Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.430.2019.1.MKA
z 6 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.), uzupełnionym w dniach 19 września 2019 r., 22 i 31 października 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem noclegu artystom będącym rezydentami Wielkiej Brytanii prowadzącymi działalności gospodarczą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem noclegu artystom będącym:

• polskimi rezydentami prowadzącymi i nieprowadzącymi działalności gospodarczej,
• rezydentami Wielkiej Brytanii prowadzącymi działalność gospodarczą,
• rezydentami Białorusi nieprowadzącymi działalności gospodarczej,
• rezydentami Czech nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i 14f Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 7 października 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.342.2019.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 7 października 2019 r., skutecznie doręczono 9 października 2019 r., natomiast 22 października 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 16 października 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 1 pkt 4 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/EU z dnia 26 lutego 2014 r. Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną, wpisany jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora - Miasto (…).

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu nadanego przez organizatora.

Do podstawowych zadań statutowych Wnioskodawcy należy:

1. rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb i zainteresowań kulturalnych mieszkańców,
2. tworzenie warunków do rozwoju i funkcjonowania amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania sztuką,
3. wspierania profesjonalnej i amatorskiej działalności artystycznej,
4. edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę,
5. kształtowanie kultury wypoczynku i życia codziennego,
6. kształtowanie nawyków do korzystania z dziedzictwa i dóbr kultury narodowej regionalnej,
7. organizacja form działalności kulturalnej i edukacyjnej związanych z astronomią i przyrodą.
   
   

Wymienione zadania Wnioskdoawca realizuje w szczególności poprzez:

1. prezentowanie wartościowych zjawisk i form w różnych dziedzinach sztuki,
2. organizowanie festiwali, koncertów, przeglądów, wystaw, spektakli, imprez rozrywkowych itp.,
3. działania edukacyjne i warsztatowe służące kształtowaniu umiejętności twórczych, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży,
4. prowadzenie działalności wydawniczej związanej z upowszechnianiem i promocją kultury.
   
   

W celu realizacji swoich zadań Wnioskdoawca współpracuje z instytucjami kultury, jednostkami oświatowymi, stowarzyszeniami, towarzystwami, fundacjami i innymi podmiotami prowadzącymi działalność kulturalną.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się realizacją i promocją wydarzeń kulturalnych o zasięgu lokalnym, ogólnopolskim, międzynarodowym. W celu realizacji swoich zadań Wnioskdoawca zawiera umowy o dzieło jak i umowy zlecenie z artystami. Zakres usług w ramach zawartych umów obejmuje przede wszystkim zagranie koncertu, indywidualnie lub wraz z orkiestrą lub zespołem, przygotowanie i odtworzenie roli w spektaklu, prowadzenie warsztatów artystycznych.

Umowy zawierane są z polskimi jak i zagranicznymi artystami, którzy prowadzą działalność gospodarczą jak i nie prowadzą działalności gospodarczej. W przypadku współpracy z artystami zagranicznymi umowa zobowiązuje artystów do przedstawienia zleceniodawcy (Wnioskodawcy) certyfikatu rezydencji podatkowej przed wypłatą wynagrodzenia.

Z tytułu wykonania przedmiotu umowy artysta otrzymuje honorarium. Obok zapłaty honorarium, artyści nie mający miejsca zamieszkania w (…), w miejscu gdzie odbywają się wydarzenia, mają zapewnione i sfinansowane zakwaterowanie. Powyższe świadczenie jest organizowane i finansowane przez Wnioskodawcę. Z tytułu zapewnienia noclegu Wnioskodawca nie pobiera od artysty wynagrodzenia. Wartość noclegu nie jest też zawarta w honorarium artysty, a artysta nie zalicza tej wartości do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca podpisując umowy z artystami wiąże je z uzyskiwaniem przez siebie przychodu. W większości przypadków koncerty są biletowane oraz świadczone są usługi reklamowe. Jednakże w kalendarzu imprez Wnioskodawcy znajdują się wydarzenia, które są dla społeczności nieodpłatne np. (…). Nie dochodzi tu do sprzedaży biletów na koncert artysty ale występuje w tym czasie sprzedaż usług reklamowych. Nie zmienia to faktu że bezpłatny wstęp na koncert nie wygeneruje przychodu dla Wnioskdoawcy. Występy artystów bardzo interesują przybyłą z całego kraju jak i z zagranicy publiczność co skutkuje tym, że chętniej korzystają z odpłatnych wydarzeń wykazanych w kalendarzu imprez a to z kolei pozwała Wnioskodawcy na wykonywanie założeń statutowych.

W pismach stanowiących uzupełnienia wniosku wskazano, że:

1. Osoby niebędące polskimi rezydentami posiadają certyfikat rezydencji:
   1. Wielkiej Brytanii i posiada działalność gospodarczą,
   2. Białorusi i nie posiada działalności gospodarczej,
   3. Czech i nie posiada działalności gospodarczej.
2. Nierezydenci wykonujący usługi w ramach umowy o dzieło nie posiadają na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakładu ani stałej placówki w celu wykonywania działalności.
3. Usługi wykonywane w ramach umowy o dzieło zawieranej z nierezydentem zawsze były usługami zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej, kulturalnej.
4. Wynagrodzenie wypłacane z umowy o dzieło zawieranej z nierezydentem było finansowane ze środków publicznych - w 100%.
   
   

Koszty związane z artystą prowadzącym działalność gospodarczą w Wielkiej Brytanii pokryte zostały w pełnej kwocie ze środków budżetowych - w okresie czerwiec 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zagwarantowaniem świadczenia pod postacią noclegu powstanie u artysty przychód zwolniony od podatku w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w związku z zagwarantowaniem świadczenia pod postacią noclegu Wnioskodawca musi wystawić PIT-11 dla artysty?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem noclegu artystom będącym rezydentami Wielkiej Brytanii prowadzącymi działalność gospodarczą, natomiast w pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie odnosi się do podróży osób niebędących pracownikami, więc zaliczyć tu można zarówno artystów polskich i zagranicznych współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów o dzieło/zleceń, zarówno prowadzących działalność gospodarczą jak i nie prowadzącymi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku pobierania podatku od świadczenia dodatkowego w postaci noclegu, oraz nie ma obowiązku na dodatkowe świadczenie wystawienia PIT-11 dla artysty.

Artyści nie zaliczają dodatkowego świadczenia w postaci noclegu do swoich kosztów uzyskania przychodu a Wnioskodawca finansując je osiąga przychody (bilety wstępu na koncert, usługi reklamowe) oraz zachęca publiczność do zainteresowania się działaniami Wnioskodawcy co skutkuje tym, że chętniej korzystają z odpłatnych wydarzeń kulturalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostały źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 2 wymieniono działalność wykonywaną osobiście, w pkt 3 pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

− z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Płatnik może więc nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle, bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy, bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawiera z artystami będącymi rezydentami Wielkiej Brytanii prowadzącymi działalność gospodarczą umowy o dzieło, w których określane są zasady wynagrodzenia artystów. Z tytułu wykonywania przedmiotu umowy artysta otrzymuje honorarium. Poza ww. honorarium, artyści niemający miejsca zamieszkania w miejscowości, w której odbywa się wydarzenie mają zapewnione i sfinansowane zakwaterowanie. Nierezydenci wykonujący usługi w ramach umowy o dzieło nie posiadają na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu ani stałej placówki w celu wykonywania działalności. Usługi wykonywane w ramach umowy o dzieło zawieranej z nierezydentem zawsze były usługami zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej, kulturalnej. Wynagrodzenie wypłacane z umowy o dzieło zawieranej z nierezydentem było w całości finansowane ze środków publicznych. Koszty związane z artystą prowadzącym działalność gospodarczą w Wielkiej Brytanii pokryte zostały w pełnej kwocie ze środków budżetowych w czerwcu 2017 r.

Świadczenia w postaci zapewnienia artystom zakwaterowania mają charakter osobisty, niezależnie od celu i okoliczności w jakich zostały poniesione. W trakcie trwania umowy, artysta będzie zamieszkiwał w danym hotelu, tym samym stwierdzić należy, że będzie on wykorzystywał to miejsce przede wszystkim dla celów osobistych (prywatnych). Ww. kwatera (pokój hotelowy) nie będzie bowiem służyła artyście jako narzędzie pracy, miejsce pracy (służące wykonaniu umowy) lecz będzie służyła jego osobistym celom. Dzięki temu, że Wnioskodawca zapewni artyście zakwaterowanie, artysta zaoszczędzi czas na dojazdy do miejsca wykonywania dzieła albo zaoszczędzi na wydatkach, do ponoszenia których byłby zmuszony, gdyby Wnioskodawca nie zapewnił mu ww. świadczenia.

Zawierając umowę o dzieło, Wnioskodawca umawia się na wypłatę konkretnych należności jako wynagrodzenia za jej wykonanie (honorarium). Wskazane świadczenie w postaci zapewnienia i sfinansowania noclegu jest świadczeniem dodatkowym, na które Wnioskodawca się umawia i przekazuje je artystom. Żadne przepisy nie wskazują, że takie świadczenia Wnioskodawca powinien ponieść. Tym samym należy uznać, że stanowią one przychód artysty.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że wartość ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów noclegów na rzecz artystów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dla tych osób przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

1. czy dane przysporzenie podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli tak, to
2. czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia w świetle stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (o ile taka obowiązuje).
   
   

W przedmiotowym przypadku pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy przeanalizować postanowienia umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. 2006, Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub zyski majątkowe, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu (art. 7 ust. 7 umowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1 lit. f) Konwencji, określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt g) Konwencji, określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie. Natomiast art. 3 ust. 1 lit. k) Konwencji stanowi, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze.

Wobec powyższego, dochody przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Państwie, w tym z działalności prowadzonej na terytorium drugiego Państwa, co do zasady podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy natomiast prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym razie, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie jego siedziby (miejsca zamieszkania).

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 umowy, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 16 ust. 2 Konwencji, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas taki dochód, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu powstającego w związku z wykonywaniem działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, jego jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej (art. 16 ust. 3 umowy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przedsiębiorcy z Wielkiej Brytanii, z którymi Wnioskodawca zawierał umowy o świadczenie usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej i kulturalnej nie będą osiągali dochodów na terenie Polski poprzez zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji. Do dochodów, jakie artysta zagraniczny uzyska od Wnioskodawcy nie znajdzie ponadto zastosowania art. 16 ust. 1 i 2 tejże umowy, bowiem koszty związane z artystą prowadzącym działalność gospodarczą w Wielkiej Brytanii pokryte zostały w pełnej kwocie ze środków budżetowych.

Uwzględniając powyższe należy więc stwierdzić, że zyski zagranicznego przedsiębiorcy z tytułu wykonywania działalności artystycznej w Polsce, nieprowadzącego tej działalności poprzez położony w Polsce zakład będą – stosownie do treści art. 7 ust. 1 Konwencji – podlegać opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W konsekwencji, na Wnioskodawcy jako podmiocie wypłacającym należności na rzecz artysty zagranicznego nie będą ciążyły obowiązki płatnika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym, że przychody uzyskane na podstawie umowy o dzieło przez artystów będących rezydentami Wielkiej Brytanii prowadzącymi działalność gospodarczą podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii i Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku dochodowego z tego tytułu, zatem rozpatrywanie kwestii przedmiotowego zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b jest nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.