Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.358.2019.1.MR
z 30 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem 1/4 udziału w nieruchomościach położonych przy ul. (…) w (…), które nabył w drodze dziedziczenia stwierdzonego postanowieniem Sądu Rejonowego w (…) z dnia 6 czerwca 2013 r. po zmarłym wraz z pozostałymi spadkobiorcami - X, Y oraz Z, dziedziczącymi również po 1/4 udziałów w spadku. Nieruchomości położone przy ul. (…) w (…) to:

• działka stanowiąca drogę;
• działka zabudowana budynkiem administracyjno-socjalnym wraz z warsztatem samochodowym i zapleczem technicznym;
• działka zabudowana budynkiem drukarni;
• działka zabudowana budynkiem stolarni i wiaty przy stolarni;
• działka zabudowana pomieszczeniami magazynowymi.

Nieruchomości wchodzące w skład spadku wchodziły również w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez spadkodawcę, który wydzierżawiał i wynajmował te nieruchomości na mocy zawartych przez siebie umów dzierżawy i najmu.

Od momentu otwarcia spadku, przychodami osiąganymi ze wskazanych nieruchomości są wyrażone w wartościach pieniężnych kwoty opłat wnoszonych przez najemców oraz dzierżawców, ustalone we właściwych umowach najmu bądź dzierżawy.

Po śmierci spadkodawcy, decyzją trzech spadkobiorców, tj. współwłaścicieli posiadających razem 3/4 udziałów w spadku, zarządzanie oraz prowadzenie spraw związanych z odziedziczonymi nieruchomościami powierzono spadkobiercy - X, która podjęła prowadzenie działalności gospodarczej w tym celu i zakresie. X sprawowała zarząd i prowadziła sprawy związane z nieruchomościami wchodzącymi w skład spadku do stycznia 2016 r.

W tym okresie, nieruchomości były przedmiotem najmu i dzierżawy na mocy umów zawartych przez spadkodawcę. X jako zarządca zawierała aneksy obowiązujących umów oraz nowe umowy najmu i dzierżawy we własnym imieniu, natomiast ze skutkiem dla osób trzecich, tj. pozostałych współwłaścicieli.

X wystawiała faktury sprzedaży dokumentujące dzierżawę bądź najem wskazanych we wniosku nieruchomości, we własnym imieniu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na których to fakturach wskazany był jej numer rachunku bankowego. W konsekwencji, nabywcy (dzierżawcy i najemcy) uiszczali opłaty na rachunek bankowy X.

Postanowieniem z dnia 18 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w (…) powierzył zarząd sądowy nad nieruchomościami podmiotowi trzeciemu - Spółka z o.o. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem z dnia 18 listopada 2015 r. Sądu Okręgowego w (…). Na mocy postanowień Sądu I i II instancji, objęcie zarządu nad nieruchomościami przez Spółkę z o.o. nastąpiło od stycznia 2016 r.

Zgodnie z postanowieniem Sądu, Spółka z o.o. zobowiązana była do zarządu nieruchomościami wspólnymi wchodzącymi w skład spadku po zmarłym oraz składania sprawozdań z zarządu za okresy roczne.

W przypadku zawarcia przez Spółkę z o.o. nowych umów najmu lub dzierżawy, umowy te zawierane były przez Spółkę z o.o. działającą jako zarządca w imieniu wszystkich współwłaścicieli, którzy zgodnie z postanowieniami tych umów byli ich stroną łącznie jako wynajmujący bądź wydzierżawiający. W odniesieniu do nowych umów zawartych przez Spółkę z o.o., najem oraz dzierżawa były dokumentowane fakturami sprzedaży wystawianymi przez Spółkę z o.o. w imieniu wszystkich współwłaścicieli, w tym Wnioskodawcy, które opiewały na 1/4 kwot należnych z tytułu najmu bądź dzierżawy, zgodnie z przysługującym udziałem we współwłasności wskazanych nieruchomości.

Natomiast w odniesieniu do obowiązujących umów najmu lub dzierżawy, Spółka z o.o. do dnia 31 stycznia 2018 r. nie zawarła z wynajmującymi i dzierżawcami aneksów obowiązujących umów. Najem i dzierżawa w przypadku obowiązujących umów (tj. zawartych przez spadkodawcę lub X, w okresie kiedy sprawowała zarząd) dokumentowane były przez Spółkę z o.o. fakturami sprzedaży wystawianymi przez ten podmiot w imieniu X, które opiewały na całą wartość kwot należnych z tytułu najmu bądź dzierżawy.

W dniu 31 stycznia 2018 r., Spółka z o.o. zawarła aneksy umów najmu i dzierżawy z dotychczasowymi najemcami i dzierżawcami działając jako zarządza w imieniu wszystkich współwłaścicieli łącznie, którzy zgodnie z aneksami od tego momentu byli wspólnie stronami umów jako wynajmujący bądź wydzierżawiający. Po zawarciu aneksów, Spółka z o.o. wystawiała faktury sprzedaży w imieniu wszystkich współwłaścicieli, w tym Wnioskodawcy, które opiewały na 1/4 kwot należnych z tytułu najmu bądź dzierżawy, zgodnie z przysługującym Wnioskodawcy oraz pozostałym współwłaścicielom udziałem we współwłasności wskazanych nieruchomości.

W całym okresie sprawowania zarządu sądowego nieruchomości przez Spółkę z o.o., na fakturach sprzedaży zamieszczany był numer rachunku bankowego Spółki z o.o., na który dzierżawcy i najemcy uiszczali kwoty należne z tytułu dzierżawy lub najmu. W konsekwencji, środki finansowe otrzymywała Spółka z o.o. Spółka z o.o. sprawowała zarząd wskazanymi nieruchomościami do kwietnia 2019 r.

W kwietniu 2019 r. zarząd nieruchomościami objęła współwłaścicielka Z na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 26 kwietnia 2018 r., utrzymanego w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w (…) z dnia 29 marca 2019 r.

Od momentu objęcia zarządu nieruchomościami, Z wystawia faktury sprzedaży dokumentujące przychody z najmu lub dzierżawy w imieniu poszczególnych współwłaścicieli według przysługującego im udziału we współwłasności. Na fakturach sprzedażowych, Z wskazuje swój numer rachunku bankowego. W konsekwencji, najemcy wpłacają należne kwoty na rachunek bankowy Z.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż prowadzi działalność gospodarczą, której przeważający zakres obejmuje rozbiórki i burzenie obiektów budowlanych, usługi sprzętem, roboty budowlane, handel kruszywami oraz paliwami energetycznymi.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza nie wykazuje związku z odziedziczonym współudziałem we wskazanych nieruchomościach - Wnioskodawca od momentu otwarcia spadku w stosunku do nieruchomości wskazanych we wniosku nie realizował czynności o charakterze komercyjnym, w szczególności Wnioskodawca nie utrzymywał relacji handlowych z dzierżawcami i najemcami, nie renegocjował zawartych już umów, nie negocjował nowych umów, nie prowadził czynności związanych z oferowaniem nieruchomości do oddania w dzierżawę lub najem, nie negocjował z dostawcami mediów, materiałów, innych usług czy wyposażenia przeznaczonych do wykorzystania we wskazanych nieruchomościach. Wnioskodawca podejmował jedynie czynności mające charakter zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w szczególności takie jak uczestnictwo w spotkaniach współwłaścicieli oraz postępowaniach sądowych dotyczących ustanowienia zarządcy nieruchomości oraz podziału współwłasności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z najmu i dzierżawy nieruchomości wskazanych we wniosku, stanowi przychód ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT?
2. Czy po stronie Wnioskodawcy przychód z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości wskazanych we wniosku powstaje w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji pieniędzy i wartości pieniężnych zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z najmu i dzierżawy wskazanych we wniosku nieruchomości, będących współwłasnością Wnioskodawcy w 1/4 udziału nabytego w drodze dziedziczenia, stanowią u Wnioskodawcy przychód ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Stosownie do przepisów ustawy o PIT, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Zgodnie ze wskazanym przepisem, najem i dzierżawa mogą stanowić odrębne źródło przychodów, pod warunkiem, iż nie dotyczą składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, ustawodawca w żaden sposób nie uzależnia możliwości zaliczenia przychodów do tego źródła od ilości rzeczy, w tym nieruchomości oddawanych w najem lub dzierżawę, ich wartości, wielkości, przeznaczenia (komercyjnego czy mieszkaniowego), i czy też skali działalności podatnika w zakresie najmu lub dzierżawy. Z przepisu tego wynika jedynie, iż okolicznością warunkującą zaliczenie przychodów do tego źródła jest brak związku wydzierżawianych lub wynajmowanych składników majątku z działalnością gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika ze wskazanych wyżej przepisów, nie każdy przychód z najmu bądź dzierżawy będzie zaliczany do źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Przychód ten może bowiem zostać zaliczony również do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT).

