2019.10.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.442.2019.2.PG
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 14 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wydania majątku przez Spółkę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wydania majątku przez Spółkę. Wniosek uzupełniono w dniu 27 sierpnia 2019 r. o uwierzytelnioną kopię pełnomocnictwa oraz w dniu 18 października 2019 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Komandytowa (dalej zamiennie: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawcy przysługuje prawo ochronne na znak towarowy (dalej „Znak”). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dzierżawy Znaku. Oznacza to, że Wnioskodawca udostępnia Znak innemu podmiotowi na podstawie umowy dzierżawy (dalej „Umowa dzierżawy”) i osiąga z tego tytułu przychody. W praktyce obecnie działalność Wnioskodawcy polega zatem na zarządzaniu ochroną prawną Znaku. Ponadto Wnioskodawca sprawuje nadzór nad prawidłowym wykonywaniem Umowy dzierżawy przez dzierżawcę. Opisany zakres działalności i związane z nim działania nie wymagają posiadania innych niż Znak składników majątkowych. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca działa w formie spółki komandytowej opisanymi czynnościami (zarządzanie ochroną znaku, nadzór nad prawidłowym wykonaniem umowy) zajmuje się komplementariusz Wnioskodawcy w ramach prowadzenia spraw Spółki. Oznacza to, że najistotniejszym składnikiem majątkowym Wnioskodawcy jest znak towarowy. Obsługą Znaku i Umowy dzierżawy zajmuje się komplementariusz Wnioskodawcy. Spółka korzysta z usług zewnętrznych firm. Spółka wyjaśnia, że w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą w innym zakresie, m.in. w zakresie montażu drzwi (dalej „Działalność operacyjna”). Z tego okresu Spółka posiada majątek w postaci stanów magazynowych towarów: drzwi, ościeżnic, materiałów eksploatacyjnych związanych z montażem drzwi. Ponadto Spółka posiada wierzytelności o zwrot kwot kaucji stanowiących zabezpieczenie należytego wykonania robót montażowych w ramach wykonywanych usług (zabezpieczenia były udzielane na okres do lat 5). Spółka ma również zasądzone i będące w toku egzekucji wierzytelności. Z tytułu opisanej, prowadzonej w latach poprzednich działalności, na Spółce spoczywa również odpowiedzialność z tytułu rękojmi oraz gwarancji związanych z wykonanymi usługami (w przypadkach, gdy okres odpowiedzialności jeszcze nie minął). Wspólnicy Spółki planują zakończenie Spółki działalności poprzez jej rozwiązanie. W związku z niepodzielnym charakterem majątku Spółki oraz specyfiką jej działalności Wspólnicy planują wydanie wszystkich składników aktywów i pasywów jednemu ze wspólników. Wspólnik ten przejmie także wszelkie uprawnienia i zobowiązania Spółki. Wyjątkiem są jedynie środki pieniężne należące do Spółki. Część środków pieniężnych zostanie bowiem przekazana pozostałym wspólnikom rozwiązywanej Spółki.

Szczegóły określi uchwała wspólników w sprawie rozwiązania Spółki (dalej „Uchwała”). Z uchwały tej będzie zatem wynikać, że:

jeden ze wspólników (dalej „Wspólnik 1”) przejmie wszystkie składniki aktywów (z wyjątkiem części środków pieniężnych); w skład tych aktywów wejdą przede wszystkim: wszelkie prawa do Znaku i ewentualne należności od Dzierżawcy; Wspólnik przejmie także wszystkie pasywa Spółki (np. zobowiązania wobec kontrahentów); Wspólnik 1 przejmie również uprawnienia i zobowiązania Spółki wynikające z zawartych umów (w tym z „Umowy dzierżawy”), Wspólnikowi 1 zostaną również przekazane księgi rachunkowe Spółki i cała prowadzona przez Spółkę dokumentacja: ponadto na Wspólnika 1 przejdą aktywa i pasywa (a także prawa i obowiązki) związane z prowadzoną w przeszłości przez Spółkę działalnością operacyjną;
pozostali wspólnicy otrzymają określone w Uchwale kwoty środków pieniężnych.

Przekazane Wspólnikowi 1 składniki aktywów i pasywów oraz przejęte uprawnienia będą pozwalały mu kontynuować działalność Spółki w zakresie dzierżawy Znaku (czyli w zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez Spółkę). Wspólnik 1 ma zamiar kontynuować działalność Spółki w zakresie dzierżawy znaku. Wspólnik 1 przejmie również wszelkie aktywa i pasywa (uprawnienia i obowiązki) związane z prowadzoną w przeszłości Działalnością operacyjną. Dzięki temu, że zostaną one przejęte przez jednego wspólnika (Wspólnika 1) będzie mógł on monitorować ich stan oraz zapewnić zrealizowanie wierzytelności oraz wykonanie zobowiązań. Biorąc pod uwagę zakres aktywów i pasywów (praw i obowiązków) przejmowanych przez Wspólnika 1 w Uchwale wspólnicy wskażą, że przejmuje on prowadzone przez Spółkę przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu Cywilnego. Wnioskodawca zdaje sobie jednak sprawę, że takie sformułowanie Uchwały nie przesądza, iż Wspólnik 1 nabędzie przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 poz. 2174 – dalej „Ustawa o VAT”). Z tego względu Wnioskodawca składa niniejszy wniosek w celu upewnienia się, jakie są konsekwencje rozwiązania spółki na gruncie Ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 października 2019 r. Wnioskodawca odpowiadając na pytania sformułowane w wezwaniu wskazał, że:

Czy na moment wydania majątku przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika 1, wspólnik ten będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT?

Tak. Na moment wydania majątku przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika 1, wspólnik ten będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
Kiedy (w jakim momencie) dojdzie do wydania majątku przez Spółkę do Wspólnika 1 a kiedy nastąpi likwidacja działalności gospodarczej (należy podać konkretne daty)? W szczególności należy wyjaśnić czy wydanie nastąpi przed likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawcy czy też w innym momencie np. po wykreśleniu Spółki z KRS u?

Wydanie majątku przez Spółkę do Wspólnika nastąpi w 2019 r. lub w 2020 r.
W pierwszej kolejności wspólnicy Spółki podejmą uchwałę o jej rozwiązaniu oraz na podstawie art. 67 § 1 kodeksu spółek handlowych oraz art. 103 § 1 kodeksu spółek handlowych postanowią, że zakończenie działalności Spółki nastąpi bez jej likwidacji (inny sposób zakończenia działalności Spółki), poprzez pełne rozdysponowanie majątku Spółki pomiędzy jej dotychczasowych wspólników.
Wydanie majątku przez Spółkę na rzecz Wspólnika 1 nastąpi na podstawie umowy przeniesienia majątku Spółki na rzecz Wspólnika 1 w związku z uchwałą o rozwiązaniu Spółki w ramach innego sposobu zakończenia działalności Spółki.
Umowa przeniesienia majątku przez Spółkę na rzecz Wspólnika 1 zostanie zawarta przed likwidacją Spółki rozumianą, jako wykreślenie Spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
Czy w skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będzie wchodziło oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa), wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne, koncesje, licencje i zezwolenia, itd.?

W skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będzie wchodziło oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo: nazwa przedsiębiorstwa.
W skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będą wchodziły wierzytelności oraz prawa z papierów wartościowych (o ile Wnioskodawca będzie je posiadał).
W skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będą wchodziły środki pieniężne. Nie będą to jednak wszystkie środki pieniężne będące własnością Wnioskodawcy. Część środków pieniężnych zostanie bowiem wypłacona pozostałym wspólnikom w ramach rozwiązania Spółki.
W skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będą wchodziły: tajemnice przedsiębiorstwa (czyli posiadane przez Wnioskodawcę informacje dotyczące zasad jej prowadzenia oraz dane kontrahentów), księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne (w szczególności prawa do Znaku).
Wnioskodawca nie posiada koncesji, licencji i zezwoleń. W konsekwencji nie będą one wchodziły w skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku.
Podsumowując, w skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będą wchodziły wszelkie pasywa należące do Wnioskodawcy oraz aktywa (z wyjątkiem części środków pieniężnych, która zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom).
Czy wydany Wspólnikowi 1 majątek Spółki będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym?

Przy wykorzystaniu przeznaczonego do wydania Wspólnikowi 1 majątku obecnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że stanowi on całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
Czy wydany Wspólnikowi 1 majątek Spółki będzie posiadał pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot?

Przy wykorzystaniu przeznaczonego do wydania Wspólnikowi 1 majątku obecnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Obecnie pozwala on zatem na prowadzenie działalności gospodarczej (Spółka prowadzi obecnie działalność gospodarczą).
W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że wydany Wspólnikowi 1 majątek Spółki będzie posiadał pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot (skoro posiada ją obecnie, to będzie ją posiadał także po wydaniu Wspólnikowi 1).
Czy Wspólnik 1 po wydaniu majątku przez Spółkę będzie kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą (należy szczegółowo wyjaśnić)?

Tak. Po otrzymaniu od Spółki opisanego we wniosku majątku Wspólnik 1 kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą Spółki w tym samym zakresie. Oznacza to, że Wspólnik 1 będzie udostępniać Znak innemu podmiotowi na podstawie umowy dzierżawy i będzie osiągać z tego tytułu przychody. Działalność Wspólnika 1 będzie zatem polegać na zarządzaniu ochroną prawną Znaku oraz sprawowaniu nadzoru nad prawidłowym wykonywaniem Umowy dzierżawy przez dzierżawcę.
Ponadto Wspólnik 1 przejmie aktywa i pasywa związane z prowadzoną w przeszłości przez Spółkę Działalnością operacyjną (obecnie Spółka działalności w tym zakresie już nie prowadzi, tzn.: nie uzyskuje przychodów z tych usług). Wspólnik 1 przejmie zatem odpowiedzialność z tytułu rękojmi oraz gwarancji związaną z wykonanymi usługami (w przypadkach, gdy okres odpowiedzialności jeszcze nie minął) oraz aktywa, m.in. wierzytelności o zwrot kwot kaucji stanowiących zabezpieczenie należytego wykonania robót montażowych w ramach wykonywanych usług. Wspólnik 1 nie zamierza świadczyć nowych usług z zakresu działalności operacyjnej (podobnie jak obecnie takich nowych usług nie świadczy Spółka). Wraz z upływem okresów gwarancji oraz rękojmi oraz ostatecznym rozwiązywaniem sporów działalność w tym zakresie będzie wygaszana (przy czym proces wygaszania Działalności operacyjnej został zapoczątkowany przez Spółkę).
Czy po wydaniu majątku Spółki na rzecz Wspólnika 1 Wnioskodawca zamierza zlikwidować swoją działalność gospodarczą? Jeśli nie to kiedy zamierza zlikwidować działalność?

Wydanie majątku Spółki na rzecz Wspólnika 1 nastąpi w ramach rozwiązania Spółki. Oznacza to, że Spółka przestanie istnieć. Wydanie majątku będzie zatem związane nie tylko ze zlikwidowaniem działalności, ale także z rozwiązaniem Spółki (Spółka przestanie istnieć).
Czy przekazane Wspólnikowi 1 składniki majątku, stanowią zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, wyodrębniony w istniejącej strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa? Proszę wskazać czym to wyodrębnienie (organizacyjne, funkcjonalne i finansowe) się przejawia? Jakie czynności i dokumenty to potwierdzają?

Spółka przekaże Wspólnikowi 1 wszystkie posiadane składniki majątku (z wyjątkiem części środków pieniężnych, która zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom). Przekazywane składniki majątku (aktywa i pasywa) nie mogą być zatem wyodrębnione, ponieważ nie mają być z czego wyodrębnione (przekazywane są wszystkie aktywa i pasywa Spółki, a sama Spółka przestaje istnieć). O wyodrębnieniu można mówić tylko i wyłącznie, gdy przekazywana jest część składników majątku przedsiębiorstwa (np. jeden z jego działów), czyli gdy przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa (a nie całe przedsiębiorstwo, jak w analizowanym przypadku). Spółka podkreśla, że w jej ocenie przekazuje przedsiębiorstwo, a nie zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Czy zespół składników materialnych i niematerialnych, które Wnioskodawca zamierza wydać Wspólnikowi 1 jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań związanych z prowadzoną działalnością i nie wymaga udziału pozostałych struktur działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy?

Spółka przekaże Wspólnikowi 1 wszystkie posiadane składniki majątku (z wyjątkiem części środków pieniężnych, która zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom). Innymi słowy Spółka przekaże Wspólnikowi 1 wszelkie struktury działalności przedsiębiorstwa Spółki.
W konsekwencji nie istnieją żadne struktury przedsiębiorstwa, które nie zostaną wydane Wspólnikowi 1.
Powoduje to, że w ocenie Wnioskodawcy zespół składników materialnych i niematerialnych, które Wnioskodawca zamierza wydać Wspólnikowi 1 jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań związanych z prowadzoną działalnością.
Czy wydane Wspólnikowi 1 składniki majątku będą wyodrębnione:
1. na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. czy stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych oraz wyodrębnioną organizacyjnie część (zespół składników wyodrębniony w sposób faktyczny jest działalnością operacyjną, do której można przyporządkować poszczególne składniki majątkowe); organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania,
2. na płaszczyźnie finansowej, tj. na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie jej wyniku finansowego oraz czy posiada samodzielność finansową pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym,
3. na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. czy stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
Spółka nie przekaże części przedsiębiorstwa. Spółka przekaże wszelkie pasywa oraz wszystkie aktywa z wyjątkiem części środków pieniężnych. Spółka przekaże zatem Wspólnikowi 1 wszystkie posiadane składniki majątku (z wyjątkiem części środków pieniężnych, która zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom). Przekazywane składniki majątku nie mogą być zatem wyodrębnione, ponieważ nie mają być z czego wyodrębnione (przekazywane są wszystkie aktywa i pasywa Spółki, a sama Spółka przestaje istnieć). O wyodrębnieniu można mówić tylko i wyłącznie, gdy przekazywana jest część składników majątku przedsiębiorstwa (np. jeden z jego działów), czyli gdy przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa (a nie całe przedsiębiorstwo). Spółka podkreśla, że w jej ocenie przekazuje przedsiębiorstwo, a nie zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Pytanie to byłoby zasadne, gdy Spółka przekazywała zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tak jednak nie jest. Spółka przekazuje bowiem Wnioskodawcy wszystkie swoje pasywa i aktywa (z wyjątkiem części środków pieniężnych przekazanej pozostałym wspólnikom w związku z rozwiązaniem Spółki). Przekazywane składniki majątku obecnie pozwalają na „autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym” oraz obecnie stanowią „niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze”. W ocenie Wnioskodawcy po ich wydaniu Wspólnikowi 1 Przekazywane składniki majątku zachowają te cechy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane wydanie majątku przez Spółkę w ramach jej rozwiązania będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wydanie majątku przez Spółkę w ramach jej rozwiązania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT: „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT: „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu Ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zaznaczyć należy, iż Ustawa o VAT uznaje za usługę każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT: „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Z art. 7 ust. 2 oraz 8 ust. 2 Ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają również czynności nieodpłatne. Z orzecznictwa wynika, że dotyczy to również czynności wydania majątku wspólnikom likwidowanej spółki osobowej. Tak wynika m.in. z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 11 września 2018 r. (I FSK 1785/16), z 3 marca 2015 r. (I FSK 640/14 oraz I FSK 2044/13), z 20 marca 2014 r. (I FSK 930/13, I FSK 978/13, I FSK 1062/13, I FSK 1122/13, I FSK 1135/13, I FSK 1225/13, I FSK 1466/13), z 19 marca 2014 r. (I FSK 831/13, I FSK 857/13, I FSK 888/13, I FSK 909/13, I FSK 927/13). Wnioskodawca nie kwestionuje tego stanowiska. Wnioskodawca zauważa jednak, że w analizowanej sprawie wydanie majątku wspólnikom nie będzie opodatkowane ze względu na przedmiot czynności. W przypadku Wspólnika 1 przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo, a zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT: „Przepisów ustawy nie stosuje się do (...) transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Z kolei w przypadku pozostałych wspólników przekazane zostaną środki pieniężne – taka czynność nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT. Zagadnienie to nie budzi żadnych wątpliwości. Wnioskodawca nie będzie go zatem szerzej uzasadniał. Wyłączenie z opodatkowania majątku przekazanego Wspólnikowi 1 w ocenie Wnioskodawcy wymaga szerszego uzasadnienia. Należy zatem podkreślić, że wskazany powyżej art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L z 2006 r., nr 347, str. 1; dalej: „Dyrektywa”). Zgodnie z art. 19 zdanie pierwsze Dyrektywy: „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego”. Zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT pojęcie „transakcji zbycia” obejmuje przede wszystkim sprzedaż, jak również każde rozporządzenie przedmiotem czynności prawnej skutkujące przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z wykładnią dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) w Warszawie w wyroku z dnia 6 października 2009 r., (III SA/Wa 368/09) „transakcją zbycia jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa”. Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2015 r., nr ILPP2/4512-1-234/16-4/AD, w której organ ten stwierdził, że pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu). Na gruncie Dyrektywy wypowiedział się również Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01), w którym stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które, łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. W związku z powyższym, w celu ustalenia opodatkowania VAT, bądź jego braku, niezbędna jest analiza, czy przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo. Ustawa o VAT, mimo posłużenia się w art. 6 pkt 1 terminem „przedsiębiorstwo”, nie zawiera definicji tego pojęcia. W celu interpretacji tego pojęcia należy odnieść się do art. 55[1] ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.; dalej. „Kodeks cywilny”). Przepis ten stanowi, że: „przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

Zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego „Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych”. O tym, jakie składniki muszą być przedmiotem transakcji, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne w danej sprawie. Jak stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 30 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 540/08) „ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe”. Poprzez posłużenie się w art. 55(1) Kodeksu cywilnego zwrotem niedookreślonym „w szczególności” oraz w związku z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, ustawodawca przesądził, że dla istnienia przedsiębiorstwa nie jest istotne występowanie wszystkich wymienionych w nim elementów. Katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma bowiem charakter otwarty, a podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Stanowisko takie aprobują sądy administracyjne, wskazując, że „przedsiębiorstwo obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r., I FSK 1223/11) oraz że dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2008 r., I FSK 688/07). W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się również, że pojęcie przedsiębiorstwa zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko literalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 kwietnia 2012 r., I FSK 1001/11). Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazuje, że wydany Wspólnikowi zespół aktywów i pasywów oraz praw i zobowiązań będzie pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W żaden sposób nie zmienia tego fakt, że część stanowiących majątek Spółki środków pieniężnych zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom. Wnioskodawca podkreśla, że w jego ocenie żaden z przepisów prawa nie zawiera wymogu, aby dla bytu prawnego przedsiębiorstwa niezbędne było posiadanie pracowników. Należy zatem podkreślić, że wynikający z obecnego modelu funkcjonowania Spółki brak pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie Spółki nie przekreśla kwalifikacji jako przedsiębiorstwa. Z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie bowiem wynika, że zatrudnianie pracowników nie jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w takim zakresie, w jakim robi to Spółka. W ocenie Wnioskodawcy, składniki majątkowe przekazywane Wspólnikowi 1 wraz z prawami z Umowy dzierżawy oraz pozostałymi prawami i obowiązkami pozwalają na prowadzenie przez Wspólnika działalności polegającej na dzierżawie Znaku. Nabyty zespół składników majątkowych i niemajątkowych pozwoli zatem Wspólnikowi 1 na samodzielne i natychmiastowe kontynuowanie działalności obecnie prowadzonego przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinno ulegać wątpliwości, że Wspólnikowi 1 nie zostaną przekazane niepowiązane ze sobą elementy, lecz zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność przedsiębiorstwa. W sposób jednoznaczny potwierdza to fakt prowadzenia przez Spółkę działalności z wykorzystaniem przekazywanego Wspólnikowi 1 zespołu składników materialnych i niematerialnych. Nie ma zatem znaczenia, że zespół tych składników będzie znacznie mniejszy niż np. w firmie produkcyjnej czy handlowej. Wynika to ze specyfiki działalności Spółki. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotem wydania Wspólnikowi 1 będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. W praktyce Spółka przekaże bowiem Wspólnikowi 1 wszystkie aktywa i pasywa (prawa i obowiązki). W konsekwencji transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Opodatkowaniu VAT nie będzie również podlegać wydanie środków pieniężnych pozostałym wspólnikom. Nie jest to bowiem ani dostawa towarów, ani świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy, „transakcję zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawcy – czynnemu podatnikowi VAT – przysługuje prawo ochronne na znak towarowy (Znak). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dzierżawy Znaku. Spółka wyjaśniła, że w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą w innym zakresie, m.in. w zakresie montażu drzwi (Działalność operacyjna). Z tego okresu Spółka posiada majątek w postaci stanów magazynowych towarów: drzwi, ościeżnic, materiałów eksploatacyjnych związanych z montażem drzwi. Ponadto Spółka posiada wierzytelności o zwrot kwot kaucji stanowiących zabezpieczenie należytego wykonania robót montażowych w ramach wykonywanych usług (zabezpieczenia były udzielane na okres do lat 5). Spółka ma również zasądzone i będące w toku egzekucji wierzytelności. Z tytułu opisanej, prowadzonej w latach poprzednich działalności, na Spółce spoczywa również odpowiedzialność z tytułu rękojmi oraz gwarancji związanych z wykonanymi usługami (w przypadkach, gdy okres odpowiedzialności jeszcze nie minął).

