Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB4/4511-87/16/19-5/S/AK
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2465/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 września 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Organu 27 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2016 r. do tut. Organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 21 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację Nr IPPB4/4511-87/16-4/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, wskazując, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w trzech datach, tj. w 1984 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego do majątku wspólnego, w 2014 r. w spadku po mężu oraz w 2015 r. w wyniku działu spadku, w części przekraczającej udział spadkowy. Zatem odpłatne zbycie w 2015 r. udziału nabytego w 1984 r. nie podlega opodatkowaniu, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, zaś zbycie udziałów nabytych w 2014 i 2015 roku podlega opodatkowaniu, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w ww. artykule. W związku z powyższym, dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości w części dotyczącej udziałów nabytych w 2014 r. i 2015 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 30e ustawy.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawczyni w dniu 26 kwietnia 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca, wniósł pismem z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 11 maja 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-1-44/16-2/AK (skutecznie doręczonym w dniu 14 czerwca 2016 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 kwietnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-87/16-4/AK, złożyła skargę (data wpływu 8 lipca 2016 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2465/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 21 kwietnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-87/16-4/AK. Od powyższego wyroku została złożona skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, która została wycofana pismem z dnia 28 lutego 2019 r. Nr 110-KWR3.4021.44.2017.4.LP.

W związku z powyższym, wyrok z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2465/16 stał się prawomocny od dnia 13 marca 2019 r. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z aktami wpłynął do tut. Organu w dniu 4 września 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem przez cały czas trwania małżeństwa pozostawała w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Nie zawierali umów majątkowych małżeńskich. Wnioskodawczyni wraz z mężem dnia 18 maja 1984 r. na podstawie aktu notarialnego stali się współużytkownikami wieczystymi gruntu stanowiącego zabudowaną działkę.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł dnia 6 października 2014 r. Spadkobiercami po zmarłym mężu na podstawie ustawy, stosownie do aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 stycznia 2015 r., zostali Wnioskodawczyni oraz dwóch synów. Synowie w całości się zrzekli spadku na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sprzedała całą przedmiotową nieruchomość zabudowaną na podstawie umowy sprzedaży z dnia 21 kwietnia 2015 r.

Przedmiotem spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni nie był wyłącznie przedmiotowy lokal mieszkalny. Na podstawie umowy o częściowy dział spadku Wnioskodawczyni nabyła również inne składniki wchodzące w skład masy spadkowej i zostały one nabyte na wyłączną własność. Synowie Wnioskodawczyni natomiast nabyli jedynie udział wynoszący 1/4 we współwłasności zabudowanej nieruchomości, który został nabyty przez męża Wnioskodawczyni w drodze spadku po zmarłej jego matce, pozostały udział wynoszący 1/2 we wspomnianej zabudowanej nieruchomości należał do ojca męża Wnioskodawczyni.

Wartość udziału w lokalu mieszkalnym wraz z innymi składnikami nabyte w spadku po mężu oraz od synów nie mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w spadku po mężu.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię od synów w drodze działu spadku.

Nabyciu przez Wnioskodawczynię nieruchomości od synów, nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty na rzecz synów.

W trakcie trwania małżeństwa nie nastąpiło przekształcenie użytkowania wieczystego w odrębną własność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2015 r. przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, odziedziczonej przez Wnioskodawczynię po zmarłym w 2014 r. mężu, objętej wspólnością majątkową małżeńską Wnioskodawczyni – wdowa, musi zapłacić podatek dochodowy, w sytuacji gdy do nabycia gruntu do majątku wspólnego małżonków oraz wybudowania budynku mieszkalnego posadowionego na nabytym gruncie doszło ponad 10 lat przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że nieruchomość została zakupiona w ramach wspólności majątkowej, a od wspólnego nabycia/wybudowania z mężem minęło ponad 10 lat nie musiała Ona czekać kolejnych 5 lat od śmierci męża, aby nie zapłacić podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Upłynął wymagany 5-letni termin, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie oraz wybudowanie, a odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Instytucja wspólności majątkowej małżeńskiej rządzi się własnymi prawami i współmałżonek, który pozostawał we wspólności majątkowej, nie ma obowiązku liczyć kolejnych 5 lat od śmierci współmałżonka. Wnioskodawczyni (wdowa) nabyła prawo własności nieruchomości z datą jej nabycia do wspólności majątkowej, w związku z tym nie może nabyć jej powtórnie wraz ze śmiercią męża. Dlatego, dla celów podatkowych okres nabycia w przypadku Wnioskodawczyni (wdowy) liczy się od dnia zakupu nieruchomości do wspólnego majątku małżonków/wybudowania, a nie od dnia odziedziczenia udziału w przedmiotowej nieruchomości po zmarłym mężu.

Wnioskodawczyni zaznacza, że Jej stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przykłady orzeczeń sygn. akt: II FSK1764/12, II FSK 1101/10,I SA/Gd 447/14, I SA/Gd 136/14, III SA/Wa 2507/13,1 SA/Ke 396/13,1 SA/Wr 1474/11, III SA/Wa 1177/13.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10 NSA wskazał, że uproszczeniem jest przyjęcie, że małżonek-spadkobierca dwukrotnie nabywa nieruchomość, w której ze względu na ustrój majątkowy niemożliwe jest określenie udziałów: pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz z małżonkiem, z którym łączyła go wspólność majątkowa, i drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci tegoż współmałżonka. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że 5-letni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Według Wnioskodawczyni, odmienna interpretacja prowadziłaby do nieuprawnionej zmiany zakresu zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez objęcie jego skutkami stanów faktycznych, których opodatkowanie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie. Oznaczałoby to niedopuszczalne rozszerzenie zakresu opodatkowania w drodze wykładni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2465/16.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź jej części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z opisu stanu faktycznego, wynika że Wnioskodawczyni wraz z mężem dnia 18 maja 1984 r. stali się współużytkownikami wieczystymi gruntu stanowiącego zabudowaną działkę. Mąż Wnioskodawczyni zmarł dnia 6 października 2014 r. Spadkobiercami po zmarłym mężu na podstawie ustawy zostali Wnioskodawczyni oraz dwóch synów. Synowie w całości się zrzekli spadku na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sprzedała całą przedmiotową nieruchomość zabudowaną na podstawie umowy sprzedaży z dnia 21 kwietnia 2015 r. Przedmiotem spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni nie był wyłącznie przedmiotowy lokal mieszkalny. Na podstawie umowy o częściowy dział spadku Wnioskodawczyni nabyła również inne składniki wchodzące w skład masy spadkowej i zostały one nabyte na wyłączną własność. Synowie Wnioskodawczyni natomiast nabyli jedynie udział wynoszący 1/4 we współwłasności zabudowanej nieruchomości, który został nabyty przez męża Wnioskodawczyni w drodze spadku po zmarłej jego matce, pozostały udział wynoszący 1/2 we wspomnianej zabudowanej nieruchomości należał do ojca męża Wnioskodawczyni. Wartość udziału w lokalu mieszkalnym wraz z innymi składnikami nabyte w spadku po mężu oraz od synów nie mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w spadku po mężu. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię od synów w drodze działu spadku. Nabyciu przez Wnioskodawczynię nieruchomości od synów, nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty na rzecz synów.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym w kwestii będącej przedmiotem oceny w niniejszej sprawie wyrażono dwa odmienne stanowiska. Pierwsze z nich uznaje, że „skoro prawo do równego udziału w majątku wspólnym, wynikające z art. 43 § 1 k.r.o. jest prawem związanym z ustawową wspólnością majątkową [małżeńską], to można przyjąć, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. mówiąc o zbyciu nieruchomości miał na myśli także nieruchomość objętą ustawową wspólnością majątkową, w stosunku do której następuje przekształcenie wspólności bezudziałowej we wspólność udziałową, a w konsekwencji we własność jednego z małżonków”, oraz że „zbycie przez skarżącą w 2008 r. nieruchomości, w której udział nabyła na skutek spadkobrania po śmierci męża zaistniałej także w 2008 r., a który był konsekwencją objęcia ustawową współwłasnością majątkową, w sytuacji, gdy objęcie tej nieruchomości tą wspólnością majątkową nastąpiło w 1997 r., powoduje powstanie w stosunku do tego udziału spadkowego obowiązku podatkowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. Jego nabycie i zbycie, jako prawa majątkowego nastąpiło bowiem w 2008 r.” [tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1054/09, orzeczenie dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Drugie stanowisko prezentowane m.in. w wyrokach powoływanych przez Skarżącą przyjmuje, że „skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz – odrębnie – jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku”, oraz że odmienne stanowisko co do „momentu nabycia nieruchomości i udziału w nieruchomości przypadającego pozostającej we współwłasności majątkowej skarżącej, prowadzi w sposób nieuprawniony, do zmiany zakresu stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. poprzez objęcie jego skutkami takich stanów faktycznych, których opodatkowanie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie” [tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10, orzeczenie dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl].

Wobec istniejących rozbieżności w orzecznictwie Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 15 maja 2017 r. w sprawie sygn. akt II FPS 2/17 podjął w składzie siedmiu sędziów uchwałę przesądzającą powyższe zagadnienie.

Podkreślenia następnie wymaga obowiązek Sądu rozpoznającego sprawę uwzględnienia wytycznych zawartych w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeśli taka została wydana a dotyczy tożsamego zagadnienia.

Zgodnie z art. 269 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli jakikolwiek skład sądu administracyjnego rozpoznający sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale składu siedmiu sędziów, całej Izby albo w uchwale pełnego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi. W konsekwencji należy przyjąć, że na mocy przepisu art. 269 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowisko zajęte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego wiąże wszystkie składy orzekające sądów administracyjnych. Dopóki więc nie nastąpi zmiana tego stanowiska, dopóty sądy administracyjne powinny je respektować [zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2010 r., II FSK 1141/09, orzeczenie dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Zatem ogólna moc wiążąca uchwały powoduje, że wiąże ona sądy administracyjne we wszystkich sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis [zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2010 r., II FSK 994/09, orzeczenie dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Sąd orzekający w sprawie, w której pojawia się zagadnienie prawne rozstrzygnięte już w uchwale, bez zgłoszenia wniosku o podjęcie tak zwanej „uchwały przełamującej”, nie może wyrazić innego poglądu niż ten sformułowany w uchwale przez Naczelny Sąd Administracyjny [zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lipca 2016 r., I OSK 2817/14, orzeczenie dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl].

W odniesieniu do zagadnień poruszonych w zaskarżonej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wydana została uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. w sprawie II FPS 2/17 [uchwała dostępna na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl], w której wskazano, że „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych [Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.] nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia [wybudowania] tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Pogląd ten był prezentowany wcześniej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1101/10, ale też w wielu innych orzeczeniach tego Sądu [np. z dnia 20 lipca 2015 r. sygn. akt II FSK 1431/14, z dnia 7 lutego 2017 r. sygn. akt II FSK 303/15; orzeczenia dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl].

Nie jest trafny pogląd przeciwny, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego z małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 k.r.o., drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ – z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej – nie było możliwe wyodrębnienie udziału przypadającego każdemu z małżonków już podczas pierwotnego, wspólnego nabycia.

Podkreślenia wymaga, że wspólność małżeńska jest współwłasnością łączną o charakterze bezudziałowym. Nie jest możliwe zatem, aby małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej małżeńskiej i działający jednocześnie, nabyli prawo do nieruchomości w określonym udziale. Współwłasność łączna różni się bowiem od współwłasności ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela, któremu przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej.

Uproszczeniem zatem było przyjęcie, że Wnioskodawczyni dwukrotnie nabyła nieruchomość, w której z uwagi na ustrój majątkowy, niemożliwe było określenie jej udziałów: pierwszy raz w chwili zakupu wraz mężem, z którym łączyła ją wspólność majątkowa [w 1984 r.], a drugi raz po trzydziestu latach – w wyniku dziedziczenia po śmierci męża. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawczyni i jej mąż posiadali w małżeństwie w chwili nabycia nieruchomości, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych biegnie od daty nabycia tej nieruchomości w drodze spadku – jak błędnie przyjął organ interpretujący, niewłaściwie stosując ten przepis.

W sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową – zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa [wspólność ustawowa] obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich [majątek wspólny]. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku odrębnego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne [prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe], jak i względne [np. przysługujące małżonkom wierzytelności]. Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Z art. 35 k.r.o. wynika natomiast zakaz zbywania, zarówno udziałów w majątku wspólnym, jak i poszczególnych przedmiotów do niego wchodzących.

Podkreślić także należy, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter, gdyż została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu małżonkom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej [por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10; dostępny na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Oznacza to również, że nabycie w czasie trwania wspólności ustawowej prawa majątkowego wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Przykładowo, konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest to wspólność bezudziałowa.

Powyższe ukształtowanie w k.r.o. wspólności małżeńskiej nakazuje przyjąć, że w momencie nabycia do majątku wspólnego (w przypadku Wnioskodawczyni – w 1984 r.) każdy ze współmałżonków nabywa składnik majątku w całości i dzieli go przez czas trwania małżeństwa ze współmałżonkiem zaś śmierć tego małżonka nie powoduje, że następuje kolejne nabycie raz już nabytego przedmiotu, lecz że dotychczasowa wspólność ustaje.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2465/16, należy uznać, że sprzedaż nieruchomości w 2015 r. nabytej przez Wnioskodawczynię wraz z mężem do majątku wspólnego w 1984 r., nie będzie stanowiła źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2465/16.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.