W tym kontekście należy w pierwszej kolejności przenalizować definicję działalności gospodarczej zawartą w ustawie o PIT. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Zgodnie natomiast z art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

1. zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
2. nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
3. wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

Aby uznać przychody uzyskiwane z najmu lub dzierżawy za przychody z działalności gospodarczej, przesłanki pozytywne, wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT muszą wystąpić łącznie. Tym samym, konieczne jest aby działalność podatnika była:

1. działalnością zarobkową,
2. prowadzoną we własnym imieniu,
3. prowadzoną w sposób zorganizowany,
4. prowadzoną w sposób ciągły.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć, jednak brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Natomiast zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Wynajem oraz dzierżawa wskazanych we wniosku nieruchomości mają charakter działalności zarobkowej, również dla ich współwłaścicieli niebiorących czynnego udziału w jej prowadzeniu, jak Wnioskodawca w omawianym stanie faktycznym.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W opisywanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób uznać, iż przychody osiągane z najmu lub dzierżawy stanowią dla niego przychody z działalności prowadzonej we własnym imieniu. Od momentu nabycia przez Wnioskodawcę współwłasności nieruchomości wskazanych we wniosku, przychody z najmu i dzierżawy osiągane są w związku z prowadzeniem działalności w zakresie najmu lub dzierżawy przez inne osoby, tj. zarządców wykonujących zarząd w konkretnych okresach, bądź to z wyboru współwłaścicieli bądź ustanowionych przez sąd. Wnioskodawca nie podejmuje czynności dotyczących wskazanych we wniosku nieruchomości, które rodziłyby bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki. Natomiast czynności takie podejmowali i podejmują ustanowieni zarządcy, w szczególności nabywając prawa i zaciągając zobowiązania ze skutkiem dla wszystkich współwłaścicieli, w tym Wnioskodawcy.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Na pojęcie "zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Natomiast, wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalny najem przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter; o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań oraz ich rozmiar. Wprowadzenie przez ustawodawcę kryterium ciągłości miało na celu wyeliminowanie przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmiotowe nieruchomości od momentu odziedziczenia przez Wnioskodawcę udziału w ich współwłasności, są w zarządzie innych podmiotów, które to podmioty podejmują wszelkie czynności związane z gospodarką ekonomiczno-finansową nieruchomości, eksploatacją nieruchomości, bieżącym administrowaniem, utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym oraz wykorzystaniu jej zgodnie z przeznaczeniem, natomiast Wnioskodawca nie realizuje tego rodzaju czynności oraz nie bierze udziału w ich realizacji.

Tym samym, nie sposób uznać, iż Wnioskodawca realizuje zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości, a także, iż działanie takie Wnioskodawca prowadzi w sposób ciągły.

W szczególności, należy podkreślić, iż nie ma podstaw w zakresie kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o PIT, podejmowanych przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

W szczególności działania podatnika wypełniają definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio aktywne czynności w zakresie najmu nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej, jak i w okresie realizacji) angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Istotne znaczenie, choć nie decydujące, mają również poszczególne elementy stanu faktycznego będące efektem aktywnych działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostały nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem najmu (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostały nabyte lub wybudowane de facto na cele inwestycyjne, celem czerpania zysków z najmu, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny, a całokształt okoliczności faktycznych wskazuje, że w granicach zwykłego zarządu własnym majątkiem tylko okazjonalnie i sporadycznie mogą być przeznaczone do wynajmu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w szczególności fakt, iż udział we współwłasności przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia, a jego aktywność nie przejawia cech wykraczających poza granice zwykłego zarządu nad własnym majątkiem prywatnym, zdaniem Wnioskodawcy nie prowadzi on pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i dzierżawy wskazanych we wniosku nieruchomości, jak również nie są spełnione ustawowe przesłanki do uznania, iż Wnioskodawca taką działalność gospodarczą w tym zakresie prowadzi.

Ponadto, odnosząc się do kwestii związania składnika majątku z działalnością gospodarczą należy wskazać, iż ustawodawca w przepisach ustawy o PIT nie zawarł normatywnych warunków wskazujących w jaki sposób należy dokonać takiego rozróżnienia, tj. rozróżnienia składników majątku związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą od innych. Jak wskazuje się w orzecznictwie: „Decydujący zatem dla tego rozróżnienia pomiędzy najmem rzeczy w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą (nazywanym także niekiedy mylnie "prywatnym", "osobistym" lub "okazjonalnym"), a najmem rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. To on decyduje o tym, czy "powiązać" określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem" - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2017 roku, sygn. II FSK 1940/15. W kontekście zacytowanej tezy Naczelnego Sądu Administracyjnego, mając na uwadze, iż w analizowanej sprawie działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tj. mają charakter prawidłowego gospodarowania majątkiem prywatnym, zdaniem Wnioskodawcy nieruchomości te nie są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Analogiczne stanowisko dotyczące zasad kwalifikowania przychodu do źródła, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT zaprezentowane zostało między innymi w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.110.2019.1.AK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 lipca 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.147.2018.2.AP;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lutego 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.27.2019.1.AN;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-2.4011.469.2018.2.AK.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż uzyskiwane przez niego przychody z tytułu najmu lub dzierżawy nieruchomości wskazanych we wniosku, w których posiada 1/4 udziału we własności, stanowić będą przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskiwany z najmu i dzierżawy wskazanych we wniosku nieruchomości, będących współwłasnością Wnioskodawcy w 1/4 udziału nabytego w drodze dziedziczenia, powstaje u Wnioskodawcy zgodnie z zasadą wskazaną w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, tj. w roku kalendarzowym, w którym Wnioskodawca otrzyma pieniądze lub zostaną mu one postawione do dyspozycji.

Zgodnie z ustawą o PIT, moment powstania przychodu z najmu lub dzierżawy wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 6 określa art. 11 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Mając na uwadze treść wskazanego przepisu, aby po stronie Wnioskodawcy powstał przychód, muszą zaistnieć wskazane w tym przepisie przesłanki, czyli otrzymanie lub postawienie do dyspozycji Wnioskodawcy w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym, powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Przychodem podlegającym opodatkowaniu z tytułu najmu są nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne. Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie "postawione do dyspozycji" należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.

W przedstawionym stanie faktycznym, od momentu nabycia udziału we współwłasności przez Wnioskodawcę, zarząd nieruchomościami wskazanymi we wniosku sprawują osoby trzecie, które działają we własnym imieniu i są zobowiązane do przeniesienia nabytych praw i obowiązków na rzecz współwłaścicieli nieruchomości. Z okoliczności tej wynika, że Wnioskodawca jako współwłaściciel jest ograniczony w swoich prawach do dysponowania majątkiem, w czasie kiedy zarząd tym majątkiem wykonuje inny podmiot. Tym samym, przychód po stronie Wnioskodawcy nie powstanie jeżeli nie otrzyma on lub nie będzie miał postawionych do dyspozycji środków pieniężnych z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu najmu lub dzierżawy wskazanych we wniosku nieruchomości, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem, powstanie z dniem wypłaty pieniędzy na rzecz Wnioskodawcy lub postawienia do dyspozycji środków pieniężnych, w sposób pozwalający Wnioskodawcy na swobodne wykorzystanie i przeznaczenie tych środków. Stanowisko analogiczne do powyższego zostało przedstawione przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych wydanych:

• w dniu 6 marca 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.33.2018.1.MM;
• w dniu 29 czerwca 2018 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.228.2018.2.KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Dodatkowo poinformować należy, że na mocy art. 1 pkt 5 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), z dniem 1 stycznia 2019 r. brzmienie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) jest następujące: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie tutejszy organ wyjaśnia, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie czy najem wykonywany przez podatnika wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i przyjmuje fakty przedstawione przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Zatem skoro Wnioskodawca twierdzi, że opisany najem nie będzie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą, to na etapie wydawania interpretacji indywidualnej nie było podstaw do przyjmowania odmiennego stanu faktycznego. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe lub kontrolne, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.