Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.619.2018.3.PC
z 22 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 3 października 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 listopada 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 października 2018 r., oraz w dniu 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 3 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy działek gruntu. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 października 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), w dniu 6 listopada 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 października 2018 r. skutecznie doręczone w dniu 5 listopada 2018 r., oraz w dniu 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 3 grudnia 2018 r., skutecznie doręczone w dniu 19 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości, powołanym w oparciu o postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku. W toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli.

W skład masy upadłości wchodzi między innymi:

1. prawo wieczystego użytkowania działki gruntu numer 298, o powierzchni 6,01 a (sześć arów jeden metr kwadratowy), dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta KW.
   
2. prawo wieczystego użytkowania działki gruntu numer 428, o powierzchni 1,18 a (jeden ar osiemnaście metrów kwadratowy), dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta KW.
   
   

Prawo wieczystego użytkowania gruntu działki nr 298 o powierzchni 6.01 arów zostało nabyte 9 maja 2006 r. Dostawa prawa wieczystego użytkowania działki nr 298 w kwocie brutto z zastosowanie stawki zwolnionej podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu działki nr 428 o powierzchni 1.18 ara zostało nabyte 15 grudnia 2006 r. Dostawa prawa wieczystego użytkowania działki nr 428 w kwocie brutto z zastosowanie stawki zwolnionej podatku od towarów i usług.

Dla przedmiotowych działek jest brak obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Brak planu związany jest z likwidacją zakładu przemysłowego i uzyskaniem przez inwestora (obecnie w upadłości likwidacyjnej) pozwolenia na budowę centrum handlowego z parkingiem wielopoziomowym oraz centrum przesiadkowego komunikacji miejskiej. Obowiązujące Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta przyjęte Uchwałą Rady Miejskiej określa przedmiotowy teren symbolem U - tereny usług różnych z zaznaczoną granicą terenów przeznaczonych pod obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 metrów kwadratowych. Rada Miasta w 2015 roku podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego po południowej stronie terenów kolejowych tj. obszar w obrębie, którego znajduje się działka nr 298 i działka 428.

Do chwili obecnej, jak już powyżej wspomniano plan zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek gruntowych nie powstał.

W dniu 9 sierpnia 2018 roku Syndyk masy upadłości złożył w Sądzie Rejonowym wniosek o zatwierdzenie warunków przetargu na sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki nr 298 o powierzchni 06,01 arów oraz działki nr 428 o powierzchni 1,18 ara.

W dniu 8 października 2018 r. wpłynęło uzupełnienie do wniosku z dnia 20 września 2018 r. złożone przez syndyka masy upadłości, w którym wskazano, że z informacji Urzędu Miasta wynika, iż dla nieruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży a tym samym przedmiot zapytania została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie w 2007 roku wydano pozwolenie na budowę obiektu centrum handlowo-usługowo-rozrywkowego co oznacza, że ww. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została skonsumowana. Z powyższego wynika, iż brak jest obecnie aktywnej decyzji umożliwiającej prowadzenie budowy w zakresie jak z 2007 r.

Jednocześnie Urząd Miasta poinformował, iż aktualnie nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i obecnie jest prowadzona procedura sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta dla obszaru położonego po południowej stronie terenów kolejowych, która znajduje się na etapie uzyskiwania wymaganych ustawą opinii i uzgodnień dla projektu planu.

W dniu 7 listopada 2018 r. do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 20 września 2018 r., będące odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 października 2018 r., znak 0114-KDIP1-2.4012.619.2018.1.PC. W piśmie tym Strona wskazała, że działki nr: 298 o pow.: 601,00m² oraz 428 o pow.: 118,00m² są niezabudowane od co najmniej 29.10.2014 r., tj. od dnia ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika. W dokumentacji upadłego od co najmniej 2010 r. brak jest również wzmianki o zabudowie ww. nieruchomości lub ich komercyjnym wykorzystaniu. Na ww. działkach ustanowiono służebność dojazdu do sąsiedniej działki o nr 299.

Syndyk masy upadłości nie posiada wiedzy, czy i kiedy na ww. działkach ulokowane były jakiekolwiek budynki i budowle. Niemniej jednak od co najmniej 2006 r. kiedy nieruchomości zostały nabyte przez X. Sp. z o.o. realizowane były prace wyburzeniowe pod kątem przygotowania terenu pod inwestycję budowy Centrum Handlowego. Przedmiotowe działki służyły jedynie jako drogi dojazdowe do placu budowy oraz do sąsiedniej działki o nr 299.

Przedmiotowe działki nie są wykorzystywane przez syndyka masy upadłości od dnia ogłoszenia upadłości, tj. 29.10.2014 r. na cele komercyjne. Działki stanowiące część większej całości przeznaczone były do sprzedaży, do której ostatecznie nie doszło i zasadna stała się sprzedaż części nieruchomości w postaci pojedynczych działek. Na działce nr 298 usytuowane zostały czasowo słupy stanowiące podporę reklamy stanowiącej własność Firmy Reklamowej, której syndyk masy upadłości od 2016 r. dzierżawi kilka metrów kwadratowych dla usytuowania ww. reklamy.

Ponadto poinformowano, iż działka nr 298 została nabyta przez upadłego aktem notarialnym z dn. 09.05.2006 r. a sprzedaż była zwolniona od podatku od towarów i usług VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług VAT.

Z kolei działka nr 428 została nabyta przez upadłego aktem notarialnym z dn. 15.12.2006 r. w kwocie brutto, przy zastosowaniu stawki zwolnionej podatku od towarów i usług VAT.

W piśmie z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) będącym uzupełnieniem wniosku, na wezwanie Organu z dnia 3 grudnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-2.4012.619.2018.2.PC Strona wskazała, że zgodnie z pismem (odpowiedzią) z dnia 6.11.2018 r. działka nr 428 jest niezabudowana wobec czego w momencie sprzedaży działki 428 nie będą się na niej znajdowały budynki lub budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. , poz.1202 z późn. zm.).

Zgodnie z pismem (odpowiedzią) z dnia 6.11.2018 r. działka nr 428 nie była wykorzystywana przez syndyka od dnia ogłoszenia upadłości. Syndyk nie wynajmował ani nie dzierżawił komukolwiek tej działki. W związku z tym masa upadłości nie uzyskiwała jakichkolwiek wpływów z tego tytułu.

Zgodnie z pismem (odpowiedzią) z dnia 6.11.2018 r. ad 3. na działce nr 298 znajdują się czasowo posadowione słupy reklamowe należące do Firmy Reklamowej, której syndyk masy upadłości dzierżawił kilka metrów kwadratowych gruntu pod usytuowanie ww. słupów reklamowych. W związku z planowaną sprzedażą działki nr 298 - syndyk masy upadłości wypowiedział Firmie Reklamowej ze skutkiem na 31.12.2018 r. umowę dzierżawy gruntu, na której usytuowane są ww. słupy reklamowe będące własnością Firmy Reklamowej.

W związku z powyższym działka nr 298 nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług VAT.

Mimo, iż syndyk masy upadłości wypowiedział umowę dzierżawy gruntu działki nr 298 pod słupy reklamowe należące do Firmy Reklamowej ze skutkiem na dn. 31.12.2018 r. - to w dniu sprzedaży przedmiotowej działki słupy będą prawdopodobnie dalej na niej usytuowane ponieważ nabywca działki wyraził gotowość kontynuacji umowy z Firmą Reklamową. W ocenie syndyka masy upadłości słupy reklamowe będące własnością Firmy Reklamowej usytuowane tymczasowo na działce nr 298 - będą na niej usytuowane w momencie zawierania aktu notarialnego zbycia przedmiotowej działki. Niemniej jednak będzie to bezumowne korzystanie z gruntu przez Firmę Reklamową, za które syndyk masy upadłości obciąży Firmę Reklamową fakturą VAT.

Zgodnie z pismem (odpowiedzią) z dnia 6.11.2018 r. słupy reklamowe stanowią własność Firmy Reklamowej a syndyk masy upadłości nie ma jakiejkolwiek wiedzy na temat ponoszenia wydatków na budowę słupów reklamowych.

Wydatki na budowę usytuowanych tymczasowo słupów reklamowych ponosiła Firma Reklamowa dzierżawiąca od syndyka masy upadłości grunt pod usytuowanie przedmiotowych słupów reklamowych.

Słupy reklamowe tymczasowo posadowione na działce nr 298 przez Firmę Reklamową stanowią własność Firmy Reklamowej. W rozumieniu ustawy Prawo Budowlane słupy reklamowe stanowiące własność Firmy Reklamowej i czasowo usytuowane na działce nr 298 mają charakter budowli.

Wnioskodawca (syndyk masy upadłości) nie wybudował i nie nabył przedmiotowych słupów, gdyż są one własnością Firmy Reklamowej, która czasowo je posadowiła na działce nr 298 w ramach umowy dzierżawy gruntu od syndyka masy upadłości pod przedmiotowe słupy reklamowe.

Wnioskodawcy (syndykowi) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ wnioskodawca (syndyk) nie budował ani nie nabywał przedmiotowych słupów, gdyż są one własnością Firmy Reklamowej, która w ramach wypowiedzianej ze skutkiem na 31.12.2018 r. umowy dzierżawiła od syndyka masy upadłości grunt pod słupy reklamowe.

Słupy reklamowe nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę (syndyka), ponieważ Wnioskodawca (syndyk masy upadłości) jedynie dzierżawił właścicielowi słupów reklamowych (Firmie Reklamowej) grunt pod ich posadowienie.

Słupy reklamowe nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę. W związku z tym brak jest możliwości wskazania daty ich wykorzystywania.

Wnioskodawca (syndyk) nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych słupów ponieważ słupy reklamowe są własnością Firmy Reklamowej a nie Wnioskodawcy (syndyka).

Syndyk masy upadłości jednoznacznie oświadcza, iż przed sprzedażą działki nr 298 nie będzie miało miejsca jakiekolwiek rozliczenie nakładów poniesionych przez Firmę Reklamową na wybudowanie i posadowienie słupów reklamowych. Koszty związane z budową i tymczasowym posadowieniem słupów reklamowych ponosiła wyłącznie Firma Reklamowa dzierżawiąca grunt pod ich usytuowanie.

Termin zbycia działki nr 298 jest zależny wyłącznie od uzyskania interpretacji podatkowej w przedmiotowej sprawie. Niemniej jednak Sąd Upadłościowy wyznaczył maksymalny termin do zawarcia aktu notarialnego, który upływa w lutym 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż prawa wieczystego działki gruntu numer 298, o powierzchni 6,01 a, dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta KW będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług VAT?
   
2. Czy sprzedaż prawa wieczystego działki gruntu numer 428, o powierzchni 1,18 a, dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta KW będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca zwalnia od podatku od towarów i usług dostawcę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy od towarów i usług tereny budowlane rozumie się jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu przestrzennym. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym dla opisanych działek nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i w związku z tym ww. działka gruntu nr 298 i działka gruntu nr 428 nie spełnia definicji działki budowlanej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i co się z tym wiąże może skorzystać przy dostawie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
  

• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  
  

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w skład masy upadłości X. Sp. z o.o. wchodzi między innymi: prawo wieczystego użytkowania działki gruntu numer 298, o powierzchni 6,01 a (sześć arów jeden metr kwadratowy), oraz prawo wieczystego użytkowania działki gruntu numer 428, o powierzchni 1,18 a (jeden ar osiemnaście metrów kwadratowy.

Działka nr 298 została nabyta przez upadłego aktem notarialnym z dn. 09.05.2006 r. a sprzedaż była zwolniona od podatku od towarów i usług VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług VAT. Z kolei działka nr 428 została nabyta przez upadłego aktem notarialnym z dn. 15.12.2006 r. w kwocie brutto, przy zastosowaniu stawki zwolnionej podatku od towarów i usług VAT.

Działka nr 428 jest niezabudowana wobec czego w momencie sprzedaży nie będą się na niej znajdowały budynki lub budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz.1202 z późn. zm.). Działka nr 428 nie była wykorzystywana przez syndyka od dnia ogłoszenia upadłości. Syndyk nie wynajmował ani nie dzierżawił komukolwiek tej działki. W związku z tym masa upadłości nie uzyskiwała jakichkolwiek wpływów z tego tytułu.

Na działce nr 298 znajdują się czasowo posadowione słupy reklamowe należące do Firmy Reklamowej, której syndyk masy upadłości dzierżawił kilka metrów kwadratowych gruntu pod usytuowanie ww. słupów reklamowych. W związku z planowaną sprzedażą działki nr 298 - syndyk masy upadłości wypowiedział Firmie Reklamowej ze skutkiem na 31.12.2018 r. umowę dzierżawy gruntu, na której usytuowane są ww. słupy reklamowe będące własnością Firmy Reklamowej.

W związku z powyższym działka nr 298 nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług VAT.

Mimo, iż syndyk masy upadłości wypowiedział umowę dzierżawy gruntu działki nr 298 pod słupy reklamowe należące do Firmy Reklamowej ze skutkiem na dn. 31.12.2018 r. - to w dniu sprzedaży przedmiotowej działki słupy będą prawdopodobniej dalej na niej usytuowane ponieważ nabywca działki wyraził gotowość kontynuacji umowy z Firmą Reklamową. W ocenie syndyka masy upadłości słupy reklamowe będące własnością Firmy Reklamowej usytuowane tymczasowo na działce nr 298 - będą na niej usytuowane w momencie zawierania aktu notarialnego zbycia przedmiotowej działki. Niemniej jednak będzie to bezumowne korzystanie z gruntu przez Firmę Reklamową, za które syndyk masy upadłości obciąży Firmę Reklamową fakturą VAT.

Słupy reklamowe stanowią własność Firmy Reklamowej a syndyk masy upadłości nie ma jakiejkolwiek wiedzy na temat ponoszenia wydatków na budowę słupów reklamowych.

Wydatki na budowę usytuowanych tymczasowo słupów reklamowych ponosiła Firma Reklamowa dzierżawiąca od syndyka masy upadłości grunt pod usytuowanie przedmiotowych słupów reklamowych. Słupy reklamowe tymczasowo posadowione na działce nr 298 przez Firmę Reklamową stanowią własność Firmy Reklamowej. W rozumieniu ustawy Prawo Budowlane słupy reklamowe stanowiące własność Firmy Reklamowej i czasowo usytuowane na działce nr 298 mają charakter budowli.

Wnioskodawca nie wybudował i nie nabył przedmiotowych słupów, gdyż są one własnością Firmy Reklamowej, która czasowo je posadowiła na działce nr 298 w ramach umowy dzierżawy gruntu od syndyka masy upadłości pod przedmiotowe słupy reklamowe.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ wnioskodawca (syndyk) nie budował ani nie nabywał przedmiotowych słupów, gdyż są one własnością Firmy Reklamowej, która w ramach wypowiedzianej ze skutkiem na 31.12.2018r. umowy dzierżawiła od syndyka masy upadłości grunt pod słupy reklamowe.

Słupy reklamowe nie były wykorzystywane przez wnioskodawcę (syndyka), ponieważ wnioskodawca (syndyk masy upadłości) jedynie dzierżawił właścicielowi słupów reklamowych (Firmie Reklamowej) grunt pod ich posadowienie.

Słupy reklamowe nie były wykorzystywane przez wnioskodawcę. W związku z tym brak jest możliwości wskazania daty ich wykorzystywania.

Wnioskodawca (syndyk) nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych słupów ponieważ słupy reklamowe są własnością Firmy Reklamowej a nie wnioskodawcy (syndyka).

Syndyk masy upadłości jednoznacznie oświadcza, iż przed sprzedażą działki nr 298 nie będzie miało miejsca jakiekolwiek rozliczenie nakładów poniesionych przez Firmę Reklamową na wybudowanie i posadowienie słupów reklamowych. Koszty związane z budową i tymczasowym posadowieniem słupów reklamowych ponosiła wyłącznie Firma Reklamowa dzierżawiąca grunt pod ich usytuowanie.

Aktualnie nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i obecnie jest prowadzona procedura sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta dla obszaru położonego po południowej stronie terenów kolejowych, która znajduje się na etapie uzyskiwania wymaganych ustawą opinii i uzgodnień dla projektu planu.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki gruntu numer 298 oraz działki gruntu numer 428, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Z opisu sprawy wynika, że na działce nr 298 posadowione są słupy reklamowe należące do Firmy Reklamowej, której syndyk masy upadłości dzierżawił kilka metrów kwadratowych gruntu pod usytuowanie ww. słupów reklamowych. Przy tym jak wskazano w rozumieniu ustawy Prawo budowlane słupy reklamowe stanowiące własność Firmy Reklamowej i mają charakter budowli. Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działce gruntu nr 298 budowle w postaci słupów reklamowych są własnością Firmy Reklamowej to nie można uznać, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami w postaci słupów reklamowych. Tak więc w przypadku planowanej dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego jako działka 298, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, a więc budowle w postaci słupów reklamowych nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Z perspektywy ekonomicznej od momentu wybudowania słupów reklamowych do dnia sprzedaży, to Firma Reklamowa, a nie Wnioskodawca jako sprzedający, znajduje się w faktycznym posiadaniu naniesień i korzysta z nich jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że działka nr 428 jest niezabudowana wobec czego w momencie sprzedaży działki 428 nie będą się na niej znajdowały budynki lub budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, w przypadku terenów niezabudowanych nie korzystają ze zwolnienia te tereny, które są przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dla działek nr 289 i 428 brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednocześnie jednak z opisu sprawy wynika, że dla działek nr 289 i 428 została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie w 2007 roku wydano pozwolenie na budowę obiektu centrum handlowo-usługowo-rozrywkowego.

Zatem przedmiotowe działki nr 289 i 428 stanowią teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, transakcja sprzedaży działek nr 289 i 428 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działek nr 289 i 428 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że działki nr 289 i 428 nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Co więcej zostały nabyte w ramach transakcji podlegającej zwolnieniu z opodatkowania. W konsekwencji transakcja sprzedaży działki nr 289 i 428 nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do omawianej transakcji zbycia działki nr 289 i 428 nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym dostawa działek gruntu o numerach 289 i 428 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.