Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1744/14/AJ
z 26 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Był Pan właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,83 ha gruntów, które nabył na podstawie dwóch umów sprzedaży:

1. zakup 0,30 ha gruntów rolnych od osoby obcej na podstawie aktu notarialnego z dnia 2 kwietnia 1996 r.,
2. zakup 2,53 ha gruntów rolnych od brata na podstawie aktu notarialnego z dnia 22 października 1999 r.

Zakup ten został sfinansowany z dorobku wspólnego żony i Pana.

W chwili obecnej jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 1,2767 ha, ponieważ w 2013 r. podzielił grunt rolny na pięć działek, z czego dwie darował swoim synom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Podział ten został dokonany na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego. Ponieważ dla dzielonych działek nie ma sporządzonego aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została co do nich wydana decyzja o warunkach zabudowy, podział takiej nieruchomości jako gruntu rolnego nie wymaga wydania jakiejkolwiek decyzji. W ewidencji gruntów podzielone działki funkcjonują jako rolne. Podział posiadanego gruntu rolnego był konieczny dla dokonania darowizny. Podarował Pan działki o numerach 95/20 i 95/21, a działki o numerach 95/19, 95/18 i 95/10 pozostały Pana własnością.

Ma Pan status rolnika ryczałtowego, zwolnionego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług i nigdy nie miał statusu podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym w momencie nabycia przedmiotowego gruntu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie prowadzi Pan i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w żadnym zakresie. Nieruchomość nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy, czy też użyczenia. Poprzednio nie sprzedawał Pan żadnych nieruchomości gruntowych.

W związku z zamiarem darowania dzieciom dwóch działek z posiadanych zasobów doprowadził Pan do przedmiotowej nieruchomości prąd oraz wodę. Oprócz ww. działań nie podejmował innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek.

Aktualnie zamierza Pan sprzedać pozostałe działki ze względu na to, że potrzebuje pieniędzy na bieżące wydatki. Utrzymuje się Pan z pracy na stacji benzynowej, ale zarobki nie wystarczają na utrzymanie rodziny, a prowadzenie tak małego gospodarstwa rolnego nie ma sensu ekonomicznego. W zamian za uzyskane pieniądze nie zostaną zakupione inne nieruchomości

Nie podejmował Pan i nie podejmuje działań marketingowych w celu sprzedaży wydzielonych działek. Nabywcy działek sami się zgłosili, co jest zjawiskiem powszechnym, bowiem ludzie z miast często jeżdżą po wsiach i rozpytują o działki oferowane na sprzedaż. Nie dawał Pan ogłoszeń w prasie o zamiarze sprzedaży działek, nie korzystał też z biura pośrednictwa handlu nieruchomościami. Należy dodatkowo wskazać, że działki przeznaczone do sprzedaży nie są zabudowane i nadal mają status gruntów rolnych. Każda ze sprzedawanych działek ma powyżej 0,30 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż trzech działek rolnych powstałych w wyniku podziału gospodarstwa rolnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym, stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) sprzedaż działek wydzielonych z prowadzonego gospodarstwa rolnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl tych przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 przedmiotowej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, czyli przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Artykuł 15 ust. 2 ustawy, definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że tylko ten kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług W związku z tym. wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi działalność gospodarczą, tylko wtedy, gdy jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dokonując analizy przedmiotowych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, który dodatkowo działa w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest uznanie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku, gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, nie działa ona w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Dla ustalenia, że przy sprzedaży gruntu działa Pan w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą istotne jest, czy działalność w tym zakresie ma charakter profesjonalny. O takim charakterze prowadzonej działalności można mówić, gdy czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną. Przykładem takich działań mogą być: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Jednakże na tego rodzaju aktywność „handlową” podmiotu wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie jedynie podjęcie niektórych z nich.

Rozpatrując stan faktyczny przedstawiony we wniosku, należy podkreślić, że przedmiotowa nieruchomość nie jest działką budowlaną - ma charakter rolny, a zakup jej nie miał celu handlowego. Nie wydzielał Pan dróg wewnętrznych, nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych, nie występował i nie zamierza występować o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu ani o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym deweloperskiej. Wprawdzie doprowadził do przedmiotowej nieruchomości wodę i prąd, ale dokonał tego w związku z darowaniem swoim dzieciom dwóch działek budowlanych na zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Dodatkowo należy wskazać, że taka jednorazowa czynność nie spełnia wymogu ciągu zdarzeń niezbędnych dla przyjęcia, że działania Wnioskodawcy mają charakter profesjonalnej sprzedaży.

Stanowisko przedstawione powyżej potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07) stwierdzając, że „jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży”.

Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r. (I FSK 778/07) oraz w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (I FSK 1043/08). Dla interpretacji powołanych powyżej przepisów, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, niezbędne jest powołanie się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., który został wydany w dwóch polskich sprawach połączonych (C-130/10 i C-131/10). W wyroku tym TSUE zauważył. że sąd krajowy stwierdził, że zainteresowane państwo członkowskie skorzystało z uprawnienia przewidzianego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy VAT. a więc dostawę terenu budowlanego należy uznać za podlegającą VAT na podstawie prawa krajowego, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Natomiast czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Według Trybunału występowanie okoliczności polegających na tym. że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie świadczą jeszcze o niczym. Uznał on przy tym. że nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Doprowadziło go to do sformułowania wniosku, że całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

TSUE dodał, że zgodnie z tym przepisem pojęcie podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej Fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika. Przypomniał on również, że pojęcie działalności gospodarczej jest zdefiniowane w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy VAT i obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Zwrócił on uwagę na to, ze zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy Wskazał on także na swoje wyroki, z których wynika, że takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów analizowanej dyrektywy.

W podsumowaniu Trybunał stwierdził, że: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący (działalność gospodarczą) w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Okoliczność, że osoba ta jest (rolnikiem ryczałtowym)) w rozumieniu art. 295 ust 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138. jest w tym zakresie bez znaczenia”.

Reasumując, sprzedaż przez Pana działek nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z dostawą działek korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy oraz przytoczone orzecznictwo TSUE i NSA, uważa Pan, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bowiem będzie dotyczyć jedynie zbycia Jego prywatnego majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan, zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla Pana żony, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.