2019.01.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.676.2018.3.AZ
z 23 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 października 2018 r. (data złożenia 15 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątku składających się na Zakład G. – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątku składających się na Zakład G. oraz składników majątku składających się na Ż. Wniosek został uzupełniony pismem z 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.676.2018.2.AZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką, której siedziba znajduje się w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W stosunku do Wnioskodawcy ogłoszono upadłość. Zgodnie z przepisem art. 144 prawa upadłościowego, po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu. Postępowania te syndyk prowadzi na rzecz upadłego, lecz w imieniu własnym. Obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o VAT, w tym obowiązek składania deklaracji podatkowych, nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości spółki, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1017/12 (orzeczenie prawomocne). W związku z czym jako wnioskodawca niniejszego wniosku została wskazana spółka reprezentowana przez syndyka.

Spółka zajmuje się wydobyciem i przerobem kamienia naturalnego. Spółka posiada i zarządza:

Zakładem G. (zwany dalej Zakład G. lub K.), gdzie wydobywa się i przerabia piaskowiec ze złoża piaskowców ... . Złoże urabiane jest metodą strzałową i mechaniczną, celem uzyskania kamienia łamanego, łupanego i kruszyw dla potrzeb budownictwa drogowego i hydrotechnicznego (zabezpieczenia brzegów koryt cieków wodnych). Podstawą działalności tego Zakładu jest koncesja wydana pierwotnie decyzją Wojewody z dnia 1 września 1994 r., nr 168/94 (następnie zmienianej i przenoszonej) oraz decyzji Marszałka Województwa z dnia 14 kwietnia 2016 r. nr ... .

Zakład P. K. – Ż. położona w Z. (zwaną dalej Ż.), która zajmuje się rekultywacją Czaszy Zbiornika T. (Jezioro X) na podstawie pozwolenia wodno-prawnego z dnia 12 maja 2005 roku nr. … (przeniesiona na podstawie decyzji Wojewody z dnia 10 lipca 2007 r. nr … oraz zmieniona decyzją Marszałka Województwa z dnia 5 września 2008 r. nr …). Ż.została w dniu 2 lutego 2018 r. w całości wydzierżawiona na rzecz podmiotu trzeciego, który wykorzystuje Żwirownię w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Żwirownia posiada również koncesję na wydobywanie kruszywa naturalnego.

Prowadzenie prac rekultywacyjnych polega na usunięciu zgromadzonych osadów dennych oraz takim kształtowaniu czaszy zbiornika przez eksploatację utworów aluwialnych aby

odtworzyć projektowaną pojemność zbiornika w warstwie użytecznej i powodziowej,
ograniczyć niekorzystne z jakościowego i rekreacyjnego punktu widzenia płycizny, odsłonięcia i bezodpływowe zastoiska w cofce zbiornika.

Pozyskany w trakcie pogłębienia dna urobek jest segregowany, kruszony i sortowany, celem osiągnięcia pełnowartościowego kruszywa mineralnego na cele budowlane. Proces rekultywacji pozwala na osiągnięcie pozytywnego efektu ekologicznego i ekonomicznego przez ograniczenie degradacji środowiska naturalnego w korytach cieków wodnych i utrzymanie stabilności koryt.

Wnioskodawca zamierza dokonać dzierżawy, a następnie sprzedaży w ramach upadłości odrębnie Zakładu G. oraz Ż. Zarówno Zakład G. jak i Ż. są wyodrębnione w aspekcie organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie organizacyjne Zakładu G. nastąpiło poprzez:

stworzenie dedykowanych na potrzeby K. stanowisk pracy (przed upadłością spółki K. działał w oparciu o własny personel).
ujęcie w strukturze organizacyjnej (wyodrębnienie jest czytelne oraz formalne, bowiem K. działa jako odrębny zakład górniczy, posiadający stosowną koncesję oraz kierowany przez wyznaczoną osobę w postaci kierownika zakładu górniczego i kierownika ruchu zakładu górniczego. Kierownik zakładu górniczego oraz kierownik ruchu zakładu górniczego są powołani nawet pomimo ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa). K. posiada własne nieruchomości wraz z własnością budynków i budowli, a częściowo dzierżawi nieruchomości na potrzeby działania K.
zestawienie materialnych i niematerialnych składników niezbędnych do prowadzenia określonych zadań jednostki m.in. środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, źródeł ich finansowania (tzn. zobowiązań związanych z ich nabyciem i funkcjonowaniem) oraz wyposażenia i środków obrotowych – w niniejszej sprawie bez trudu można wskazać zespół składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu K. Możliwość ta wynika również z tego, że K. geograficznie jest zlokalizowany w innym miejscu niż Ż. K.znajduje się w miejscowości Ł., a Ż. w Z.