Wspólnicy Spółki planują zakończenie Spółki działalności poprzez jej rozwiązanie. W związku z niepodzielnym charakterem majątku Spółki oraz specyfiką jej działalności Wspólnicy planują wydanie wszystkich składników aktywów i pasywów jednemu ze wspólników. Wspólnik ten przejmie także wszelkie uprawnienia i zobowiązania Spółki. Wyjątkiem są jedynie środki pieniężne należące do Spółki. Część środków pieniężnych zostanie bowiem przekazana pozostałym wspólnikom rozwiązywanej Spółki.

Szczegóły określi uchwała wspólników w sprawie rozwiązania Spółki (Uchwała). Z uchwały tej będzie zatem wynikać, że:

jeden ze wspólników (Wspólnik 1) przejmie wszystkie składniki aktywów (z wyjątkiem części środków pieniężnych); w skład tych aktywów wejdą przede wszystkim: wszelkie prawa do Znaku i ewentualne należności od Dzierżawcy; Wspólnik przejmie także wszystkie pasywa Spółki (np. zobowiązania wobec kontrahentów); Wspólnik 1 przejmie również uprawnienia i zobowiązania Spółki wynikające z zawartych umów (w tym z Umowy dzierżawy), Wspólnikowi 1 zostaną również przekazane księgi rachunkowe Spółki i cała prowadzona przez Spółkę dokumentacja: ponadto na Wspólnika 1 przejdą aktywa i pasywa (a także prawa i obowiązki) związane z prowadzoną w przeszłości przez Spółkę działalnością operacyjną;
pozostali wspólnicy otrzymają określone w Uchwale kwoty środków pieniężnych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wydania majątku Spółki w ramach jej rozwiązania.

