Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-852/14/AP
z 20 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2014 r. (data wpływu 23 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla usług ściśle związanych ze sportem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku usług ściśle związanych ze sportem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym Klubem Sportowym działającym w formie spółki akcyjnej, utworzonym w oparciu o ustawę o sporcie. Działalność Spółki jako klubu sportowego obejmuje prowadzenie drużyn piłkarskich - seniorów, młodzieżowych oraz dzieci. Spółka została założona w celu uczestniczenia w rywalizacji sportowej - rozgrywkach (zawodach) piłki nożnej. Swoje działania Spółka koncentruje na popularyzacji sportu, organizacji masowych imprez sportowych, uczestnicząc w wychowaniu fizycznym społeczeństwa. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność sportowa (PKD 93.11.Z; 93.12.Z; 93.13.Z; 93.19.Z), która ma charakter niegospodarczy i niezarobkowy. Ubocznym przedmiotem działalności jest inna działalność, mająca charakter zarobkowy. Całkowity dochód z tej komercyjnej działalności zostaje przeznaczony na działalność o charakterze sportowym. Działalność komercyjna to usługi promocyjno-marketingowe, sprzedaż biletów wstępu na imprezy sportowe, wynajem sal, obiektów sportowych i sprzętu sportowego za odpłatnością, prowadzenie sklepu sportowego.

Wnioskodawca nadmienia, iż świadcząc usługi sportowe na rzecz dzieci, pobiera wynagrodzenie od rodziców tych dzieci w stałej kwocie określonej uchwałą zgromadzenia akcjonariuszy Spółki.

Świadcząc usługi komercyjne, tj. usługi promocyjno-marketingowe stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 23 %, sprzedaż biletów wstępu na imprezy sportowe - 8%; wynajem sal i obiektów sportowych a także sprzętu sportowego - stawkę 8%; sprzedaż towarów ze sklepu sportowego - stawkę 23%, sprzedaż zawodników (odstępne) 23%.

Wnioskodawca wskazuje, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy w świetle tak przedstawionego stanu faktycznego, świadcząc usługi bezpośrednio związane ze sportem (m.in. opłaty za szkolenie sportowe dzieci) będzie kwalifikował się do zastosowania zwolnienia od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do tych usług, mimo, że obok działalności bezpośrednio związanej ze sportem prowadzi również działalność komercyjną (opodatkowaną stawką podatku VAT, inną niż zwolniona z tego podatku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować ściśle. Wnioskodawca nie spełnia warunku przedmiotowego wymienionego w tym przepisie, w związku z czym nie ma prawa do stosowania zwolnienia od podatku w stosunku do usług ściśle związanych ze sportem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Stosownie do art. 3 ust. 1 tej ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy Rady, państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizyczne z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do odpowiedzi na pytanie, czy świadcząc usługi ściśle związane ze sportem (np. usługi szkolenia sportowego dzieci, których rodzice opłacają to szkolenie) będzie mógł w stosunku do tych usług zastosować zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32, pomimo, że świadczy również działalność komercyjną opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według innych stawek, niż zwolniona z tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy prawo do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje podatnikowi, po spełnieniu wszystkich przesłanek podmiotowych i przedmiotowych wymienionych w tym przepisie. Wnioskodawca spełnia z pewnością przesłankę podmiotową - jest bowiem klubem sportowym działającym w oparciu o ustawę o sporcie, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Jednak, zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia on wszystkich warunków przedmiotowych z tego przepisu.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 32 znowelizowanej ustawy o VAT daje podatnikowi możliwość stosowania zwolnienia od tego podatku, gdy prowadzi on działalność bezpośrednio związaną ze sportem, świadczoną na rzecz osób uprawniających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Jednak nakłada na podatnika również obowiązek nie czerpania zysków z tej działalności.

W świetle Dyrektywy 2006/112/WE, a także orzecznictwa ETS sprawa xxx Wnioskodawca uważa, że zagadnienie nieosiągania zysków z działalności bezpośrednio związanej ze sportem, należy traktować w kontekście wszystkich zysków i całej działalności podatnika. Tymczasem Wnioskodawca poza działalnością ściśle związaną ze sportem prowadzi także inną działalność o charakterze komercyjnym. Fakt, ten zdaniem Wnioskodawcy stoi w sprzeczności z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. b, a także ze wspomnianą Dyrektywą i orzecznictwem ETS, które wymaga jednoznacznie niekomercyjnego charakteru działalności podatnika dla zastosowania stawki zwolnionej podatku VAT. W ocenie Wnioskodawcy stanowi, to okoliczność wyłączającą możliwość zastosowania stawki zwolnionej podatku VAT w oparciu o przywoływany art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższy sposób interpretacji analizowanego przepisu podzielają organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, wydanych na podstawie podobnych stanów faktycznych, np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. xxx; Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. xxx. Organy te stoją na stanowisku, iż skorzystanie ze zwolnienia w podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32, jest możliwe jedynie po spełnieniu łącznie wszystkich zawartych w tym przepisie przesłanek przedmiotowo-podmiotowych. A zatem nie tylko fakt, iż zostaną spełnione przesłanki co do świadczonych przez Spółkę usług ściśle związanych ze sportem:

1. usługi te muszą być świadczone przez kluby sportowe
2. są konieczne do organizowania i uprawniania sportu
3. świadczący usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków
4. są świadczone na rzecz osób uprawniających sport,
   

to również nie mogą być świadczone usługi związane z działalnością marketingową, sprzedaży biletów wstępu na imprezy sportowe i inne usługi wymienione wprost w tym przepisie. Reasumując, świadczenie usług promocyjno-marketingowych, sprzedaży biletów wstępu na imprezy sportowe, usług wynajmu obiektów sportowych za odpłatnością wyłącza, zdaniem powołanych powyżej organów, możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, nawet jeśli pozostałe przesłanki zostały spełnione.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w K. w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2013 roku (sygn. xxx). Organ dokonał następującej interpretacji spornego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług: „z wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT wynika, iż podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego, winien spełnić przesłanki o charakterze podmiotowym oraz przedmiotowym. Przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, będący klubem sportowym, związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. (...)

Z kolei przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez te podmioty - są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Jednakże podmioty, które spełniają ww. przesłanki zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe - świadcząc usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością z tego zwolnienia korzystać nie mogą”.

Reasumując, Wnioskodawca jest zdania, iż nie przysługuje mu zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do usług ściśle związanych ze sportem, w tym do usług szkolenia sportowego na rzecz dzieci. Wobec powyższego Wnioskodawca winien stosować podstawową stawkę podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

• z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.
  

Stosownie do art. 43 ust. 17 powołanej ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wskazać należy, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 32 ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Ze zwolnienia korzystają więc usługi świadczone m. in. przez klub sportowy, które są ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

Niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie xxx C. przeciwko T., w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, iż „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie xxx, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, iż „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, iż art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, iż „ art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu ”.

Zauważyć należy, iż zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie, jak wynika z cyt. wyżej przepisu, ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji sportu. Zatem w celu ustalenia prawidłowego rozumienia tego pojęcia należy odnieść się do regulacji powołanej wyżej ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857 ze zm.).

Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 tej ustawy, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Na podstawie ust. 2 tego artykułu, sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest klubem sportowym, w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie, działającym w formie spółki akcyjnej, a zatem spełnia kryterium podmiotowe uprawniające do zastosowania dla świadczonych usług zwolnienia od podatku, o którym mowa w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, głównym przedmiotem Jego działalności są usługi ściśle związane ze sportem, w tym usługi szkolenia sportowego dzieci. Wnioskodawca wskazał, że działalność sportowa, ma charakter niegospodarczy i niezarobkowy. Ubocznym przedmiotem działalności są natomiast usługi promocyjno-marketingowe, sprzedaż biletów wstępu na imprezy sportowe, wynajem sal, obiektów sportowych i sprzętu sportowego za odpłatnością oraz prowadzenie sklepu sportowego. Działalność ta ma charakter zarobkowy. Świadcząc te usługi Wnioskodawca stosuje właściwe stawki podatku. Całkowity dochód z tej komercyjnej działalności zostaje przeznaczony na działalność o charakterze sportowym. Wnioskodawca zaznaczył również, że świadcząc usługi sportowe na rzecz dzieci, pobiera wynagrodzenie od rodziców tych dzieci w stałej kwocie określonej uchwałą zgromadzenia akcjonariuszy Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadcząc usługi ściśle związane ze sportem (np. usługi szkolenia sportowego dzieci, których rodzice opłacają to szkolenie) będzie mógł w stosunku do tych usług zastosować zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32, pomimo, że świadczy również działalność komercyjną opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według innych stawek, niż zwolniona z tego podatku.

Przenosząc powołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo TSUE na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro usługi szkolenia sportowego dzieci mają ścisły związek z uprawianiem sportu i są świadczone na rzecz osób uprawiających sport przez klub sportowy, którego - jak wskazano - główna działalność nie ma charakteru zarobkowego, a zatem nienastawiona jest na osiąganie zysku, to wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, usługi te mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług, przy uwzględnieniu ust. 18 tego artykułu.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w tym wypadku na kwestię zwolnienia z opodatkowania omawianych wyżej usług nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawca oprócz świadczenia usług bezpośrednio związanych ze sportem, prowadzi jako uboczną formę działalności, działalność komercyjną opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, gdyż powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wyraźnie wyklucza tylko takie formy działalności z możliwości objęcia ich zwolnieniem od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.