Wyodrębnienie organizacyjne Ż. nastąpiło poprzez:

stworzenie dedykowanych na potrzeby Ż. stanowisk pracy (przed upadłością spółki Żwirownia działała w oparciu o własny personel, który obecnie stanowi załogę dzierżawcy).
ujęcie w strukturze organizacyjnej (wyodrębnienie jest czytelne oraz formalne, bowiem Ż. działa w oparciu o własne pozwolenie wodnoprawne, posiada koncesję.)
zestawienie materialnych i niematerialnych składników niezbędnych do prowadzenia określonych w uchwale zadań jednostki m.in. środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, źródeł ich finansowania (tzn. zobowiązań związanych z ich nabyciem i funkcjonowaniem) oraz wyposażenia i środków obrotowych – w niniejszej sprawie bez trudu można wskazać zespół składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu Ż. Możliwość ta wynika również z tego, że Ż. geograficznie jest zlokalizowana w innym miejscu niż K. Ż. posiada własne nieruchomości wraz z własnością budynków i budowli, a częściowo dzierżawi nieruchomości na potrzeby działania Ż. Ż posiada również maszyny i urządzenia służące prowadzonej działalności w Ż.

wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
W spółce istnieje możliwość rozgraniczenia przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań K. oraz Ż.
wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zarówno w przypadku K. jak i Ż., wyodrębnienie funkcjonalne w oparciu o opisane kryteria występuje.

W uzupełnienie do wniosku dokonano następujących wyjaśnień w odniesieniu do Zakładu G.

Zakład G. (w przeciwieństwie do żwirowni) nie jest dzierżawiony i nie występuje dzierżawca, co wynika wprost z wniosku o wydanie interpretacji, w którym wskazano że kamieniołom nie jest eksploatowany. Istnieje możliwość wydzierżawienia K. w trybie przepisów ustawy prawo upadłościowe. Na dzień dzisiejszy jednak nie są prowadzone żadne rozmowy w tym zakresie.

Sprzedaż tej części majątku nastąpi w trybie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe. Planowana jest sprzedaż w trybie przetargu lub aukcji. Na dzień dzisiejszy wynik przetargu lub aukcji nie jest możliwy do przewidzenia. Jeśli w toku postępowania upadłościowego a przed sprzedażą zostanie zawarta umowa dzierżawy, dzierżawca będzie mógł zgłosić swoją ofertę w przetargu lub aukcji. Obecnie przedmiotem dzierżawy jest żwirownia (o której mowa w pkt B) a nie kamieniołom. Odnośnie kamieniołomu stwierdzenie o dzierżawie odnosi się do tego, że to Wnioskodawca dzierżawi od podmiotów zewnętrznych grunty oraz nie wyklucza, że w toku postępowania upadłościowego sprzedaż może być poprzedzona dzierżawą ale taka sytuacja nie musi wystąpić.

Zgodnie z przepisami ustawy prawo upadłościowe w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Dzierżawa przedsiębiorstwa stanowi element zarządzania majątkiem upadłego, która zabezpiecza ten majątek przed zniszczeniem, a jednocześnie pozwala pozyskać środki finansowe na prowadzenie postępowania upadłościowego oraz do podziału pomiędzy wierzycieli upadłego. Dzierżawa nie jest jednak elementem obowiązkowym, który musi poprzedzić sprzedaż. Wystąpi ona wyłącznie w sytuacji kiedy w toku postępowania upadłościowego uda się znaleźć dzierżawcę i dzierżawa ma uzasadnienie ekonomiczne w konkretnym przypadku.

Sprzedaż przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w ramach postępowania upadłościowego odbywa się w trybie przewidzianym w dziale II (pt. Sprzedaż przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oraz nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i statku morskiego wpisanego do rejestru okrętowego) ustawy prawo upadłościowe (art. 316 i następne). Zgodnie z przepisem art. 316 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe. Sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne. Z kolei zgodnie z przepisem art. 318 ust. 1 prawa upadłościowego, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W przypadku kamieniołomu nie zawarto umowy dzierżawy ani nie przysługuje nikomu prawo pierwokupu.

Na pytanie Organu, czy nabywca na bazie nabytego majątku będzie kontynuował działalność gospodarczą zbywcy w zakresie wydobycia i przerobu piaskowca? Wnioskodawca wskazał, że majątek składający się na Zakład G.jest przystosowany do prowadzenia tego rodzaju działalności i służy temu celowi. Zakład jest w posiadaniu złoża, które z pewnością zapewni prowadzenie działalności tego rodzaju jeszcze przez długi okres czasu. Stąd ekonomicznie i logicznie uzasadnione jest, że nabywca powinien kontynuować działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przerobu piaskowca, bowiem przedsiębiorstwo to jest do tego przystosowane. Wnioskodawca nie jest w stanie jednak przewidzieć planów przyszłego nabywcy, bowiem nie wie kto na pewno nim będzie. Biorąc pod uwagę charakter składników majątku K., jest bardzo mało prawdopodobne, że będzie ono wykorzystywane na inny cel.

Na pytanie Organu, czy nabywca będzie prowadził działalność w zakresie dzierżawy Zakładu G. K.?, Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem nie wie kto na pewno kupi K. – nie jest to jednak wykluczone. Należy jednak dodatkowo wskazać że przed ogłoszeniem upadłości Wnioskodawca sam prowadził K. w formie zakładu górniczego.

Na pytanie Organu, czy nabywca na bazie nabytego majątku będzie prowadził działalność w innym zakresie? Jeżeli w innym zakresie to proszę wskazać w jakim, Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem nie wie kto na pewno kupi K. Wnioskodawca może jedynie wskazać, że z uwagi na specyfikę K., trudne byłoby pełne wykorzystanie jego infrastruktury do prowadzenia działalności innego typu.

Mająca być przedmiotem sprzedaży wyodrębniona część majątku składająca się na Zakład Górniczy K. stanowi zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej ale z racji czasowego zaprzestania wydobycia, istnieje konieczności doposażenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w dodatkowy majątek ruchomy (maszyny i urządzenia). Z uwagi na brak pracowników zatrudnionych w K., w celu przywrócenia ruchu zakładu, istniałaby konieczność zawarcia umów o prac lub współpracę.

Na nabywcę zostaną przeniesione poniżej wskazane elementy, tj. prawa i obowiązki z umów, zawartych w związku z prowadzoną działalnością w zakresie wydobycia i przerobu piaskowca, prawa wynikające z koncesji oraz innych pozwoleń, prawa z umów dzierżawy obszarów górniczych.

Przedmiotem przeniesienia nie będą jednak należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem, bowiem te podlegają obowiązkowemu rozliczeniu w ramach postępowania upadłościowego (z mocy prawa). Nie zostaną również przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących źródeł finansowania, bowiem takie umowy nie zostały zawarte.

Jako podstawę prawną przejścia na nabywcę ww. elementów należy wskazać przepisy art. 55 (1), 55 (2) i 55 (4) kodeksu cywilnego, art. 317 ustawy prawa upadłościowego. W kamieniołomie obecnie nie są zatrudnieni żadni pracownicy. Co do zasady jednak, sprzedaż wyodrębnionej ww. części majątku wiąże się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 23 (1) ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.).

Mająca być przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa składająca się na Zakład G.na dzień transakcji będzie posiadała potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie (po uzupełnieniu o składniki wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 6).

W zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby nabywca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą bez udziału dodatkowych struktur lub elementów (po uzupełnieniu o składniki wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 6).

Wyjaśnienia w odniesieniu do — Ż.

Dzierżawca Ż., prowadzi obecnie działalność w zakresie wydobywania i sprzedaży kruszyw takich jak kamień, żwir, pospółka itp. Przedmiot działalności w tym zakresie pokrywa się z przedmiotem działalności Wnioskodawcy.

Na pytanie Organu w jakim celu majątek został najpierw wydzierżawiony, a dopiero następnie sprzedany, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy prawo upadłościowe w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Dzierżawa przedsiębiorstwa stanowi element zarządzania majątkiem upadłego, która zabezpiecza ten majątek przed zniszczeniem, a jednocześnie pozwala pozyskać środki finansowe na prowadzenie postępowania upadłościowego oraz do podziału pomiędzy wierzycieli upadłego. Ponadto w niniejszej sprawie Wnioskodawca, odnośnie żwirowni, do wniosku o ogłoszenie upadłości dołączył wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci żwirowni (art. 56a ustawy prawo upadłościowe – tzw. pre- pack). W ramach postępowania upadłościowego został również wskazany dzierżawca żwirowni i została z nim zawarta umowa dzierżawy bez prawa pierwokupu.

Sprzedaż przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w ramach postępowania upadłościowego odbywa się w trybie przewidzianym w dziale II (pt. Sprzedaż przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oraz nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i statku morskiego wpisanego do rejestru okrętowego) ustawy prawo upadłościowe (art. 316 i następne). Zgodnie z przepisem art. 316 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe. Sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne. Z kolei zgodnie z przepisem art. 318 ust. 1 prawa upadłościowego, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W niniejszej sprawie dzierżawcy ani żadnemu innemu podmiotowi nie przysługuje prawo pierwokupu.

W odpowiedzi na pytanie Organu, czy nabywca na bazie nabytego majątku będzie kontynuował działalność gospodarczą zbywcy w zakresie wydobywania oraz obróbki kruszywa?, Wnioskodawca wskazał, że Dzierżawca, który obecnie dzierżawi majątek Ż., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania i sprzedaży kruszyw. Majątek składający się na Ż. jest przystosowany do prowadzenia tego rodzaju działalności i służy temu celowi. Stąd ekonomicznie i logicznie uzasadnione jest, że nabywca powinien kontynuować działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przerobu kruszywa, bowiem przedsiębiorstwo to jest do tego przystosowane. Wnioskodawca nie jest w stanie jednak przewidzieć planów przyszłego nabywcy, bowiem nie wie kto na pewno nim będzie. Biorąc pod uwagę charakter składników majątku Ż., jest bardzo mało prawdopodobne, że będzie ono wykorzystywane na inny cel.

Na pytanie Organu, czy nabywca będzie prowadził działalność w zakresie dzierżawy Ż.?, Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem nie wie kto na pewno kupi Żwirownię – nie jest to jednak wykluczone. Należy jednak dodatkowo wskazać, że przed ogłoszeniem upadłości Wnioskodawca sam prowadził Ż.

Na pytanie Organu czy nabywca na bazie nabytego majątku będzie prowadził działalność w innym zakresie? Jeżeli w innym zakresie to proszę wskazać w jakim, Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem nie wie kto na pewno kupi Ż. Wnioskodawca może jedynie wskazać, że z uwagi na specyfikę Ż, trudne byłoby pełne wykorzystanie jego infrastruktury do prowadzenia działalności innego typu. Mająca być przedmiotem sprzedaży wyodrębniona część majątku składająca się na Ż. na dzień transakcji będzie stanowiła zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej bez konieczności angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz bez konieczności podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalność gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

Na nabywcę zostaną przeniesione wskazane elementy, tj. prawa i obowiązki z umów, zawartych w związku z prowadzoną działalnością w zakresie wydobycia i obróbki kruszywa, prawa wynikające z koncesji oraz innych pozwoleń w tym pozwolenia wodno-prawnego.

Przedmiotem przeniesienia nie będą jednak należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem, bowiem te podlegają obowiązkowemu rozliczeniu w ramach postępowania upadłościowego (z mocy prawa). Przedmiotem przeniesienia nie będą również prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących źródeł finansowania, bowiem takie nie zostały zawarte.

Jako podstawę prawną przejścia na nabywcę ww. elementów należy wskazać przepisy art. 55 (1), 55 (2) i 55 (4) kodeksu cywilnego, art. 317 ustawy prawa upadłościowego.

Sprzedaż wyodrębnionej ww. części majątku będzie wiązała się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 23(1) ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.).

Mająca być przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa składająca się na Ż. na dzień transakcji posiada potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie.

W związku z powyższym opisem przedstawiono m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy opisany powyżej Zakład G., stanowiący część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w przypadku jego sprzedaży, sprzedaż ta będzie sprzedażą niepodlegającą VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy :

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. Zakład G., który ma być przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ k.c.) i w związku z tym sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

W myśl przepisu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl przepisu art. 55¹ kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca planuje sprzedać Zakład G.w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (stanowiącego zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ k.c.).

Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowym wypadku Zakład G. ma charakter zorganizowany i stanowi niezależne przedsiębiorstwo wykonujące określone zadania. Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść przepisu art. 6 ustawy, planowana czynność sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Dlatego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione powyżej jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątku składających się na K. ¬– jest nieprawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż budynków oraz gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem daną transakcję można uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment jej przeprowadzenia spełnione są łącznie następujące kryteria:

przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę wystarczający do prowadzenia tej działalności
nabywca – w ramach swojej działalności – ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Dla przesądzenia analizowanego kryterium należy ocenić czy zespół składników majątkowych stanowiący przedsiębiorstwo lub ZCP zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez zbywcę bez konieczności:

angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub
podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01) Trybunał podkreślił, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyraził swój pogląd w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13 – „zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Wynika z tego, że dla zakwalifikowania danego zespołu składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa, najistotniejszym czynnikiem jest rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wskazano w opisanym zdarzeniu przyszłym w stosunku do Wnioskodawcy ogłoszono upadłość. Spółka zajmuje się wydobyciem i przerobem kamienia naturalnego. Spółka posiada i zarządza Zakładem G. położonym w Ł. oraz . – Ż. położonym w Z.

Zakład G.wydobywa i przerabia piaskowiec ze złoża piaskowców. Podstawą działalności tego Zakładu jest koncesja. Tereny ustanowionych obszarów górniczych obejmuje zarówno nieruchomości własne jak i dzierżawione przez spółkę.

Ż. zajmuje się rekultywacją Czaszy Zbiornika na podstawie pozwolenia wodno-prawnego. Żwirownia została w dniu 2 lutego 2018 r. w całości wydzierżawiona na rzecz podmiotu trzeciego, który wykorzystuje Ż. w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ż. posiada również koncesję na wydobywanie kruszywa naturalnego.

Wnioskodawca zamierza dokonać dzierżawy, a następnie sprzedaży w ramach upadłości odrębnie Zakładu G. oraz Ż.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyłączenia z opodatkowania planowanej przez Syndyka transakcji zbycia Zakładu G. oraz Ż., jako stanowiących odrębne zorganizowane części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 2344, z późn. zm.).

W myśl art. 306 ustawy Prawo upadłościowe, po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości. Jak stanowi art. 316 ust. 1 cyt. ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

W myśl art. 316 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.

Na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej (art. 317 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe).

Według regulacji art. 318 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 319 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli planowana jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości, przy sporządzaniu spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości, albo odrębnie, jeżeli możliwość takiej sprzedaży ujawniła się na późniejszym etapie, biegły wybrany przez syndyka sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa upadłego.

Rozpatrując kwestię, czy do zbycia zespołu składników majątkowych Zakładu G., znajdą zastosowanie przepisy ustawy o VAT z uwagi na brzmienie art. 6 pkt 1 tej ustawy, należy przeanalizować, czy zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Zakład Górniczy Kamieniołom mający być przedmiotem planowanego zbycia stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, skutkiem czego transakcja ta nie będzie na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, czynnością podlegającą opodatkowaniu.

Mając na uwadze powołane powyżej orzeczenia TSUE, w ocenie tut. organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, czyli czy zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę, itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej.

Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Zakład G. wydobywa i przerabia piaskowiec ze złoża piaskowców. Podstawą działalności tego Zakładu jest koncesja. Wnioskodawca wskazał, że majątek składający się na Zakład G. jest przystosowany do prowadzenia tego rodzaju działalności i służy temu celowi. Zakład jest w posiadaniu złoża, które z pewnością zapewni prowadzenie działalności tego rodzaju jeszcze przez długi okres czasu. Stąd ekonomicznie i logicznie uzasadnione jest, że nabywca powinien kontynuować działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przerobu piaskowca, bowiem przedsiębiorstwo to jest do tego przystosowane. Wnioskodawca nie jest w stanie jednak przewidzieć planów przyszłego nabywcy, bowiem nie wie kto na pewno nim będzie. Biorąc pod uwagę charakter składników majątku K., jest bardzo mało prawdopodobne, że będzie ono wykorzystywane na inny cel.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że mająca być przedmiotem sprzedaży wyodrębniona część majątku składająca się na Zakład G. stanowi zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej ale z racji czasowego zaprzestania wydobycia, istnieje konieczności doposażenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w dodatkowy majątek ruchomy (maszyny i urządzenia). Z uwagi na brak pracowników zatrudnionych w K., w celu przywrócenia ruchu zakładu, istniałaby konieczność zawarcia umów o prac lub współpracę. Wnioskodawca wskazał, że mająca być przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa składająca się na Zakład G. na dzień transakcji będzie posiadała potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie, jednak po uzupełnieniu o składniki wskazane powyżej. Wnioskodawca podał również, że w zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby nabywca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą bez udziału dodatkowych struktur lub elementów (po uzupełnieniu o składniki wskazane powyżej).

