Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.420.2019.3.AJ
z 15 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniach 27 sierpnia i 4 października 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w systemie VAT-marża sprzedaży ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych i wozideł wykorzystywanych w prowadzonej działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 27 sierpnia i 4 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w systemie VAT-marża sprzedaży ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych i wozideł wykorzystywanych w prowadzonej działalności.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność, której przedmiotem są między innymi usługi budowlane. W toku prowadzonej działalności gospodarczej w latach 2017 oraz 2018 dokonała zakupu ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych, wozideł. Sprzęt ten był wykorzystywany do wykonywanych prac ziemnych oraz transportowych na terenie budów. Zakupione urządzenia oraz pojazdy były używane przed zakupem przez sprzedającego. Zakupiony sprzęt pozwolił na wyodrębnienie w firmie działu transportu budowlanego. W chwili obecnej spółka rozważa sprzedaż tych urządzeń do innego podmiotu bądź wniesienie ich aportem jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Maszyny zostały zakupione od podmiotów będących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług a przypadku dostawców spoza Polski byli zarejestrowani jako podatnicy uprawnieni do transakcji wewnątrzwspólnotowych - VAT-UE. Wszystkie zakupy były opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Maszyny i urządzenia wymagają bieżących napraw i nadają się do dalszego użytkowania, pomimo ich kilkuletniego użytkowania.

Z tytułu nabycia ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych oraz wozideł spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług (VAT).

Faktury dokumentujące nabycie wyżej wymienionych pojazdów zawierały kwoty podatku od towarów i usług.

Pojazdy nabyte od dostawców spoza polski nie były nowymi środkami transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz 2174 z późniejszymi zmianami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując sprzedaży używanych maszyn, urządzeń oraz pojazdów możliwe jest zastosowanie procedury VAT marża, o której mowa w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 120 ust. 4 przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0). Z definicji tej wynika, że wymienione we wniosku urządzenia, maszyny oraz pojazdy zgodnie z przytoczoną definicją stanowią przedmioty używane. W takich okolicznościach faktycznych Spółka uważa, że możliwa jest ich sprzedaż z zastosowaniem procedury VAT marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z treści art. 120 ust. 10 ustawy wynika, że procedura VAT-marża ma zastosowanie tylko do dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów w ściśle w tym przepisie wymienionych przypadkach.

Z kolei zgodnie z art. 120 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że do planowanej dostawy ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych i wozideł nie będzie miała zastosowania szczególna procedura ich opodatkowania przewidziana w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że na fakturach które Spółka otrzymała z tytułu nabycia ww. towarów widniała kwota podatku, a ponadto Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, które mają być przedmiotem planowanej dostawy. Oznacza to, że nie zostały spełnione podstawowe warunki do zastosowania procedury VAT-marża, a mianowicie zakup towarów nie nastąpił w okolicznościach, o których mowa w art. 120 ust. 10 ustawy oraz nie został spełniony warunek braku prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów, o którym mowa w art. 120 ust. 19 ustawy. W konsekwencji planowana sprzedaż ciągnika rolniczego, samochodów ciężarowych i wozideł powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga uznania planowanej dostawy składników majątkowych przedsiębiorstwa za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ponieważ w tym zakresie nie przedstawiono własnego stanowiska i nie zadano pytania odnoszącego się do tej kwestii.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.