Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP1.4512.273.2016.10.MW
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia
16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017r., sygn. akt I SA/Lu 973/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 17 września 2019 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt I FSK 1171/17 (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby korzystające z pomocy w zakresie dożywiania – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2016r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby korzystające z pomocy w zakresie dożywiania – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy
  

• uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby zamieszkujące mieszkania chronione – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.
  
  

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 26 lipca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby korzystające z pomocy w zakresie dożywiania – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 lipca 2016 r., nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW wniósł pismem z dnia 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 13 września 2016 r. nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.2.AK, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 lipca 2016 r. nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW, złożył skargę w dniu 18 października 2016 r. (data wpływu do Organu 24 października 20l6r.), skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z powodu jej niezgodności z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 973/16, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 26 lipca 2016 r., nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 973/16, Szef Krajowej Administracji Skarbowej złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I FSK 1171/17, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 17 września 2019 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 973/16 oraz akta sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby korzystające z pomocy w zakresie dożywiania – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Gmina posiada status podatnika VAT czynnego o numerze NIP: …. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446), zwaną dalej u.s g.. Zadania własne gminy określone są w art. 7 u.s.g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych - konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u.s.g., zaspokajanie potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania te obejmują w szczególności sprawy: 1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, 2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, 3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, 3a) działalności w zakresie telekomunikacji, 4) lokalnego transportu zbiorowego, 5) ochrony zdrowia, 6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych, 7) gminnego budownictwa mieszkaniowego, 8) edukacji publicznej, 9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, 11) targowisk i hal targowych, 12) zieleni gminnej i zadrzewień, 13) cmentarzy gminnych, 14) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego, 15) utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, 16) polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej, 17) wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej, 18) promocji gminy, 19) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014r., poz. 1118 z późn. zm.), 20) współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Przypomnienia wymaga też fakt, iż gmina oprócz zadań własnych, realizuje wiele zadań zleconych - co wynika z art. 162 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż „jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych”. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych. Zgodnie z art. 11a ust. 1 u.s.g., organami gminy są: 1) rada gminy, 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta). W myśl art. 26 ust. 1 u.s.g., organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4, w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Wójt wykonuje swoje zadania za pośrednictwem urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 u.s.g ).

Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445), zwanej dalej u.s.p, prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców (...). Miastem takim jest więc Gmina . Zadania powiatu określone są w art. 4 u.s.p. Tak więc do zadań Gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez u.s.g., dochodzą także zadania nałożone przez u.s.p.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.), zwaną dalej u.f.p, sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki samorządu terytorialnego oraz jednostki budżetowe.

Jednostkami budżetowymi, zgodnie z art. 11 u.f.p., są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, działające na podstawie statutu określającego w szczególności ich nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na skutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 stwierdzone zostało, iż gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego należy uznać, że samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie TSUE za obowiązkowe uznano „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Termin obowiązkowej centralizacji podatkowej dotyczącej podatku VAT w samorządach został określony komunikatem Ministerstwa Finansów opublikowanym dnia 15 stycznia 2016 r. na dzień 01 stycznia 2017 r., zatem Gmina od tego właśnie terminu rozpocznie scentralizowane rozliczanie podatku od towarów i usług, tj. procesem tym objęte zostaną wraz z Urzędem Miasta wszystkie gminne jednostki budżetowe oraz samorządowy zakład budżetowy.

W myśl art. 7 ust. 1 u.s.g., w szczególności zadania własne obejmują sprawy:

6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,

6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.

Na terenie Gminy działa w formie gminnej jednostki budżetowej - Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie (MOPR), który zostanie objęty procesem centralizacji podatkowej w zakresie podatku VAT.