Zauważyć jednak należy, że jak wynika z opisu sprawy, na dzień złożenia wniosku kamieniołom nie jest eksploatowany (nie odbywa się w nim wydobycie). K. nie jest dzierżawiony i nie występuje dzierżawca. Istnieje możliwość wydzierżawienia K. w trybie przepisów ustawy prawo upadłościowe. Na dzień dzisiejszy jednak nie są prowadzone żadne rozmowy w tym zakresie. W kamieniołomie obecnie nie są zatrudnieni żadni pracownicy.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przedmiot planowanej sprzedaży ma charakter zorganizowany i stanowi niezależne przedsiębiorstwo wykonujące określone zadania, gdyż u Wnioskodawcy przedmiot zbycia nie służy obecnie do wykonywania jakichkolwiek zadań gospodarczych. Nie można więc stwierdzić, że przedmiotowa część przedsiębiorstwa będzie stanowić niezależne przedsiębiorstwo, gdyż u Wnioskodawcy nie spełnia w obecnej chwili żadnej roli w wykonywanej działalności gospodarczej. Powyższe prowadzi do wniosku, że przedmiotem planowanej sprzedaży nie będzie prowadzona przez Wnioskodawcę (sprzedawcę) zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako zespół zorganizowanych składników materialnych i niematerialnych, ale posiadany przez niego majątek wraz z umowami z nim związanymi. Jak już wskazano powyżej przedmiotowy składnik materialny, niestanowiący zbioru zespolonych elementów, powinien mieć rzeczywistą, a nie potencjalną zdolność do realizowania zadań gospodarczych.

Jak już wspomniano w celu uznania danego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te powinny być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych oraz powinny mieć możliwość samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych na moment dokonywania transakcji. Zdaniem Organu część majątku składająca się na K.nie spełnia powyższych przesłanek, gdyż nie jest przeznaczona u zbywcy tj. w istniejącym przedsiębiorstwie do realizacji określonych zadań gospodarczych i nie może funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą bowiem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Jak już wskazano powyżej zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie zbycia określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego w tej części majątku nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza ani też nie jest ona przedmiotem dzierżawy. Trudno zatem uznać, że na dzień transakcji będzie posiadała potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie oraz że nabywca na bazie tych składników będzie kontynuował prowadzoną działalność Wnioskodawcy.

Stosownie do powyższego, za niewystarczające dla uznania zespołu składników określonych jako Zakład G. za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa jest, że w przeszłości Zakład ten był wykorzystywany do wydobycia i przerobu piaskowca. Nie można bowiem powyższego utożsamiać w wyodrębnieniem organizacyjnym i funkcjonalnym w istniejącym przedsiębiorstwie, w którym na moment zbycia Zakład nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej w żadnym zakresie. Samo wydzielenie składników majątkowych na płaszczyźnie organizacyjnej nie jest warunkiem wystarczającym do uznania, że nastąpiło wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przesłanki przemawiające za taką oceną elementów majątku Wnioskodawcy winny zaistnieć łącznie.

Reasumując stwierdzić należy, że część przedsiębiorstwa składająca się na Zakład G. .będąca przedmiotem zbycia w stanie przedstawionym przez Wnioskodawcę nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W świetle powyższego (nieuznania Zakładu G. za zorganizowaną część przedsiębiorstwa) zbycie tej części majątku przedsiębiorstwa nie będzie wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy, lecz czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątku składających się na Zakład G. , jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy jedynie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątku składających się na Zakład G., w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Niniejszą interpretacje wydano na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin