2019.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.396.2018.1.EN
z 3 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2018 r. (data wpływu do Organu 3 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej również: Spółka) jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych. Spółka 28 grudnia 2007 r. nabyła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1/55 o obszarze 0,4532 ha, o sposobie korzystania oznaczonym jako BA - tereny przemysłowe wraz z prawem własności posadowionych na tej działce gruntu, stanowiących odrębne nieruchomości: budynku biurowego i budynku przemysłowego (dalej jako: Nieruchomość). Nieruchomość ta została przez Spółkę przyjęta do użytkowania 17 lipca 2008 r. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej budynków były ujmowane jako koszty uzyskania przychodów. Spółka nie amortyzowała prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1/55.

Amortyzacja budynków była dokonywana przez Spółkę według indywidualnych stawek amortyzacyjnych zgodnie z art. 16j uCIT. Nieruchomość została zakupiona przez Spółkę z zamiarem adaptacji na lofty (mieszkania). Niemniej jednak, pomimo obietnic nie został zmieniony plan przestrzennego zagospodarowania dla terenu na którym położona jest Nieruchomość. W planie przestrzennego zagospodarowania pozostały „tereny przemysłowe”. Jako, iż w momencie zakupu Nieruchomości Spółka przejęła budynek biurowy wraz z najemcami, tym samym, budynek ten w dalszym ciągu został przeznaczony przez Spółkę na wynajem. Spółka nie ponosiła w Nieruchomości żadnych nakładów. Spółka 6 lutego 2018 r. sprzedała Nieruchomość na rzecz X Sp. z o.o., w której posiada 50% udziałów. Cena sprzedaży Nieruchomości została ustalona przez Strony na łączną kwotę 2.039.600,00 zł, w tym cena za prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1/55 na kwotę 984.169,12 zł, prawo własności budynku biurowego na kwotę 1.038.872,16 zł oraz prawo własności budynku przemysłowego na kwotę 16.558,72 zł, która to kwota miała zostać zapłacona przez X Sp. z o.o. do 6 lutego 2021 r.

X Sp. z o.o. w celu zabezpieczenia, wynikającej z umowy sprzedaży wierzytelności Spółki, do 30 czerwca 2018 r. zobowiązana została do ustanowienia na Nieruchomości hipoteki umownej do kwoty 2.200.000,00 zł. (hipoteka wpisana do księgi wieczystej 9 maja 2018 r.)

Sprzedaż Nieruchomości była zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, dalej: uVAT) i została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Spółka udokumentowała sprzedaż Nieruchomości na rzecz X Sp. z o.o. fakturą VAT z 6 lutego 2018 r.

Dane z ksiąg podatkowych Spółki na moment sprzedaży Nieruchomości:

Wartość początkowa działki nr 1/55:

bilansowa: 984.162,03 zł,
podatkowa: 966.454,04 zł (pomniejszona o odsetki naliczone do dnia przyjęcia do użytkowania, bowiem zakup Nieruchomości był finansowany przez Spółkę z pożyczek udzielonych przez udziałowców),
cena sprzedaży z 6 lutego 2018 r.: 984.169,12 zł.

Wartość początkowa budynku biurowego (nr 9):

bilansowa: 1.368.107,84 zł,
podatkowa: 1.343.491,62 zł (analogicznie jw. pomniejszona o odsetki naliczone do dnia przyjęcia do użytkowania),
umorzenie bilansowe: 327.775,86 zł,
umorzenie podatkowe: 1.311.103,31 zł,
cena sprzedaży z 6 lutego 2018 r.: 1.038.872,16 zł.

Wartość początkowa budynku przemysłowego (nr 9a):

bilansowa: 24.879,33 zł,
podatkowa: 24.431,68 zł,
umorzenie bilansowe: 17.030,54 zł,
umorzenie podatkowe: 16.852,46 zł (analogicznie jw. pomniejszona o odsetki naliczone do dnia przyjęcia do użytkowania)
cena sprzedaży 6 lutego 2018 r.: 16.558,72 zł.

Wartość początkową Nieruchomości wynikającą z ksiąg podatkowych Spółki stanowi cena zakupu Nieruchomości powiększona o naliczone odsetki od pożyczek udzielonych przez udziałowców na jej zakup i inne koszty poniesione do momentu przyjęcia jej do użytkowania. Cena sprzedaży Nieruchomości odpowiadała jej wartości rynkowej.

Aktem notarialnym z 15 czerwca 2018 r., Spółka wraz z X Sp. z o.o. zawarły umowę rozwiązującą sprzedaż Nieruchomości, dokonaną na podstawie aktu notarialnego z 6 lutego 2018 r. Strony zgodnie przyjęły iż umowa sprzedaży Nieruchomości nie została wykonana w pełni z uwagi na brak zapłaty ceny sprzedaży w niej określonej na rzecz Spółki, a X Sp. z o.o. z powodu zmiany stosunków gospodarczych oświadczyła, iż nie jest w stanie zapłacić ceny sprzedaży w kwocie 2.039.600,00 zł. W konsekwencji zawarcia umowy rozwiązującej umowę sprzedaży Nieruchomości, strony zawarły 15 czerwca 2018 r. na podstawie aktu notarialnego zwrotne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1/55 i prawa własności posadowionych na nim budynków na rzecz Spółki, zgodnie z treścią art. 410 w zw. z art. 405-409 Kodeksu Cywilnego, co zostało udokumentowane wystawioną przez X Sp. z o.o. fakturą z 15 czerwca 2018 r. Cena sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki została określona na łączną kwotę 2.039.600,00 zł, w tym cena za prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1/55 na kwotę 984.169,12 zł, prawo własności budynku biurowego na kwotę 1.038.872,16 zł oraz prawo własności budynku przemysłowego na kwotę 16.558,72 zł. Sprzedaż Nieruchomości została zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT. Notariusz od tej czynności nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych.

Spółka wskazuje, iż zmiana stosunków gospodarczych, która spowodowała przez strony odstąpienie od umowy sprzedaży Nieruchomości z 6 lutego 2018 r. wynikała z konieczności przede wszystkim zamiany budynków (budynku nr 1 i 9), które umożliwiłyby Spółce zrealizować planowane przez nią przedsięwzięcie.

Spółka wskazuje, iż zamierza otworzyć na terenie P (na którym posiada swoje nieruchomości) przedszkole oraz szkołę dedykowaną dzieciom pracowników Najemców P. Pierwotnym zamiarem Spółki było otwarcie powyższych działalności w budynku niemieszkalnym (biurowym) nr 1, będącym jej własnością, posadowionym na działce gruntu nr 2/39, której jest użytkownikiem wieczystym do 5 grudnia 2089 r. Jednakże, w trakcie analizy projektowej przeprowadzonej przez projektantów Spółki w konsultacji z firmami zainteresowanymi otwarciem szkoły i przedszkola okazało się, iż budynek nr 1 nie spełnia warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki oświaty oraz jakie powinno być ich usytuowanie. Wymogi te jednak jak się okazało spełnia budynek nr 9 posadowiony na działce gruntu nr 1/55, który został sprzedany na rzecz X Sp. z o.o. Spółka ponowiła także wniosek do Urzędu Miasta o dodanie do MPZP funkcji „edukacja” dla tego terenu.

Z uwagi na fakt, iż działalności uzupełniające są bardzo ważne dla Najemców Spółki, Spółka w celu zabezpieczenia swoich interesów i osiąganych przychodów z najmu nieruchomości zadecydowała w porozumieniu z X Sp. z o.o. o odstąpieniu od umowy sprzedaży budynku numer 9 usadowionego na działce gruntu nr 1/55 i zrealizowaniu właśnie w nim wspomnianych wyżej działalności. Dodatkowym aspektem przemawiającym również za zwrotnym przeniesieniem Nieruchomości uprzednio sprzedanej na rzecz X Sp. z o.o., której Spółka jest udziałowcem było również podpisanie umów z firmami z obszaru nowych technologii, które także są zainteresowane przejęciem wraz ze swoim rozwojem dodatkowych pomieszczeń w budynku numer 9.

Biorąc pod uwagę zaistniałe ww. okoliczności strony zgodnie postanowiły rozwiązać umowę sprzedaży Nieruchomości z 6 lutego 2018 r. i dokonać zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Spółki. Spółka natomiast w zamian zobowiązała się dokonać sprzedaży na rzecz X Sp. z o.o. prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o powierzchni nie mniejszej niż 0,2000 ha oraz prawa własności posadowionego na tej działce gruntu budynku (budynku nr 1 wzdłuż granicy z działką nr 2/38), powstałej w wyniku podziału geodezyjnego nieruchomości (działka nr 2/39), co wynika z przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej 15 czerwca 2018 r.

Cena sprzedaży przedmiotu tej umowy została ustalona przez strony na łączną kwotę 2.039.600,00 zł, która to kwota będzie zapłacona przez X Sp. z o.o. w terminie 3 lat od zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży. Zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży nastąpi w terminie do 31 sierpnia 2018 r. X Sp. z o.o. w celu zabezpieczenia, wynikającej z przedwstępnej umowy sprzedaży wierzytelności Spółki, zobowiązana została do ustanowienia na przedmiotowej nieruchomości, hipoteki umownej do kwoty 2.200.000,00 zł.

Spółka jednocześnie informuje, iż nabytą zwrotnie Nieruchomość w miesiącu czerwcu 2018 r. ponownie wprowadziła do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Spółka powzięła wątpliwość, czy prawidłowym jest jej stanowisko, iż wartość początkową ponownie wprowadzonej Nieruchomości do jej ksiąg podatkowych powinna przyjąć w wysokości wartości rynkowej określonej w umowie zwrotnego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1/55 oraz prawa własności posadowionej na tej działce budynków (tj. dla działki nr 1/55 w kwocie 984.169,12 zł, dla budynku biurowego nr 9 w kwocie 1.038.872,16 zł, a dla budynku przemysłowego nr 9a w kwocie 16.558,72 zł) oraz czy amortyzacja powinna odbyć się metodą liniową, z wyłączeniem prawa wieczystego użytkowania gruntu nr 1/55.

Przy tak przedstawionym stanie faktycznym, Spółka uzyskała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z 12 września 2018 r., Znak: 0111- KDIB2-1.4010.270.280.1.AP, w której DKIS wskazał, iż ponowne (zwrotne) nabycie przez Spółkę Nieruchomości miało wyłącznie charakter formalny. Było bowiem wyłącznie następstwem rozwiązania 15 czerwca 2018 r. umowy sprzedaży zawartej 6 lutego 2018 r. i konieczności dochowania szczególnej, a zastrzeżonej dla tej czynności przez prawo formy prawnej. DIKS wskazał, iż Spółka nie poniosła ekonomicznego ciężaru nabycia zwrotnego, bowiem nie otrzymała ona ceny sprzedaży w związku z zawarciem 6 lutego 2018 r. umowy sprzedaży (cena sprzedaży miała zostać uiszczona do 6 lutego 2021 r.), a w konsekwencji nie przekazała tej ceny w związku z nabyciem zwrotnym. W świetle powyższego, DIKS uznał, iż nabycie zwrotne Nieruchomości nie jest odpłatnym nabyciem, o którym mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 uCIT. W dalszej części swoich rozważań DKIS wskazał, iż z uwagi na fakt, że przedmiotowe środki trwałe (budynki) były już amortyzowane przez Spółkę w prowadzonej działalności, a następnie te same środki trwałe są/będą ponownie przedmiotem amortyzacji w tej działalności, to wartość początkowa tych środków trwałych powinna być ustalona w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Spółkę (w związku z ich nabyciem 28 grudnia 2007 r.) ujętej w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zdaniem DKIS przy dokonywaniu amortyzacji środków trwałych, Spółka powinna również uwzględnić dokonane wcześniej odpisy amortyzacyjne. Tym samym, w ocenie DKIS, skoro amortyzacja budynków była dokonywana przez Spółkę zgodnie z art. 16j uCIT, według indywidualnych stawek amortyzacyjnych, to Spółka nie może zmienić tej metody na amortyzację według 2,5% liniowej stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka powinna stosować tę samą, co uprzednio metodę amortyzacji.

Niemniej jednak, na tle przedstawionego w uzyskanej interpretacji indywidualnej stanowiska DIKS, Spółka powzięła wątpliwości czy skoro w momencie zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości nie doszło do odpłatnego nabycia na gruncie ustawy CIT, a wartość początkowa Nieruchomości powinna być ustalona w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Spółkę w związku z jej nabyciem 28 grudnia 2007 r., amortyzowana dalej również wg indywidualnych stawek amortyzacyjnych z uwzględnieniem wcześniej dokonanych odpisów amortyzacyjnych, to powinna przyjąć iż na moment przeprowadzenia transakcji sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r. nie wywołała ona skutków podatkowych, tj. powinna przyjąć, iż uwzględniona na moment sprzedaży Nieruchomości niezamortyzowana jej część, a także wartość prawa użytkowania wieczystego działki nr 1/55 nie powinna stanowić kosztu uzyskania przychodu, a cena jej zbycia nie stanowiła przychodu należnego. Alternatywnie, gdy skutki podatkowe wystąpiły na moment sprzedaży Nieruchomości, to czy planując ponowną jej sprzedaż w bliżej nieokreślonym czasie, będzie mogła osiągnięty przychód ze sprzedaży tej Nieruchomości pomniejszyć o wartość prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w wartości przyjętej na moment jej zakupu, tj. w wartości początkowej określonej w związku za jej nabyciem 28 grudnia 2007 r. - 984.162,03 zł.

Spółka powzięła również wątpliwość, czy przysługiwało jej prawo do amortyzacji przedmiotowej Nieruchomości w okresie od lutego do czerwca 2018 r., mimo że nie Nieruchomość nie była jej własnością. Czy może kontynuację amortyzacji Nieruchomości (budynków) powinna rozpocząć dopiero od miesiąca następującego po miesiącu jej ponownego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, tj. począwszy od miesiąca lipca 2018 r.

Spółka jednocześnie wskazuje, jak przebiegło księgowanie transakcji sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r.

przychód ze sprzedaży 2.039.600,00 zł
koszty podatkowe:
- nieumorzona wartość budynku 9 57.004,52 zł
- nieumorzona wartość budynku 9a 7.848,79 zł
- wartość prawa użytkowania wieczystego wg ceny zakupu 984.162,03 zł
- odsetki NKUP od pożyczek w prawie użytkowania wieczystego -17.707,00 zł
- odsetki NKUP od pożyczek budynków -1.990,02 zł
koszty bilansowe
- nieumorzona wartość bilansowa budynku 9 1.040.331,98 zł
- nieumorzona wartość prawa wieczystego użytkowania 748.373,20 zł

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż Nieruchomość będzie w dalszym ciągu wykorzystywana przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok. Na ten moment Spółka ze względów ostrożnościowych rozpoczęła jedynie amortyzację bilansową.

Spółka jednocześnie pragnie wskazać, iż budynek nr 9 będzie przez nią rewitalizowany, a przewidywane przez nią nakłady wyniosą ok 10 mln. zł. Modernizacja budynku będzie podlegała zgłoszeniu do odpowiednich organów nadzoru (poniesione nakłady nie będą stanowiły remontu). Nakłady te zwiększą wartość początkową budynku nr 9 w momencie przyjęcia do użytkowania. Wątpliwość pojawiła się również w zakresie, czy w odniesieniu do poniesionych (a planowanych) nakładów na ulepszenie budynku nr 9, Spółka również będzie mogła stosować indywidualne stawki amortyzacyjne, jako kontynuacja dotychczasowej metody amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego oraz uzyskanej interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP w zakresie sposobu amortyzacji Spółka ma przyjąć, iż na moment sprzedaży Nieruchomości, tj. na dzień 6 lutego 2018 r., transakcja ta nie wywołała skutków podatkowych w postaci rozpoznania przychodu ze sprzedaży w wysokości 2.039.600,00 zł pomniejszonego o niezamortyzowaną na moment sprzedaży wartość budynku nr 9 i 9a w łącznej kwocie 64.853,31 zł oraz o wartość prawa użytkowania wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kwocie 984.162,03 zł, skoro na gruncie ustawy CIT wskutek rozwiązania umowy sprzedaży Nieruchomości ma przyjąć tak jakby nie doszło do jej ponownego nabycia 15 czerwca 2018 r. i ma kontynuować amortyzację tej Nieruchomości na dotychczasowych zasadach, co powinno skutkować odpowiednimi zapisami korekcyjnymi w księgach Spółki w momencie zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości?
Przyjmując prawidłowość stanowiska nr 1, czy w sytuacji, gdy z uzyskanej interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP w zakresie sposobu amortyzacji, wynika iż Spółka ma kontynuować amortyzację Nieruchomości (budynku nr 9 i 9a) na dotychczasowych zasadach z uwzględnieniem dokonanych wcześniej odpisów amortyzacyjnych, to odpisów amortyzacyjnych od budynku nr 9 i 9a w części niezamortyzowanej na moment sprzedaży Nieruchomości, odpowiednio w wartości 57.004,52 zł i 7.848,79 zł, Spółka powinna dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, kiedy ponownie Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. począwszy od lipca 2018 r. według indywidualnych stawek amortyzacyjnych?
Przyjmując prawidłowość stanowiska nr 1, czy Spółka uprawniona będzie do ujęcia wartości prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kosztach uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) uCIT w przypadku ponownej sprzedaży Nieruchomości w bliżej nieokreślonym czasie w wartości początkowej ustalonej na moment jego nabycia 28 grudnia 2007 r. w wysokości 984.162,03 zł? Czy prawo to przysługiwać będzie Spółce niezależnie również od tego, gdyby według stanowiska DKIS okazało się, iż wartość tego prawa wieczystego użytkowania powinna być rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów na moment sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r.?
Czy przyszłe nakłady jakie zostaną poniesione na ulepszenie budynku nr 9, a które zwiększą wartość początkową tego środka trwałego w momencie przyjęcia ich do używania, będą podlegać amortyzacji według indywidualnych stawek amortyzacyjnych, jako kontynuacja dotychczas stosowanej metody amortyzacji, co wynika z interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

W okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego oraz uzyskanej interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP w zakresie sposobu amortyzacji, Spółka powinna przyjąć, iż na moment sprzedaży Nieruchomości, tj. na dzień 6 lutego 2018 r., transakcja ta nie wywołała skutków podatkowych w postaci rozpoznania przychodu ze sprzedaży w wysokości 2.039.600,00 zł pomniejszonego o niezamortyzowaną na moment sprzedaży wartość budynku nr 9 i 9a w łącznej kwocie 64.853,31 zł oraz o wartość prawa użytkowania wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kwocie 984.162,03 zł, skoro na gruncie ustawy CIT wskutek rozwiązania umowy sprzedaży Nieruchomości ma przyjąć tak jakby nie doszło do jej ponownego nabycia 15 czerwca 2018 r. i ma kontynuować amortyzację tej Nieruchomości na dotychczasowych zasadach, co powinno skutkować odpowiednimi zapisami korekcyjnymi w księgach Spółki dokonanymi w momencie zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., winno być: Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „uCIT”), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast w świetle art. 12 ust. 3a uCIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 uCIT przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Kosztem uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu majątku trwałego są, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 uCIT, wydatki poniesione na ich nabycie bądź koszty ich wytworzenia, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. W tym przypadku kosztem przy sprzedaży środka trwałego będzie jego niezamortyzowana dotychczas część.

Zatem ustalając wynik podatkowy ze sprzedaży środka trwałego w firmie, należy wartość przychodu ustalonego na fakturze sprzedaży pomniejszyć o kwotę poniesioną na nabycie danego środka trwałego. Z racji tego, że środki trwałe podlegają amortyzacji, odpisy z tego tytułu są zaliczane do kosztów podatkowych i nie są uznane za te koszty w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 uCIT.

Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy, w momencie pierwotnej sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r., Spółka przychód ze sprzedaży Nieruchomości w kwocie 2.039.600,00 zł pomniejszyła o niezamortyzowaną część budynku nr 9 i 9a odpowiednio w kwocie 57.004,52 zł i 7.848,79 zł oraz o wartość prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kwocie 984.162,03 zł.

Z uwagi na fakt, iż DKIS w interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP uznał, iż w momencie zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości na Spółkę, nie doszło do jej odpłatnego nabycia na gruncie uCIT, bowiem Spółka nie poniosła ekonomicznego ciężaru jej nabycia z uwagi na odroczony termin zapłaty ceny sprzedaży Nieruchomości z 6 lutego 2018 r., a powrotne (zwrotne) nabycie Nieruchomości miało wyłącznie charakter formalny, co w konsekwencji oznacza, iż wartość Nieruchomości ma być ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Spółkę (w związku z nabyciem 28 grudnia 2007 r.) i dalej amortyzowana dotychczasową metodą amortyzacji z uwzględnieniem wcześniej dokonanych odpisów amortyzacyjnych, to tym samym należałoby przyjąć, iż pierwotna transakcja sprzedaży Nieruchomości nie wywołała skutków podatkowych na moment jej sprzedaży, co oznacza, iż w praktyce w momencie zwrotnego przeniesienia Nieruchomości Spółka powinna dokonać odpowiednich zapisów korekcyjnych w księgach rachunkowych, uznając jakoby tej sprzedaży Nieruchomości nie było. Przyjmując odmienne stanowisko, Spółka nie miałaby możliwości kontynuowania amortyzacji budynku nr 9 i 9a według wcześniej przyjętej metody amortyzacji jak to uznał DKIS w powoływanej interpretacji indywidualnej, skoro niezamortyzowana część budynku nr 9 i 9a była już zarachowana w poczet kosztów podatkowych w momencie sprzedaży Nieruchomości. Spółka nie byłaby bowiem uprawniona do dwukrotnego ujęcia tej samej wartości w kosztach podatkowych.

Spółka uważa zatem, iż musi w momencie zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości skorygować przychód ze sprzedaży tej Nieruchomości wraz z aktywowanymi kosztami podatkowymi w postaci niezamortyzowanej na moment sprzedaży wartości budynku nr 9 i 9a oraz wartości prawa wieczystego użytkowania działki nr 1/55. W ocenie Spółki, skoro na gruncie ustawy CIT, DKIS uznał, iż w momencie zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości nie doszło do jej odpłatnego nabycia w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 1 uCIT, to tym samym uznać należałoby, iż Spółka powinna „odwrócić” wszystkie skutki podatkowe jakie ona wywołała na moment sprzedaży, tak jakby jej w ogóle nie było w rozumieniu przepisów podatkowych. Wtedy wówczas możliwa będzie kontynuacja amortyzacji budynku nr 9 i 9a od wartości początkowej Nieruchomości przyjętej w związku z jej nabyciem 28 grudnia 2007 r. uwzględnieniem wcześniej dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast jak wynikaz art. 16c pkt 1 uCIT amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Zatem w momencie zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości, Spółka nie będzie amortyzować tak jak to było przed sprzedażą Nieruchomości 6 lutego 2018 r., prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55.

Ad. 2.

Przyjmując prawidłowość stanowiska nr 1, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy zarazem z uzyskanej interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP w zakresie sposobu amortyzacji, wynika iż Spółka ma kontynuować amortyzację Nieruchomości (budynku nr 9 i 9a) na dotychczasowych zasadach z uwzględnieniem dokonanych wcześniej odpisów amortyzacyjnych, to odpisów amortyzacyjnych od budynku nr 9 i 9a w części niezamortyzowanej na moment sprzedaży Nieruchomości, odpowiednio w wartości 57.004,52 zł i 7.848,79 zł, Spółka powinna dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, kiedy ponownie Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. począwszy od lipca 2018 r. według indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Przyjmując prawidłowość stanowiska przedstawionego w pkt Ad.1., zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy zarazem z uzyskanej interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP w zakresie sposobu amortyzacji, wynika iż Spółka ma kontynuować amortyzację Nieruchomości (budynku nr 9 i 9a) na dotychczasowych zasadach z uwzględnieniem dokonanych wcześniej odpisów amortyzacyjnych, to odpisów amortyzacyjnych od budynku nr 9 i 9a w części niezamortyzowanej na moment sprzedaży Nieruchomości, odpowiednio w wartości 57.004,52 zł i 7.848,79 zł, Spółka powinna dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, kiedy ponownie Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. począwszy od lipca 2018 r. według indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Spółka nie ma możliwości kontynuować odpisów amortyzacyjnych w okresie od lutego do czerwca 2018 r., kiedy formalnie nie była właścicielem Nieruchomości.

Jak wynika bowiem z art. 16a ust. 1 uCIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem skoro, 6 lutego 2018 r., Spółka dokonała sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości na rzecz X Sp. z o.o., co skutkowało odpowiednimi zapisami w księdze wieczystej Nieruchomości, gdzie właścicielem tej Nieruchomości został wpisany nabywca, to tym samym wskutek zwrotnego nabycia Nieruchomości, Spółka nie może uznać, iż przysługiwało jej prawo do dalszego amortyzowania budynku nr 9 i 9a w okresie, kiedy nie była ona formalnie właścicielem Nieruchomości. Nie spełniała ona bowiem warunków z art. 16a ust. 1 uCIT, które uprawniałyby ją w tym czasie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynku nr 9 i 9a. Prawo to Spółce przysługuje dopiero od miesiąca następującego po miesiącu kiedy Spółka ponownie wprowadziła tą Nieruchomość do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. począwszy od 1 lipca 2018 r. Dalsza amortyzacja budynku nr 9 i 9a może być dokonywana jedynie do wysokości wartości niezamortyzowanej na moment sprzedaży Nieruchomości, tj. odpowiednio do kwoty 57.004,52 zł i 7.848,79 zł.

Ad. 3.

Przyjmując prawidłowość stanowiska nr 1, zdaniem Spółki uprawniona będzie do ujęcia wartości prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kosztach uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) uCIT w przypadku ponownej sprzedaży Nieruchomości w bliżej nieokreślonym czasie w wartości początkowej ustalonej na moment jego nabycia 28 grudnia 2007 r. w wysokości 984.162,03 zł. Alternatywnie prawo to przysługiwać będzie Spółce niezależnie również od tego, gdyby według stanowiska DKIS okazało się, iż wartość tego prawa wieczystego użytkowania powinna być rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów na moment sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r.

Spółka rozpoznała przecież na gruncie uCIT przychód ze sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości w momencie jej sprzedaży, podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Fakt braku poniesienia zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży Nieruchomości z uwagi na wygenerowaną stratę z działalności gospodarczej, pozostaje tutaj bez znaczenia.

Skoro doszło do rozwiązania pierwotnej umowy sprzedaży Nieruchomości, wskutek uznania, iż umowa ta nie została wykonana w pełni, wobec braku zapłaty ceny sprzedaży przez X Sp. z o.o., to tym samym, okoliczność ta nie może wpłynąć na pozbawienie jej prawa do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości wartości prawa wieczystego użytkowania działki nr 1/55 w kwocie 984.162,03 zł w momencie ponownej sprzedaży Nieruchomości w bliżej nieokreślonym czasie.

Ad. 4.

Zdaniem Spółki, przyszłe nakłady jakie zostaną poniesione na ulepszenie budynku nr 9, które zwiększą wartość początkową tego środka trwałego w momencie przyjęcia ich do używania, będą podlegać amortyzacji według indywidualnych stawek amortyzacyjnych, jako kontynuacja dotychczas stosowanej metody amortyzacji, co wynika z interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP.

Zdaniem Spółki, skoro DKIS w interpretacji indywidualnej 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP stwierdził, iż mimo zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości, Spółka powinna stosować tę samą co uprzednio metodę amortyzacji, a raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu. Poniesione nakłady, które zwiększają wartość początkową budynku nr 9 w momencie przyjęcia ich do używania, powinny być również amortyzowane według uprzednio stosowanej metody amortyzacji, tj. wg indywidualnych stawek amortyzacyjnych, jakie były stosowane przed sprzedażą Nieruchomości 6 lutego 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad.1 i Ad. 2

Organ podziela w pełni stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2.

Ad. 3

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036., dalej jako „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ma charakter zamknięty.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Konstrukcja przedmiotowego przepisu oparta została na założeniu odroczenia w czasie uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków na nabycie gruntów i prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku ze zwrotnym nabyciem w następstwie rozwiązania uprzednio zawartej umowy sprzedaży Nieruchomości (w tym prawa wieczystego użytkowania gruntu) powziął wątpliwość w zakresie możliwości ujęcia ww. prawa wieczystego użytkowania działki 1/55 w kosztach podatkowych w przypadku ponownej sprzedaży Nieruchomości w wartości początkowej ustalonej na moment nabycia tego prawa, tj. 28 grudnia 2007 r.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz fakt, iż w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP, jednoznacznie wskazano, że zwrotne nabycie Nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu miało wyłącznie charakter formalny i nie było odpłatnym nabyciem, o którym mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż będzie ona uprawniona do ujęcia wartości prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 1/55 w kosztach uzyskania przychodów w przypadku ponownej sprzedaży Nieruchomości w wartości początkowej ustalonej na moment nabycia, tj. 28 grudnia 2007 r., zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie w związku uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w powyższych zakresach za prawidłowe, Organ nie odniósł się do tej części stanowiska Wnioskodawcy w której wskazano alternatywnie, iż prawo to przysługiwać będzie Spółce niezależnie również od tego, gdyby według stanowiska y DKIS okazało się, iż wartość tego prawa wieczystego użytkowania powinna być rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów na moment sprzedaży Nieruchomości 6 lutego 2018 r.

Ad. 4

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty,

W art. 16a ust. 1 powołanej ustawy został przedstawiony katalog środków trwałych, podlegających amortyzacji, pod warunkiem, że będą one używane przez okres dłuższy niż rok oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jednocześnie updop nie precyzuje użytych w przepisie art. 16g ust. 13 pojęć: przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Jednak na podstawie ugruntowanej praktyki przyjmuje się, że z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje:

przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
modernizacja, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

W świetle przepisów updop, środki trwałe uważa się zatem za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,
wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,
suma tych wydatków w roku przekracza 10.000 zł.

Przy czym, efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia remontu. Pojęcie to definiuje natomiast art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem za remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji niezwiększające jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z ulepszeniem środka trwałego. Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nakłady o charakterze ulepszeniowym powiększają wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy) i podlegają amortyzacji.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 updop, podatnicy z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca poniesie nakłady na ulepszenie budynku, który był przedmiotem zwrotnego przeniesienia Nieruchomości.

W wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2018.1.AP, wskazano, że wg. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych, przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. (…).

Skoro, jak wskazał Wnioskodawca, amortyzacja budynków była dokonywana przez Spółkę zgodnie z art. 16j ustawy o CIT, według indywidualnych stawek amortyzacyjnych, to Wnioskodawca nie może tej metody zmienić.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że o ile w istocie nakłady które zostaną poniesione przez Spółkę na budynek nr 9 będą miały charakter ulepszeniowy (kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), co oznacza, że wydatki poniesione z tego tytułu, będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych (od powiększonej o kwotę tych wydatków, wartości początkowej budynku nr 9) – to za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że poniesione nakłady, które zwiększają wartość początkową budynku nr 9 w momencie przyjęcia ich do używania, powinny być również amortyzowane według uprzednio stosowanej metody amortyzacji, tj. z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych, jakie były stosowane przed sprzedażą Nieruchomości.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin