2019.10.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.462.2019.2.MR
z 29 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1 i własności działki nr 2 oraz podlegania opodatkowaniu ich sprzedaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1 i własności działki nr 2 oraz podlegania opodatkowaniu ich sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

M.C. (dalej określany jako „Wnioskodawca”) posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z (…), w którym aktualnie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej.

Wnioskodawca obecnie nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

W okresie od dnia 31 maja 1993 r. do dnia 8 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca prowadził zarejestrowaną działalność gospodarczą i był zarejestrowany jako podatnik VAT. Przedmiotem działalności był handel detaliczny artykułami spożywczymi i przemysłowymi. Działalność gospodarcza była prowadzona na opisanej w dalszej części działce nr 2.

W ciągu ostatnich 10 lat, licząc od dnia 31 sierpnia 2009 r., Wnioskodawca nie realizował żadnych transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym sprzedaży gruntów.

Opis działki nr 1

Wnioskodawca jest współwłaścicielem niezabudowanej działki gruntu (…) działka nr 1 (dalej określanej jako „działka nr 1”).

Działka ma powierzchnię 1,1026 ha. Wskazany w księdze wieczystej sposób korzystania z działki to R-grunty orne. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów na działkę składają się grunty orne (RIIIa) o powierzchni 0,8412 ha oraz łąki (ŁII) o powierzchni 0,1714 ha. Działka jest nieuzbrojona. Dojazd do działki zapewnia droga gruntowa.

Działka stanowi współwłasność Wnioskodawcy oraz jego żony. Wnioskodawca posiada udział we współwłasności wynoszący 1/4 działki, zaś jego żona posiada udział we współwłasności wynoszący 3/4 działki. W związku z tym, że między małżonkami aktualnie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, to udział we współwłasności działki przysługujący Wnioskodawcy należy do jego majątku osobistego.

Historia własności działki nr 1

Wnioskodawca i jego żona nabyli własność działki w dniu 31 października 2002 r. na podstawie umowy darowizny. Darczyńcami byli rodzice Wnioskodawcy. Obdarowanymi byli Wnioskodawca i jego żona. W momencie zawarcia umowy darowizny między małżonkami obowiązywał ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej, a własność działki została nabyta do majątku wspólnego małżonków.

Wnioskodawca i jego żona zawarli w dniu 19 sierpnia 2008 r. umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej. W wyniku tej umowy doszło do podziału współwłasności łącznej obejmującej własność działki w ten sposób, że Wnioskodawca uzyskał udział we współwłasności wynoszący 1/2 działki i jego żona uzyskała udział we współwłasności wynoszący 1/2 działki. Po zawarciu tej umowy udział we współwłasności działki przysługujący Wnioskodawcy należał do jego majątku osobistego.

Na podstawie umowy darowizny z dnia 19 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca przekazał żonie cześć swojego udziału we współwłasności działki. Przedmiotem darowizny była połowa przysługującego Wnioskodawcy udziału we współwłasności działki, a więc udział we współwłasności wynoszący 1/4 działki. W związku z tym, że w momencie darowizny między małżonkami obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej, to udział we współwłasności działki został przez Wnioskodawcę darowany do majątku osobistego żony.

Opis działki nr 2

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej działki gruntu (…), działka nr 2 (dalej określanej jako „działka nr 2”).

Działka ma powierzchnię 2,4383 ha. Wskazany w księdze wieczystej sposób korzystania z działki to R-grunty orne. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów na działkę składają się grunty orne (RIIIa) o powierzchni 2,4383 ha. Działka jest nieuzbrojona. Dojazd do działki zapewnia droga gruntowa.

Działka stanowi wyłączną własność Wnioskodawcy. Własność działki należy do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Historia własności działki nr 2

Wnioskodawca nabył własność działki nr 2 w dniu 9 listopada 2004 r. na podstawie umowy darowizny. Darczyńcami byli rodzice Wnioskodawcy. Obdarowanym był Wnioskodawca. Własność działki została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Darowizna działki wiązała się z tym, że darczyńcy chcieli przekazać gospodarstwo rolne na rzecz Wnioskodawcy i spełnić w ten sposób warunki do uzyskania prawa do renty strukturalnej na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich.

Wykorzystanie działki nr 1 i działki nr 2

Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawca i jego żona utrzymywali warunki do uzyskania renty strukturalnej przez rodziców Wnioskodawcy.

