Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.662.2018.2.AK
z 8 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towaru i usług w zakresie możliwości opodatkowania stawką podatku w wysokości 0% sprzedaży nowego środka transportu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości opodatkowania stawką podatku w wysokości 0% sprzedaży nowego środka transportu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

W dniu 8 lipca 2017 r. Spółka zawarła umowę sprzedaży samochodu osobowego na rzecz Kupującej. W umowie sprzedaży Kupująca podała polski adres zamieszkania. Następnie w dniu 11 lipca 2017 r. Spółka wystawiła fakturę zaliczkową na część zapłaty uiszczoną w dniu 10 lipca 2017 r., na której zastosowano 23% stawkę VAT. W dniu 19 lipca 2017 r. wystawiono fakturę (końcową) oraz wydano m.in. kartę pojazdu. Na fakturze również zastosowano 23% stawkę VAT.

Po wystawieniu faktury Kupująca dokonała zapłaty ceny oraz w dniu 1 sierpnia 2017 r. odebrała samochód.

Według stanu na dzień złożenia wniosku Spółka otrzymała od Kupującej następujące dokumenty:

• korespondencję elektroniczną z dnia 13 lipca 2017 r. do Klubu wysłaną w imieniu Kupującej o treści „Pan będzie wkrótce nabywać samochód i chciałby zawrzeć u Państwa ubezpieczenie. Proszę o informację, jakie dokumenty musimy przedłożyć”,
• umowę z dnia 31 lipca 2017 r. zawartą przez Kupującą (członek Klubu) z Klubem o treści:
  
  
  1. „STRONY I PRZEDMIOT UMOWY:
     Członek upoważnia Klub do zarejestrowania na Klubu w Niemczech należący do członka Pojazd oznaczony jako: (...).
     
     
  2. STAN POJAZDU:
     W następstwie zarejestrowania pojazdu na Klub, Klub odpowiada bezpośrednio za wszystkie koszty związane z mandatami (§ 25 niemieckiego prawa o ruchu drogowym) oraz za wszelkie szkody, jakie spowodowane byłyby w związku z użytkowaniem pojazdu (§ 7 niemieckiego prawa o ruchu drogowym). Klub jest zobowiązany do zawarcia ubezpieczenia OC.
     
     Zarówno członek będący właścicielem pojazdu, jak i Klub w następstwie zarejestrowania pojazdu na Klub, są wobec organów administracji odpowiedzialni za zgodny z przepisami stan pojazdu.
     
     W stosunku wzajemnym między stronami członek zawsze odpowiada za zgodny z przepisami stan pojazdu. Badanie techniczne i pomiar AU należy przeprowadzać zgodnie z niemiecką ustawą o rejestracji i ruchu drogowym. Dokumentacja potwierdzająca wykonanie badania technicznego i pomiaru emisji spalin (AU) powinna zawsze znajdować się w posiadaniu Klubu.
     
     
  3. 3. OBOWIĄZKI STRON:
     Komercyjny wynajem pojazdu jest niedozwolony.
     
     Wynajem na rzecz członków rodziny i przyjaciół jest dozwolony w ograniczonym zakresie.
     Członek zobowiązuje się do pozwolenia na kierowanie pojazdem osobom, które udokumentowały członkowi, że są uprawnione do prowadzenia przedmiotowego pojazdu zgodnie z obowiązującymi przepisami.
     
     Klub wykonuje w imieniu członka i na jego rachunek wszystkie zobowiązania administracyjne, zarówno wobec organów administracji publicznej, jak i osób fizycznych, w związku z użytkowaniem pojazdu.
     
     Członek uznaje i potwierdza, że wszystkie koszty poniesione przez Klub zostaną pokryte przez członka.
     
     Członek zobowiązuje się do wpłacenia na żądanie Klubu w ciągu 8 dni wszystkich kosztów poniesionych przez Klub lub do dokonywania wpłat zaliczkowych na wniosek Klubu.
     
     
  4. ZABEZPIECZENIE:
     W związku z rejestracją pojazdu wystawiony zostanie dowód rejestracyjny. Tylko właściciel dokumentu jest uprawniony do sprzedaży i przerejestrowania pojazdu.
     Wystawiony dokument zostanie zdeponowany w banku na wniosek Klubu, na zabezpieczenie każdego roszczenia, jakie Klub miałby wobec członka w związku z niniejszą umową.
     
     Złożenie depozytu odbywa się na takich warunkach:
     • że bank może wydać tylko wtedy, gdy spełnione są wszystkie zobowiązania wynikające z tej umowy,
     • że Klub jest uprawniony do otrzymania dokumentu bez zgody członka, jeżeli dokument pojazdu ma być wykorzystany do zarejestrowania i wyrejestrowania, usunięcia tablic rejestracyjnych albo zakazu użytkowania pojazdu w następstwie naruszenia umowy przez członka.
     
