Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.355.2019.2.AW
z 5 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem z odpłatnego zbycia samochodów będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem z odpłatnego zbycia samochodów będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce. W ramach świadczonych przez siebie usług Spółka świadczy usługi ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa medycznego Elektrowni, na podstawie zawartych umów.

W latach 2008-2016 – w toku negocjacji i odzwierciedlających negocjacje aneksów do zawartych umów – ustalono, że:

• Spółka zawrze umowy leasingu na dwa samochody specjalne (wóz strażacki i samochód sanitarny), które to samochody miały być wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz Elektrowni;
• wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia usług na rzecz Elektrowni zostanie powiększone o wysokość rat leasingowych płaconych przez Spółkę leasingodawcy;
• po zakończeniu świadczenia usług Spółka wyda Elektrowni dwa samochody specjalizowane (samochód pożarniczy i samochód sanitarny), których nabycie sfinansowała (poprzez zwiększenie odpłatności za usługi Spółki) w całości Elektrownia. W tym celu strony zobowiązały się zawrzeć w określnym terminie umowę sprzedaży samochodów, na podstawie której Spółka formalnie przeniesie własność przedmiotowych samochodów na rzecz zamawiającego za łączną cenę (…) zł, tj. po (…) zł za każdy samochód. Zapłata ceny ma nastąpić na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury VAT.
  
  

Umowy leasingu zakończyły się i Spółka stała się właścicielem wymienionych samochodów.

Obecnie, zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami umowy, ma zostać przeniesiona własność samochodów na rzecz Elektrowni.

Spółka dodatkowo informuje, że:

• wartość rynkowa samochodów jest wielokrotnie wyższa, niż cena ustalona w umowie z Elektrownią;
• Spółka nie jest podmiotem powiązanym z Elektrownią w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia samochodów będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia samochodów będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy CIT „przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej”. Zatem, jako zasadę należy przyjąć, iż przychodem jest cena określona w umowie sprzedaży. Co istotne, cena ta może być również niższa od wartości rynkowej, o ile wynika z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym cena nabycia odbiegać będzie od ceny rynkowej z jasnych, oczywistych i uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Wnioskodawca wskazał przede wszystkim, iż w toku negocjacji pomiędzy stronami ustalono, iż wynagrodzenie Spółki za świadczone przez nią usługi na rzecz Elektrowni zostanie zwiększone o wysokość rat leasingowych płaconych za leasingowane samochody specjalne (co znajduje odzwierciedlenie w umowach zawieranych pomiędzy Spółką a Elektrownią). Oznacza to zatem, iż ciężar ekonomiczny leasingu samochodów de facto ponosiła Elektrownia. Konsekwencją poniesienia przez Elektrownię ciężaru ekonomicznego leasingu samochodów specjalnych jest to, iż obecnie Elektrownia chce wykupić samochody specjalne za kwotę symboliczną, odbiegającą od wartości rynkowej (co zostało zapisane w umowach dotyczących świadczenia usług przez Spółkę w tym samym momencie, co zwiększenie wynagrodzenia Spółki, które to wynagrodzenie zostało przeznaczone na raty leasingowe). Takie oczekiwania Elektrowni, jak również wynegocjowanie takiego zapisu w umowie ze Spółką, było i jest jak najbardziej uzasadnione. Najprawdopodobniej Elektrownia nie zgodziłaby się na zwiększenie wynagrodzenia za usługi Spółki gdyby nie uzyskała możliwości wykupu samochodu po symbolicznej cenie.

Co Wnioskodawca wyraźnie podkreśla, sprawa dotyczyła samochodów specjalnych takich jak wóz strażacki i samochód sanitarny, które to samochody służą przede wszystkim ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego. Nie były to zatem nakłady „zbyteczne”, a zakup tych samochodów służył umożliwieniu świadczenia przez Spółkę w najlepszy możliwy sposób usług dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzkiego (i za które to usługi otrzymywała wynagrodzenie od Elektrowni). Należy również pamiętać, iż w przypadku Elektrowni istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia zdarzeń, podczas których konieczna jest interwencja wozów strażackich lub pojazdów sanitarnych, a zatem sprzęt wykorzystywany podczas akcji ratowniczych musi odpowiadać najwyższym standardom. Wnioskodawca podkreśla również, iż w sytuacji gdyby Spółka nie wynegocjowała z Elektrownią możliwości sfinansowania przez Elektrownię leasingu samochodów specjalnych (i powiązanego z tym zapisu o sprzedaży na rzecz Elektrowni samochodu znacznie poniżej ceny rynkowej), to nie zakupiłaby nowych samochodów, a korzystając ze starego i gorszego sprzętu, szanse na skuteczne przeprowadzanie akcji gaśniczych i sanitarnych byłoby dużo mniejsze. Nie jest również wykluczone, iż ze względu na gorszy sprzęt, Spółka przestałaby świadczyć usługi na rzecz Elektrowni i nie uzyskiwałaby przychodów ze świadczenia usług.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż przyczyną ekonomiczną uzasadniającą sprzedaż samochodów specjalnych poniżej ceny rynkowej jest poniesienie ciężaru ekonomicznego kosztów leasingu tych samochodów przez Elektrownię, natomiast przyczyną zgody Spółki wyrażonej w umowie na sprzedaż samochodów specjalnych poniżej ceny rynkowej, była troska zarówno o zdrowie i życie ludzkie, jak również o możliwość kontynuowania świadczenia usług na rzecz Elektrowni. Z powyższych przyczyn Spółka rozpoczęła negocjacje z Elektrownią w sprawie zwiększenia wynagrodzenia Spółki o koszty leasingu i zgodziła się na zapisy w umowie, które umożliwiają Elektrowni zakup samochodów specjalnych po symbolicznych cenach. Zatem przychodem Spółki na gruncie CIT będzie cena wyrażona w umowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: updop) przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 tej ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ww. ustawy jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw cena transakcji powinna zostać ustalona na zasadach rynkowych. W przeciwnym wypadku może zostać doszacowana przez organ podatkowy.

Jednocześnie w obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, dalej: Kc), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Tym samym generalnie strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów.

Jak stanowi powołany wyżej przepis art. 14 ust. 1 updop przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

W przypadku sprzedaży zastosowanie znajdzie art. 535 Kc, w świetle którego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zapłata może być dokonana w formie pieniężnej lub w inny sposób.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa medycznego Elektrowni na podstawie zawartych umów.

W latach 2008-2016 – w toku negocjacji i odzwierciedlających negocjacje aneksów do zawartych umów – ustalono, że:

• Spółka zawrze umowy leasingu na dwa samochody specjalne (wóz strażacki i samochód sanitarny), które to samochody miały być wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz Elektrowni;
• wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia usług na rzecz Elektrowni zostanie powiększone o wysokość rat leasingowych płaconych przez Spółkę leasingodawcy;
• po zakończeniu świadczenia usług Spółka wyda Elektrowni dwa samochody specjalizowane (samochód pożarniczy i samochód sanitarny). W tym celu strony zobowiązały się zawrzeć w określnym terminie umowę sprzedaży samochodów, na podstawie której Spółka formalnie przeniesie własność przedmiotowych samochodów na rzecz zamawiającego. Zapłata ceny ma nastąpić na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury VAT.
  
  

Umowy leasingu zakończyły się i Spółka stała się właścicielem wymienionych samochodów.

Obecnie, zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami umowy, ma zostać przeniesiona własność samochodów na rzecz Elektrowni.

Spółka dodatkowo informuje, że:

• wartość rynkowa samochodów jest wielokrotnie wyższa, niż cena ustalona w umowie z Elektrownią;
• Spółka nie jest podmiotem powiązanym z Elektrownią w rozumieniu art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Organy podatkowe nie są uprawnione do ingerowania w sferę zawierania umów cywilnoprawnych. Mogą natomiast oceniać skutki prawnopodatkowe tych umów.

W związku ze sprzedażą po obniżonej cenie, zmniejszeniu ulega przychód ze sprzedaży. Należy zatem mieć na uwadze, że w przypadku gdy cena transakcji znacznie odbiega od ceny rynkowej, mogą mieć zastosowanie regulacje wynikające z cytowanego wyżej art. 14 updop.

Jak bowiem wynika z art. 14 ust. 1 zd. 2 updop, ustalenie przychodu przez organ podatkowy może nastąpić tylko wówczas, gdy cena umowna znacznie odbiega od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny.

Należy zaznaczyć, że wskazanie przyczyn uzasadniających podanie w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być przesłanką do odstąpienia organu podatkowego od określenia wartości rynkowej zbywanej rzeczy. Jednak ocena, czy okoliczności wskazane przez podatnika zasługują na uwzględnienie może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego. Postępowanie kontrolne lub podatkowe, które w sposób staranny i wnikliwy oceni na podstawie dokumentów źródłowych transakcję w kontekście ceny sprzedaży i jej odniesienia do wartości rynkowej, pozwoli zweryfikować ustalenie ceny dokonane przez podatnika. Tym samym ustalenie to nie może być dokonywane w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia samochodów będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z treścią pytania wyznaczającego jej zakres, jest wyłącznie ustalenie czy przychodem z odpłatnego zbycia będzie cena wynikająca z umowy. W interpretacji nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy zmierzającego do ustalenia, czy w realiach sprawy występują uzasadnione przyczyny ekonomiczne uzasadniające zastosowanie obniżonej, w stosunku do rynkowej, ceny sprzedaży. Kwestia ta, stosownie do art. 14b § 2a pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że pozostałym zakresie objętym wnioskiem dotyczącym podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.