Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-91/15-2/KS
z 9 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału w spółce komandytowej oraz sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 styczeń 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału w spółce komandytowej oraz sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. W przyszłości Wnioskodawca może otrzymać od siostry, na mocy umowy darowizny, ogół praw i obowiązków związanych ze statusem komandytariusza w Spółce komandytowej (dalej Spółka). Przed darowizną, siostra prowadząca indywidualną działalność gospodarczą, wniesie do Spółki aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej ZCP) obejmującą w szczególności środki trwałe (dalej ŚT) oraz wartości niematerialne i prawne (dalej WNiP). W następstwie przeniesienia w drodze darowizny ogółu praw i obowiązków darczyńca utraci status wspólnika Spółki, a komandytariuszem stanie się Wnioskodawca.

W przyszłości Spółka może zbywać składniki majątku, które nabyła jako aport wniesiony przez siostrę Wnioskodawcy.

Na tle tak ukształtowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób powinien ustalić wielkość przychodów z udziału w Spółce oraz kosztów uzyskania tych przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, który otrzymał w drodze darowizny ogół praw i obowiązków w Spółce powinien uwzględnić proporcjonalnie do przypadającego mu udziału w zysku Spółki przychody oraz koszty uzyskania przychodu tej Spółki?
2. Czy w przypadku wniesienia przez siostrę Wnioskodawcy aportem ZCP do Spółki odpisy amortyzacyjne należy naliczać od wartości początkowej wchodzących w skład ZCP środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykazanych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez siostrę Wnioskodawcy ?
3. W jakiej wysokości w przypadku sprzedaży ŚT albo WNiP przez Spółkę Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 i 2. W zakresie pytania oznaczonego nr 3 wydana zostanie odrębnie interpretacja indywidualna.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 123 ustawy Kodeks spółek handlowych stanowi, że komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

W świetle powyższych przepisów wspólnik przejmujący obowiązki ustępującego ze spółki komandytowej komandytariusza wskutek przeniesienia na niego ogółu praw i obowiązków, nabywa prawa i obowiązki związane ze statusem komandytariusza w tej spółce. Jako wspólnikowi - komandytariuszowi tej spółki przysługiwać będzie mu roszczenie wobec spółki o wypłatę zysku, proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki. Jest to prawo, którego nie może ograniczyć umowa spółki. Umowa ta może bowiem wyłączyć wspólnika jedynie od udziału w stratach. Przy czym wspólnik może żądania podziału i wypłaty zysku z upływem roku obrotowego, tj. wypłatę części lub całości zysku bilansowego wykazanego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym na podstawie ustawy o rachunkowości (art. 52 ust. 1 w związku z art. 103 i 123 KSH) lub wypłatę z tytułu zmniejszenia (częściowego zwrotu) wkładu (udziału kapitałowego) wniesionego wcześniej do spółki (art. 54 ust. 1 w związku z art. 103 KSH).

Żadna z powyższych sytuacji nie jest uregulowana w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych skutki podatkowe wynikające z uczestnictwa w spółce komandytowej uregulowane zostały z pominięciem dokonywanych w ustawie Kodeks spółek handlowych przepływów pieniężnych. Dochód z udziału w spółce komandytowej podlega (w przypadku wspólnika) opodatkowaniu na bieżąco w trakcie roku podatkowego, zatem wypłaty środków pieniężnych z tytułu zysku bilansowego są dla wspólnika neutralne podatkowo. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm,), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej oraz koszty uzyskania przychodów z tej działalności winny być ustalane z zastosowaniem zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy tu mieć na uwadze, że kwestię przychodów reguluje art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a koszty uzyskania przychodów - art. 22 i art. 23 ww. ustawy.

Przychody i koszty ich uzyskania generowane przez Spółkę będą rozliczane w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypować będą w zyskach spółki, stosownie do umowy Spółki. W konsekwencji przychody i koszty Spółki będą rozliczane bezpośrednio u każdego ze wspólników, czyli także przez Wnioskodawcę, stosownie do posiadanego udziału w zysku Spółki określonego w umowie Spółki w myśl art. 8 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy po wniesieniu przez siostrę Wnioskodawcy aportem ZCP do Spółki zgodnie z art. 22g ust. 14a w związku z art. 22g ust. 12 ustawy PIT wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa się w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport czyli siostry Wnioskodawcy prowadzącej indywidualną działalność gospodarczą.

Po dokonaniu przez siostrę aportu ZCP do Spółki odpisy amortyzacyjnych dokonywane będą zgodnie z art. 22h ust. 3a Ustawy PIT, tj. do amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w Spółce zastosowanie znajdzie więc zasada kontynuacji, obejmująca:

1. ustalenie wartości początkowej (wartość początkowa przyjęta przez Spółkę);
2. ustalenie metody amortyzacji (metoda amortyzacji przyjęta przez Spółkę);
3. uwzględnienie wysokości odpisów dokonanych przez podmiot przekształcany (dokonane już odpisy amortyzacyjne przez Spółkę).
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się ze prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Ustęp 2 powołanego przepisu wskazuje natomiast, że zasadę w nim wyrażoną stosuje się odpowiednio „do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku”.

W związku z powyższym, po wniesieniu aportu do Spółki wartość początkowa ST i WNiP zostanie przyjęta przez Spółkę zgodnie z zasadą kontynuacji w wysokości równej wartości początkowej ST i WNiP przyjętych przez podmiot, który wniósł aport do Spółki czyli siostrę Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Zgodnie z art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zysk przypadający komandytariuszowi za dany rok obrotowy jest przeznaczany w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego wkładu rzeczywiście wniesionego do wartości umówionego wkładu. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu (art. 123 § 1 - § 3 k.s.h.). W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 Kodeksu spółek handlowych).

W myśl art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Jednocześnie jednak pamiętać należy, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Należy jednak przy tym wyraźnie zaznaczyć, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

• rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  
• ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
  
  
  

W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 – pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości Wnioskodawca może otrzymać od siostry, na mocy umowy darowizny, ogół praw i obowiązków związanych ze statusem komandytariusza w spółce komandytowej. Przed darowizną, siostra prowadząca indywidualną działalność gospodarczą, wniesie do spółki komandytowej aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą w szczególności środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. W następstwie przeniesienia w drodze darowizny ogółu praw i obowiązków darczyńca utraci status wspólnika spółki, a komandytariuszem stanie się Wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako komandytariusz spółki komandytowej – wspólnik spółki osobowej, zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością tej spółki winien określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. Oznacza to, że przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej oraz koszty uzyskania przychodów z tej działalności winny być ustalane na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   − o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   
   

Zgodnie natomiast z art. 22b ust. 1 powoływanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   − o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   
   

Według art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uzależniony jest m.in. od formy nabycia ww. składników majątku i uregulowany został w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

Stosownie do art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów − wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 14a cyt. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego.

Przepis art. 22h ust. 3 powoływanej ustawy stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

W myśl art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w sytuacji, gdy przedmiotem wkładu do spółki komandytowej będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, to wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji podmiotu wnoszącego wkład do spółki komandytowej. Przy czym stosownie do art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spółka ta obowiązana będzie stosować się do zasady kontynuacji amortyzacji podatkowej. Kontynuacja amortyzacji obejmuje nakaz dokonywania odpisów od historycznej wartości początkowej, która została ustalona przez inny podmiot, uwzględniając już dokonane odpisy oraz konieczność stosowania przyjętej uprzednio (tzn. przez wnoszącego aport do spółki osobowej) stawki i metody amortyzacji. W takim stanie prawnym spółka komandytowa będzie mogła kontynuować amortyzację środków trwałych, wniesionych do spółki w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy czym nie będą podlegały ponownej amortyzacji środki trwałe, które zostały już zamortyzowane przez wnoszącego wkład w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej. W związku z powyższym odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych przez Niego udziałów w zysku spółki komandytowej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.