     
     
  5. NARUSZENIE UMOWY:
     W przypadku niedotrzymania umowy przez członka zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, Klub jest uprawniony do natychmiastowego złożenia wniosku o usunięcia tablic rejestracyjnych z przedmiotowego pojazdu, co powoduje brak możliwości dalszego korzystania z pojazdu.
     
     
  6. ROZWIĄZANIE UMOWY:
     Niniejsza umowa może być rozwiązana, gdy Klub jest w posiadaniu oryginalnych tablic rejestracyjnych i oryginalnego dokumentu dzięki czemu pojazd może zostać wyrejestrowany przez organy niemieckie.
     
     Przed upływem ważności umowy każde roszczenie, jakie Klub miałby wobec członka według tej umowy, musi zostać uregulowane. Niniejsza umowa jest również skuteczna dla spadkobierców członka. I może być przez nich rozwiązana na takich samych warunkach, na jakich może być rozwiązana przez członka.
     
     
  7. OPROCENTOWANIE:
     Kwoty zaległości członka będą oprocentowane zgodnie z ustawą o odsetkach, w wysokości aktualnie obowiązującej stopy procentowej dla odsetek procesowych, od dnia wymagalności do dnia zapłaty.
     
     
  8. SĄD WŁAŚCIWY:
     Wszelkie spory między Klub i członkiem związane z niniejszą umową będą rozstrzygane przez Sąd Rejonowy
     
     Ponadto w interpretacji umowy przyjmuje się, że niezależnie od unieważnienia części umowy przez sąd, pozostała część umowy pozostaje obowiązująca”.
  
  
• Niemiecki dowód rejestracyjny, na którym w pozycji „nazwisko lub nazwa firmy” widnieje KLUB
• pismo z dnia 10 sierpnia 2017 r. administracji podatkowej, w którym wzywają Kupującą do złożenia oświadczenia oraz zapłaty podatku na terenie Niemiec z tytułu nabycia samochodu z innego kraju członkowskiego, a ponadto w którym wskazuje się że „powyższe obowiązuje także wtedy, gdy w fakturze kupna samochodu wykazany został podatek zagraniczny. W takim przypadku ma Pani jednak możliwość zażądania od wystawcy faktury jej korekty oraz na drodze cywilno-prawnej zwrotu przez niego niesłusznie zapłaconego podatku zagranicznego”;
• potwierdzenie zapłaty podatku z tytułu nabycia samochodu do administracji podatkowej oraz oświadczenie wysłane do administracji podatkowej w dniu 22 sierpnia 2017 r.;
• pismo administracji podatkowej z informacją o nadaniu NIP na rzecz Kupującej;
• postanowienie z dnia 9 lutego 2018 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym odmówił wszczęcia postępowania z wniosku Kupującej o zwrot zapłaconego podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu którego podano, że wynikający z przedłożonych przez Wnioskodawczynię faktur VAT, nie został zapłacony przez nabywcę w trybie art. 49 ust. 8 ustawy, tylko przez dokonującego dostawy na podstawie art. 41 ust. 1, Pani nie jest podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku na podstawie uregulowań art. 42 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług;
• oświadczenie Kupującej z (…) w którym wskazała że:
  Mąż Kupującej był członkiem Klubu od 2007 r. do 31 grudnia 2017 r., w którym to okresie miał zarejestrowany w ramach Klubu inny pojazd. W 2012 r. Kupująca zawarła związek małżeński z Panem. Kupująca podpisując umowę kupna samochodu miała zamiar zarejestrować auto w Niemczech poprzez członkostwo męża. Kupująca wymieniła korespondencję elektroniczną z Klubem w tym zakresie w dniu 13 lipca 2017 r., niemniej z uwagi na stan zdrowia pana męża Kupującej, Kupująca sama wstąpiła do Klubu. Warunkiem wstąpienia do Klubu było okazanie dokumentu nabycia samochodu. Po odebraniu samochodu w dniu 1 sierpnia 2017 r. Kupująca, mając niemiecką rejestrację, dokonała wywozu samochodu na terytorium Niemiec.
  
  

Należy podkreślić, iż na podstawie powołanej wyżej umowy (zawartej pomiędzy Klubem a Kupującą) nie doszło do przeniesienia prawa własności samochodu. Kupująca nadal jest właścicielką samochodu.

W związku z posiadanymi dokumentami Spółka rozważa wystawienie faktury korygującej, korekty podatku należnego i zastosowanie 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przypadku potwierdzenia prawidłowości stanowiska Spółki, strony umowy dokonają aneksu na mocy którego zostanie obniżona cena samochodu o kwotę podatku VAT, a Spółka dokona zwrotu nadpłaconej kwoty na rzecz Kupującej.

Samochód w momencie sprzedaży i wywozu spełniał definicję nowego środka transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż samochodu na rzecz Kupującej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a jeśli tak to czy Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT?
2. Jeśli Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT, to za który okres rozliczeniowy Spółka ma prawo do korekty podatku należnego?
3. Jeśli Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT, to w którym okresie rozliczeniowym Spółka powinna wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Sprzedaż samochodu na rzecz Kupującej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT.

Ad 2. Ma ona prawo do korekty podatku należnego za okres rozliczeniowy, w którym zostanie wystawiona faktura korygująca.

Ad 3. Powinna ona wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Uzasadnienie

a) Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W pkt l i 2 ww. przepisu zostali wymienieni podatnicy podatku od wartości dodanej i osoby prawne niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej. Tak więc, adresatem pkt 4 są osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT.

Z pkt 4 wynika, że warunkiem zakwalifikowania dostawy jako wewnątrzwspólnotowej jest aby nabywca działał (zamieszkiwał) na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska.

Ze słownika języka polskiego (sjp.pwn.pl) wynika że słowo „działać” oznacza:

1. »robić, tworzyć coś«
2. »o urządzeniach: funkcjonować«
3. »oddziaływać na kogoś lub na coś«
4. »używać jakiejś substancji w celu wywołania określonej reakcji chemicznej«
5. »o ustawach, przepisach: obowiązywać«.
   
   

Niewątpliwie w kontekście niniejszej sprawy można przyjąć definicję z pkt 1 i 3 słownika. Przekładając to na opisane zdarzenie przyszłe, należy podkreślić iż Kupująca działa na terytorium Niemiec (kraju członkowskiego), albowiem tak należy postrzegać członkostwo w Klubie. Jest to aktywność o charakterze stałym.

Podobny pogląd reprezentują komentatorzy, których zdaniem „samo nabycie nowego środka transportu nie jest wystarczające do uznania, że podmiot ten »działa« w innym państwie członkowskim – wydaje się, iż dla przyjęcia, że mamy do czynienia z podmiotem działającym na terenie państwa członkowskiego, musi zaistnieć pewien poziom stałości i powtarzalności pewnych zachowań umożliwiający uznanie, iż pewna działalność jest prowadzona. Należy przy tym zaznaczyć, iż zważywszy na fakt, że ustawodawca nie odnosi się w tej mierze do działalności gospodarczej czy tym bardziej działalności opodatkowanej, wystarczające jest prowadzenie jakiejkolwiek działalności” .

Podsumowując, z uwagi na aktywność Kupującej na terytorium Niemiec, transakcję należy ocenić jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

b) Stawka VAT

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie nabywcy – w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).
   
   

Zatem warunkiem zastosowania 0% stawki VAT jest aby podatnik posiadał dowody wywozu towarów.

Jak wynika z ust. 3 art. 42 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5 zwany dalej „dokumentem wywozu” (art. 42 ust. 5 ustawy o VAT).
   
   

Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106g ust. 4 ustawy o VAT (art. 42 ust. 6 ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, że warunkiem zastosowania 0% stawki VAT jest posiadanie przez podatnika dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju.

Jak wynika z uchwały NSA z 11 października 2010 r., „w świetle art. 42 ust 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Przekładając tezy uchwały na niniejszą sprawę należy podkreślić, iż Spółka jest w posiadaniu dokumentów, które potwierdzają że doszło do wywozu samochodu. Ze zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że samochód został zarejestrowany na terytorium Niemiec, a niemiecki urząd podatkowy pobrał VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Dodatkowo z wymienionej dokumentacji wynika, że Kupująca działa na terytorium Niemiec jako członek Klubu oraz, że doszło do wywozu samochodu. Należy ponadto zauważyć, iż w przypadku nowych środków transportu, ustawodawca wprowadził dodatkowo druk VAT-22, z tym że Spółka nie wystawiła przedmiotowego dokumentu. Nie stanowi to jednak przeszkody do zastosowania 0% stawki VAT. Podobny pogląd wyrażono w wyroku WSA w Łodzi z 15 lipca 2010 r. sygn. I SA/Łd 531/10 (prawomocnym – skarga kasacyjna została oddalona przez NSA), w którym podniesiono że „ art. 42 uVAT należy interpretować w ten sposób, że podatnik, który nie wystawił dokumentu wywozu, bowiem na podstawie okoliczności towarzyszących transakcji, a w szczególności informacji uzyskanych od nabywcy, nie wiedział, że nabywca nie jest podatnikiem zarejestrowanym i zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju, nie traci definitywnie możliwości zastosowania stawki podatku 0%. Niewystawienie tego dokumentu powoduje jedynie, że obowiązek rozliczenia podatku nie zostaje przeniesiony na nabywcę nowego środka transportu. Konsekwencją tego jest konieczność rozliczenia podatku przez podatnika według stawki właściwej dla sprzedaży krajowej, ale także prawo podatnika do skorygowania deklaracji podatkowej w terminie późniejszym, po uzyskaniu dowodu, że przedmiot dostawy został wywieziony z kraju do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka interpretacja:

• umożliwia uwzględnienie jednej z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej, czyli zasady obciążenia podatkiem ostatecznego konsumenta, a więc neutralności podatku dla podatnika-przedsiębiorcy,
• umożliwia uzależnienie zastosowania preferencyjnej stawki 0% związanej z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów od spełnienia podstawowego wymogu, tj. wywiezienia towaru z terytorium kraju do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego,
• czyni sensownym korygowanie błędów zawartych w treści faktury w zakresie oznaczenia nabywcy tak, aby faktura odzwierciedlała stan rzeczywisty,
• nie zakłóca konkurencji, bowiem nie obciąża obowiązkiem zapłaty podatku podatnika-przedsiębiorcy, który rzeczywiście dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
  
  

Zajmując takie stanowisko Sąd ma na uwadze, że podstawowym wymogiem zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wynikającym z ujednoliconej konstrukcji podatku od wartości dodanej, mającej podstawę w prawie unijnym, jest przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Spełnienie pozostałych wymogów jest ważne dla unikania oszustw podatkowych, a więc dla uzyskania pewności, że doszło do przemieszczenia towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Ścisła i formalna kontrola spełnienia tych wymogów jest konieczna, ale nie może powodować pozbawienie podatnika możliwości ostatecznego skorzystania ze stawki 0%, jeżeli tylko wykaże, że doszło do czynności opisanej w art. 13 uVAT, w szczególności, gdy podatnik nie wystawił dokumentu wywozu w okolicznościach ustalonych w tej sprawie”.

W tej sytuacji Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT.

Ad 2 i 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy o VAT).

Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towarów lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT).

Z kolei zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z powyższych przepisów, w przypadku gdy na fakturze wykazano kwotę podatku wyższą niż należna podatnik może skorygować fakturę poprzez wystawienie faktury korygującej, co w realiach sprawy potwierdza również powoływany wyżej pogląd WSA w Łodzi.

W takim przypadku obniżenia kwoty podatku dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym dokonano korekty faktury.

Powyższy mechanizm stosuje się również w sytuacji objętej wnioskiem, który to pogląd podziela Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 27 marca 2017 r. sygn. 2461-IBPP2.4512.994.2016.2.ICz, w której wskazał że „uwzględniając przy tym powołany uprzednio przepis art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca po wystawieniu faktur korygujących nie jest obowiązany do posiadania potwierdzenia otrzymania tych faktury przez kontrahenta z Belgii. W konsekwencji, wystawione faktury korygujące należy ująć za okres rozliczeniowy, w którym zostały wystawione faktury korygujące”.

Należy również podkreślić, iż Spółka zwróci Kupującej nadpłacony VAT.

Jednocześnie Spółka będzie zobowiązana do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w momencie powstania obowiązku podatkowego, czyli wystawienia faktury pierwotnej, albowiem zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W dniu 8 lipca 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży samochodu osobowego na rzecz Kupującej. W umowie sprzedaży Kupująca podała polski adres zamieszkania. Następnie w dniu 11 lipca 2017 r. Wnioskodawca wystawił fakturę zaliczkową na część zapłaty uiszczoną w dniu 10 lipca 2017 r., na której zastosowano 23% stawkę VAT. W dniu 19 lipca 2017 r. wystawiono fakturę (końcową) oraz wydano m.in. kartę pojazdu. Na fakturze również zastosowano 23% stawkę VAT.

Według stanu na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca otrzymał od Kupującej następujące dokumenty:

• korespondencję elektroniczną z dnia 13 lipca 2017 r. do Klubu wysłaną w imieniu Kupującej o treści „Pan będzie wkrótce nabywać samochód i chciałby zawrzeć u Państwa ubezpieczenie. Proszę o informację, jakie dokumenty musimy przedłożyć”,
• umowę z dnia 31 lipca 2017 r. zawartą przez Kupującą (członek Klubu) z Klubem,
• Niemiecki dowód rejestracyjny, na którym w pozycji „nazwisko lub nazwa firmy” widnieje KLUB
• pismo z dnia 10 sierpnia 2017 r. administracji podatkowej w którym wzywają Kupującą do złożenia oświadczenia oraz zapłaty podatku na terenie Niemiec z tytułu nabycia samochodu z innego kraju członkowskiego, a ponadto w którym wskazuje się że „powyższe obowiązuje także wtedy, gdy w fakturze kupna samochodu wykazany został podatek zagraniczny. W takim przypadku ma Pani jednak możliwość zażądania od wystawcy faktury jej korekty oraz na drodze cywilno-prawnej zwrotu przez niego niesłusznie zapłaconego podatku zagranicznego”;
• potwierdzenie zapłaty podatku z tytułu nabycia samochodu do administracji podatkowej oraz oświadczenie wysłane do administracji podatkowej w dniu 22 sierpnia 2017 r.;
• pismo administracji podatkowej z informacją o nadaniu NIP na rzecz Kupującej;
• postanowienie z dnia 9 lutego 2018 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym odmówił wszczęcia postępowania z wniosku Kupującej o zwrot zapłaconego podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu którego podano, że wynikający z przedłożonych przez Wnioskodawczynię faktur VAT, nie został zapłacony przez nabywcę w trybie art. 49 ust. 8 ustawy, tylko przez dokonującego dostawy na podstawie art. 41 ust. 1, Kupująca nie jest podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku na podstawie uregulowań art. 42 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług;
• oświadczenie Kupującej z (…) w którym wskazała że:
  Mąż Kupującej był członkiem Klubu od 2007 r. do 31 grudnia 2017 r., w którym to okresie miał zarejestrowany w ramach Klubu inny pojazd. W 2012 r. Kupująca zawarła związek małżeński. Kupująca podpisując umowę kupna samochodu miała zamiar zarejestrować auto w Niemczech poprzez członkostwo męża. Kupująca wymieniła korespondencję elektroniczną z Klubem w tym zakresie w dniu 13 lipca 2017 r., niemniej z uwagi na stan zdrowia męża Kupującej, Kupująca sama wstąpiła do Klubu. Warunkiem wstąpienia do Klubu było okazanie dokumentu nabycia samochodu. Po odebraniu samochodu w dniu 1 sierpnia 2017 r. Kupująca, mając niemiecką rejestrację, dokonała wywozu samochodu na terytorium Niemiec.
  
  

Na podstawie powołanej wyżej umowy (zawartej pomiędzy Klubem a Kupującą) nie doszło do przeniesienia prawa własności samochodu. Kupująca nadal jest właścicielką samochodu. Samochód w momencie sprzedaży i wywozu spełniał definicję nowego środka transportu.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Powyższy przepis zawiera ogólną definicję pojęcia „wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”. Zgodnie z jego treścią wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego.

Elementem, który musi wystąpić aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest zatem wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Natomiast nie jest konieczne, aby wywozu dokonywał sam podatnik. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Powyższe przepisy uzależniają uznanie określonej dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów od spełnienia przesłanek podmiotowych, zarówno ze strony sprzedawcy, jak i nabywcy towaru.

W szczególności – w myśl art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy – uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę nowego środka transportu może mieć miejsce, jeżeli jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy – w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Zgodnie z art. 42 ust. 8 ustawy – w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Obowiązek, o którym mowa powyżej, wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy, w myśl którego podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkami, że jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim oraz m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).

Niewypełnienie tych warunków powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji, według podstawowej stawki.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że taka sytuacja wystąpiła.

Odnosząc bowiem cytowane przepisy do sytuacji przedstawionej we wniosku należy zauważyć, że dostawa opisanego nowego środka transportu zasadnie została opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca (Wnioskodawca) nie mógł bowiem zastosować 0% stawki z uwagi na fakt, że nabywca kupując nowy środek transportu podał polski adres zamieszkania a Wnioskodawca nie posiada informacji (brak oświadczenia nabywcy), że środek ten będzie (i kiedy) wywieziony poza terytorium kraju, co oznacza, że nie było podstaw m.in. do wystawienia przez Wnioskodawcę dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy.

Była to zatem dostawa krajowa, opodatkowana, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, 23% stawką podatku od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż samochodu na rzecz Kupującej nie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zastosowania dla tej sprzedaży 0% stawki VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie i trzecie ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji, jeżeli do sprzedaży samochodu na rzecz Kupującej ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl natomiast art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.