2019.01.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.594.2018.2.JK
z 14 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2018 r. (data wpływu 23 listopada 2018 r.) oraz z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez nieruchomości. Wniosek uzupełniono 23 listopada 2018 r. o pełnomocnictwo oraz 18 grudnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „X” (dalej jako: „Przedsiębiorstwo”). Przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa jest działalność w zakresie handlu detalicznego stalą, maszynami rolniczymi oraz częściami zamiennymi do nich. Wykonuje również usługi z zakresu napraw i serwisu wyżej wymienionych maszyn oraz sporadycznie usługi koparko-ładowarką i wykaszania poboczy dróg. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która nie odpowiada już skali działalności i związanemu z nią ryzyku. Chodzi zarówno o bezpieczeństwo współpracujących z Wnioskodawcą kontrahentów, pracowników jak i o zabezpieczenie rodziny Wnioskodawcy w przypadku nagłych zdarzeń (śmierć lub choroba uniemożliwiająca Wnioskodawcy prowadzenie działalności gospodarczej). W związku z tym Zainteresowany rozważa w niedalekiej przyszłości wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej (dalej jako: „Spółka komandytowa”). Nadrzędnym celem aportu Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa jest kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej, ale w formie spółki osobowej. Wnioskodawcy zależy na tym, aby przedsiębiorstwo mogło kontynuować bezpiecznie (prawnie i podatkowo) swoją działalność, a zarazem, aby mogło się rozwijać. Obecnie, w skład środków trwałych Przedsiębiorstwa wchodzą m.in. nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozważa możliwość, aby nieruchomości, które w chwili obecnej są wykorzystywane w Przedsiębiorstwie, mimo aportu Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, zostały w jednoosobowej działalności gospodarczej lub zostały wycofane do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza w ten sposób uniknąć sytuacji, w której Nieruchomości wchodziłyby do majątku Spółki komandytowej, i na skutek ewentualnej niegospodarności lub innych zdarzeń dotyczących przyszłej działalności Spółki komandytowej mogłyby zostać poddane egzekucji. W takim przypadku aport Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa nie będzie obejmował nieruchomości. Już po wniesieniu aportu, nieruchomości będą wykorzystywane w działalności wykonywanej przez Spółkę komandytową na podstawie umowy najmu bądź innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z Wnioskodawcą, w takim zakresie, w jakim będą niezbędne Spółce komandytowej w prowadzonej działalności. Przedmiotem wkładu Wnioskodawcy do Spółki komandytowej będą wszystkie składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo w momencie wnoszenia aportu, zarówno składniki materialne jak i niematerialne, za wyjątkiem wspominanych nieruchomości. W ramach Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa zostaną wniesione m.in.:

Środki trwałe, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne oraz przedmioty niskocenne znajdujące się w nieruchomościach będących własnością przedsiębiorstwa wyłączając z tego własność działek gruntów ze znajdującymi się na nich budynkami, budowlami i rozpoczętymi w nich inwestycjami.
Towary handlowe oraz maszyny demonstracyjne znajdujące się w siedzibie firmy.
Należności z tytułu dostaw towarów handlowych i świadczonych usług oraz zaliczki otrzymane na poczet przyszłych dostaw maszyn rolniczych.
Zobowiązania z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek – jeśli zgodę na ich przeniesienie wyrazi bank.
Zobowiązania z tytułu dostaw i usług – jeśli zgodę wyrażą na to wierzyciele, których będą dotyczyły te zobowiązania.
Rachunki bankowe w bankach (jeśli bank wyrazi zgodę na przeniesienie rachunku) oraz środki pieniężne w kasie i na rachunkach.
Umowy leasingów operacyjnych – po uzyskaniu zgody leasingodawców.
Umowy z Powiatowymi Urzędami Pracy o refundację kosztów z tytułu zatrudnienia bezrobotnych – jeśli zostanie udzielona zgoda przez Urząd pracy.
Zasoby ludzkie, tj. około 10 pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie wraz z ich miejscami pracy i narzędziami pracy, których umowy o pracę zostaną przeniesione do Spółki komandytowej na podstawie art. 231 Kodeksu pracy, tj. w całości, z zachowaniem ciągłości zatrudnienia.
Księgi i dokumenty związane z aktywami i zobowiązaniami wyżej wskazanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Planowanym jest, iż w związku z wniesieniem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie. Spółka komandytowa będzie czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, co następuje:

W ramach czynności aportu na pewno, zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą wniesione zostaną:
- zobowiązania z tytułu dostaw i usług;
- umowy leasingów operacyjnych;
- umowy z Powiatowymi Urzędami Pracy o refundację kosztów zatrudnienia bezrobotnych, na co Powiatowe Urzędy Pracy wyraziły już zgodę.
W odniesieniu do pozostałych składników – tzn.:
- zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz
- rachunków bankowych w bankach.
Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy zostaną one również wniesione w ramach czynności aportu, ponieważ nie zależy to tylko i wyłącznie od decyzji Wnioskodawcy, a przede wszystkim od decyzji banków. Starania o uzyskanie zgód banków wciąż trwają – wolą Wnioskodawcy jest dokonanie aportu przedsiębiorstwa w pełnym możliwym zakresie (poza nieruchomościami), a to jak finalnie będzie wyglądał aport uzależnione jest w tym przypadku wyłącznie od zgody banków.
Jeśli takie wyjaśnienie w ocenie organu nie jest wystarczające, Wnioskodawca prosi o wydanie dwóch odrębnych interpretacji. Jedna interpretacja winna zostać wydana przy założeniu, że wszystkie składniki podane we wniosku z dnia 15 listopada 2018 r. zostaną wniesione tytułem aportu do Spółki. Druga natomiast powinna zostać wydana przy założeniu, że tylko część składników wymienionych we wniosku z dnia 15 listopada 2018 r. zostanie do Spółki wniesiona tzn. bez zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych w bankach – na wypadek gdyby te nie udzieliły wnioskowanych zgód.
1. Majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych.
2. Majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, tj. na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań przez co możliwe będzie określenie wyniku finansowego.
3. Majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie on stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, bez nieruchomości wchodzących w skład Przedsiębiorstwa, będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w VAT w związku z tą transakcją?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług, pomimo tego, iż nieruchomości zostaną w jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub zostaną wycofane z majątku Przedsiębiorstwa do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nie doprowadzi do powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (dalej: „VAT”), przepisów ustawy VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce zatem o opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji wniesienia aportu decydować będzie jego przedmiot. Jeżeli przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowana część, czynność ta nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy VAT. A contrario – w przypadku, gdy wkład niepieniężny będą stanowić składniki majątku, których nie będzie można sklasyfikować jako przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, wniesienie aportu będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „k.c.”), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W odniesieniu do tak sformułowanej definicji Wnioskodawca zauważa, iż przywołana powyżej regulacja wskazuje jedynie przykładowe składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest konieczne, aby w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie składniki wymienione w art. 55¹ k.c. W aspekcie istnienia bądź nieistnienia przedsiębiorstwa najistotniejsze jest, aby zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzył funkcjonalną całość i pozwalał na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. W ocenie Wnioskodawcy, zespół składników składających się na Przedsiębiorstwo, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, bez wątpienia można uznać za Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. W ramach Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa wnoszone będą wszystkie składniki majątku Przedsiębiorstwa (materialne i niematerialne), wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Aport obejmie zatem środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, należności i zobowiązania, pracowników oraz wszelkie inne elementy (składniki) Przedsiębiorstwa. W związku z wniesieniem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie. Zorganizowana Cześć Przedsiębiorstwa wniesiona aportem będzie stanowić zatem całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Po aporcie składniki majątkowe Przedsiębiorstwa nadal będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, możliwości uznania Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. (i w konsekwencji uznania, iż wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej nie podlega VAT) nie eliminuje fakt, iż w przenoszonym majątku nie będzie nieruchomości. Wnioskodawca zauważa, iż powszechnie wskazuje się, iż nie jest konieczne, aby majątek przedsiębiorstwa zawierał nieruchomość, jeśli brak tego składnika nie uniemożliwia sprawnego funkcjonowania danego podmiotu w obrocie gospodarczym.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2529/11) stwierdzono: „Żaden z przepisów prawa powoływanych przez Sąd pierwszej instancji oraz wnoszącego skargę kasacyjną nie zawiera wprost, dosłownie i jednoznacznie wymogu, zgodnie z którym dla bytu prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części niezbędne jest prawo własności nieruchomości. Organy podatkowe nie ustaliły też w sprawie, że składniki wnoszonego aportem przedsiębiorstwa (...) nie mogły funkcjonować jako zorganizowana część przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości albo też z wykorzystaniem innych nieruchomości niż te, których podatnik nie wniósł do spółki. Istotne znaczenie ma również podnoszona przez Sąd pierwszej instancji okoliczność, że w dniu wniesienia – otrzymania aportu spółka kapitałowa otrzymała także, tytułem dzierżawy, prawo do przywoływanych powyżej nieruchomości”.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawo własności nieruchomości nie jest warunkiem koniecznym dla sklasyfikowania danego zespołu składników majątkowych jako przedsiębiorstwa. Istotnym jest jednak, aby te pozostałe składniki stanowiły zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Brak nieruchomości w składnikach majątku nie powinien zatem rzutować na bieżące funkcjonowanie danego przedsiębiorcy i nie powinien być istotny w aspekcie prowadzonej przez niego aktywności. W praktyce zatem, o tym czy brak nieruchomości w majątku firmy będzie determinować niemożność uznania zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo decydować będzie charakter prowadzonej działalności. Jeżeli dana działalność nie wymaga korzystania z nieruchomości bądź też nieruchomość jest potrzebna do jej prowadzenia, lecz podatnik może korzystać z niej na podstawie innego tytułu niż prawo własności (np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy), to nie ma podstaw dla uznania, iż zespół składników majątkowych nie zawierających nieruchomości nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. W takim kontekście Wnioskodawca zauważa, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w momencie aportu w majątku przenoszonym do Spółki komandytowej nie będzie nieruchomości, które pozostaną w majątku Wnioskodawcy. Na moment aportu Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa będzie stanowić ono zatem (nawet bez nieruchomości stanowiącej środek trwały), funkcjonalną całość. Dodatkowo, w momencie wniesienia aportu Spółka komandytowa zostanie uprawniona do korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu bądź umowy o podobnym charakterze. Zapewniona zostanie zatem możliwość korzystania z nieruchomości na podstawie innego niż własność tytułu prawnego. Z tego względu należy uznać, iż aport Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT. Po aporcie składniki majątkowe wniesione do Spółki komandytowej nadal będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższe, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa będącą przedmiotem aportu można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. Z tego względu, w związku z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje, wydawane na gruncie zbliżonych stanów faktycznych. Można tu powołać:

interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 sierpnia 2018 r. (nr 0112-KDIL1-1.4012.220.2017.1.AK), według której: „Prawo własności nieruchomości nie jest warunkiem koniecznym dla sklasyfikowania danego zespołu składników majątkowych jako przedsiębiorstwa. Istotnym jest jednak, aby te pozostałe składniki stanowiły zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Brak nieruchomości w składnikach majątku nie powinien zatem rzutować na bieżące funkcjonowanie danego przedsiębiorcy i nie powinien być istotny w aspekcie prowadzonej przez niego aktywności. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe”;
interpretację Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej z dnia 10 maja 2018 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.130.2018.4.DG), zgodnie z którą: „W rozpatrywanej sprawie – jak wynika z treści wniosku – przedmiotem aportu będzie prowadzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny. Wnioskodawca zamierza wyłączyć z majątku zbywanego przedsiębiorstwa budynki z gruntem, w których obecnie prowadzi działalność gospodarczą, gdyż ich kubatura i miejsce położenia są ograniczeniem w rozwoju firmy. Jednakże Wnioskodawca wskazał, że będzie wynajmował Spółce ww. budynki, tym samym zapewnione będzie korzystanie z tych obiektów przez Spółkę dla celów kontynuowania działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Ponadto przedmiotem aportu będzie grunt pod budowę hali produkcyjno-magazynowo-biurowej. W ocenie tut. organu wyłączenie niektórych składników materialnych może pozostać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako przedsiębiorstwa”.

Z uwagi na powyższe Zainteresowany wnosi o uznanie stanowiska za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do Spółki spełnia definicję dostawy towarów, bowiem następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wniesienie aportu jest więc dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa TSUE wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów.

Wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego lub cywilnego podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia z aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem aportu, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: „przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej”.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników z przedmiotu aportu może pozostawać bez wpływu na kwalifikację aportowanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ważne by całość aportowanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie sprawy, w ramach czynności aportu na pewno, zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą wniesione zostaną:

Środki trwałe, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne oraz przedmioty niskocenne znajdujące się w nieruchomościach będących własnością przedsiębiorstwa wyłączając z tego własność działek gruntów ze znajdującymi się na nich budynkami, budowlami i rozpoczętymi w nich inwestycjami.
Towary handlowe oraz maszyny demonstracyjne znajdujące się w siedzibie firmy.
Należności z tytułu dostaw towarów handlowych i świadczonych usług oraz zaliczki otrzymane na poczet przyszłych dostaw maszyn rolniczych.
Zobowiązania z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek – jeśli zgodę na ich przeniesienie wyrazi bank.
Zobowiązania z tytułu dostaw i usług.
Rachunki bankowe w bankach (jeśli bank wyrazi zgodę na przeniesienie rachunku) oraz środki pieniężne w kasie i na rachunkach.
Umowy leasingów operacyjnych.
Umowy z Powiatowymi Urzędami Pracy o refundację kosztów z tytułu zatrudnienia bezrobotnych.
Zasoby ludzkie, tj. około 10 pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie wraz z ich miejscami pracy i narzędziami pracy, których umowy o pracę zostaną przeniesione do Spółki komandytowej na podstawie art. 231 Kodeksu pracy, tj. w całości, z zachowaniem ciągłości zatrudnienia.
Księgi i dokumenty związane z aktywami i zobowiązaniami wyżej wskazanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Planowanym jest, iż w związku z wniesieniem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie. Spółka komandytowa będzie czynnym podatnikiem VAT.

W odniesieniu do następujących składników, tj.: zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych w bankach Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy zostaną one również wniesione w ramach czynności aportu.

Z treści wniosku wynika, również, że w wyniku aportu nie zostanie przeniesiona na Spółkę własność nieruchomości. Wnioskodawca wskazał jednak, że po wniesieniu aportu, nieruchomości będą wykorzystywane w działalności wykonywanej przez Spółkę komandytową na podstawie umowy najmu bądź innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z Wnioskodawcą, w takim zakresie, w jakim będą niezbędne Spółce komandytowej w prowadzonej działalności

Niemniej, Wnioskodawca wskazał, że nadrzędnym celem aportu Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa jest kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej, oraz że Spółka do której wniesiony zostanie aport będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie.

Ponadto – jak wskazał Zainteresowany – majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie:

organizacyjnej, tj. będzie stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych;
finansowej, tj. na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań przez co możliwe będzie określenie wyniku finansowego;
organizacyjnej, tj. będzie on stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

We wniosku Zainteresowany wskazał również, że na moment aportu Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa będzie stanowić ono (nawet bez nieruchomości stanowiącej środek trwały), funkcjonalną całość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, bez nieruchomości wchodzących w skład Przedsiębiorstwa oraz bez zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych – będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Stwierdzić zatem należy, że w analizowanej sprawie zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania składników materialnych i niematerialnych, mających być przedmiotem aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że ww. składniki są wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostanie wyłączenie ze sprzedaży ZCP nieruchomości, zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych (Wnioskodawca nie jest jednoznacznie stwierdzić, czy zostaną one również wniesione w ramach czynności aportu). Bowiem jak wskazał Wnioskodawca, Spółka do której zostanie wniesiony aport będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie.

W konsekwencji, wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, bez nieruchomości wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa, będzie wyłączone od opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w VAT w związku z tą transakcją.

Podobnie wniesienie Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, bez nieruchomości wchodzących w skład Przedsiębiorstwa oraz bez zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych będzie wyłączone od opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w VAT w związku z tą transakcją.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Z kolei odnosząc się do powołanego przez Zainteresowanego we wniosku wyroku sądu, tut. organ wyjaśnia, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Należy również zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

W konsekwencji stwierdzić należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin