Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.313.2019.2.MD
z 30 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni uzyskała udział we współwłasności nieruchomości zabudowanej w wyniku stwierdzenia nabycia spadku. Wnioskodawczyni nabyła kolejno:

1. udział w wysokości 1/12 – po swoim ojcu zmarłym w 1995 r. Postanowienie spadkowe wydane w 1995 r. stanowiło podstawę ujawnienia Wnioskodawczyni w księdze wieczystej w ww. ułamku,
2. udział w wysokości 1/36 części – po swojej babci zmarłej w 2009 r. Postanowienie spadkowe z 2009 r. stanowiło podstawę ujawnienia Wnioskodawczyni w ww. części w księdze wieczystej.

W wyniku powyższego od 2009 r. Wnioskodawczyni posiadała udział we współwłasności nieruchomości wynoszący łącznie 1/9 części. Na tę datę istniała współwłasność, a lokale w nieruchomości nie były wyodrębnione.

W 2016 r. w trybie postępowania sądowego doszło do zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości wraz z ustanowieniem prawa odrębnej własności wszystkich znajdujących się w nieruchomości lokali. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

W jego wyniku Wnioskodawczyni otrzymała udział w wysokości 1/3 we współwłasności jednego lokalu użytkowego, którego odrębną własność ustanowiono. Z prawem współwłasności lokalu użytkowego wiązał się udział w częściach wspólnych nieruchomości. Wartość udziału w lokalu oraz w częściach wspólnych nieruchomości, po zniesieniu współwłasności, nie przekroczyła przysługującego wcześniej Wnioskodawczyni udziału, a nawet była mniejsza niż przed podziałem.

Wnioskodawczyni, jako współwłaściciel lokalu użytkowego, nie prowadzi ani nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Lokal użytkowy nie był wykorzystywany przez współwłaściciela w działalności gospodarczej, nigdy takiej działalności nie prowadził.

Wnioskodawczyni planuje sprzedaż przysługującego jej udziału w lokalu użytkowym na rzecz osoby trzeciej. Sprzedaż udziału nie nastąpi w wyniku wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału we współwłasności lokalu wyodrębnionego po zniesieniu współwłasności podlegać będzie podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż w niniejszym przypadku nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku zatem sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – źródło przychodu nie występuje, a zatem brak jest wzbogacenia które podlega opodatkowaniu.

Aby ustalić czy sprzedaż podlegać będzie opodatkowaniu niezbędne jest ustalenie daty i formy nabycia. W przedmiotowej sprawie do nabycia udziału w nieruchomości doszło w wyniku nabycia spadku w 1995 r. i 2009 r. Z chwilą otwarcia spadków w 1995 r. oraz 2009 r. na Wnioskodawczynię przeszedł udział w prawie własności nieruchomości. Przyjąć zatem należy, iż 2009 r. stanowił ostateczną datę nabycia udziału w nieruchomości jako nabycie pierwotne. Od tej daty należy również liczyć bieg 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wpływu na bieg ww. terminu nie będzie miało przy tym ustalenie w międzyczasie odrębnej własności lokali i zniesienie współwłasności nieruchomości. Zgodnie z jednolitymi poglądami doktryny za moment nabycia należy bowiem uznać nabycie pierwotne (czyli rok 1995 i 2009), o ile zniesienie współwłasności nie powoduje zwiększenia udziału w nieruchomości.

Analogiczne wnioski wynikają również z linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego zgodnie z którą nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
• wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni, jako współwłaściciel. w wyniku zniesienia współwłasności otrzymała udział w lokalu nie przekraczający jej dotychczasowego udziału w nieruchomości, który posiadała przed zniesieniem współwłasności. Nie doszło zatem do nabycia nieruchomości w rozumieniu ustawy, skoro współwłaściciel otrzymując udział w lokalu zmieścił się w ramach udziału jaki przypadał mu poprzednio w rzeczy wspólnej, a samo zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. W takim wypadku za datę nabycia nieruchomości lub prawa należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia (w tym przypadku – moment nabycia udziału w wyniku dziedziczenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis art. 10 ust. 6 powołanej ustawy stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W myśl art. 10 ust. 7 cytowanej ustawy nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z opisu zdarzenia przyszłego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni uzyskała udział we współwłasności nieruchomości zabudowanej w wyniku stwierdzenia nabycia spadku. Wnioskodawczyni nabyła kolejno:

1. udział w wysokości 1/12 – po swoim ojcu zmarłym w 1995 r. Postanowienie spadkowe wydane w 1995 r. stanowiło podstawę ujawnienia Wnioskodawczyni w księdze wieczystej w ww. ułamku,
2. udział w wysokości 1/36 części – po swojej babci zmarłej w 2009 r. Postanowienie spadkowe z 2009 r. stanowiło podstawę ujawnienia Wnioskodawczyni w ww. części w księdze wieczystej.

W wyniku powyższego od 2009 r. Wnioskodawczyni posiadała udział we współwłasności nieruchomości wynoszący łącznie 1/9 części. Na tę datę istniała współwłasność, a lokale w nieruchomości nie były wyodrębnione. W 2016 r. w trybie postępowania sądowego doszło do zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości wraz z ustanowieniem prawa odrębnej własności wszystkich znajdujących się w nieruchomości lokali. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. W jego wyniku Wnioskodawczyni otrzymała udział w wysokości 1/3 we współwłasności jednego lokalu użytkowego, którego odrębną własność ustanowiono. Z prawem współwłasności lokalu użytkowego wiązał się udział w częściach wspólnych nieruchomości. Wartość udziału w lokalu oraz w częściach wspólnych nieruchomości, po zniesieniu współwłasności, nie przekroczyła przysługującego wcześniej Wnioskodawczyni udziału, a nawet była mniejsza niż przed podziałem. Wnioskodawczyni, jako współwłaściciel lokalu użytkowego, nie prowadzi ani nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Lokal użytkowy nie był wykorzystywany przez współwłaściciela w działalności gospodarczej, nigdy takiej działalności nie prowadził. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż przysługującego jej udziału w lokalu użytkowym na rzecz osoby trzeciej. Sprzedaż udziału nie nastąpi w wyniku wykonywania działalności gospodarczej.

Według art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Na podstawie art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Stosownie do art. 196 § 1 powołanej ustawy współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. (…).

W świetle art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Zatem za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, skoro wartość otrzymanego udziału w wysokości 1/3 we współwłasności lokalu użytkowego oraz w częściach wspólnych nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w ramach posiadanych dotychczas udziałów, to jak wskazano powyżej, przyjąć należy, że do nabycia przedmiotowego udziału doszło w 1995 r. w chwili otwarcia spadku po ojcu oraz w 2009 r. w momencie otwarcia spadku po babci. Jednocześnie wskazać należy, że jeśli w skład spadku po ojcu wchodził udział 1/12, a w skład spadku po babci udział 1/36 części w nieruchomości, to nabycie przez spadkodawców przedmiotowych udziałów nastąpiło przed ich śmiercią.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowego udziału w lokalu wyodrębnionym po zniesieniu współwłasności nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.