Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.514.2019.1.KO
z 21 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w akcji promocyjnej (pytanie Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 września 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.371.2019.1.KO, 0112-KDIL2-3.4012.431.2019.2.IP, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 23 września 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 września 2019 r.). W dniu 8 października 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 października 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na podstawie art. 9a ust. 2 i art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, według art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług; zatrudnia pracowników i jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych według art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; prowadzi księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca prowadzi powyższą działalność m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej określonych, masowych towarów, nabywanych od ich producentów na podstawie umów handlowych, zobowiązujących Go do zakupu określonych ilości tych towarów po ustalonych cenach i w uzgodnionych okresach (co do zasady 12-miesięcznych). Powyższe czynności są opodatkowane podatkiem VAT i dokumentowane fakturami.

Producenci tych towarów prowadzą różnorodne działania promocyjne zmierzające do wzrostu ich sprzedaży, w których Wnioskodawca jest zobowiązany brać udział, jako jeden z dopuszczonych partnerów handlowych, mających zawarte ww. umowy handlowe.

Obecnie owi producenci proponują Wnioskodawcy przystąpienie do nowego, czasowego programu wspierającego sprzedaż towarów (dalej: „program”), nabywanych przez Niego w ramach ww. umów handlowych.

Główne założenia programu brzmią, jak niżej:

1. program skierowany jest łącznie do Wnioskodawcy i zatrudnionych przez Niego handlowców, zajmujących się sprzedażą tych towarów klientom Wnioskodawcy,
2. za sprzedaż każdej tony towarów Wnioskodawca ma otrzymać od ich producentów określoną ilość punktów, gdzie każdy punkt jest wart 1 zł; tak uzyskana kwota w złotych polskich ma być rozliczana za okresy miesięczne (z opcją otrzymania jakichś ruchomości zamiast pieniędzy, tj. np. tosterów, odkurzaczy, rowerów),
3. za sprzedaż każdej tony tych towarów zatrudnieni przez Wnioskodawcę handlowcy mają otrzymywać od ich producentów określoną ilość punktów, gdzie każdy punkt jest wart 1 zł,
4. kwotę w złotych polskich uzyskaną z przemnożenia ilości punktów i stawki 1 zł z lit. c) pracownicy Wnioskodawcy mają otrzymywać od producentów towarów za pośrednictwem usługodawcy producentów – agencji reklamowej – w formie karty pre-paid do wykorzystania przez tych pracowników do zakupów towarów lub usług według ich uznania; karty pre-paid wydaje ogólnopolski bank,
5. sprzedaż towarów, o której mowa w lit. c), odbywać się będzie w ramach zwykłych obowiązków pracowniczych zatrudnionych przez Wnioskodawcę handlowców, i dotyczyć tych ilości towarów handlowych, które Wnioskodawca jest zobowiązany kupić od ich producentów w określonym czasie, zgodnie z umowami handlowymi; innymi słowy, wprowadzenie programu z lit. a) nie zmieni niczego w dotychczasowym sposobie świadczenia pracy przez zatrudnionych handlowców Wnioskodawcy,
6. środki na świadczenia, o których mowa w lit. c) i d), nie pochodzą od Wnioskodawcy, tylko od producentów towarów; Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na ich udzielanie Jego pracownikom - poza zakazem sprzedaży towarów z pkt 2; Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na relacje pracowników z agencją reklamową zatrudnioną przez producentów towarów ani bankiem obsługującym karty pre-paid; pracownicy Wnioskodawcy samodzielnie decydują o uczestnictwie w programie z lit. a) i otrzymywaniu świadczeń opisanych w lit. c) i d),
7. ewidencję sprzedaży towarów dla potrzeb otrzymywania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń z lit. c) i d) prowadzą oni sami, w godzinach pracy, z wykorzystaniem infrastruktury zakładu pracy, i sami raportują swoje wyniki sprzedaży do producentów organizujących program,
8. uczestnicząc w programie, Wnioskodawca będzie zobowiązany potwierdzać do organizujących go producentów informacje z lit. g), tj. o ilości sprzedanych towarów.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 października 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że według organizatora programu jest to: „akcja promocyjna polegająca na odsprzedaży towarów premiowych przez uczestników”; w innym miejscu regulaminu programu, kwota naliczana w zamian za punkty i wpłacana na rachunek Wnioskodawcy nazywana jest „premią pieniężną”. Wnioskodawca nie jest autorem regulaminu programu i nie jest uprawniony do jego kwalifikacji wbrew woli i opisowi jego autorów. Przyznawanie punktów w ramach programu będzie trwać tak długo, jak Wnioskodawca będzie w nim uczestniczył i sprzedawał towary handlowe, z którymi jest związane ich przyznawanie. Innymi słowy, jeżeli, np.: Wnioskodawca wystąpi z programu, lub nie będzie brał w nim udziału żaden Jego handlowiec lub Wnioskodawca nie będzie handlował towarami, za które są przyznawane punktu w programie lub organizator programu go zakończy lub upłynie czas trwania danej edycji programu i nie zostanie on przedłużony przez organizatora na kolejny okres – w takich przypadkach Wnioskodawcy nie będą przyznawane punkty w programie. Wnioskodawca złożył jednostronną deklarację udziału w programie, ale nie zarejestrował w jego ramach żadnej sprzedaży, tj. nie są naliczane punkty za udział w programie. Akt rejestracji do programu polegał na złożeniu jednostronnego oświadczenia woli: deklaracji przystąpienia do programu, w wykonaniu czego Wnioskodawca otrzymał pocztą elektroniczną potwierdzenie aktywacji Jego konta w programie; w osobnym mailu otrzymał link aktywacyjny do tego konta. Zgodnie z treścią jednego z załączników do regulaminu programu, jego organizatorem jest grupa Spółek: S.A.A, z siedzibą w .. , S.A.B, z siedzibą w ..., S.A.C, z siedzibą w ..., S.A.D, z siedzibą w ..., Sp. z o.o. z siedzibą w ... Wielkość sprzedaży towarów, premiowana w programie, liczona będzie w punktach, które same w sobie nie mają żadnej wartości. Tak „zebrane” punkty Wnioskodawca może zamienić na pieniądze – przelew na rachunek bankowy – albo wybrać zamiast pieniędzy jakąś ruchomość (tj., np. odkurzacz, rower, maszynę do szycia). Innymi słowy, świadczenia na rzecz Wnioskodawcy, według Jego wyboru, mogą przybrać postać pieniężną albo rzeczową. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą kupuje i sprzedaje towary, w tym te, których dotyczy program, i są to Jego umowy. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy te czynności wykonują w ramach obowiązków pracowniczych; można to porównać do sprzedaży, jaką prowadzą kasjerzy na kasach w sklepach spożywczych. Innymi słowy, Wnioskodawca będzie otrzymywał punkty w programie za sprzedaż w ramach Jego przedsiębiorstwa, czynioną siłami zatrudnionych w tym celu pracowników. Pracownicy zatrudnieni są na podstawie umów o pracę. Jeżeli Wnioskodawca przystąpi do programu, wówczas wszyscy zatrudnieni przez Niego handlowcy mają prawo zgłosić swój indywidualny akces do niego; jednym z warunków programu jest owa możliwość, ale Wnioskodawca nie ma wpływu na to, czy Jego pracownicy – handlowcy z niej skorzystają, czy np. po przystąpieniu zrezygnują z udziału w nim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania Nr 1, Nr 3 i Nr 4 zostały ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy świadczenia na rzecz Wnioskodawcy, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego w pkt 4 lit. b) (tj. pieniężne lub rzeczowe), otrzymywane przez Niego od sprzedawców towarów, będą przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. Czy Wnioskodawca będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego w pkt 4 lit. c) i d), jakie mogą otrzymywać Jego pracownicy od sprzedawców towarów za pośrednictwem agencji reklamowej (i z udziałem banku wydającego karty pre-paid)?
3. Czy świadczenie pieniężne, jakie może otrzymać Wnioskodawca, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego w pkt 4 lit. b), na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług należy rozpoznać jako tzw. premię pieniężną, tj. opust cenowy?
4. Czy świadczenie rzeczowe, jakie może otrzymać Wnioskodawca, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego w pkt 4 lit. b), jest objęte kognicją podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w akcji promocyjnej. Natomiast w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w akcji promocyjnej, jak również pytań Nr 3 i Nr 4 dotyczących podatku od towarów i usług, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń, które mogą otrzymywać Jego pracownicy od sprzedawców towarów za pośrednictwem agencji reklamowej (i z udziałem banku wydającego karty pre-paid), na podstawie - a contrario - art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe przychody osób zatrudnianych przez Wnioskodawcę będą przychodami z innych źródeł, wg art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 20 ust. 1 tej ustawy. Jeżeli takie osoby będą mieć wolę zawarcia odrębnego, osobistego stosunku prawnego ze sprzedawcami towarów i dobrowolnie przystąpią do programu (albo z niego wystąpią), to będą samodzielnie kształtować relacje z tymi producentami i innymi podmiotami zaangażowanymi w jego powołanie, kontynuację i zakończenie. Wnioskodawca nie ma wpływu na - w szczególności - uruchomienie, warunki i zakończenie programu; czas jego trwania; warunki przystąpienia lub wykluczenia z niego (poza, np. zwolnieniem swojego pracownika); wartość świadczeń oferowanych osobom, które do niego przystąpiły; formę i częstotliwość udzielania świadczeń uczestnikom programu; wybór i zasady, na jakich świadczą usługi osoby trzecie zaangażowane przy programie (tj. np. agencje reklamowe, banki). Ustawa nie nakłada na Wnioskodawcę w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od przychodów z innych źródeł, w tym w okolicznościach wyżej opisanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej określonych, masowych towarów, nabywanych od ich producentów na podstawie umów handlowych, zobowiązujących Go do zakupu określonych ilości tych towarów po ustalonych cenach i w uzgodnionych okresach (co do zasady 12-miesięcznych), opodatkowaną na podstawie art. 9a ust. 2 i art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zatrudnia pracowników i jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych według art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Producenci tych towarów prowadzą różnorodne działania promocyjne zmierzające do wzrostu ich sprzedaży, w których Wnioskodawca jest zobowiązany brać udział jako jeden z dopuszczonych partnerów handlowych, mających zawarte ww. umowy handlowe. Obecnie owi producenci proponują Wnioskodawcy przystąpienie do nowego, czasowego programu wspierającego sprzedaż towarów (dalej: „program”) nabywanych przez Niego w ramach ww. umów handlowych.

Główne założenia programu brzmią jak niżej:

1. program skierowany jest łącznie do Wnioskodawcy i zatrudnionych przez Niego handlowców, zajmujących się sprzedażą tych towarów klientom Wnioskodawcy,
2. za sprzedaż każdej tony towarów Wnioskodawca ma otrzymać od ich producentów określoną ilość punktów, gdzie każdy punkt jest wart 1 zł; tak uzyskana kwota w złotych polskich ma być rozliczana za okresy miesięczne (z opcją otrzymania jakichś ruchomości zamiast pieniędzy, tj. np. tosterów, odkurzaczy, rowerów),
3. za sprzedaż każdej tony tych towarów zatrudnieni przez Wnioskodawcę handlowcy mają otrzymywać od ich producentów określoną ilość punktów, gdzie każdy punkt jest wart 1 zł,
4. kwotę w złotych polskich uzyskaną z przemnożenia ilości punktów i stawki 1 zł z lit. c) pracownicy Wnioskodawcy mają otrzymywać od producentów towarów za pośrednictwem usługodawcy producentów – agencji reklamowej – w formie kary pre-paid do wykorzystania przez tych pracowników do zakupów towarów lub usług według ich uznania; karty pre-paid wydaje ogólnopolski bank,
5. sprzedaż towarów, o której mowa w lit. c), odbywać się będzie w ramach zwykłych obowiązków pracowniczych zatrudnionych przez Wnioskodawcę handlowców, i dotyczyć tych ilości towarów handlowych, które Wnioskodawca jest zobowiązany kupić od ich producentów w określonym czasie zgodnie z umowami handlowymi; innymi słowy, wprowadzenie programu z lit. a) nie zmieni niczego w dotychczasowym sposobie świadczenia pracy przez zatrudnionych handlowców Wnioskodawcy,
6. środki na świadczenia, o których mowa w lit. c) i d), nie pochodzą od Wnioskodawcy, tylko od producentów towarów; Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na ich udzielanie Jego pracownikom - poza zakazem sprzedaży towarów z pkt 2; Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na relacje pracowników z agencją reklamową zatrudnioną przez producentów towarów ani bankiem obsługującym karty pre-paid; pracownicy Wnioskodawcy samodzielnie decydują o uczestnictwie w programie z lit. a) i otrzymywaniu świadczeń opisanych w lit. c) i d),
7. ewidencję sprzedaży towarów dla potrzeb otrzymywania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń z lit. c) i d) prowadzą oni sami, w godzinach pracy z wykorzystaniem infrastruktury zakładu pracy, i sami raportują swoje wyniki sprzedaży do producentów organizujących program,
8. uczestnicząc w programie, Wnioskodawca będzie zobowiązany potwierdzać do organizujących go producentów informacje z lit. g), tj. o ilości sprzedanych towarów.
   
   

Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy te czynności wykonują w ramach obowiązków pracowniczych; można to porównać do sprzedaży jaką prowadzą kasjerzy na kasach w sklepach spożywczych. Innymi słowy, Wnioskodawca będzie otrzymywał punkty w programie za sprzedaż w ramach Jego przedsiębiorstwa, czynioną siłami zatrudnionych w tym celu pracowników. Pracownicy zatrudnieni są na podstawie umów o pracę. Jeżeli Wnioskodawca przystąpi do programu, wówczas wszyscy zatrudnieni przez Niego handlowcy mają prawo zgłosić swój indywidualny akces do niego; jednym z warunków programu jest owa możliwość, ale Wnioskodawca nie ma wpływu, czy jego pracownicy – handlowcy z niej skorzystają, czy np. po przystąpieniu zrezygnują z udziału w nim.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie wydawał pracownikom kart pre-paid w swoim imieniu. Ekonomiczny ciężar związany z realizacją akcji promocyjnej spoczywa na producentach towarów prowadzących ww. działania promocyjne.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w związku z otrzymaniem przez pracowników kart pre-paid od producentów towarów, za pośrednictwem agencji reklamowej, w związku z uczestnictwem w akcji promocyjnej, na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz obowiązki informacyjne, o których mowa w powołanym powyżej art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.