Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.402.2019.2.AK
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia lokali mieszkalnych wraz z udziałem w działkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia lokali mieszkalnych wraz z udziałem w działkach. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 29 października 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Miasto na prawach powiatu (dalej również jako: „Wnioskodawca”, „Gmina” lub „Miasto”) – jest czynnym podatnikiem VAT. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 511), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie z kolei do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.) Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Gmina zamierza zbyć na rzecz najemców w trybie bezprzetargowym – lokale mieszkalne stanowiące jej własność usytuowane w budynku mieszkalnym położonym (…), wraz z przynależnym udziałem w gruncie, tj. w działkach 1 i 2 (…). Nieruchomość ta objęta jest księgą wieczystą nr (…).

Działka 1:

• została nabyta wraz z budynkiem przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnej nr (…) z dnia 4.06.1991 r. oraz na podstawie aktu notarialnego z dnia 21.04.2006 r. (…) obejmującego umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego oraz własności zasiedlonego budynku stanowiącego odrębny przedmiot własności firmy w likwidacji,
• zabudowana jest ww. budynkiem mieszkalnym.
  
  

Działka 2:

• została nabyta przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnych nr (…), nr (…) i nr (…) z dnia 4.06.1991 r.,
• stanowi otoczenie ww. budynku (…),
• zagospodarowana jest chodnikami stanowiącymi dojścia do bram wejściowych, fragmentem ww. budynku, zieleńcami oraz podziemnymi sieciami technicznymi,
• została wydzielona z działki 3 w celu umożliwienia jej zbycia wraz z działką 1, jako że łącznie stanowi teren niezbędny do prawidłowego korzystania z ww. budynku.
  
  

Spółka, o której wyżej mowa przeniosła na rzecz Gminy Miejskiej mienie na podstawie art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych, nie otrzymując w zamian środków majątkowych przez co należy czynność przekazania przez nią majątku zakwalifikować do czynności nieodpłatnych.

Mieszkania usytuowane w ww. budynku zostały przekazane Gminie w stanie zasiedlonym zgodnie z ww. aktem notarialnym z 21.04.2006 r. i do dnia dzisiejszego stanowią przedmiot najmu.

Na remont ww. budynku (…) Gmina wydatkowała 251.577,03 zł, a wartość inwentarzowa budynku wg stanu na dzień 11 czerwca 2006 r. wynosiła 236.667,77 zł. Z uwagi jednak na fakt, iż przedmiotowy budynek jest budynkiem mieszkalnym (a wynajem lokali mieszkalnych korzysta ze zwolnienia z podatku VAT) Gmina Miejska w stosunku do poniesionych wydatków nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w latach 2007-2015 w odniesieniu do budynku (…) nabyte zostały usługi remontowo- budowlane łącznie na kwotę 276.846,11 zł.

Wydatki te poniesione w odniesieniu do ww. budynku prezentuje poniższa tabela:

Z powyższej tabeli wynika, iż suma wydatków na remont nieruchomości (…) poniesionych w latach 2007-2015 wyniosła 75.147,09 zł, a z kolei wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości poniesione zostały w 2010 r. i wynoszą 201.699,02 zł. Ulepszenie to przekracza zatem 30% wartości początkowej nieruchomości, która wynosiła 236.667,77 zł. Podkreślić należy przy tym ponownie, że Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki wymienione w ww. tabeli.

Zauważyć na koniec należy, że we wniosku z dnia 4 września 2019 r. omyłkowo wskazano wartość wydatków remontowych dotyczących ww. budynku na kwotę 251.577,03 zł, gdyż nie uwzględniono wydatków poniesionych w roku 2015 w łącznej kwocie 25.269,08 zł. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca koryguje błędnie podaną we wniosku ww. kwotę na prawidłową wynoszącą 276.846,11 zł, ale też koryguje informację, iż były to wyłącznie wydatki remontowe, gdyż jak wskazano w powyższej tabeli - tylko część tych wydatków dotyczyła remontu, natomiast pozostała część dotyczyła ulepszenia budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych na rzecz najemców wraz z przypadającym na dany lokal udziałem w działkach 1 oraz 2 - usytuowanych (…), podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowych lokali wraz z przypadającym na dany lokal udziałem w działkach 1 oraz 2 podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.).

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której wyżej mowa, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Rzeczą (a więc towarem) są jednak nie tylko rzeczy ruchome, lecz także nieruchomości, w tym grunty.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż zarówno udziały w gruncie jak i lokale mieszkalne winny być traktowane jako towary w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast ich sprzedaż za stanowiące dostawę towarów. Czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a Gmina – z uwagi na fakt, iż przedmiotowe lokale wykorzystuje do działalności gospodarczej (wynajem) – jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Ustawodawca przewidział jednak możliwość zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części. Zwolnienie takie zostało unormowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy ww. towarów, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Oceniając tę kwestię należy wziąć pod uwagę art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Biorąc jednak pod uwagę wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-308/16 z dnia 16.11.2017 r., w którym uznano powyższą definicję częściowo za niezgodną z dyrektywą Rady 2006/II 2/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – należy przyjąć, że pierwsze zasiedlenie o którym wyżej mowa:

• to również rozpoczęcie przez podatnika użytkowania budynków, budowli na potrzeby własne, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (a nie wyłącznie ich oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi),
• nie musi następować w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.
  
  

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż mieszkań usytuowanych w budynku nr na os. podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, iż:

• minęło ponad 2 lata od pierwszego zasiedlania poszczególnych lokali w przedmiotowym budynku, gdyż były zasiedlone co najmniej od 2006 r.,
• Gmina dokonała wprawdzie nakładów modernizacyjnych przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości, lecz nie dokonywała odliczenia podatku VAT związanego z tymi zakupami.
  
  

Z uwagi na zapisy art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, toteż przy sprzedaży przedmiotowych mieszkań ze zwolnienia będzie korzystał także udział w działce 1 zabudowanej budynkiem (…).

Podobnie ze zwolnienia korzystało będzie zbycie przypadającego na dane mieszkanie udziału w działce 2, która zagospodarowania jest chodnikami stanowiącymi dojścia do bram wejściowych. fragmentem ww. budynku nr (…), zieleńcami, oraz podziemnymi sieciami technicznymi (uzbrojeń terenu). Z uwagi na fakt, że posadowione na tej działce budowle oraz część budynku mieszkalnego służyły działalności opodatkowanej podatnika przez okres dłuższy niż dwa lata poprzedzający zbycie zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a zatem na mocy art. 29a ust. 8 również i zbywany udział w gruncie korzystać będzie ze zwolnienia z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.; zwanej dalej ustawą): opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 511 z póżn.zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Co do zasady – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy: w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% , stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym: w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawo użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza zbyć na rzecz najemców w trybie bezprzetargowym – lokale mieszkalne stanowiące jej własność usytuowane w budynku mieszkalnym wraz z przynależnym udziałem w gruncie, tj. w działkach 1 i 2.

Działka 1:

• została nabyta wraz z budynkiem przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnej oraz na podstawie aktu notarialnego z dnia 21.04.2006 r. obejmującego umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego oraz własności zasiedlonego budynku stanowiącego odrębny przedmiot własności Sp. z o.o. w likwidacji,
• zabudowana jest ww. budynkiem mieszkalnym.
  
  

Działka 2:

• została nabyta przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnych,
• stanowi otoczenie ww. budynku,
• zagospodarowana jest chodnikami stanowiącymi dojścia do bram wejściowych, fragmentem ww. budynku, zieleńcami oraz podziemnymi sieciami technicznymi,
• została wydzielona z działki 3 w celu umożliwienia jej zbycia wraz z działką 1, jako że łącznie stanowi teren niezbędny do prawidłowego korzystania z ww. budynku.
  
  

Spółka, o której wyżej mowa przeniosła na rzecz Gminy Miejskiej mienie nie otrzymując w zamian środków majątkowych przez co należy czynność przekazania przez nią majątku zakwalifikować do czynności nieodpłatnych.

Mieszkania usytuowane w ww. budynku zostały przekazane Gminie w stanie zasiedlonym zgodnie z ww. aktem notarialnym z 21.04.2006 r. i do dnia dzisiejszego stanowią przedmiot najmu. Na remont ww. budynku Gmina w latach 2007-2015 wydatkowała 75.147,09 zł, z kolei wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości poniesione zostały w 2010 r. i wyniosły 201.667,77 zł. Ulepszenie to przekroczyło zatem 30% wartości początkowej nieruchomości, która wynosiła wg stanu na dzień 11 czerwca 2006 r. wynosiła 236.667,77 zł.

W celu ustalenia, czy w niniejszej sprawie dla wskazanych we wniosku nieruchomości, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie warunkujące zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie na rzecz najemców lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku mieszkalnym będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nastąpi po ich pierwszym zasiedleniu. W świetle art. 2 pkt 14 ustawy, oddanie do użytkowania budynku pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub też rozpoczęcie użytkowania go na cele własne spełnia wymóg pierwszego zasiedlenia. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył zasiedlony budynek mieszkalny w 2006 r. i wykorzystywał do czynności podlegających opodatkowaniu (najmem na cele mieszkaniowe). Ponadto, Gmina dokonała wprawdzie nakładów modernizacyjnych przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości, ale od tego czasu minęło więcej niż dwa lata. Zatem dostawa przedmiotowych lokali nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia.

Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a do chwili dostawy nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem w odniesieniu do transakcji dostawy przedmiotowych lokali mieszkalnych zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji również zbycie udziału w działkach, na których znajduje się budynek mieszkalny korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Reasumując – w opisanym zdarzeniu przyszłym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych na rzecz najemców wraz z przypadającym na dany lokal udziałem w gruncie korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.