Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.329.2018.JQP
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2016 r. Nr 0461-ITPB2.4511.770.2016.1.BK, wydanej w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 stycznia 1996 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła własność nieruchomości – działkę nr ew. ….. o pow. …… ha, położoną w miejscowości J., gmina C. Obecnie działka ta znajduje się w miejscowości C. i posiada nr ew. ….. oraz pow. ….. ha (uchwała Gminy z dnia 30 grudnia 2008 r. w sprawie włączenia działek do miejscowości C.).

W dniu nabycia 8 stycznia 1996 r. nieruchomość ta była zabudowana budynkiem gospodarczym z elementów betonowych, wybudowanym w latach 70-tych XX wieku o pow. użytkowej 160 m² i taki stan nieruchomości pozostaje do chwili obecnej. Przy nabyciu ww. nieruchomości Wnioskodawczyni z mężem pozostawali w ustroju wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, który obowiązuje nieprzerwanie do chwili obecnej i nigdy nie został zmieniony żadną umową.

W dniu 26 maja 2015 r. umową darowizny zawartą w formie aktu notarialnego mąż Wnioskodawczyni darował jej do majątku osobistego powyższą zabudowaną nieruchomość, objętą wspólnością majątkową małżeńską. Tym samym nastąpiło przeniesienie własności z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego Wnioskodawczyni.

W dniu 17 marca 2016 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni sprzedała własność zabudowanej nieruchomości, położonej w miejscowości C., o pow. …. ha, nr ew. …. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością „A…” z siedzibą w W.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przesunięcie własności zabudowanej nieruchomości nabytej przez małżonków dnia 8 stycznia 1996 r. z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego Wnioskodawczyni, dokonane na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 26 maja 2015 r.) w czasie, gdy Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim, w którym pozostaje nadal i w którym nieprzerwanie obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, stanowi nabycie w 1/2 części przedmiotowej nieruchomości?

Czy powoduje to z kolei konieczność rozliczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży w dniu 17 marca 2016 r. tej nieruchomości, przed upływem 5 lat od jej nabycia, w części 1/2 otrzymanej ceny za przedmiotową nieruchomość?

Czy umowa darowizny nieruchomości zawarta pomiędzy małżonkami w powiązaniu ze sprzedażą dokonaną w dniu 17 marca 2016 r. stanowi tym samym dla Wnioskodawczyni źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni zawarta z mężem w dniu 26 maja 2015 r. umowa darowizny przedmiotowej nieruchomości nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz Kodeksu cywilnego małżonkowie mogą dokonywać czynności prawnej – głównie darowizny i przenosić składniki majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z nich. Czynność darowizny dokonana w dniu 26 maja 2015 r. nie oznacza, iż Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 we własności nieruchomości, gdyż w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, tym samym za datę nabycia przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości należy uznać 8 stycznia 1996 r.

Ponadto według Wnioskodawczyni umowa darowizny zawarta w dniu 26 maja 2015 r. nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy z uwagi na celowość tego przepisu, który ma przeciwdziałać sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od nabycia, a nie takiej sytuacji, gdy nabyta przed 20 laty przez małżonków nieruchomość zmienia swój status poprzez przeniesienie z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich, a następnie jest sprzedawana przez małżonka. Taka umowa była bowiem czynnością organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja majątkowoprawna stosunków małżonków, pozostających nadal we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Reasumując, zawarta z mężem umowa darowizny w dniu 26 maja 2015 r. nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 30e – obowiązku rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od tej części nieruchomości, którą otrzymała na podstawie umowy darowizny i sprzedała w dniu 17 marca 2016 r. Sprzedaż tej nieruchomości nie powinna być zatem objęta regulacją ww. ustawy, gdyż została dokonana przez Wnioskodawczynię po 20 latach od jej nabycia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2016 r. Nr 0461-ITPB2.4511.770.2016.1.BK uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dlatego kluczową kwestią jest ustalenie daty nabycia. Pojęcie „nabycie” nie zostało zdefiniowane w ustawie PIT.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Uchwała dotyczy określenia momentu nabycia w przypadku odziedziczenia po zmarłym małżonku udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT. Argumenty zawarte w uzasadnieniu tej uchwały zostały uznane za aktualne w orzecznictwie sądowo-administracyjnym także w przypadku darowizny nieruchomości z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich. W takiej sytuacji datą nabycia w rozumieniu ustawy PIT jest dzień nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Naczelny Sąd Administracyjny uzasadniając takie stanowisko wskazał, że (…) Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, (…), które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy (wyroki NSA: z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17, z dnia 19 stycznia 2018 r sygn. akt II FSK 3629/15 oraz z dnia 29 czerwca 2018 r. sygn. akt II FSK 1903/16).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 stycznia 1996 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła przedmiotową nieruchomość do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. W dniu 26 maja 2015 r. umową darowizny mąż darował nieruchomość do majątku osobistego Wnioskodawczyni. W dniu 17 marca 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała tę nieruchomość.

Mając powyższe na uwadze, stwierdza się, że z uwagi na małżeńską wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawczyni oraz jej mąż posiadali w chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni nie mogła więc ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości w momencie zawarcia umowy darowizny, skoro nieruchomość ta wchodziła wcześniej do majątku wspólnego małżonków i przysługiwała Wnioskodawczyni. Nabycie całej nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, przez Wnioskodawczynię nastąpiło w dniu 8 stycznia 1996 r., kiedy to małżonkowie nabyli tę nieruchomość do majątku wspólnego. Z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie, dochód ze sprzedaż nieruchomości w dniu 17 marca 2016 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.