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w …, o adresie: …, posiadający pięć filii na terenie miasta …., działa na podstawie:

1. uchwały nr … Miejskiej Rady Narodowej w …. z dnia 25 kwietnia 1990 r. w sprawie utworzenia Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej;
2. uchwały nr … Rady Miejskiej w …. z dnia 2 marca 2000 r. w sprawie reorganizacji jednostki organizacyjnej Miasta - Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w …. i nadania tej jednostce nowej nazwy „Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w ….” oraz statutu, z późn. zm.;
3. postanowień Statutu.
   
   

Statut MOPRu został określony w uchwale nr … Rady Miasta z dnia 16 października 2014 r. w sprawie Statutu Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w (Dz. Urz. Województwa …. z 2014 r., poz. ...).

Strukturę organizacyjną i zasady funkcjonowania oraz szczegółowy zakres zadań realizowanych przez Ośrodek określa regulamin organizacyjny Ośrodka ustalony zarządzeniem nr … Prezydenta Miasta z dnia 22 grudnia 2014 roku w sprawie ustalenia Regulaminu organizacyjnego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie oraz zarządzeniami wprowadzającymi zmiany w przytoczonym zarządzeniu. Z uwagi na fakt, iż MOPR jest gminną jednostką budżetową Miasta to nadzór nad działalnością Ośrodka sprawuje Prezydent Miasta. Natomiast majątek Ośrodka stanowią składniki mienia komunalnego Gminy przekazane Ośrodkowi w zarząd w celu realizacji zadań statutowych Ośrodka. Jako odrębny podatnik (dotychczas korzystający ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 u.p.t.u) posiada numer NIP ….

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie realizuje zadania własne gminy i powiatu oraz zadania zlecone gminie i powiatowi z zakresu administracji rządowej określone obowiązującymi przepisami prawa, w tym w szczególności:

1. ustawą o pomocy społecznej;
2. ustawą o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;
3. ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych;
4. ustawą o świadczeniach rodzinnych;
5. ustawą o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów;
6. ustawą o pomocy osobom uprawnionym do alimentów;
7. ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
   
   

MOPR realizuje ponadto zadania wynikające z:

1. uchwał Rady Miasta;
2. porozumień i umów zawartych przez Miasto z innymi podmiotami;
3. zarządzeń Prezydenta Miasta.
   
   

Zgodnie z uregulowaniem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.), obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą.

Działalność MOPR-u finansowana jest ze środków własnych miasta oraz ze środków budżetu państwa. Duże znaczenie dla funkcjonowania Ośrodka mają również środki finansowe pozyskiwane z funduszy unijnych.

Art. 17 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mówi, że do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy m.in.:

• pkt 11 - organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi;
  

• pkt 12 prowadzenie i zapewnienie miejsc w mieszkaniach chronionych;
  

• pkt 16 - kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpłatności za pobyt mieszkańca gminy w tym domu;
  

• pkt 18 - utworzenie i utrzymywanie ośrodka pomocy społecznej, w tym zapewnienie środków na wynagrodzenia pracowników.
  
  

Ponadto, art. 17 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej wskazuje, iż do zadań własnych gminy należy przyznawanie i wypłacanie zasiłków specjalnych celowych oraz przyznawanie i wypłacanie pomocy na ekonomiczne usamodzielnienie w formie zasiłków, pożyczek oraz pomocy w naturze.

Ustawa o pomocy społecznej określa również w art. 19 zakres zadań własnych realizowanych przez powiat, do których m.in. należy przyznawanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki osobom opuszczającym domy pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz schroniska dla nieletnich, zakłady poprawcze, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, specjalne ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii zapewniające całodobową opiekę lub młodzieżowe ośrodki wychowawcze.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej przyznawanie świadczeń z pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej. Oznacza to, iż ustawodawca powierzył całokształt regulacji w tym zakresie nie sferze opartej na cywilnoprawnej swobodzie zawierania umów, a reżimowi publiczno-prawnemu (administracyjno-urzędowemu).

Procedura występowania i przyznawania świadczeń z zakresu pomocy społecznej regulowana jest przez ustawę z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23), zwaną dalej KPA. Zgodnie z art. 1 pkt 1 KPA, Kodeks postępowania administracyjnego normuje postępowanie przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej. W myśl art. 104 § 1 KPA, organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji.

Decyzje administracyjne, o których mowa powyżej, jako organ administracji publicznej wydaje w mieście …. Prezydent Miasta. Przy czym trzeba zauważyć, iż prezydent w miastach na prawach powiatu sprawuje również funkcję starosty.

Szczegółowe zasady wykonywania zadań z zakresu pomocy społecznej na terenie miasta …. zawarte są m.in. w:

• uchwale nr … Rady Miasta . z dnia 5 września 2013 r. w sprawie ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych realizujących zadania własne Gminy . - miasta na prawach powiatu - wydana na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. l, art. 42 ustawy o samorządzie gminnym, art. 92 ust. 1 pkt 1 i art. 92 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, w związku z art. 97 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej;
  

• uchwale nr … Rady Miasta . z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie podwyższenia kryterium dochodowego uprawniającego do przyznania pomocy w zakresie dożywiania oraz zasad zwrotu wydatków za świadczenia pomocy społecznej udzielone w ramach programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” na lata 2014-2020.
  
  

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie . w związku z realizacją obligatoryjnych zadań Gminy, świadczy pomoc w zakresie dożywiania, co wynika m.in. z art. 48 ustawy o pomocy społecznej, który mówi, iż osoba lub rodzina ma prawo do schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania, jeżeli jest tego pozbawiona. Natomiast uchwała Rady Miasta . z dnia 16 stycznia 2014 r. Nr … w sprawie podwyższenia kryterium dochodowego uprawniającego do przyznania pomocy w zakresie dożywiania oraz zasad zwrotu wydatków na świadczenia pomocy społecznej udzielone w ramach programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na lata 2014-2020 wskazuje, że pomoc w formie posiłku może być przyznana odpłatnie osobom i rodzinom, o których mowa w art. 3 pkt 1 tejże ustawy, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie przekracza określone kryterium, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej wyrażony w %. Przyznanie omawianej pomocy następuje poprzez wydanie przez Prezydenta Miasta za pośrednictwem jednostki budżetowej odpowiedzialnej za realizację tej sfery zadań Gminy, tj. MOPR-u - decyzji administracyjnej, która wskazuje zakres pomocy. Przykładowo polega ona na przyznaniu osobie wnioskującej, spełniającej wytyczone przez ustawę kryteria, jednego gorącego posiłku dziennie w ustalonym okresie.

Decyzja zawiera również ustalenia dotyczące odpłatności przyznanego posiłku, jaką obciążony jest wnioskodawca, czyli jego udział w koszcie ogółem jednego posiłku. Osoba korzystająca z pomocy w zakresie dożywiania wpłaca ustaloną w decyzji kwotę do kasy MOPR-u. Cała należność za przysługujące posiłki jest regulowana przez MOPR przelewem na konto właściwego podmiotu świadczącego usługę (podmiot odpowiedzialny za wydanie należnych posiłków na podstawie tzw. kart obiadowych).

Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, jako jednostka budżetowa Gminy, wykonuje także zadania jej przypisane z zakresu pomocy dla osób usamodzielnionych.

W art. 88 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wskazano, iż osoba pełnoletnia opuszczająca dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy, specjalny ośrodek wychowawczy, młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę i młodzieżowy ośrodek wychowawczy, zwana dalej „osobą usamodzielnianą", zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną, a także pomocą:

1. pieniężną na usamodzielnienie;
2. pieniężną na kontynuowanie nauki;
3. w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym;
4. w uzyskaniu zatrudnienia;
5. na zagospodarowanie - w formie rzeczowej.
   
   

Realizując powyższy zapis ustawy Gmina udziela wskazanym przez ustawę osobom pomocy, zapewniając im pobyt w tzw. mieszkaniu chronionym. Przyznanie niniejszej pomocy odbywa się również poprzez wydanie przez organ władzy, tj. Prezydenta Miasta - decyzji administracyjnej, przy czym jej wykonanie spoczywa na Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej - osoba usamodzielniana zamieszkująca w mieszkaniu chronionym jest obowiązana do ponoszenia częściowych kosztów utrzymania tego mieszkania proporcjonalnie do swoich dochodów.

W uzasadnionych przypadkach starosta może ją zwolnić z ponoszenia opłat. Zatem, jak wynika z przytoczonego zapisu prawa, organem decydującym o przyznaniu pomocy, jak i o jej wielkości jest w przypadku miasta na prawach powiatu wyłącznie prezydent miasta. Decyzja administracyjna określa w tym przypadku miesięczną odpłatność osoby, której przyznano mieszkanie chronione, która jest uiszczana na rachunek bankowy MOPR-u.

Trzeba zauważyć, iż wszystkie opisane czynności, które wykonuje Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie opierają się na wydaniu decyzji administracyjnej, zatem nie zachodzą w tym przypadku żadne czynności opierające się na swobodnym zawieraniu umów cywilnoprawnych zakłócające rynkową konkurencję.

Ponadto istotne podkreślenia jest, iż opłaty pobierane przez Gminę w związku z wykonywaniem zadań publicznych mają charakter administracyjno-prawny, ponieważ są nakładane, jak wskazano powyżej, w drodze decyzji administracyjnych, a ich wysokość, zasady ustalania, ewentualne zwolnienia są ściśle uregulowane w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. W przypadku opłat pobieranych przez MOPR obowiązek ich pobierania wynika z przepisów prawa, w szczególności, ustawy o pomocy społecznej. Z uwagi na fakt, iż MOPR w …. jest gminną jednostką budżetową to pobrane opłaty odprowadza do budżetu Miasta, z którego pokrywa wszystkie swoje wydatki związane z realizacją zadań własnych gminy z zakresu pomocy społecznej.

Z uwagi na fakt, iż centralizacja podatkowa została wyznaczona przez Ministra Finansów w drodze komunikatu po wyroku TSUE na dzień 01 stycznia 2017 r., Gmina będzie musiała dokooptować do swoich dotychczasowych rozliczeń czynności gminnych jednostek budżetowych o charakterze działalności gospodarczej (opodatkowane wg stawki albo zwolnione przedmiotowo na podstawie art. 43 u.p.t.u lub rozporządzenia wykonawczego.), ewentualnie rozpoznać te, do których stosuje się przepis art. 15 ust. 6 u.p.t.u w związku z art. 13 Dyrektywy Rady, których jako wykonywanych nie w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą nie powinno się ujmować w księgach podatkowych i deklaracjach VAT - jest więc zainteresowanym w sprawie w rozumieniu art. 14b Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy opłaty, wnoszone przez osoby korzystające ze świadczonej przez Gminę pomocy w zakresie dożywiania, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz.163 ze zm.), w związku z uchwałą nr 221 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania na lata 2014-2020” (….. z 2015 r. poz. 821), pobierane w oparciu o decyzje administracyjne w rozumieniu art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz.23), nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty, wnoszone przez osoby korzystające ze świadczonej przez Gminę pomocy w zakresie dożywiania, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz.163 ze zm.), w związku z uchwałą nr 221 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania na lata 2014-2020” (M.P. z 2015 r. poz. 821), pobierane w oparciu o decyzje administracyjne w rozumieniu art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23), nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W art. 15 ust. 1 u.p.t.u. uszczegółowiono definicję podatnika podatku VAT i wskazano, że są nim osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przez działalność gospodarczą, określoną w ust. 2 uznano wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 6 u. p. t. u nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w …., będący gminną jednostką budżetową nie jest obecnie podatnikiem podatku VAT. Od 01 stycznia 2017 r. zostanie objęty procesem centralizacji podatkowej w zakresie podatku VAT i będzie stanowił element jednego, scentralizowanego podatnika, jakim będzie Gmina …., z numerem NIP Gminy - ….. MOPR realizuje zadania własne gminy i powiatu oraz zadania zlecone gminie i powiatowi z zakresu administracji rządowej określone obowiązującymi przepisami prawa.

Ww. opłaty, pobierane w związku z realizacją przez MOPR obligatoryjnych zadań jednostki samorządu terytorialnego, podlegają reżimowi publiczno-prawnemu (administracyjno-urzędowemu), przy czym ich przeznaczeniem jest realizacja celów publicznych. Podstawę ich poboru stanowi decyzja administracyjna wydana przez organ władzy publicznej, jakim jest Prezydent Miasta. Ponadto pobierane są w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, tj. ustawy o pomocy społecznej oraz uchwały o ustanowieniu programu wieloletniego. Pomoc państwa w zakresie dożywiania, dla realizacji których został on powołany, przy czym trzeba zwrócić uwagę, iż nie ma do czynienia w tym przypadku z czynnościami wykonywanymi na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Analizując przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 u.p.t.u., powodujące wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług uznać należy, iż opłaty wskazane w pytaniu 1, pobierane przez organ władzy publicznej za pośrednictwem swej jednostki organizacyjnej, na podstawie decyzji wydawanych przez ten organ należy uznać za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Warto również zauważyć, iż pobór ww. opłat nie wiąże się z osiąganiem przez Gminę jakichkolwiek zysków finansowych. Opłaty te stanowią swego rodzaju partycypację osoby korzystającej z tej formy pomocy społecznej w koszcie całego świadczenia objętego pomocą i nie generują dla Gminy żadnych nadwyżek finansowych z tego tytułu.

Odnosząc się do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartość i dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 11 grudnia 2016 L 347) trzeba zwrócić uwagę na art. 13 ust. 1, mówiący iż:

1. Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
   
   

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle powyższego zapisu prawa, uznać należałoby, iż opłaty, wnoszone przez osoby korzystające ze świadczonej przez Gminę pomocy w zakresie dożywiania, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm. ), w związku z uchwałą nr 221 Rady Ministrów dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania na lata 2014-2020” (M.P. z 2015 r. poz. 821), pobierane w oparciu o decyzje administracyjne w rozumieniu art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23), nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT, bowiem nie wpływają znacząco na konkurencję działającą w tej sferze. Osoby korzystające z pomocy Gminy w zakresie dożywiania korzystają z niej, ponieważ nie mają możliwości finansowych, aby samodzielnie pokrywać rynkowe koszty wyżywienia. Nieprzyznawanie tej formy pomocy przez Gminę doprowadziłoby prawdopodobnie do wzrostu poziomu głodu i ubóstwa lokalnej społeczności, a ponadto skutkowałoby niewywiązywaniem się jednostki samorządu terytorialnego z realizacji zadań, do których została powołana.

Art. 7 ust. 1 u.s.g. mówi, iż w szczególności zadania gminy obejmują sprawy:

6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.

