2019.10.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.301.2019.2.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.301.2019.2.ISK
z 23 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 2 września 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.301.2019.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 4 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie na potrzeby organizacji Spotkań Artykułów spożywczych lub Świadczeń nabywanych od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową (pytanie nr 1 i 3 wniosku) - jest prawidłowe;

prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie Świadczeń nabywanych od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja) na potrzeby organizacji Spotkań (pytanie nr 2 wniosku) – jest nieprawidłowe;

braku opodatkowania zużycia Artykułów spożywczych podczas Spotkań na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy (pytanie nr 4 wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 września 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.301.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 4 września 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących Świadczenia lub Artykuły spożywcze nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby organizacji Spotkań oraz braku opodatkowania zużycia Artykułów spożywczych podczas Spotkań na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

(…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku farmaceutycznym, specjalizując się w dystrybucji leków generycznych.
W związku z prowadzoną działalnością, Spółka podejmuje różnego rodzaju czynności, mające na celu promocję marki Wnioskodawcy i oferowanych przez niego produktów. Jednym z przejawów działalności marketingowej Spółki jest organizacja spotkań promocyjnych (dalej: „Spotkania”), w których udział biorą przedstawiciele branży medycznej, np. lekarze różnych specjalizacji, czy też inni pracownicy medyczni (dalej: „Uczestnicy”). Celem Spotkań jest promocja produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, w szczególności poprzez przekazanie materiałów informacyjno-promocyjnych (np. ulotek czy opracowań badań), a także umożliwienie Uczestnikom dyskusji, wymiany doświadczeń oraz zadania pytań o właściwości oferowanych przez Spółkę produktów (w tym ich skuteczność, bezpieczeństwo, wskazania do stosowania i sposób działania).

Na potrzeby organizacji Spotkań, Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju towary i usługi. W szczególności, Spółka nabywa świadczenia polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów (dalej: „Świadczenia”). W ramach Świadczeń, Spółka zamawia określone posiłki i napoje, które są spożywane przez Uczestników Spotkań w miejscach, w których te Spotkania się odbywają (np. w sali konferencyjnej/ szkoleniowej w hotelu, lub sali w restauracji). Posiłki/ napoje mogą być przywiezione do miejsca Spotkania przez dostawcę albo przez przedstawiciela Spółki (który w takiej sytuacji odbiera je wcześniej w lokalu dostawcy/usługodawcy).

Świadczenia obejmują przygotowanie posiłków/napojów w taki sposób, aby możliwe było ich natychmiastowe spożycie (tj. np. dostarczenie podgrzewaczy, talerzy, sztućców, itd.). Wystąpić mogą również sytuacje, że Świadczenia wykonywane są przez podmiot, który udostępnia salę na spotkanie (np. hotel, restauracja). W ramach Świadczeń, dostawca (w tym hotel lub restauracja) nie udostępnia pełnej obsługi kelnerskiej (polegającej na możliwości samodzielnego wyboru dania przez Uczestnika, przyjmowaniu zamówień, podawaniu posiłków, doradztwa przy wyborze, itp.).

Na fakturach otrzymywanych przez Wnioskodawcę Świadczenia często są opisywane jako „catering” bądź „usługa cateringowa”.

Ponadto, w przypadku niektórych Spotkań Wnioskodawca nie zapewnia Uczestnikom posiłków, lecz jedynie niewielki poczęstunek. W takich przypadkach Spółka nabywa drobne artykuły spożywcze (dalej: „Artykuły spożywcze”), takie jak np.: kawa, herbata, czekolada, herbatniki. Artykuły spożywcze są przeznaczone wyłącznie do spożycia podczas Spotkań i nie są przekazywane Uczestnikom w formie prezentów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że celem Spotkań jest promocja produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, w szczególności poprzez przekazanie materiałów informacyjno-promocyjnych (np. ulotek czy opracowań badań), a także umożliwienie Uczestnikom dyskusji, wymiany doświadczeń oraz zadania pytań o właściwości oferowanych przez Spółkę produktów (w tym ich skuteczność, bezpieczeństwo, wskazania do stosowania i sposób działania). W Spotkaniach tych uczestniczą również pracownicy Wnioskodawcy - pełnią rolę prowadzących Spotkania, moderatorów lub osoby wpierające prowadzących.

Świadczenia oraz Artykuły Spożywcze przekazywane Uczestnikom podczas Spotkań, o których mowa we wniosku, są wydawane (zużywane) nieodpłatnie. Nabywane przez Spółkę Świadczenia oraz Artykuły Spożywcze są przeznaczone wyłącznie do spożycia podczas Spotkań.

Uczestnicy biorą udział w Spotkaniach bez żadnych opłat.

Przekazanie Świadczeń lub Artykułów spożywczych nie jest finansowane ze środków pochodzących z zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wnioskodawca finansuje je ze środków obrotowych Spółki.

Występuje jasny związek nabywanych Świadczeń i Artykułów spożywczych z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Wydatki na nabycie Świadczeń i Artykułów Spożywczych wiążą się bowiem ściśle z organizacją Spotkań promocyjnych, będących przejawem działalności marketingowej Wnioskodawcy. Natomiast celem takich Spotkań jest promocja produktów dystrybuowanych przez Spółkę oraz poszerzanie wiedzy na ich temat, co docelowo ma wiązać się ze wzrostem przychodów ze sprzedaży towarów Wnioskodawcy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku farmaceutycznym, zatem przekazanie informacji na temat oferowanych produktów, jak i sposobu ich działania jest kluczowym elementem działalności marketingowej Wnioskodawcy. Ze względu na charakter branży farmaceutycznej, Spółka musi pozostawać w kontakcie z lekarzami i innymi pracownikami medycznymi, pozwalając na wymianę informacji, aktualizację wiedzy oraz zapoznawanie się z produktami Spółki.

Zapewnienie Uczestnikom Świadczeń i Artykułów spożywczych służy stworzeniu odpowiednich warunków do prezentacji produktów Spółki podczas Spotkań i dyskusji na ich temat. Jednocześnie jest standardem w przypadku organizowania spotkań promocyjnych, czy szkoleniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółce przysługuje (na zasadach przewidzianych w Ustawie o VAT) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Świadczenia, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółce przysługuje (na zasadach przewidzianych w Ustawie o VAT) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Świadczenia, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja), w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółce przysługuje (na zasadach przewidzianych w Ustawie o VAT) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Artykuły spożywcze, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zużycie Artykułów spożywczych podczas Spotkań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, i w związku z tym Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Świadczenia, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań, od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową.
W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Świadczenia, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań, od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową.
W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, Spółce przysługuje (na zasadach przewidzianych w Ustawie o VAT) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumenujących Artykuły spożywcze, nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań.
W ocenie Wnioskodawcy zużycie Artykułów spożywczych podczas Spotkań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, i w związku z tym Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Związek z prowadzona działalnością gospodarcza

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanych przepisów art. 86 Ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki, tj.

odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak stanowi z kolei art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych),

towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),

faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym na rynku farmaceutycznym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. W związku z prowadzoną działalnością Spółka podejmuje różnego rodzaju czynności, mające na celu promocję marki Wnioskodawcy i oferowanych przez niego produktów. Jednym z przejawów działalności marketingowej Spółki jest organizacja spotkań promocyjnych, w których udział biorą przedstawiciele branży medycznej, np. lekarze różnych specjalizacji, czy też inni pracownicy medyczni. Na potrzeby organizacji Spotkań Spółka, w celu zapewnienia Uczestnikom niewielkiego poczęstunku, nabywa usługi polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów oraz drobne Artykuły spożywcze, takie jak np.: kawa, herbata, czekolada, herbatniki.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto, regulacje Ustawy o VAT w żadnym przypadku nie ograniczają prawa do odliczenia podatku naliczonego wyłącznie do przypadków, kiedy pozostaje on jedynie w bezpośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi. Związek zakupów z działalnością gospodarczą (opodatkowaną) może mieć bowiem również charakter pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy - bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

O związku nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który wskazał, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje zarówno, gdy związek z czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni jak i pośredni. Przykładowo, w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie Finanzamt Koln-Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi (sygn. C-104/12) TSUE zwrócił uwagę, że bezpośredni związek między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu a transakcją lub transakcjami dającymi prawo do odliczenia dokonanymi na późniejszym etapie obrotu jest, co do zasady, niezbędny do powstania po stronie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz do określenia wysokości tego odliczenia. Podatnik korzysta jednak z prawa do odliczenia również w sytuacji braku bezpośredniego związku między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu a transakcją lub transakcjami na późniejszym etapie obrotu powodującymi powstanie prawa do odliczenia, jeżeli cena nabycia otrzymanych świadczeń wchodzi w zakres ogólnych kosztów działalności podatnika i stanowi w związku z tym element ceny dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju koszty mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika. W związku z powyższym, podatnik będzie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego także w przypadku, gdy związek pomiędzy zakupami towarów i usług a czynnościami opodatkowanymi będzie miał charakter pośredni.

Towary i usługi nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań mają związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W ocenie Spółki związek ten ma pośredni charakter. Wydatki na nabycie usług polegających na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów oraz wydatki na nabycie drobnych artykułów spożywczych wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Nabywane usługi oraz towary związane są z organizacją Spotkań promocyjnych, będących przejawem działalności marketingowej Wnioskodawcy, których celem jest promocja produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, co docelowo wiąże się ze wzrostem przychodów ze sprzedaży towarów Wnioskodawcy. Spotkania są również organizowane w celu przekazania materiałów informacyjno-promocyjnych na temat produktów Spółki, takich jak ulotki czy opracowania badania oraz umożliwiają udzielenie odpowiedzi na pytania o kwestie stosowania oferowanych przez Wnioskodawcę towarów. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku farmaceutycznym, zatem przekazanie informacji na temat sposobu działania oferowanych przez nią produktów jest koniecznym elementem działalności marketingowej Wnioskodawcy, ponieważ pozwala na zapewnienie o ich skuteczności i bezpieczeństwie. Ze względu na charakter branży farmaceutycznej, Spółka musi pozostawać w kontakcie z lekarzami i innymi pracownikami medycznymi, a Spotkania, na których organizację nabywane są opisane w stanie faktycznym usługi polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów, a także drobne artykuły spożywczych, pozwalają na wymianę informacji i zapoznanie się z produktami Spółki. Dyskusje, które odbywają się podczas Spotkań, umożliwiają uzupełnienie niezbędnej wiedzy na temat towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. Zapewnienie Uczestnikom Spotkań gotowych posiłków i napojów czy niewielkich poczęstunków, na których przygotowanie Spółka nabywa wskazane w opisie stanu faktycznego drobne artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, czekolada, herbatniki, jest standardem w zakresie organizowania spotkań promocyjnych, a także służy stworzeniu odpowiednim warunkom do prezentacji produktów Spółki podczas Spotkań i dyskusji na ich temat. W związku z tym, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na nabycie usług polegających na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów oraz wydatki poniesione na nabycie drobnych artykułów spożywczych, są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, ponieważ w sposób pośredni będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (tj. sprzedaży leków na terytorium kraju).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.662.2017.3.AB) organ stwierdził, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia wydatków opisanych w następujący sposób: „Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp. Wyżej opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem zużywane są podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. przedstawicielami dostawców towarów i usług np. wdrażających oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie i omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd.). Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering lub usługę gastronomiczną zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd.”. W wydanej interpretacji organ uznał, że: „w kwestii prawa do odliczenia z tytułu zakupów artykułów spożywczych oraz cateringu przekazywanych następnie celem zużycia przez pracowników i kontrahentów w trakcie spotkań służbowych (...) przekazanie to ma związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych”,

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 sierpnia 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-491/16-2/AS) organ stwierdził, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia wydatków opisanych w następujący sposób: „Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp. Ww. opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń produktowych oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie bądź oddziale firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem są zużywane podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców czy z pracownikami spółki wdrażającej oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie, omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd.). Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd.”. W wydanej interpretacji organ uznał, że: „w kwestii prawa do odliczenia z tytułu zakupów artykułów spożywczych oraz cateringu przekazywanych następnie celem zużycia przez pracowników i kontrahentów w trakcie spotkań służbowych (...) przekazanie to ma związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych”,

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2014 r. (sygn. IPTPP1/443-437/14-2/MH) organ stwierdził, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia wydatków opisanych w następujący sposób: „W ramach organizacji szkoleń Wnioskodawca ponosi koszty związane między innymi z poczęstunkiem, w skład którego wchodzi usługa cateringowa lub serwowanie kanapek, ciast, słodyczy, kawy, herbaty, soków, owoców, przekąsek”. W wydanej interpretacji organ uznał, że: „ Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie artykułów spożywczych i usług cateringowych wykorzystywanych jako poczęstunek dla uczestników organizowanych przez Wnioskodawcę szkoleń, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - zakupy te mają związek z działalnością opodatkowaną w kraju, ponadto Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług”.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki nabywane przez nią Świadczenia polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów oraz Artykuły spożywcze przeznaczone do przygotowania niewielkich poczęstunków na Spotkaniach promocyjnych, wykazują pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem, biorąc pod uwagę fakt, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a faktury dokumentują czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, należy uznać, że spełnione są wszystkie przesłanki pozytywne, wynikające z ww. art. 86 Ustawy o VAT.

Brak zastosowania ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT

Art. 88 Ustawy o VAT zawiera katalog wydatków, z tytułu których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w szczególności w przypadku nabycia usług gastronomicznych.

Pojęcie „usługa gastronomiczna” nie zostało zdefiniowane w przepisach Ustawy o VAT, w związku z tym w celu prawidłowej interpretacji należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, przywoływaną przez organy podatkowe w utrwalonej linii interpretacyjnej, przykładowo w interpretacjach indywidulanych o sygnaturach: 0111-KDIB3-1.4012.662.2017.3.AB, 0115-KDIT1-2.4012.800.2017.l.AJ, IPPP1/4512-491/16-2/AS, usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku na miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Słownik Języka Polskiego PWN od usługi gastronomicznej odróżnia usługę cateringową, którą definiuje jako usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. Na podstawie ww. definicji można stwierdzić, że pojęcia „usługa gastronomiczna” oraz „usługa cateringowa” nie są tożsame. Przemawia za tym również fakt, iż w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: „PKWiU”), usługa gastronomiczna klasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 56.29, a catering oddzielnie pod symbolem PKWiU 56.21. Biorąc pod uwagę ww. definicje oraz klasyfikację PKWiU należy uznać, że usługi cateringowe stanowią usługi odrębne od usług gastronomicznych.

Dla celu analizy art. 88 ust. 1 pkt 4 szczególnego znaczenia nabiera analiza dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w wyroku w sprawie Faalborg-Gelting
(sygn. C-231/94), dotycząca rozróżnienia usługą restauracyjną (gastronomicznej) od dostawą towarów (posiłków). TSUE zauważył, że usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element.

Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności), nie zaś z usługą gastronomiczną/restauracyjną.

Wprawdzie przywołany wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak pomaga odróżnić usługi gastronomiczne od dostawy towarów rozumianej jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce, bez towarzyszącemu podaniu tych posiłków elementów towarzyszących (w tym odpowiedniej atmosfery, obsługi kelnerskiej, doradztwa przy wyborze menu, itp.).

Usługi cateringowe, jak i dostawa towarów (posiłków) zostały zdefiniowane w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Rozporządzenie”). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaję się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego. ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle zaprezentowanej wykładni językowej oraz ww. definicji należy stwierdzić, że Świadczenia nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań, nie mieszczą się w zakresie pojęcia „usługa gastronomiczna", o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4.

W szczególności należy zauważyć, iż celem nabywanych Świadczeń nie jest dostarczenie „rozrywki” Uczestnikom Spotkań, w postaci określonej usługi (np. gastronomicznej), obejmującej odpowiednią atmosferę, pełną obsługę kelnerską, w tym doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu, itp. W obu przypadkach (tj. zarówno gdy Świadczenia są wykonywane przez podmiot zewnętrzny, jak i podmiot udostępniający sale szkoleniową), celem Wnioskodawcy jest wyłącznie zapewnienie Uczestnikom posiłku, będącego jedynie niezbędną przerwą w Spotkaniu. Tym samym, Świadczenia te, w oparciu o powołany wyrok
TSUE C-231/94 oraz definicję Rozporządzenia, mają charakter dostawy towarów (posiłków) niż usługi gastronomicznej.

Dodatkowo, w zakresie w jakim Świadczenia nabywane są od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową - posiłki/ napoje mogą być przywiezione do miejsca Spotkania przez dostawcę albo przez przedstawiciela Spółki (który w takiej sytuacji odbiera je wcześniej w lokalu dostawcy), świadczenie te mają charakter cateringu (ew. usług cateringowych), które jednoznacznie odróżniane są od usług gastronomicznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2019 r. (sygn. 0112-KDIL2-3.4012.117.2019.2.WB) organ stwierdził, że: „w powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił usługi gastronomiczne, natomiast nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu np. usług cateringowych”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lutego 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.946.2018.l.ICz) organ uznał, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia usługi opisanej w następujący sposób: „Nabywane wyżywienie uczestników szkolenia w postaci zakupu (...) gotowych posiłków w postaci obiadów (catering) są dokumentowane fakturami VAT z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Wnioskodawca. Faktury dotyczą następujących czynności: dla gotowych obiadów w postaci cateringu dowożonego na tor - usługa cateringowa - obiady (...). W wydanej interpretacji organ stwierdził, że: „Wnioskodawcy jako zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługuje, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu (...) gotowych posiłków (w ramach usługi cateringu) wykorzystywanych w trakcie przeprowadzania szkoleń”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.662.2017.3.AB) organ stwierdził, że: „w przypadku cateringu nie znajdzie zastosowania wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym m.in. nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nabywane przez podatnika usługi gastronomiczne”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 stycznia 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.800.2017.1.AJ) organ uznał, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia usługi opisanej w następujący sposób: Gotowe do spożycia posiłki są dostarczane przez podmiot zewnętrzny (dalej „firma cateringowa”). W ramach wykonywanej usługi firma cateringowa przygotowuje posiłki w swojej siedzibie oraz dostarcza je do siedziby Wnioskodawcy. W skład usługi nie wchodzą inne elementy, takie jak wydawanie posiłku lub sprzątanie. Posiłki są jednakże podawane w jednorazowych plastikowych opakowaniach przykrytych folią spożywczą umożliwiających natychmiastowe spożycie”. W wydanej interpretacji organ stwierdził, że: „Spółce, jako zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługuje, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu posiłków (w ramach usługi cateringu) wykorzystywanych w trakcie spotkań z kontrahentem”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 sierpnia 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-491/16-2/AS) organ stwierdził, że „usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych i z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 lipca 2014 r. (sygn. IBPP2/443-409/14/RSz) organ podatkowy uznał, że prawo do odliczenia przysługuje od nabycia usługi opisanej w następujący sposób: „dostawa posiłków na wynos do siedziby firmy lub do miejsca, gdzie Spółka organizuje konferencję, szkolenie lub inną imprezę. Zdarza się, że jest wynajęta sala konferencyjna w centrum kongresowym lub hotelu, przy czym w tym ostatnim przypadku uczestnicy nie korzystają z restauracji tylko jest im oferowany posiłek w sali lub przynależnym do niej miejscu (holu lub miejscu wyznaczonym na tzw. przerwę przy czym nie jest to lokal gastronomiczny)”. W wydanej interpretacji organ stwierdził, że: „catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych”.

Należy podkreślić ponownie, że Świadczenia nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja, itp.) również nie mieszczą się w zakresie pojęcia „usług gastronomicznych” w rozumieniu art. 88 ust. 1 pkt 4. Świadczenia te nie obejmują bowiem usług mających na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu poprzez odpowiednie podanie potrawy, czy stworzenie odpowiedniej atmosfery. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, istotą Usług nabywanych przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową jest wyłącznie dostarczenie posiłku. Nie obejmują one żadnych usług wspomagających, ponieważ dostawca nie udostępnia obsługi kelnerskiej (polegającej na podaniu posiłków do stołu, doradztwa przy wyborze potraw), ani nie daje też możliwości wyboru dania z menu. Jednocześnie infrastruktura udostępniona przez dostawcę (szatnia, wynajem sali, itp.) związana jest z wynajmem lokalu w oparciu o odrębne uzgodnienie, niezależnie od wydanych posiłków - w szczególności infrastruktura ta byłaby również udostępniona, gdyby Świadczenia dostarczał podmiot zewnętrzny.

Tym samym, w oparciu o przedstawione powyżej stanowisko TSUE, świadczenia mają charakter dostawy towarów, niż kompleksowej usługi gastronomicznej (czy też restauracyjnej). W swojej naturze są one identyczne ze świadczeniami nabywanymi w ramach usług cateringowych, różnica polega wyłącznie na odmiennym dostawcy tych świadczeń.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, do Świadczeń nabywanych przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową także nie może znaleźć zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki Świadczenia polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów nabywane zarówno od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową, jak i od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową, nie wpisują się w zakres pojęcia „usługa gastronomiczna", a zatem ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT nie może znaleźć zastosowania do ww. usług.

Brak opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania i zużycia Artykułów spożywczych na Spotkaniach promocyjnych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza cytowanego wyżej art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Jak wynika z przedstawionych wyżej regulacji prawnych, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, nabywane przez Spółkę drobne Artykuły spożywcze, takie jak np.: kawa, herbata, czekolada, herbatniki w celu przygotowania niewielkich poczęstunków są przeznaczone wyłącznie do spożycia podczas Spotkań promocyjnych z lekarzami i innymi pracownikami branży medycznej. Artykuły nie są przekazywane Uczestnikom w formie prezentów. Należy zauważyć, że Uczestnicy Spotkań, będący przedstawicielami branży medycznej, nie zostali wymienieni w cytowanym wyżej art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT. Lekarze i inni pracownicy medyczni nie należą do kategorii osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT. W związku z tym zdaniem Spółki zużycie drobnych Artykułów spożywczych, takich jak, np.: kawa, herbata, czekolada, herbatniki, udostępnianych Uczestnikom w trakcie i na użytek Spotkań promocyjnych, należy uznać za zużycie związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę. W związku z tym nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałoby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w linii interpretacyjnej organów podatkowych, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2016 r. (sygn. IBPP1/4512-891/15/AR), w której organ uznał, że: „w przypadku spotkań służbowych z kontrahentami, zebrań zarządu, lub spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców/odbiorców czy z pracownikami z innych instytucji, przekazanie opisanych artykułów spożywczych celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy”.

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 sierpnia 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-491/16-2/AS), w której organ stwierdził, że nie stanowi zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zużycie artykułów spożywczych opisane w następujący sposób: „Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp. Ww. opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń produktowych oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie bądź oddziale firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem są zużywane podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców czy z pracownikami spółki wdrażającej oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie i omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd.”. W wydanej interpretacji organ uznał, że: „w przypadku spotkań służbowych z kontrahentami, zebrań zarządu, lub spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców, przekazanie opisanych artykułów spożywczych celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy”;

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2016 r. (sygn. IBPP1/4512-891/15/AR), w której organ stwierdził, że nie stanowi zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zużycie artykułów spożywczych opisane w następujący sposób: „Spółka nabywa produkty spożywcze, takie jak: kawa, herbata, mleko, napoje chłodzące (woda, soki owocowe, napoje), cukier, słodycze, a także gotowe kanapki. Wymienione artykuły spożywcze przekazywane są podczas zebrań zarządu, narad, spotkań z pracownikami, klientami oraz gośćmi w czasie pracy w siedzibie firmy. Pod pojęciem „goście” użytym we wniosku Spółka rozumie przede wszystkim przedstawicieli klientów oraz przedstawicieli dostawców”. W wydanej interpretacji organ uznał, że: „zużycie ww. artykułów spożywczych tj. kawy, herbaty, mleka, napojów chłodzących (wody, soków owocowych, napojów), cukru, słodyczy, gotowych kanapek, udostępnianych kontrahentom (klientom oraz gościom - przedstawicielom klientów oraz dostawców) w trakcie i na użytek spotkań służbowych w czasie pracy w siedzibie firmy, należy również uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT”.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki zużycie Artykułów podczas Spotkań nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie na potrzeby organizacji Spotkań Artykułów spożywczych lub Świadczeń nabywanych od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową oraz braku opodatkowania zużycia Artykułów spożywczych podczas Spotkań na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy,

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie Świadczeń nabywanych od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja) na potrzeby organizacji Spotkań.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT prowadzi działalność gospodarczą na rynku farmaceutycznym, specjalizując się w dystrybucji leków generycznych.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka podejmuje różnego rodzaju czynności, mające na celu promocję marki Wnioskodawcy i oferowanych przez niego produktów. Jednym z przejawów działalności marketingowej Spółki jest organizacja spotkań promocyjnych, w których udział biorą przedstawiciele branży medycznej, np. lekarze różnych specjalizacji, czy też inni pracownicy medyczni. Celem Spotkań jest promocja produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, w szczególności poprzez przekazanie materiałów informacyjno-promocyjnych (np. ulotek czy opracowań badań), a także umożliwienie Uczestnikom dyskusji, wymiany doświadczeń oraz zadania pytań o właściwości oferowanych przez Spółkę produktów (w tym ich skuteczność, bezpieczeństwo, wskazania do stosowania i sposób działania). W Spotkaniach tych uczestniczą również pracownicy Wnioskodawcy - pełnią rolę prowadzących Spotkania, moderatorów lub osoby wpierające prowadzących.

Na potrzeby organizacji Spotkań, Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju towary i usługi. W szczególności, Spółka nabywa Świadczenia polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów. W ramach Świadczeń, Spółka zamawia określone posiłki i napoje, które są spożywane przez Uczestników Spotkań w miejscach, w których te Spotkania się odbywają (np. w sali konferencyjnej/ szkoleniowej w hotelu, lub sali w restauracji). Posiłki/ napoje mogą być przywiezione do miejsca Spotkania przez dostawcę albo przez przedstawiciela Spółki (który w takiej sytuacji odbiera je wcześniej w lokalu dostawcy/usługodawcy).

Na fakturach otrzymywanych przez Wnioskodawcę Świadczenia często są opisywane jako „catering” bądź „usługa cateringowa”.

Ponadto, w przypadku niektórych Spotkań Wnioskodawca nie zapewnia Uczestnikom posiłków, lecz jedynie niewielki poczęstunek. W takich przypadkach Spółka nabywa drobne artykuły spożywcze, takie jak np.: kawa, herbata, czekolada, herbatniki. Artykuły spożywcze są przeznaczone wyłącznie do spożycia podczas Spotkań i nie są przekazywane Uczestnikom w formie prezentów.

Wnioskodawca finansuje nabywane Świadczenia i Artykuły spożywcze ze środków obrotowych Spółki.

Ad 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę Świadczeń na potrzeby organizacji Spotkań od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową lub od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotelu, restauracji).

Zdaniem Wnioskodawcy Świadczenia nabywane przez Spółkę na potrzeby organizacji Spotkań, nie mieszczą się w zakresie pojęcia „usługa gastronomiczna”, o której mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy. Wnioskodawca wskazuje, że w odniesieniu do świadczeń nabywanych od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową – posiłki/napoje mogą być przywiezione do miejsca Spotkania przez dostawcę albo przez przedstawiciela Spółki (który w takiej sytuacji odbiera je wcześniej w lokalu dostawcy), świadczenie te mają charakter cateringu (ew. usług cateringowych), które jednoznacznie odróżniane są od usług gastronomicznych. Natomiast w odniesieniu do Świadczeń nabywanych od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja, itp.) Wnioskodawca uznaje, że świadczenia te nie mają charakteru kompleksowej usługi gastronomicznej (czy też restauracyjnej) i w swojej naturze są one identyczne ze świadczeniami nabywanymi w ramach usług cateringowych, różnica polega wyłącznie na odmiennym dostawcy tych świadczeń.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej usług restauracyjnych/gastronomicznych czy też usług związanych z wyżywieniem. Definicję usług restauracyjnych i cateringowych zawiera natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r. z późn. zm., str. 1), dalej: rozporządzenie wykonawcze Rady, którego przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (art. 65 rozporządzenia wykonawczego Rady).

I tak, w myśl art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Stosownie natomiast do ust. 2 art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) pod symbolem PKWiU 56.1 sklasyfikował usługi gastronomiczne, natomiast usługi cateringowe sklasyfikowano pod PKWiU 56.2. Usługi cateringowe są to usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych na wskazane przez nich miejsce, znajdujące się poza lokalem usługodawcy.

Ponadto posiłkując się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Uwzględniając klasyfikację PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową Świadczenia, polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów nie wpisują się w definicję usług gastronomicznych wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca zamawia u ww. podmiotu określone posiłki i napoje wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową Świadczenia są przygotowywane w taki sposób, aby było możliwe ich natychmiastowe spożycie. W skład tego Świadczenia wchodzi również ich dostarczenie do miejsca, w którym odbywa się Spotkanie. Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca nabywając Świadczenie od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową nabywa usługi podobne do usług cateringowych, których świadczenie odbywa się poza lokalem usługodawcy (hotel, restauracja).

Ponieważ nabywane od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową Świadczenia, są zużywane przez Uczestników Spotkania, które to Spotkanie ma na celu promocję produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, a zapewnienie Uczestnikom Świadczeń służy stworzeniu odpowiednich warunków do prezentacji produktów Spółki podczas Spotkań i dyskusji na ich temat, uznać należy, że nabywane Świadczenia mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Nabywane Świadczenia stanowią element Spotkań będących przejawem działalności marketingowej Wnioskodawcy docelowo wiążących się ze wzrostem przychodów ze sprzedaży Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że Wnioskodawcy będącemu czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie Świadczeń polegających na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów (które nie wpisują się w definicję usług gastronomicznych wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, a stanowią usługi cateringowe) na potrzeby organizacji Spotkań, od podmiotu innego niż podmiot udostępniający salę szkoleniową) na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w takim zakresie w jakim wykazują związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Natomiast w odniesieniu do Świadczeń polegających na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych do spożycia posiłków i napojów nabywanych przez Wnioskodawcę od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja), Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że Świadczenia są spożywane przez Uczestników Spotkań w miejscach, w których te Spotkania się odbywają (np. w sali konferencyjnej/ szkoleniowej w hotelu, lub sali w restauracji) stanowiących lokal usługodawcy Świadczenia. Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że ww. Świadczenia nabywane od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową są identyczne jak świadczenia nabywane w ramach usług cateringowych. Z uwagi na fakt, że zarówno przygotowanie jak i dostarczenie gotowych do spożycia posiłków i napojów odbywa się w lokalu należącym do usługodawcy sprawia, że Świadczenia te należy uznać za usługi gastronomiczne, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumenujących nabycie ww. Świadczeń na potrzeby organizacji Spotkań, od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja), z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że odmienną kwestią jest prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia usług gastronomicznych wchodzących w skład świadczenia kompleksowego np. usług organizacji konferencji lub szkolenia. Jednak w przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca. Wnioskodawca w sformułowanym pytaniu wskazuje, że otrzymuje faktury dokumentujące nabywane Świadczenia. A zatem nabywane Świadczenie, w opisanym we wniosku zdarzeniu, jest odrębne od ewentualnie innych wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy usług.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie Świadczeń nabywanych od podmiotu innego niż udostępniający salę szkoleniową na potrzeby organizacji Spotkań stanowiących usługę cateringową (pytanie nr 1) należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie Świadczeń nabywanych od podmiotu udostępniającego salę szkoleniową (np. hotel, restauracja) na potrzeby organizacji Spotkań, stanowiących usługę gastronomiczną (pytanie nr 2) należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę Artykułów spożywczych na potrzeby organizacji Spotkań.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że udostępnianie Artykułów spożywczych w postaci w postaci kawy, herbaty, czekolad lub herbatników Uczestnikom Spotkania ma związek pośredni z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych. Jak bowiem wskazano w treści wniosku, wydatki na nabycie Artykułów spożywczych przeznaczonych wyłącznie do spożycia podczas Spotkań wiąże się ściśle z organizacją Spotkań promocyjnych, będących przejawem działalności marketingowej Wnioskodawcy, docelowo wiążącej się ze wzrostem przychodów ze sprzedaży towarów Wnioskodawcy.

Zatem Wnioskodawcy, jako zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, nabywającemu Artykuły spożywcze w postaci kawy, herbaty, czekolad lub herbatników celem zużycia podczas organizowanych Spotkań, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tych towarów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w takim zakresie w jakim wykazują związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, czy zużycie Artykułów spożywczych podczas Spotkań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, i w związku z tym Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
wszelkie inne darowizny

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Wskazać należy, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa Artykuły spożywcze, które są zużywane podczas Spotkań mających na celu promocję produktów Spółki oraz poszerzenie wiedzy na ich temat, w szczególności poprzez przekazanie materiałów informacyjno-promocyjnych (np. ulotek czy opracowań badań), a także umożliwienie Uczestnikom dyskusji, wymiany doświadczeń oraz zadania pytań o właściwości oferowanych przez Spółkę produktów (w tym ich skuteczność, bezpieczeństwo, wskazania do stosowania i sposób działania). W Spotkaniach biorą udział przedstawiciele branży medycznej, np. lekarze różnych specjalizacji, czy też inni pracownicy medyczni oraz pracownicy Wnioskodawcy pełniący rolę prowadzących Spotkania, moderatorów lub osób wspierających prowadzących.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że zużycie przez przedstawicieli branży medycznej (np. lekarzy czy też innych pracowników medycznych) nabytych przez Wnioskodawcę Artykułów spożywczych w postaci kawy, herbaty, czekolad lub herbatników w trakcie Spotkań, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na fakt, że kategoria tych osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Z kolei w odniesieniu do czynności zużycia podczas Spotkań zakupionych Artykułów spożywczych w postaci kawy, herbaty, czekolad lub herbatników przez pracowników Wnioskodawcy, również nie można uznać za czynności wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, organizowane Spotkania stanowią działalność marketingową Spółki, a pracownicy biorący udział w Spotkaniu pełnią rolę prowadzących spotkania, moderatorów lub osób wspierających prowadzących. Zatem zużycie przez pracowników na Spotkaniach ww. Artykułów spożywczych nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. W przypadku pracowników, osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz zużycie ww. Artykułów spożywczych podczas Spotkań związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Reasumując, zużycie Artykułów spożywczych w postaci kawy, herbaty, czekolad lub herbatników podczas Spotkań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy i w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin