Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.744.2018.1.RR
z 24 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada własną infrastrukturę telekomunikacyjną oraz posiada uprawnienia do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej zgodnie z wymogami ustalonymi w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo Telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171 poz. 1800 z późn. zm.).

Wnioskodawca zawarł testową umowę o dostępie telekomunikacyjnym (dalej: Umowa) z S.A. (dalej: Operator), która również posiada własną infrastrukturę telekomunikacyjną oraz posiada uprawnienia do działalności telekomunikacyjnej zgodnie z wymogami ustalonymi w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo Telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171 poz. 1800 z późn. zm.).

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Wnioskodawca zawarł z Operatorem umowę w sprawie przeprowadzania testów świadczenia usług, tj. przeprowadzenia testów kierowania ruchu w technologii ….

Na mocy Umowy, jej Strony (Wnioskodawca oraz Operator), zobowiązały się do wypracowania takich form współpracy i współdziałania, które nie będą naruszały ich kompetencji, zapewniając jednocześnie unowocześnienie sieci telekomunikacyjnych i poprawę jakości świadczonych przez siebie usług na obszarze swojego działania. Wnioskodawca oraz Operator używają swojej sieci oraz ustalą zasady współpracy z podmiotami trzecimi w taki sposób, aby nie spowodować szkody lub zakłóceń w sieci drugiej strony.

Koszty związane z przyjęciem i kierowaniem ruchu telekomunikacyjnego we własnej sieci, w tym zwłaszcza koszty związane z zamawianiem, nabywaniem, instalowaniem i konserwacją urządzeń niezbędnych do świadczenia usług telekomunikacyjnych ponosi każda ze stron Umowy po swojej stronie.

Na mocy Umowy, Wnioskodawca oraz Operator odpowiadają za utrzymanie sprawności technicznej urządzeń po swojej stronie punktu styku sieci oraz za zapewnienie przepływu ruchu telekomunikacyjnego z i do sieci telekomunikacyjnej drugiej strony, przy zachowaniu ciągłości świadczenia usług i bez pogarszania ich jakości.

Świadczone przez Operatora na rzecz Wnioskodawcy usługi operatorskie zakańczania połączeń we własnej sieci oraz w sieciach tych operatorów, do których Operator posiada dostęp, rozliczane są na podstawie rzeczywistego czasu połączeń.

Rejestracji i rozliczeniom podlegają wszystkie połączenia wychodzące z sieci Wnioskodawcy i kierowane do sieci Operatora. Połączenia niezrealizowane oraz inne uzgodnione pisemnie przez strony połączenia, w tym połączenia realizowane dla potrzeb testów technicznych i połączenia do standardowych zapowiedzi głosowych („wszystkie łącza zajęte”, „połączenie nie może być zrealizowane”, „nie ma takiego numeru”) nie będą stanowiły podstaw do rozliczeń między stronami.

Natomiast opłaty za zrealizowane połączenia ustalane są na podstawie wyników pomiaru ruchu telekomunikacyjnego począwszy od godziny 0.00 pierwszego dnia okresu rozliczeniowego i skończywszy o godzinie 24.00 ostatniego dnia okresu rozliczeniowego. Rozliczenia za ruch telekomunikacyjny między sieciami Wnioskodawcy i Operatora dokonywane są na podstawie zsumowanego rzeczywistego czasu połączeń międzysieciowych, wyrażonego w minutach, obliczonego w danym okresie rozliczeniowym, przy czym okresem rozliczeniowym jest jeden miesiąc kalendarzowy, a pierwszym okresem rozliczeniowym jest miesiąc w którym uruchomiony został punkt styku sieci.

W celu rozliczenia, strony przekazywać sobie będą w wersji papierowej i/lub elektronicznej miesięczny raport o ruchu międzysieciowym, zawierający kompletne dane niezbędne do wystawienia faktur VAT za dany okres rozliczeniowy. Wzajemna wymiana miesięcznego raportu o ruchu międzysieciowym odbywać się będzie do każdego 7 dnia roboczego następnego miesiąca, po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

W przypadku wystąpienia rozbieżności wyników pomiarów zarejestrowanego ruchu telekomunikacyjnego nie przekraczających 1% (oddzielnie dla każdego punktu styku sieci) danych strony, od której ruch przychodzi, dla któregokolwiek rodzaju połączenia podlegającego rozliczeniu, wynik pomiaru dla tego rodzaju połączenia ustalony zostanie jako wartość średnia pomiarów stron Umowy. W terminie 5 dni roboczych po wymianie ww. danych, strony mogą postanowić o przeprowadzeniu wspólnego postępowania wyjaśniającego co do przyczyny rozbieżności pomiarów.

Rozliczenia finansowe za ruch międzysieciowy odbywać się będą na podstawie faktur VAT, wystawianych w terminie do 5 dni roboczych po wymianie miesięcznych raportów o ruchu międzysieciowym, zawierających kompletne dane niezbędne do wystawienia faktur za dany okres rozliczeniowy.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Operator są zarejestrowanymi oraz czynnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z tak zarysowanym stanem faktycznym pojawiły się wątpliwości, co do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez Wnioskodawcę z faktur VAT wystawionych przez Operatora z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzyma od Operatora fakturę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Operatora z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie, w którym otrzyma od Operatora fakturę?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Operatora, przysługuje mu w okresie rozliczeniowym, w którym Operator wystawi na Wnioskodawcę fakturę dokumentującą świadczenie usług telekomunikacyjnych, ze względu na szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, związanego ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Moment powstania obowiązku podatkowego określony został w art. 19a ustawy VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem m.in. ust. 5 art. 19a ustawy VAT.

Jednakże, w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) określony został szczególny moment w odniesieniu do świadczenia usług telekomunikacyjnych, za który uznaje się moment wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, w tym fakt iż zarówno Wnioskodawca jak i Operator są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT oraz okoliczność, iż w związku z opisanymi w stanie faktycznym usługami obie strony Umowy występują w charakterze podatników VAT, bowiem nabywane przez Wnioskodawcę od Operatora usługi telekomunikacyjne związane są usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę, które to usługi podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, a także fakt że zarówno Wnioskodawca jak i Operator są podmiotami uprawnionymi do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej, a usługi telekomunikacyjne świadczone przez Operatora na rzecz Wnioskodawcy (usługi operatorskie zakańczania połączeń we własnej sieci oraz w sieciach tych operatorów, do których Operator posiada dostęp) świadczone są z wykorzystaniem infrastruktury telekomunikacyjnej stron Umowy, nabywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią bez wątpienia usługi telekomunikacyjne, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy VAT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę przez Operatora, przysługiwać będzie w okresie rozliczeniowym, w którym w związku ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych na rzecz Wnioskodawcy, Operator wystawi fakturę VAT, bowiem zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia podatku należnego, ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-14 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

1. powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
2. doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
3. podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
   
   

Na mocy art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że prawo do odliczenia w rozpatrywanej sprawie powstanie w okresie rozliczeniowym, w którym powstanie obowiązek podatkowy w związku z wcześniejszym zakończeniem umowy, przy czym nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT.

Kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury, ale moment dokonania dostawy lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług, m.in. telekomunikacyjnych.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W tym miejscu warto nadmienić, że jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W ocenie tut. Organu, przez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a także przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Na mocy art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jednocześnie w myśl art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada własną infrastrukturę telekomunikacyjną oraz posiada uprawnienia do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej. Wnioskodawca zawarł testową umowę o dostępie telekomunikacyjnym z S.A., która również posiada własną infrastrukturę telekomunikacyjną oraz posiada uprawnienia do działalności telekomunikacyjnej. Zgodnie z postanowieniami Umowy, Wnioskodawca zawarł z Operatorem umowę w sprawie przeprowadzania testów świadczenia usług, tj. przeprowadzenia testów kierowania ruchu w technologii …. Na mocy Umowy, jej Strony (Wnioskodawca oraz Operator), zobowiązały się do wypracowania takich form współpracy i współdziałania, które nie będą naruszały ich kompetencji, zapewniając jednocześnie unowocześnienie sieci telekomunikacyjnych i poprawę jakości świadczonych przez siebie usług na obszarze swojego działania. W celu rozliczenia, strony przekazywać sobie będą w wersji papierowej i/lub elektronicznej miesięczny raport o ruchu międzysieciowym, zawierający kompletne dane niezbędne do wystawienia faktur VAT za dany okres rozliczeniowy. Wzajemna wymiana miesięcznego raportu o ruchu międzysieciowym odbywać się będzie do każdego 7 dnia roboczego następnego miesiąca, po zakończeniu okresu rozliczeniowego. W przypadku wystąpienia rozbieżności wyników pomiarów zarejestrowanego ruchu telekomunikacyjnego nie przekraczających 1% (oddzielnie dla każdego punktu styku sieci) danych strony, od której ruch przychodzi, dla któregokolwiek rodzaju połączenia podlegającego rozliczeniu, wynik pomiaru dla tego rodzaju połączenia ustalony zostanie jako wartość średnia pomiarów stron Umowy. W terminie 5 dni roboczych po wymianie ww. danych, strony mogą postanowić o przeprowadzeniu wspólnego postępowania wyjaśniającego co do przyczyny rozbieżności pomiarów. Rozliczenia finansowe za ruch międzysieciowy odbywać się będą na podstawie faktur VAT, wystawianych w terminie do 5 dni roboczych po wymianie miesięcznych raportów o ruchu międzysieciowym, zawierających kompletne dane niezbędne do wystawienia faktur za dany okres rozliczeniowy. Zarówno Wnioskodawca, jak i Operator są zarejestrowanymi oraz czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do wskazania prawidłowości prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzyma od Operatora fakturę VAT

Jak już zaznaczono powyżej, faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Faktury VAT są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami, albo w innym czasie.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur VAT otrzymywanych przez Wnioskodawcę powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje gospodarcze.

Z przytoczonych wyżej regulacji prawnych wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie faktury wystawionej przez Operatora z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, powstanie w okresie rozliczeniowym, w którym powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę, dokumentującą jej wykonanie.

Tym samym podatnik w zakresie poniesionych wydatków związanych z nabyciem usługi telekomunikacyjnej może dokonać odliczenia VAT na podstawie art. 86 ust. 10, 10b ustawy, czyli w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy i podatnik otrzymał fakturę za poniesione wydatki. Jak wynika z treści powołanych przepisów obowiązek podatkowy dla usług telekomunikacyjnych powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma fakturę od Operatora.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.