W sprawie uznania jednostek samorządu terytorialnego, tj. gmin, powiatów i województw – co do zasady - za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT organy władzy publicznej w zakresie podstawowego rodzaju działalności wykonywanej w trybie władztwa publicznego, nie zaś cywilnoprawnej swobody umów, wypowiadały się niejednokrotnie sądy administracyjne. Gmina dysponuje w tym zakresie prawomocnymi rozstrzygnięciami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. z dnia 05 stycznia 2011 r. sygn. akt. …. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego …. z dnia 31 stycznia 2012 r. sygn. akt ….. Po ww. wyrokach Minister Finansów w osobie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydał w dniu 19 lipca 2012 r. interpretację indywidualną znak: IPPP3/443-1195/09/12-8/S/KB, w której uznał stanowisko Gminy dotyczące uznania jej za organ władzy publicznej w zakresie opłat niemających charakteru cywilnoprawnego za prawidłowe. Powyższym rozstrzygnięciem nie zostały co prawda objęte opłaty, o których mowa w pytaniu nr 1 (bowiem nie były wskazane w zapytaniu - nie było wtedy jeszcze problemu centralizacji podatkowej), jednakże można je analogicznie do nich przypisać. Dla poparcia własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawca pragnie zacytować najistotniejszy fragment uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Wyrok ten przywołał m.in. wykładnię Trybunału Konstytucyjnego. Czytamy w nim m.in. „(...) W wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. P 6/02 (OTK-A 2002/7/91), Trybunał Konstytucyjny wskazał, że "opłatą jest danina publicznoprawna charakteryzująca się cechami podobnymi do podatku i cła z tym, że w przeciwieństwie do podatków i ceł, jest świadczeniem odpłatnym. Opłaty pobierane są bowiem w związku z wyraźnie wskazanymi usługami i czynnościami organów państwowych lub samorządowych, dokonywane w interesie konkretnych podmiotów. Stanowią zatem swoistą zapłatę za uzyskanie zindywidualizowanego świadczenia oferowanego przez podmiot prawa publicznego. W klasycznej postaci opłaty odznaczają się pełną ekwiwalentnością, co oznacza, że wartość świadczenia administracyjnego odpowiada wysokości pobranej opłaty (zob. P. Smoleń, Opłaty [w:] W. Wojtowicz (red.), A. Gorgol, A. Kuś, A. Niezgoda, P. Smoleń, Zarys finansów publicznych i prawa finansowego, Warszawa 2002, s. 257-258). Oprócz tego, że są świadczeniami odpłatnymi są także – jak podatki - świadczeniami pieniężnymi, powszechnymi, bezzwrotnymi, ustalanymi jednostronnie przez państwo.

Z tej racji, że są jedną z form pozyskiwania dochodów budżetu państwa lub budżetów samorządu terytorialnego, powinny być odprowadzane, o ile regulacje szczególne nie stanowią inaczej, do budżetów jednostek samorządowych. Jako dochody publiczne, przymusowe mogą być pobrane w drodze egzekucji administracyjnej. Opłaty publiczne pobierane są zawsze w związku z określonym, konkretnym działaniem organów państwa (samorządu terytorialnego). Jeżeli opłata pobierana jest za określoną usługę - może zawierać pewne cechy ceny, jeżeli zaś jest świadczeniem dodatkowym, pobieranym w wysokości wyższej niż faktycznie świadczona usługa - zawiera cechy podatku. Dla uznania opłat za dochody i daniny publiczne kluczowe znaczenie mają nie tylko wskazane wyżej cechy ale i także okoliczność, że przeznaczane są na cele publiczne albo związane są z realizacją takich celów. Cele te określają ustawy szczególne (...)”.

Ponadto wskazać należy, iż podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, odnośnie opłat "śmieciowych" pobieranych w trybie władztwa publicznego przez Gminę na podstawie deklaracji i decyzji administracyjnej, w myśl przepisów o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Swój pogląd w ww. sprawie Minister Finansów zawarł w interpretacji indywidualnej znak: IPTPP1/443-99/13-2/MG z dnia 26 kwietnia 2013 r. Przyjęcie innej konstrukcji oznaczałoby, iż czynności wywozu odpadów i nieczystości są opodatkowane stawką 8% w myśl art. 41 ust. 2 w związku z załącznikiem nr 3 (poz. 143-150, 174, 75) - tak jak stosują to firmy komercyjne zajmujące się tą sferą działalności, od których to Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 kwietnia 2013 r. znak: IPTPP1/443-99/13-3/MG).

Opłaty wskazane w pytaniu pierwszym, wnoszone przez osoby korzystające ze świadczonej przez Gminę pomocy w zakresie dożywiania, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.), w związku z uchwałą nr 221 Rady Ministrów dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania na lata 2014-2020" (M.P. z 2015 r. poz.821), pobierane w oparciu o decyzje administracyjne, w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23) są zgodne m.in. z przytoczonym opisem opłat zaprezentowanym przez WSA w Lublinie i zdaniem Wnioskodawcy powinny korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.t.u.

W ww. wyroku o sygn. akt I SA/Lu 973/16 z dnia 7 kwietnia 2017 r. WSA w Lublinie wskazał, iż spór w sprawie dotyczy zastosowania przez Gminę, w związku z otrzymywaniem przez nią opłat wnoszonych przez osoby korzystające z pomocy społecznej w zakresie dożywiania, art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, i jest wyrazem implementacji do polskiego porządku prawnego regulacji zawartej w art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 (poprzednio: art. 4 ust. 5 dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - Dz.Urz. UE.L z 13 czerwca 1977 r. nr 145, s.1 ze zm.). WSA w Lublinie dodał, że zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 112, krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Z przepisów tych wynika zatem, że podmioty prawa publicznego nie są, co do zasady, uważane za podatników w odniesieniu do tych transakcji, w których występują jako organy władzy publicznej, a tego rodzaju działalność takich podmiotów – ich dostawy towarów lub świadczenie usług - nie należy do zakresu przedmiotowego przepisów dotyczących VAT (por. np.: wyrok NSA z 12.08.2015 r., sygn. akt I FSK 943/14).

Uwzględniając regulacje zawarte w art. 16 ust. 2 i art. 163 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w art. 2 ust.1, art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 2 u.s.g., WSA stwierdził, że działalność gminy może polegać na wykonywaniu działań publicznych, jak i może mieć charakter wykraczającej poza te działania działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem WSA w Lublinie, gmina jako organ władzy publicznej w kontekście ustawy o VAT może występować w dwojakim charakterze:

• jako podmiot niebędący podatnikiem VAT, gdy w oparciu o reżim publicznoprawny realizuje zadania nałożone na nią przepisami prawa, oraz
  

• jako podatnik VAT, gdy wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, a więc w ramach reżimu prywatnoprawnego.
  
  

Przez wykonywanie zadań publicznych należy przy tym rozumieć te działania, które mają na celu korzyść ogółu - zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy gminy i istotne jest tu, że wykonując zadania administracji publicznej, gmina może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej. O publicznym bądź prywatnym charakterze działania gminy przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, z wykorzystaniem władztwa państwowego i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej (por.: W. Skrzydło „Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz” Zakamycze 2002, a także np.: wyroki TSUE z 25.07.1991 r. w sprawie C-202/90 i z 16.09.2008 r. w sprawie C-288/07 oraz wyroki NSA z 8.12.2015 r., sygn. akt I FSK 1192/14, z 19.11.2014 r., sygn. akt I FSK 1669/13).

W dalszej części uzasadnienia wyroku z dnia 7 kwietnia 2017 r., WSA w Lublinie wskazał, że Gmina realizując pomoc społeczną przez przyznawanie pomocy na dożywianie (posiłków) i ustalanie z tego tytułu odpłatności, wykonuje nałożone na nią przepisami prawa zadania władzy publicznej, dla realizacji których została powołana.

Zdaniem Sądu, Gmina działa w sposób władczy i wyłącznie w sferze publicznoprawnej. Udzielenie przewidzianej w u.p.s. pomocy następuje z mocy decyzji, podobnie jak ustalenie odpłatności, podlegającej rygorom daniny publicznoprawnej, a przy tym świadczenie może być skierowane wyłącznie do osoby spełniającej kryteria określone prawem, która z kolei nie może swobodnie dysponować przyznanym jej świadczeniem. Pomiędzy Gminą jako organem władzy publicznej a świadczeniobiorcą pomocy społecznej istnieje wyłącznie stosunek publicznoprawny i nie występują żadne elementy o charakterze cywilnoprawnym.

WSA w Lublinie, powołując się na art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 112 podkreślił, iż sam fakt istnienia odpłatności związanej z realizacją przez organ władzy publicznej wynikających z przepisów prawa zadań, dla których został powołany, nie uzasadnia przyjęcia, że organ władzy publicznej winien być uznany za podatnika. Opłata zaś, o jakiej mowa, jest daniną publiczną, a jej pobieranie jest formą sprawowania władztwa publicznego. Jak wyjaśnił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 10.12.2002 r., sygn. akt P 6/02, „opłatą jest danina publicznoprawna charakteryzująca się cechami podobnymi do podatku i cła, z tym że w przeciwieństwie do podatków i ceł, jest świadczeniem odpłatnym. Opłaty pobierane są bowiem w związku z wyraźnie wskazanymi usługami i czynnościami organów państwowych lub samorządowych, dokonywanymi w interesie konkretnych podmiotów. Stanowią zatem swoistą zapłatę za uzyskanie zindywidualizowanego świadczenia oferowanego przez podmiot prawa publicznego. W klasycznej postaci opłaty odznaczają się pełną ekwiwalentnością, co oznacza, że wartość świadczenia administracyjnego odpowiada wysokości pobranej opłaty.

Oprócz tego, że są świadczeniami odpłatnymi, są także - jak podatki - świadczeniami pieniężnymi, powszechnymi, bezzwrotnymi, ustalanymi jednostronnie przez państwo. Z tej racji, że są jedną z form pozyskiwania dochodów budżetu państwa lub budżetów samorządu terytorialnego, powinny być odprowadzane, o ile regulacje szczególne nie stanowią inaczej, do budżetów jednostek samorządowych. Jako dochody publiczne, przymusowe mogą być pobrane w drodze egzekucji administracyjnej. Opłaty publiczne pobierane są zawsze w związku z określonym, konkretnym działaniem organów państwa (samorządu terytorialnego). Jeżeli opłata pobierana jest za określoną usługę - może zawierać pewne cechy ceny, jeżeli zaś jest świadczeniem dodatkowym, pobieranym w wysokości wyższej niż faktycznie świadczona usługa - zawiera cechy podatku. Dla uznania opłat za dochody i daniny publiczne kluczowe znaczenie mają nie tylko wskazane wyżej cechy, ale i także okoliczność, że przeznaczane są na cele publiczne albo są związane z realizacją takich celów”. W ocenie WSA w Lublinie, opłatę z tytułu świadczenia pomocy społecznej w zakresie dożywania, o której mowa we wniosku, charakteryzują wszystkie wymienione cechy opłaty stanowiącej daninę publiczną.

Dalej Sąd podniósł, że samo w sobie wydanie lub dostarczenie świadczenia, np. posiłku, jest wyłącznie czynnością faktyczną. Oczywiście, podstawa prawna takiego wydania/dostarczenia może być, stosownie do okoliczności, także cywilnoprawna (umowa o świadczenie usług). Jednak – jak wyjaśniono wyżej - świadczenie posiłku przez Gminę na rzecz uprawnionego świadczeniobiorcy w ramach pomocy społecznej w zakresie dożywiania i związana z tym opłata uiszczana przez świadczeniobiorcę na rzecz Gminy oparte są wyłącznie na stosunku publicznoprawnym.

Z powyższym rozstrzygnięciem zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I FSK 1171/17 wskazał, iż stanowisko Sądu pierwszej instancji zasługuje w pełni na akceptację.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Gmina, realizująca w ramach zadań własnych, o charakterze obowiązkowym, czynności udzielania pomocy społecznej w formie dożywiania, działa jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 u.p.t.u., nie będąc zatem w tym zakresie podatnikiem, także wtedy, gdy z czynnościami tymi wiązałby się jakiś rodzaj odpłatności.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w związku z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 973/16 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I FSK 1171/17 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania, że Wnioskodawca - pobierając opłaty wnoszone przez osoby korzystające z pomocy w zakresie dożywiania – jest podatnikiem wyłączonym z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW, tj. na dzień 26 lipca 2016 r. w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 973/16 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I FSK 1171/17.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.