doprowadzić do zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości za cenę nieodbiegającą od cen rynkowych;
2. Wnioskodawca zostanie zobowiązany do podjęcia działań w celu dopełnienia wszelkich wymogów formalnych związanych z ukończeniem Inwestycji, w tym także do ponoszenia nakładów finansowych oraz rzeczowych w zakresie ww. działań naprawczych.
   
   

Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia nie będzie przewidywać żadnych świadczeń finansowych ze strony Osoby Fizycznej na rzecz Wnioskodawcy, innych niż wynikające z ustalonego w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia udziału Wnioskodawcy w cenie sprzedaży uzyskanej przez Osobę Fizyczną z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Wydatki związane z działaniami naprawczymi będą w całości ponoszone przez Wnioskodawcę i nie będą przenoszone na Osobę Fizyczną. Będą one traktowane jako wkład Wnioskodawcy w realizację Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia.

Wnioskodawca jest czynnym podatkiem podatku VAT.

Zasadniczym celem Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia jest wykonanie prac, które mają skutkować możliwością sprzedaży Nieruchomości za cenę nieodbiegającą od cen rynkowych, co w aktualnym stanie w jakim znajduje się Inwestycja nie jest możliwe.

Umowa sprzedaży Nieruchomości zostanie zawarta przez Osobę Fizyczną. Wnioskodawca nie będzie stroną umowy sprzedaży.

Osoba Fizyczna nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie dokonywała zakupu nieruchomości w celach handlowych.

Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia będzie miała charakter umowy terminowej (rozwiązującej się najpóźniej z upływem przewidzianego w niej terminu, o ile do tego terminu nie nastąpi sprzedaż Nieruchomości przez Osobę Fizyczną).

Z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca podlega opodatkowaniu podatkiem PIT na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przychód ze sprzedaży Nieruchomości przez Osobę Fizyczną będzie podlegał podziałowi pomiędzy Wnioskodawcę i Osobę Fizyczną odpowiednio do przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, tj. z uwzględnieniem zasad określonych w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia?
2. Czy przychód ze sprzedaży Nieruchomości przez Osobę Fizyczną w części przypadającej Wnioskodawcy zgodnie z Umową Wspólnego Przedsięwzięcia będzie dla Wnioskodawcy przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. przychodem ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT?
3. Czy kwota przekazywana Wnioskodawcy przez Osobę Fizyczną odpowiednio do postanowień Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia (część przychodu ze sprzedaży Nieruchomości przez Osobę Fizyczną przypadająca Wnioskodawcy zgodnie z Umową Wspólnego Przedsięwzięcia) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie ustawy o podatku od towarów i usług – pytanie nr 3 - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym przychód ze sprzedaży Nieruchomości będzie podlegał podziałowi pomiędzy Wnioskodawcę i Osobę Fizyczną zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, tj. z uwzględnieniem zasad określonych w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 Ustawy PIT — „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.”.

Ustawa PIT nie zawiera normatywnej definicji pojęcia wspólne przedsięwzięcie. W piśmiennictwie prezentowany jest pogląd, że za wspólne przedsięwzięcie należy uznać wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja oraz udział w przyszłych zyskach wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów, a które jednocześnie nie łączą się z zawiązaniem formalnej struktury organizacyjnej, takiej jak spółka osobowa, oraz nie polegają jedynie na czerpaniu dochodów z przedmiotów objętych współwłasnością czy też współposiadaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy Umowę Wspólnego Przedsięwzięcia należy zakwalifikować na gruncie Ustawy PIT do tzw. wspólnego przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy PIT.

Jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z zapisami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia:

1. Osoba Fizyczna zostanie zobowiązana do udostępnienia wszelkiej dokumentacji związanej z Inwestycją znajdującej się w jej posiadaniu, wg stanu na dzień zawarcia Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, oraz do współdziałania z Wnioskodawcą w zakresie niezbędnym do wykonania działań naprawczych oraz zakończenia Inwestycji, co ma doprowadzić do zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości za cenę nieodbiegającą od cen rynkowych;
2. Wnioskodawca zostanie zobowiązany do podjęcia działań w celu dopełnienia wszelkich wymogów formalnych związanych z ukończeniem Inwestycji, w tym także do ponoszenia nakładów finansowych oraz rzeczowych w zakresie ww. działań naprawczych.
   
   

Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia spełniać będzie warunki przyjmowane w piśmiennictwie jako konieczne dla uznania, że ma miejsce wspólne przedsięwzięcie, tj.:

1. będzie zawarta w określonym celu - dokończenie Inwestycji i doprowadzenie do stanu faktyczno-prawnego umożliwiającego sprzedaż Nieruchomości za cenę nieodbiegającą od cen rynkowych;
2. zostaną określone zakresy obowiązków przewidzianych w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia po stronie Osoby Fizycznej i Wnioskodawcy;
3. poprzez zawarcie Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia nie powstanie formalna struktura organizacyjna w postaci np. spółki cywilnej, spółki osobowej;
4. zostanie określony udział Osoby Fizycznej i Wnioskodawcy w przychodzie uzyskanym z tytułu ceny sprzedaży Nieruchomości przez Osobę Fizyczną;
5. Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia nie będzie przewidywać żadnych świadczeń finansowych ze strony Osoby Fizycznej na rzecz Wnioskodawcy, innych niż wynikające z ustalonego w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia udziału Wnioskodawcy w cenie sprzedaży uzyskanej przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Nieruchomości; w szczególności na Osobę Fizyczną nie będą przenoszone wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę związane z działaniami naprawczymi.
   
   

Reasumując, z uwagi na cel w jakim zostanie zawarta Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia, tj. doprowadzenie Inwestycji do stanu umożliwiającego sprzedaż Nieruchomości za cenę nieodbiegającą od cen rynkowych, przychód ze sprzedaży Nieruchomości (cena sprzedaży uzyskana przez Osobę Fizyczną) będzie podlegał podziałowi pomiędzy Wnioskodawcę i Osobę Fizyczną zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, tj. z uwzględnieniem zasad określonych w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że część ceny sprzedaży Nieruchomości dokonanej przez Osobę Fizyczną przypadająca mu zgodnie z postanowieniami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. będzie przychodem ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT.

Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 6 Ustawy PIT ilekroć w Ustawie PIT jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy PIT.

Jednocześnie odpowiednio do przepisu art. 5b ust. 1 Ustawy PIT „Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością”.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy gramatyczna wykładnia art. 5a pkt 6 Ustawy PIT prowadzi do wniosku, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody (uzyskane z działalności prowadzonej we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły), które nie stanowią przychodu z jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy PIT.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 Ustawy PIT „Źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej są produkcją rolną, praca nakładczą, emerytura lub renta;
   
2. działalność wykonywana osobiście;
   
3. pozarolniczą działalność gospodarcza;
   
4. działy specjalne produkcji rolnej;
   
5. (uchylony);
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pól roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
   8a) działalność prowadzona przecz zagraniczną jednostkę kontrolowaną;
   8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;
   
9. inne źródła.”
   
   
   

Część ceny sprzedaży Nieruchomości dokonanej przez Osobę Fizyczną przypadająca Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, nie będzie mogła być uznana za przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, pkt 2, pkt 4-7 Ustawy PIT z uwagi na fakt, że źródłem przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w związku z realizacją postanowień Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia nie będzie stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, działalność wykonywana osobiście, działy specjalne produkcji rolnej, najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) Ustawy PIT.

Przychód ten nie będzie również dla Wnioskodawcy przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT. Wnioskodawca poprzez zawarcie z Osobą Fizyczną Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia nie uzyska tytułu prawnego do Nieruchomości (nie uzyska prawa własności, czy też udziału w prawie własności). Stroną umowy sprzedaży Nieruchomości (zbywcą) będzie wyłącznie Osoba Fizyczna. Konsekwentnie część ceny sprzedaży Nieruchomości dokonanej przez Osobę Fizyczną przypadająca Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, nie może być klasyfikowana po stronie Wnioskodawcy jako przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. przychód nie będzie mógł również być uznany za przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT. Odpowiednio bowiem do przepisu art. 20 ust. 1 Ustawy PIT „Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17”.

Konsekwentnie jedynym źródłem przychodów do jakiego można zakwalifikować część ceny sprzedaży Nieruchomości dokonanej przez Osobę Fizyczną przypadającą Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT.

Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia zostanie zawarta przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Pozarolnicza działalność gospodarcza Wnioskodawcy ma charakter zarobkowy, jest prowadzona przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Spełniona jest zatem definicja pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 Ustawy PIT. Jednocześnie nie zachodzą po stronie Wnioskodawcy okoliczności o których mowa w art. 5b ust. 1 Ustawy PIT. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności podejmowanych w ramach Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia, czynności te nie będą wykonywane pod kierownictwem Osoby Fizycznej, dokonując tych czynności Wnioskodawca będzie ponosić ryzyko gospodarcze.

Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia, tak jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego będzie miała charakter umowy terminowej (rozwiązującej się z upływem przewidzianego w niej terminu), co oznacza, że jeżeli do tego terminu Nieruchomość nie zostanie sprzedana przez Osobę Fizyczną, ryzyko gospodarcze w formie utraty wydatków poniesionych na wykonanie prac naprawczych przez Wnioskodawcę w całości będzie po stronie Wnioskodawcy.

Reasumując, część ceny sprzedaży Nieruchomości dokonanej przez Osobę Fizyczną przypadająca Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. będzie przychodem ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b i art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Poza powołanym przepisem określającym w sposób ogólny pojęcie przychodu ustawodawca przewidział również szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z konkretnych źródeł.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• odpłatne zbycie (pkt 8 ), z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
  – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany,
  
• inne źródła (pkt 9).
  
  
  

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie dokona sprzedaży Nieruchomości należącej do Osoby Fizycznej, ponieważ na podstawie zawartej Umowy o Wspólnym Przedsięwzięciu Wnioskodawca nie będzie właścicielem lub współwłaścicielem przedmiotowej Nieruchomości. W wyniku zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą a Osobą Fizyczną tej Umowy nie dojdzie do przeniesienia prawa własności Nieruchomości ani udziału w tej Nieruchomości. A zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż przez Osobę Fizyczną nieruchomości nie będzie stanowiła przychodu dla Wnioskodawcy ze źródła odpłatne zbycie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie działalności gospodarczej i pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy, daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, działalność ta musi być wykonywana w sposób ciągły.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
   
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
   
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W związku z faktem, że polskie prawo nie wyodrębnia w Kodeksie cywilnym odrębnego typu umowy na wspólne przedsięwzięcie, nie mniej jednak dopuszczalność zawierania tego typu umów jest niezaprzeczalna w świetle obowiązującej w prawie polskim zasady swobody umów. Zgodnie z jej treścią strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Należy także wskazać, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniował pojęcia „wspólnego przedsięwzięcia”. Dlatego też zasadne jest odwołanie się do wykładni literalnej, bazującej na brzmieniu językowym tych wyrazów. I tak – słowo wspólny oznacza „wykonywany lub przeżywany przez wiele osób, razem z innymi”, „należący do wielu osób”, „jednakowy dla wielu osób”. Natomiast przedsięwzięcie jest definiowane jako „projekt, działanie podjęte w jakimś celu”, a przedsięwziąć – przedsiębrać to „zdecydować się na wykonanie czegoś” (Słownik Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego, sjp.pwn.pl).

Zatem zwrot „wspólne przedsięwzięcie” należy postrzegać jako wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów niezwiązanych formalnie strukturą organizacyjną. Wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się wspólnym działaniem podejmowanym w celu realizacji zamierzonego celu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. obrót nieruchomościami (kupno, sprzedaż), a także pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawrzeć z osobą fizyczną („Osoba Fizyczna”), która nie prowadzi działalności gospodarczej, umowę cywilnoprawną mającą za przedmiot realizację wspólnego przedsięwzięcia polegającego na dokończeniu prowadzonej przez Osobę Fizycznej inwestycji budowlanej na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Osoby Fizycznej. Wnioskodawca z racji prowadzonej działalności gospodarczej posiada niezbędne środki finansowe, jak również możliwości organizacyjno-formalne niezbędne do wykonania prac naprawczych, a także dokończenia Inwestycji, tj. do dopuszczenia Domu do użytkowania. Wnioskodawca złożył Osobie Fizycznej propozycję zawarcia umowy cywilnoprawnej dotyczącej wspólnego przedsięwzięcia polegającego na dokończeniu Inwestycji, a następnie sprzedaży Nieruchomości, w zależności od przypadku, po dopuszczeniu Domu od użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej lub przed formalnym dopuszczeniem Domu do użytkowania („Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia”). Zgodnie ze złożoną przez Wnioskodawcę propozycją Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia ma określać zakres wzajemnych obowiązków Wnioskodawcy i Osoby Fizycznej w zakresie działań faktycznych, do podjęcia których zgodnie z Umową Wspólnego Przedsięwzięcia będzie zobowiązana każda ze stron. Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia nie będzie przewidywać żadnych świadczeń finansowych ze strony Osoby Fizycznej na rzecz Wnioskodawcy, innych niż wynikające z ustalonego w Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia udziału Wnioskodawcy w cenie sprzedaży uzyskanej przez Osobę Fizyczną z tytułu sprzedaży Nieruchomości. Wydatki związane z działaniami naprawczymi będą w całości ponoszone przez Wnioskodawcę i nie będą przenoszone na Osobę Fizyczną. Będą one traktowane jako wkład Wnioskodawcy w realizację Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia. Umowa sprzedaży Nieruchomości zostanie zawarta przez Osobę Fizyczną. Wnioskodawca nie będzie stroną umowy sprzedaży. Osoba Fizyczna nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie dokonywała zakupu nieruchomości w celach handlowych. Z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca podlega opodatkowaniu tzw. podatkiem liniowym.

Należy zatem zauważyć, że porozumienie dotyczące wspólnego przedsięwzięcia stanowi określony w umowie sposób regulowania rozliczeń między podmiotami je tworzącymi (w niniejszej sprawie Wnioskodawca i Osoba fizyczna) oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny się kierować w swoich działaniach. Strony działające w ramach porozumienia powinny więc dokonywać m.in. podziału przychodów czy też kosztów ich uzyskania zgodnie z ustaleniami wynikającymi z zawartej umowy (proporcjonalnie do ustalonego prawa do udziału w zysku).

W tym samym tonie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu do wyroku z dnia 7 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 251/18:

„(…) Organ wyjaśnił również, jak należy rozumieć pojęcie "wspólnego przedsięwzięcia". Słusznie i poprawnie zatem organ podatkowy, odwołując się w treści zaskarżonej interpretacji do poglądów literatury i orzecznictwa, zwrot ten postrzega jako wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów niezwiązanych formalnie strukturą organizacyjną (A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 8 u.p.d.o.f. Lex 2010). Wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się wspólnym działaniem podejmowanym w celu realizacji zamierzonego celu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2012 r. sygn. akt II FSK 614/11, orzeczenie publikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, dalej powoływane jako CBOSA), prawidłowo uznając, że w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia ze wspólnym przedsięwzięciem, w którym udział skarżącego wynosi 40%. (…). Porozumienie opisane w przedstawionych stanie faktycznym dotyczące wspólnego przedsięwzięcia stanowi określony w umowie sposób regulowania rozliczeń między podmiotami je tworzącymi (tu: wnioskodawca i drugi inwestor) oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny się kierować w swoich działaniach. Przedsiębiorcy działający w ramach porozumienia powinni więc dokonywać m.in. podziału przychodów czy też kosztów ich uzyskania zgodnie z ustaleniami wynikającymi z zawartej umowy (proporcjonalnie do ustalonego prawa do udziału w zysku), a jednocześnie ww. umowa przewiduje - przy dokonaniu ostatecznego lub częściowego jej rozliczenia - wypłatę na rzecz wnioskodawcy równowartości przekazanego przez niego do wspólnego przedsięwzięcia wkładu niepieniężnego.(…)

Mając na uwadze powyższe, przychód jaki uzyska Wnioskodawca ze sprzedaży przez Osobę Fizyczną nieruchomości, wynikający z Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia powinien zostać zakwalifikowany jako przychód ze źródła działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ww. ustawy. Kwota jaką otrzyma Wnioskodawca od Osoby Fizycznej w ramach wzajemnego rozliczenia inwestycji, którą szczegółowo określa Umowa Wspólnego Przedsięwzięcia powinna być ustalona w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem ustaleń wynikających z Umowy Wspólnego Przedsięwzięcia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.