Wnioskodawca i jego żona nie wykorzystywali działki nr 1 lub działki nr 2 do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na działce nr 1 oraz działce nr 2 Wnioskodawca i jego żona nie realizowali żadnych czynności związanych z ich dzieleniem lub łączeniem, a także nie wykonywali żadnych czynności w zakresie ich uzbrojenia lub utwardzenia drogi dojazdowej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

W dniu 16 czerwca 2011 r. Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru (…) (dalej określanego jako „MPZP”).

MPZP obejmuje obszar, na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2. Przed uchwaleniem MPZP obszar na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2 nie był objęty innym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z MPZP obszar, na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2 ma następujące
przeznaczenie:

„aktywność gospodarcza;
usługi I;
obiekty naukowe i badawcze,
stacje i przystanki kolejowe;
pracownie artystyczne;
pracownie medyczne;
kryte urządzenia sportowe;
zieleń parkowa;
skwery;
wody powierzchniowe;
wytwarzanie energii cieplnej;
place;
infrastruktura drogowa;
obiekty infrastruktury technicznej”.

Wnioskodawca nie brał żadnego udziału w procesie opracowywania i uchwalania MPZP. W szczególności, Wnioskodawca nie wnioskował o uchwalenie MPZP oraz nie wnioskował o określenie konkretnego przeznaczenia dla obszaru, na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2.

Sprzedaż działki nr 1 i działki nr 2

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje dokonanie sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2. Również żona Wnioskodawcy planuje dokonanie sprzedaży swojego udziału we współwłasności działki nr 1.

Zamiar sprzedaży działki nr 1 oraz działki nr 2 wynika z faktu, że ze względu na uchwalenie MPZP wykorzystanie działki nr 1 oraz działki nr 2 do celów działalności rolniczej będzie coraz bardziej utrudnione (np. ze względu na zabudowanie sąsiednich działek), a wykorzystanie do innych celów (np. mieszkaniowych, rekreacyjnych) jest niemożliwe.

Wnioskodawca i jego żona posiadają potencjalnego kupca zainteresowanego zakupem działki nr 1 i działki nr 2. Kupiec ten został znaleziony w wyniku działań biura pośrednictwa nieruchomości, z którym Wnioskodawca i jego żona mają zawartą umowę.

Wnioskodawca i jego żona zawarli w dniu 20 listopada 2017 r. umowę pośrednictwa sprzedaży działki nr 1 i działki nr 2. Na podstawie umowy pośrednik zobowiązał się do wykonywania niezbędnych czynności organizacyjno-marketingowych zmierzających do pozyskania kontrahentów zainteresowanych zakupem tych nieruchomości. W umowie Wnioskodawca i jego żona wyrażają zgodę na zamieszczanie w środkach masowego przekazu opracowanej oferty sprzedaży nieruchomości oraz na rozsyłanie oferty do innych biur pośrednictwa nieruchomości.

Poza zawarciem wskazanej umowy pośrednictwa sprzedaży oraz wcześniejszych umów z innymi biurami pośrednictwa nieruchomości Wnioskodawca i jego żona nie podejmowali żadnych innych działań związanych ze znalezieniem kupca zainteresowanego zakupem działki nr 1 i działki nr 2.

Poza sprzedażą udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 Wnioskodawca nie planuje w najbliższym czasie realizacji innych transakcji w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Inne nieruchomości

Dla pełnego opisu sprawy Wnioskodawca chciałby zasygnalizować, że nabył od rodziców również inne nieruchomości, które jednak w najbliższej przyszłości nie będą przedmiotem sprzedaży i których nie dotyczy niniejszy wniosek o interpretację.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 18 grudnia 2003 r. Wnioskodawca i jego żona nabyli od matki Wnioskodawcy udział we współwłasności wynoszący 1/4 działki gruntu nr 4 oraz znajdującego się na nim budynku mieszkalnego, budynku usługowego oraz dwóch budynków gospodarczych.

Na podstawie umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności z dnia 18 listopada 2004 r. Wnioskodawca i jego żona nabyli od rodziców Wnioskodawcy udział we współwłasności wynoszący 3/4 działki gruntu nr 4 oraz znajdującego się na nim budynku mieszkalnego, budynku usługowego oraz dwóch budynków gospodarczych.

Na działce nr 3 w 2012 r. Wnioskodawca i jego żona wybudowali budynek mieszkalny. Budynek ten stanowi obecnie stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy i jego żony.

Dwa lokale znajdujące się w budynku usługowym na działce nr 4 są przez Wnioskodawcę i jego żonę odpłatnie przekazane do używania – jeden na podstawie umowy najmu, a drugi na podstawie umowy dzierżawy.

Ponadto, na podstawie umowy darowizny z dnia 9 listopada 2004 r. Wnioskodawca nabył od rodziców własność niezabudowanej działki gruntu nr 5.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Art. 7 ust. 1 u.p.t.u. stanowi, że: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Na podstawie art. 2 pkt 6 u.p.t.u., przez towary rozumie się „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u., „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Czynności opodatkowane VAT

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają czynności w przypadku których łącznie spełnione są dwa warunki – przedmiotowy i podmiotowy.

Warunek przedmiotowy sprowadza się do ustalenia, czy dana czynność mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT wskazanym w art. 5 ust. 1 u.p.t.u. W katalogu tym wskazano m.in. odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju. Dostawa towarów to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jedną z form dostawy towarów jest umowa sprzedaży. Za towary uznaje się rzeczy (ruchome nieruchome) oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarem są zatem również niezabudowane działki gruntu. W związku z tym należy przyjąć, że sprzedaż działek gruntu stanowi odpłatną dostawę towarów. W przypadku sprzedaży działek gruntu spełniony jest warunek przedmiotowy.

Z kolei, warunek podmiotowy sprowadza się do ustalenia, czy dana czynność jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT. Definicję działalności gospodarczej na potrzeby podatku VAT zawiera art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Działalność gospodarcza obejmuje m.in. wszelką działalność handlowców. Ogólnie można stwierdzić, że podatnikiem VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości będzie osoba fizyczna, która sprzedając nieruchomości czyni to tak jak profesjonalny podmiot zajmujący się działalnością handlową w zakresie sprzedaży nieruchomości. Oznacza to, że jeśli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomości i zaangażuje w to środki podobne do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się działalnością handlową w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy uznać że wykonuje ona działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT. Natomiast sprzedaż nieruchomości realizowana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie stanowi działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Orzecznictwo i interpretacje indywidualne

W zakresie wykładni art. 15 ust. 2 u.p.t.u. oraz ustalania znaczenia pojęcia „działalności gospodarczej” na gruncie podatku VAT cenne wskazówki można odnaleźć w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i sądów administracyjnych oraz w interpretacjach indywidualnych.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. (sygn. C-180/10) wskazano: „Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2016 r. (sygn. I FSK 1716/16) wskazano, że: „Na tej podstawie przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność »handlową« wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (...)”.

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 czerwca 2019 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.254.2019.1.AT) wskazano: „Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.200.2019.1.RM) wskazano: „Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem »handel« należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT”.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 nie będzie miała cech działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji, sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości nie będą miały cech profesjonalnej działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami. Z działalnością gospodarczą mamy do czynienia, jeśli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami i zaangażuje w to środki podobne do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się działalnością handlową w zakresie obrotu nieruchomościami. Działalność gospodarcza w zakresie obrotu nieruchomościami cechuje się podejmowaniem szeregu działań związanych z nieruchomością, tak jak np. podział lub połączenia działek, uzbrojenie działek, budowa drogi, uzyskiwanie decyzji o warunkach zabudowy, udział w procesie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, specjalne działania marketingowe związane z poszukiwaniem kupców. W omawianym przypadku Wnioskodawca nie podejmował żadnych tego typu działań. Wnioskodawca nie dokonywał czynności w zakresie podziału lub połączenia działki nr 1 i działki nr 2. Wnioskodawca nie wykonywał również czynności w zakresie uzbrojenia lub utwardzenia drogi dojazdowej do działki nr 1 i działki nr 2. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uchwalenia MPZP. Wnioskodawca nie wnioskował o uchwalenie MPZP oraz nie wnioskował o określenie konkretnego przeznaczenia dla obszaru na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2. To, że uchwalono MPZP bez woli Wnioskodawcy nie może skutkować automatycznym uznaniem, że sprzedaż działek dla których uchwalono ten MPZP jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej potwierdza cytowany wcześniej wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Należy również podkreślić, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych specjalnych działań w celu znalezienia kupca na działkę nr 1 i działkę nr 2. Zawarcie umów z biurami pośrednictwa nieruchomości jest w dzisiejszych czasach działaniem typowym i nie oznacza prowadzenia profesjonalnej działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości. Tym samym można stwierdzić, że Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do sprzedawanych nieruchomości żadnych profesjonalnych działań typowych dla podmiotów prowadzących działalność handlową w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Należy również wskazać, że również inne okoliczności sprzedaży nieruchomości wskazują na to, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności handlowej w zakresie sprzedaży nieruchomości. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości nie będą realizowane w sposób powtarzalny i regularny, co jest typowe dla działalności handlowej w zakresie sprzedaży nieruchomości. W przypadku Wnioskodawcy sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 będzie pierwszą transakcją sprzedaży nieruchomości od 10 lat, licząc od dnia 31 sierpnia 2009 r. W ciągu 10 lat Wnioskodawca nie realizował żadnych transakcji w zakresie sprzedaży nieruchomości. Również w najbliższym czasie Wnioskodawca nie planuje realizacji innych transakcji w zakresie sprzedaży nieruchomości. Nabycie działek przez Wnioskodawcę miało miejsce w drodze darowizny od rodziców. Z punktu widzenia Wnioskodawcy nabycie działek wiązało się z nieodpłatnym otrzymaniem ich od rodziców i nie miało zatem cech działalności handlowej w zakresie sprzedaży nieruchomości, gdyż nie było to nabycie nieruchomości w celu ich odsprzedaży. Należy również zwrócić uwagę na czas dzielący moment nabycia działek od momentu ich przyszłej sprzedaży. Udział we współwłasności działki nr 1 został przez Wnioskodawcę nabyty w 2002 r. a własność działki nr 2 została przez Wnioskodawcę nabyta w 2004 r. Do planowanej sprzedaży działek może dojść w 2019 r. Oznacza to, że Wnioskodawca dokona sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1 po 17 latach od jego nabycia, a sprzedaży własności działki nr 2 po 15 latach od jego nabycia. Tak długi okres między nabyciem działek, a ich sprzedażą wskazuje jednoznacznie, że sprzedaż działek jest jedynie przejawem zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Ponadto, podkreślić należy, że działki nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Działka nr 1 oraz działka nr 2 zostały przez Wnioskodawcę i jego żonę jedynie oddane do używania sąsiadowi na cele prowadzenia działalności rolniczej. Nie można zatem mówić o związku między działkami i sprzedażą działek a jakąkolwiek pozarolniczą działalnością gospodarczą wykonywaną przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 i własności działki nr 2 stanowi przejaw zarządu majątkiem prywatnym i nie ma cech działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji Wnioskodawca otrzymał działki w darowiźnie od rodziców i po kilkunastu latach planuje je sprzedać. Zamiar sprzedaży działki nr 1 oraz działki nr 2 wynika z faktu, że ze względu na uchwalenie MPZP wykorzystanie działki nr 1 oraz działki nr 2 do celów działalności rolniczej będzie coraz bardziej utrudnione (np. ze względu na zabudowanie sąsiednich działek), a wykorzystanie do innych celów (np. mieszkaniowych, rekreacyjnych) jest niemożliwe. Natomiast w zakresie samej czynności sprzedaży Wnioskodawca podjął działania typowe dla zarządzania swoim majątkiem prywatnym, a więc czynności związane z poszukiwaniem kupca przy udziale biur pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował żadnych szczególnych, uporządkowanych lub profesjonalnych działań mających na celu dokonanie sprzedaży działek. W związku z tym, sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nie będzie miała cech działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 i własności działki nr 2 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie spełniony podmiotowy warunek opodatkowania podatkiem VAT.

Podsumowanie

W związku ze sprzedażą udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej kodeksem cywilnym.

W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży udziału w prawie własności działki nr 1 oraz własności działki nr 2.

Wskazać należy, iż zbycie udziału w nieruchomości prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania towarem (nieruchomością) tak jak właściciel, w związku z czym stanowi dostawę towarów.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Treść powołanego art. 7 ust. 1 ustawy, wskazuje, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”. Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Ponadto zauważyć należy, że aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. lokalu mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obecnie nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Wnioskodawca jest współwłaścicielem niezabudowanej działki nr 1. Działka stanowi współwłasność Wnioskodawcy oraz jego żony. Wnioskodawca posiada udział we współwłasności wynoszący 1/4 działki, zaś jego żona posiada udział we współwłasności wynoszący 3/4 działki. W związku z tym, że między małżonkami aktualnie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, to udział we współwłasności działki przysługujący Wnioskodawcy należy do jego majątku osobistego. Wnioskodawca i jego żona nabyli własność działki nr 1 na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca jest również właścicielem niezabudowanej działki nr 2. Działka stanowi wyłączną własność Wnioskodawcy. Własność działki należy do majątku osobistego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabył własność działki nr 2 na podstawie umowy darowizny. Własność działki została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy. Po otrzymaniu darowizny Wnioskodawca i jego żona utrzymywali warunki do uzyskania renty strukturalnej przez rodziców Wnioskodawcy.

Działka nr 1 oraz działka nr 2 zostały przez Wnioskodawcę i jego żonę oddane do używania sąsiadowi na cele prowadzenia działalności rolniczej. Działki są wykorzystywane przez sąsiada do celów uprawnych. W zamian za oddanie do używania sąsiad zobowiązał się do zwrotu Wnioskodawcy i jego żonie kwoty odpowiadającej równowartości podatku rolnego zapłaconego od działki nr 1 oraz działki nr 2. Wnioskodawca i jego żona nie wykorzystywali działki nr 1 lub działki nr 2 do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Na działce nr 1 oraz działce nr 2 Wnioskodawca i jego żona nie realizowali żadnych czynności związanych z ich dzieleniem lub łączeniem, a także nie wykonywali żadnych czynności w zakresie ich uzbrojenia lub utwardzenia drogi dojazdowej. Wnioskodawca nie brał żadnego udziału w procesie opracowywania i uchwalania MPZP. W szczególności, nie wnioskował o uchwalenie MPZP oraz nie wnioskował o określenie konkretnego przeznaczenia dla obszaru, na którym znajduje się działka nr 1 i działka nr 2.

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje dokonanie sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2. Wnioskodawca i jego żona posiadają potencjalnego kupca zainteresowanego zakupem działki nr 1 i działki nr 2. Kupiec ten został znaleziony w wyniku działań biura pośrednictwa nieruchomości, z którym Wnioskodawca i jego żona mają zawartą umowę. Wnioskodawca i jego żona zawarli w dniu 20 listopada 2017 r. umowę pośrednictwa sprzedaży działki nr 1 i działki nr 2. Na podstawie umowy pośrednik zobowiązał się do wykonywania niezbędnych czynności organizacyjno-marketingowych zmierzających do pozyskania kontrahentów zainteresowanych zakupem tych nieruchomości. W umowie Wnioskodawca i jego żona wyrażają zgodę na zamieszczanie w środkach masowego przekazu opracowanej oferty sprzedaży nieruchomości oraz na rozsyłanie oferty do innych biur pośrednictwa nieruchomości. Poza zawarciem wskazanej umowy pośrednictwa sprzedaży oraz wcześniejszych umów z innymi biurami pośrednictwa nieruchomości Wnioskodawca i jego żona nie podejmowali żadnych innych działań związanych ze znalezieniem kupca zainteresowanego zakupem działki nr 1 i działki nr 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy z tytułu sprzedaży udziału w prawie własności działki nr 1 oraz własności działki nr 2 będzie on działał jako podatnik podatku od towarów i usług, oraz czy sprzedaż udziału w działce nr 1 oraz własności działki nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 710 kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz – art. 693 § 1 kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 693 § 2 kodeksu cywilnego, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów, będzie skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że działka nr 1 oraz działka nr 2, które są dzierżawione (oddane do używania na cele prowadzenia działalności rolniczej za równowartość podatku rolnego) przez Wnioskodawcę sąsiadowi, de facto wykorzystywane są przez niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając udział w działce nr 1 oraz działkę nr 2, nie będzie dokonywać zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, dokonując sprzedaży udziału w działce nr 1 oraz sprzedaży działki nr 2, wydzierżawianych w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełnił przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 247, str. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa unijnego Wnioskodawca – w takim kształcie sprawy – zostanie uznany (dokonując dostawy udziału w działce nr 1 oraz dostawy własności działki nr 2, tj. działek gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności działki nr 1 oraz własności działki nr 2, wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawca w związku z jej sprzedażą wypełni przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin