Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.673.2018.2.SS
z 21 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia: – brak daty (data wpływu 29 listopada 2018 r.), uzupełnionego pismami z dnia: brak daty (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) oraz 9 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w ramach operacji pn.: „W” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w ramach operacji pn.: „W” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono w dniu 5 grudnia 2018 r. i 11 stycznia 2019 r. o opłatę, doprecyzowanie opisu sprawy oraz podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina składa wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją przez Gminę projektu grantowego pn.: „W”.

Gmina ubiega się o refundację kosztów ze środków publicznych pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach PROW 2014-2020, na realizację operacji pn.: „W”, związanej z organizacją bezpłatnego i otwartego spotkania integracyjnego dla mieszkańców. Jest to operacja realizowana z tzw. projektów grantowych na podstawie umowy podpisanej przez Gminę ze Stowarzyszeniem LGD X.

Składając do LGD X wniosek o rozliczenie projektu (zadania) i refundację kosztów wskazanej operacji zaliczono podatek VAT w ciężar kosztów kwalifikowanych. Zgodnie z warunkami przyznania grantu, podatek VAT może zostać uznany za koszty kwalifikowalne operacji tylko w przypadku, gdy grantobiorca (Gmina) nie będzie miał prawnej możliwości jego odzyskania i przedłożenia w tej sprawie do rozliczenia interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaną przez organ do tego upoważniony (jest to wymagany przez Stowarzyszenie LGD X załącznik do wniosku o rozliczenie zadania).

Gmina w związku z realizacją ww. spotkania integracyjnego dla około 200 osób w Domu Ludowym poniosła następujące koszty, w łącznej wysokości 13.260,19 zł brutto, związane z:

1. zamówieniem występów artystycznych,
2. opłaceniem praw licencyjnych do Stowarzyszenia Z (prawa autorskie – dotyczy występów artystycznych),
3. wynajmem nagłośnienia i oświetlenia z jego obsługą,
4. zakupem usługi cateringowej (wyżywienie – poczęstunek) dla uczestników spotkania,
5. zakupem pamiątkowych statuetek okolicznościowych.
   
   

Gmina z tytułu organizacji ww. spotkania nie uzyskała żadnych dochodów, spotkanie miało charakter otwarty i bezpłatny dla jego uczestników.

Wniosek uzupełniono w dniu 11 stycznia 2019 r. o następujące informacje:

1. Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina posiada nadany numer NIP … (decyzja z dnia 13.03.2009 r.) oraz numer Regon … (zaświadczenie z dnia 3.11.2011 r.).
2. Opisane we wniosku zadanie nie ma charakteru inwestycji, a jedynie organizacji bezpłatnego spotkania integracyjnego dla mieszkańców o charakterze kulturalnym. Gmina poniosła wszystkie wydatki związane z organizacją tego spotkania ze środków bieżących. Organizacja tego typu spotkania należy do zadań własnych gminy w zakresie kultury (art. 7.1. pkt 9 obowiązującej ustawy o samorządzie gminnym). Ponadto, spotkanie miało charakter lokalny i służyło zaspokojeniu potrzeb miejscowej społeczności w zakresie dostępu do kultury.
3. Zadanie pn.: „W”, w formie organizacji spotkania integracyjnego dla mieszkańców, nie jest związane w żaden sposób i nie będzie służyć Wnioskodawcy (Gminie) do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie pobierała od uczestników spotkania żadnych opłat za udział w tym spotkaniu. Wejście na spotkanie nie było biletowane, a zorganizowany poczęstunek był bezpłatny.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawną możliwość odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w związku z organizacją bezpłatnego spotkania integracyjnego dla mieszkańców w ramach realizacji ww. operacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie faktury zostały zapłacone w wysokości kwoty brutto, a Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT od faktur dokumentujących realizację bezpłatnego spotkania integracyjnego dla mieszkańców w ramach operacji pn.: „W”. Ponadto, poniesione wydatki nie służą czynnościom opodatkowanym Gminy (poniesiono je na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą Gminy w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług). Gmina jest podatnikiem podatku VAT oraz figuruje w ewidencji podatników podatku VAT i realizując powyższą operację nie może odzyskać uiszczonego (zapłaconego) podatku VAT. Tym samym, podatek VAT zgodnie z warunkami przyznania grantu powinien zostać uznany za koszty kwalifikowalne operacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ubiega się o refundację kosztów ze środków publicznych pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach PROW 2014-2020, na realizację operacji pn.: „W”, związanej z organizacją bezpłatnego i otwartego spotkania integracyjnego dla mieszkańców. Jest to operacja realizowana z tzw. projektów grantowych na podstawie umowy podpisanej przez Gminę ze Stowarzyszeniem LGD X. Gmina z tytułu organizacji ww. spotkania nie uzyskała żadnych dochodów, spotkanie miało charakter otwarty i bezpłatny dla jego uczestników. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Opisane we wniosku zadanie nie ma charakteru inwestycji, a jedynie organizacji bezpłatnego spotkania integracyjnego dla mieszkańców o charakterze kulturalnym. Gmina poniosła wszystkie wydatki związane z organizacją tego spotkania ze środków bieżących. Organizacja tego typu spotkania należy do zadań własnych gminy w zakresie kultury (art. 7.1. pkt 9 obowiązującej ustawy o samorządzie gminnym). Ponadto, spotkanie miało charakter lokalny i służyło zaspokojeniu potrzeb miejscowej społeczności w zakresie dostępu do kultury. Zadanie pn.: „W”, w formie organizacji spotkania integracyjnego dla mieszkańców, nie jest związane w żaden sposób i nie będzie służyć Wnioskodawcy do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie pobierała od uczestników spotkania żadnych opłat za udział w tym spotkaniu. Wejście na spotkanie nie było biletowane, a zorganizowany poczęstunek był bezpłatny.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w ramach przedmiotowej operacji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z nabywanymi towarami i usługami wynika, że ich nabycie nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, ww. zadanie, w formie organizacji spotkania integracyjnego dla mieszkańców, nie jest związane w żaden sposób i nie będzie służyć Wnioskodawcy do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie pobierała od uczestników spotkania żadnych opłat za udział w tym spotkaniu. Wejście na spotkanie nie było biletowane, a zorganizowany poczęstunek był bezpłatny.

Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisane we wniosku przedsięwzięcie nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r.

Ponieważ Zainteresowany w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w związku z organizacją bezpłatnego spotkania integracyjnego dla mieszkańców w ramach realizacji ww. operacji.

Z powyższych względów stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w ramach operacji pn.: „W” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast w zakresie możliwości uznania podatku VAT za koszty kwalifikowalne ww. operacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) rozpatrzono w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania nr 0112-KDIL2-1.4012.618.2018.2.SS z dnia 21 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.