Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.336.2019.3.AWO
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 25 września 2019 r., 21 października 2019 r., oraz 31 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 września 2019 r., 21 października 2019 r. oraz 31 października 2019 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W październiku 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła w ramach spadku po zmarłej matce prawo do nieruchomości wraz z czworgiem rodzeństwa. Nieruchomość ta była własnością spadkodawczyni od kilkudziesięciu lat.

Sprzedaż nieruchomości przez spadkobierców planowana była na lipiec 2019 r. Każdy ze spadkobierców uzyskuje 1/5 ceny sprzedaży nieruchomości. Należy również nadmienić, że Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem, po nabyciu spadku złożyła we właściwym Urzędzie Skarbowym zgłoszenie SD˗Z2, co zwolniło spadkobierców z obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Przy procesie sprzedaży niniejszej nieruchomości notariusz poinformował Wnioskodawczynię, że w przypadku sprzedaży przed upływem pięciu lat od nabycia spadku będzie musiała zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży nabytej w spadku nieruchomości lub wykorzystać to na własne cele mieszkaniowe. Brał on jednak pod uwagę stan prawny z 2018 r. oraz fakt, że spadek stał się własnością przed zmianą przepisów.

W uzupełnieniach przedmiotowego wniosku wskazano, że w październiku 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła w ramach spadku po zmarłej matce prawo do nieruchomości ˗ budynku mieszkalnego z ogrodem ˗ wraz z czworgiem rodzeństwa. Spadek został podzielony na 5 równych części z chwilą otwarcia spadku. Nieruchomość była własnością spadkodawczyni od dnia 24 czerwca 1968 r. Spadkodawczyni zmarła w dniu 28 września 2018 r. Podział spadku obejmował w swej treści stwierdzenie nabycia spadku potwierdzone notarialnym poświadczeniem dziedziczenia. Nie przeprowadzono działu spadku.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia w 2019 r. nieruchomości nabytej w spadku w 2018 r.?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że nie będzie miała obowiązku zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która obowiązuje od 1 stycznia 2019 r., przewiduje korzystne zmiany dla osób dziedziczących. Pięcioletni termin, po upływie którego „wolno” sprzedać nieruchomość bez opodatkowania podatkiem dochodowym jest liczony od daty nabycia lub wybudowania nieruchomości przez spadkodawcę, a nie jak było do końca 2018 r., od chwili jego śmierci.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że w danym stanie faktycznym nieruchomość ta była własnością spadkodawczyni od kilkudziesięciu lat, a sprzedaż nastąpiła po nowelizacji.

Stosownie do treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r.) w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku nieruchomości, wyżej wskazany okres liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości przez spadkodawcę. Zatem, w ocenie Wnioskodawczyni, w danym stanie faktycznym nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie wskazanego okresu (pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia), wówczas nie jest źródłem przychodu w rozumieniu wskazanego wyżej artykułu (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a co za tym idzie, kwota uzyskana z takiego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych posiada moment i sposób jej nabycia.

Użyte w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie. Ustawodawca określił natomiast jak należy liczyć przedmiotowy okres, w przypadku składników majątkowych nabytych w drodze spadku.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis ten rozstrzyga zatem, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę.

We wniosku wskazano, że spadkodawczyni zmarła dnia 28 września 2018 r. Przedmiotem spadku była nieruchomość (budynek mieszkalny wraz z ogrodem), którą to spadkodawczyni nabyła w dniu 24 czerwca 1968 r. Spadek ˗ z chwilą otwarcia ˗ został podzielony na 5 równych części. Podział spadku (na wskazaną ilość części) obejmował stwierdzenie nabycia spadku potwierdzone notarialnym poświadczeniem dziedziczenia. Nie przeprowadzono działu spadku. Sprzedaż nieruchomości przez spadkobierców zaplanowana została na lipiec 2019 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości przez spadkodawczynię, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, jak wskazano we wniosku, 1968 rok. Zatem, pięcioletni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawczynię, przewidziany w wyżej wskazanych przepisach upłynął z dniem 31 grudnia 1973 r.

Z tego względu dokonane w lipcu 2019 r odpłatne zbycie udziału w nieruchomości (posiadanej przez Wnioskodawczynię 1/5 części nieruchomości), z zastrzeżeniem, że nie nastąpiło ono w wykonaniu działalności gospodarczej ˗ nie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawczynię.

Innymi słowy, rzeczona transakcja (o ile nie została wykonana w ramach działalności gospodarczej) jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.