Jak już wyżej wskazano za przedsiębiorstwo uważa się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Z tym, że – co istotne w sprawie – składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie przedmiotem przekazania Wspólnikowi 1 będzie majątek, w skład którego będzie wchodziło: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa), wierzytelności oraz prawa z papierów wartościowych (o ile Wnioskodawca będzie je posiadał), środki pieniężne (nie będą to jednak wszystkie środki pieniężne będące własnością Wnioskodawcy, część środków pieniężnych zostanie bowiem wypłacona pozostałym wspólnikom w ramach rozwiązania Spółki), tajemnice przedsiębiorstwa (czyli posiadane przez Wnioskodawcę informacje dotyczące zasad jej prowadzenia oraz dane kontrahentów), księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne (w szczególności prawa do Znaku). W skład wydawanego Wspólnikowi 1 majątku będą wchodziły wszelkie pasywa należące do Wnioskodawcy oraz aktywa (z wyjątkiem części środków pieniężnych, która zostanie wypłacona pozostałym wspólnikom). Po otrzymaniu od Spółki opisanego we wniosku majątku Wspólnik 1 kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą Spółki w tym samym zakresie. Ponadto Wspólnik 1 przejmie aktywa i pasywa związane z prowadzoną w przeszłości przez Spółkę Działalnością operacyjną. Wydanie majątku Spółki na rzecz Wspólnika 1 nastąpi w ramach rozwiązania Spółki. Oznacza to, że Spółka przestanie istnieć. Wydanie majątku będzie zatem związane nie tylko ze zlikwidowaniem działalności, ale także z rozwiązaniem Spółki (Spółka przestanie istnieć). Umowa przeniesienia majątku przez Spółkę na rzecz Wspólnika 1 zostanie zawarta przed likwidacją Spółki rozumianą, jako wykreślenie Spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Ponadto – co jest istotne w niniejszej sprawie – Wspólnik 1 przejmie także wszelkie aktywa i pasywa związane z prowadzoną w przeszłości Działalnością operacyjną. Dzięki temu będzie mógł on monitorować ich stan oraz zapewnić zrealizowanie wierzytelności oraz wykonanie zobowiązań z tytułu prowadzonej w latach poprzednich działalności Spółki. Ponadto Wspólnik 1 po otrzymaniu od Spółki majątku będzie kontynuować dotychczasową działalność Spółki w tym samym zakresie, tj. udostępnianiu Znaku innemu podmiotowi na podstawie umowy dzierżawy.

Zatem analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że do przeniesienia w wyniku zakończenia działalności Spółki składników majątkowych i niemajątkowych, o których mowa we wniosku – na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy – przepisy tej ustawy nie będą miały zastosowania, gdyż przedmiotem przeniesienia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Opisane przez Zainteresowanego składniki majątkowe, które zostaną przekazane Wspólnikowi 1 będą stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a zatem jego przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika 1 będzie czynnością, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – nie będzie objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy.

Z kolei przekazanie pozostałym wspólnikom Wnioskodawcy środków pieniężnych – jeżeli w zamian nie będą oni zobowiązani do wykonania określonej czynności – nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ środki pieniężne nie będą stanowić wynagrodzenia za te czynności. Bowiem samo wydanie środków pieniężnych bez żadnego świadczenia wzajemnego nie jest ani dostawą towarów, ani świadczeniem usług. Zatem nie stanowi ono żadnej czynności wymienionej w art. 5 ustawy.

Reasumując, opisane wydanie majątku przez Spółkę w ramach jej rozwiązania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin