Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.182.2018.2.MM
z 7 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.), uzupełnionym 5 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia taboru szynowego w ramach Oddziału:

• w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu wyłącznie polskiej umowy sprzedaży – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia taboru szynowego w ramach Oddziału.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 19 listopada 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.182.2018.1.MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 5 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: XG) jest niemiecką spółką prawa handlowego, zarejestrowaną dla celów podatku VAT w Niemczech. XG nie jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

XL (dalej: XL UK) jest spółką prawa handlowego działającą na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (dalej: UK), zarejestrowaną dla celu podatku VAT w UK. XL UK prowadzi działalność gospodarczą na terytorium UK polegającą na leasingu taboru szynowego (m.in. lokomotywy, wagony, dalej: tabor szynowy). XL UK posiada również oddział na terytorium Luksemburga (dalej: Oddział). XL UK (Oddział) jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Luksemburgu. XL UK nie jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce.

Działalność Oddziału.

Przedmiotem działalności gospodarczej Oddziału był leasing taboru szynowego (lokomotywy, pociągi pasażerskie, wagony; dalej: tabor szynowy). Oddział leasingował tabor szynowy na rzecz swoich kontrahentów. Oddział nie wykorzystywał taboru szynowego dla celów innych niż leasing. Oddział nie miał wpływu na wykorzystywanie przez jego kontrahentów taboru szynowego.

Przejęcie.

W 2017 r. podjęto decyzję o przeprowadzeniu reorganizacji działalności Oddziału prowadzonej na terenie krajów Europy. Celem reorganizacji było m.in. pozyskanie nowych możliwości finansowania i rozwój. W ramach restrukturyzacji działalność dotychczas prowadzona przez Oddział została odpłatnie przeniesiona do XG (dalej: Przejęcie). Prawem właściwym dla umowy jest prawo angielskie.

Przedmiotem Przejęcia był m.in. tabor szynowy (lokomotywy, pociągi pasażerskie, wagony) użytkowane dotychczas przez Oddział (w ramach umów leasingu).

Oddział był w stanie za pomocą urządzeń GPS ustalić lokalizację na moment Przejęcia poszczególnych składników taboru szynowego. Dla składników taboru szynowego, które na moment Przejęcia nie posiadały urządzeń GPS, Oddział oszacował ich lokalizację na moment dokonania Przejęcia na podstawie informacji udzielonych przez jej kontrahentów (leasingobiorców).

Z ustaleń Oddziału wynika, że część taboru szynowego będącego przedmiotem umów leasingu w chwili dokonania Przejęcia mogła znajdować się na terytorium Polski.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Transakcja Przejęcia została uregulowana w umowie „Business Sale Agreement”. Na podstawie jej postanowień można wyróżnić zbywcę, nabywcę, przedmiot zbycia oraz cenę należną. W ramach Przejęcia zbywca zobowiązał się do zbycia (wydania) m.in. składników majątkowych, przeniesienia praw wchodzących w skład Oddziału (szerzej przeniesienia działalności Oddziału), a nabywca zobowiązał się do ich przejęcia i kontynuacji działalności Oddziału. Transakcja Przejęcia zawiera przedmiotowo istotne elementy treści czynności sprzedaży w rozumieniu przepisów polskiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) niemniej należy pamiętać, że mocą uzgodnień stron prawem właściwym dla umowy jest prawo angielskie, a zatem skutki dokonanej czynności na gruncie prawa cywilnego winny zostać ocenione w oparciu o właściwe przepisy prawa angielskiego. W ocenie Wnioskodawcy, z perspektywy polskich przepisów Przejęcie spełnia definicję odpłatnej sprzedaży towarów w rozumieniu art. 535 § 1 w zw. z art. 555 ustawy Kodeks cywilny.

Równocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że kwalifikacja powyższej Umowy i jej skutków na potrzeby ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – z uwagi na fakt, że prawem właściwym dla oceny skutków tej czynności na gruncie cywilnoprawnym jest prawo angielskie – jest przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, wobec czego zwraca się do tut. Organu z wnioskiem o ocenę, czy transakcja Przejęcia wywołuje skutki na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Przejęcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w Polsce w odniesieniu do taboru szynowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) –podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Przez rzeczy należy rozumieć wyłącznie przedmioty materialne (art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025; dalej: KC).

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje co do zasady z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC). Przy umowie sprzedaży obowiązek w PCC ciąży na kupującym (art. 4 pkt 1 ustawy o PCC).

Czynności cywilnoprawne podlegają PCC, m.in. jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o PCC).

Przedmiotem opodatkowania PCC jest zatem m.in. umowa sprzedaży w rozumieniu przepisów prawa cywilnego mająca za przedmiot rzeczy lub prawa majątkowe, znajdujące się lub wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili dokonywania czynności cywilnoprawnej.

Powyższe oznacza, że czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu PCC jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. umowa zbycia może być uznana za umowę sprzedaży, o której mowa w art. 535 KC;
2. umowa zbycia dotyczy rzeczy znajdujących się w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie opisanej w stanie faktycznym umowy nie będzie wywoływało skutków w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czynność Przejęcia Oddziału nie jest umową sprzedaży w rozumieniu Polskich przepisów.

Ustawa o PCC zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu PCC. Wnioskodawca wskazuje, że „Podobnie w piśmiennictwie wskazuje się, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych ustanawia się katalog czynności oraz zdarzeń, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – i zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny ma on charakter zamknięty. Z takiego charakteru tego katalogu wynika, że czynności nieobjęte jego zakresem przedmiotowym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie jest natomiast zamiarem ustawodawcy objęcie tym podatkiem innych czynności, nawet jeśli wywołują podobne skutki ekonomiczne.” (Ofiarski Zbigniew, Komentarz do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, [w:] Ustawa o opłacie skarbowej. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, wyd. IV, dostęp: LEX, podkreślenie własne Wnioskodawcy). Co również istotne: „Nie podlegają mu również czynności prawne dające podobny efekt gospodarczy (ekonomiczny) co czynności objęte ustawą, jednak przybierające inną postać cywilnoprawną. Czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.” (Filipczyk Hanna, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, dostęp: LEX).

Umowa sprzedaży jest tzw. umową nazwaną prawa cywilnego. Zgodnie z art. 535 KC przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że umowa Przejęcia – zgodnie z kolizyjno-prawnym wskazaniem prawa właściwego – podlega prawu angielskiemu. W konsekwencji skutki umowy na gruncie prawa cywilnego winny zostać określone w oparciu o stosowne normy prawa cywilnego obowiązującego na terytorium Anglii. Powyższe oznacza, że dla oceny skutków na gruncie prawa cywilnego bez znaczenia pozostają przepisy polskiego prawa cywilnego. W tym miejscu wskazać należy, że – zdaniem Wnioskodawcy – ustawa o PCC poprzez sprzedaż odwołuje się do sprzedaży jako umowy nazwanej regulowanej przepisami polskiego prawa cywilnego. Sprzedaż jest umową nazwaną prawa cywilnego – jej essentialia negotii i skutki na gruncie prawa cywilnego są ściśle regulowane w przepisach polskiego prawa cywilnego. Stanowisko to znajduje poparcie w głosach doktryny, przykładowo „Charakterystyka poszczególnych umów, o których mowa w ustawie, powinna być ustalana zasadniczo w oparciu o regulację prawa prywatnego: cywilnego i handlowego. O opodatkowaniu lub jego braku nie przesądza nazwa nadana umowie przez jej strony, ale występowanie elementów przedmiotowo istotnych (essentialia negotii) charakterystycznych dla danej czynności (umowy).” (Filipczyk Hanna, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, dostęp: LEX).

Powołane w niniejszym wniosku przepisy ustawy o PCC obowiązują na terytorium Polski i odwołują się do instytucji przewidzianych w prawie polskim. Trudno zatem wymagać, aby podmiot wywodzący się z innego niż Polska kraju, prowadzący działalność gospodarczą poza terytorium Polski badał, czy dokonana przez niego czynność może zostać uznana za czynność cywilnoprawną w rozumieniu polskich przepisów. Nawet jeśli umowa na gruncie prawa obcego wywołuje podobne skutki ekonomiczne jak umowa sprzedaży to jednak ze względu na zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych wymienionych w ustawie nie można rozszerzać skutków ustawy również na inne czynności niewymienione w ustawie.

W tym miejscu można wskazać na przykład podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1), jak również w polskiej ustawie o VAT (Dz.U. 2017.1221 ze zm., dalej: ustawa o VAT) przedmiotem opodatkowania jest „dostawa towarów”, przez którą rozumie się przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą czy też prawa do rozporządzania jak właściciel. Takie określenie jest celowym zabiegiem legislacyjnym pozwalającym na opodatkowanie wydania rzeczy niezależnie od skutków, jakie dana czynność wywołuje na gruncie właściwego dla danego stosunku zobowiązaniowego prawa materialnego.

Kształtując postanowienia dotyczące VAT zarówno unijny jak i krajowy ustawodawca mieli świadomość, że prawo cywilne nie jest zasadniczo zharmonizowane – zatem „umowa sprzedaży” na gruncie przepisów cywilnych różnych krajów może być definiowana w rożny sposób. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którym: „dostawa towarów nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi w obowiązującym prawie krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak jakby była jego właścicielem. Ten pogląd zgodny jest z celem dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów – będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu – różnił się w poszczególnych państwach członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym” (wyrok w sprawie Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV opisany w VAT. Komentarz. Tomasz Michalik, wyd. 2018, dostęp: LEX).

O ile zatem w przypadku podatków zharmonizowanych jak podatek od towarów i usług, czy podatek akcyzowy (częściowo) można odwoływać się do treści ekonomicznej danej czynności, o tyle jednak postanowienia polskiej ustawy o PCC nie mogą odwoływać się do skutków czynności cywilnoprawnych określonych w aktach obowiązujących poza terytorium Polski. Zakładając bowiem racjonalność, gdyby opodatkowaniu PCC miała podlegać jakakolwiek czynność przeniesienia własności (również na podstawie przepisów prawa cywilnego obowiązujących w innych niż Polska krajach), zostałoby to wprost wskazane w ustawie o PCC, podobnie jak zostało to uczynione w ustawie o VAT.

Odnosząc powyższe na grunt ustawy o PCC należy przypomnieć, że ustawa o PCC odnosi się do umowy sprzedaży. W ocenie Wnioskodawcy należy przez to rozumieć umowę sprzedaży w rozumieniu polskich przepisów prawa cywilnego. Tymczasem umowa Przejęcia podlega zgodnie z wolą stron prawu angielskiemu, a zatem nie stanowi sprzedaży w rozumieniu KC.

Umowa odpłatnego zbycia ukonstytuowana przepisami brytyjskiego prawa prywatnego nie jest umową sprzedaży, o której mowa w polskim Kodeksie cywilnym, a zatem nie jest umową sprzedaży, o której mowa w ustawie o PCC.

Umowa zbycia Oddziału to umowa inna niż sprzedaż rzeczy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że celem gospodarczym Przejęcia było przeniesienie działalności gospodarczej z jednej spółki do drugiej w ramach Grupy. Celem Przejęcia nie było w szczególności nabycie pojedynczych składników majątkowych, lecz przejęcie działalności jednej spółki przez drugą. Co również warte podkreślenia, nabycie tylko i wyłącznie składników majątkowych znajdujących się w momencie realizacji Przejęcia na terytorium Polski nie miałoby uzasadnienia gospodarczego. Dzięki Przejęciu dotychczasowa działalność Oddziału będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie może być mowy o sprzedaży rzeczy. Przejęcie prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej nie stanowi nabycia rzeczy.

Niewystarczający związek z terytorium Polski.

W ocenie Wnioskodawcy, składniki majątkowe wchodzące w skład Przejęcia nie wykazują wystarczającego związku z terytorium Polski, aby można było uznać, że ich nabycie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w PCC.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy uznać, że ustawodawca nie odwołuje się do każdego możliwego związku zbywanych składników majątkowych z terytorium Polski (również incydentalnego), lecz jedynie trwałego i silnego związku. Obowiązek w PCC w przypadku sprzedaży rzeczy powstaje jeżeli związek z terytorium Polski jest znaczący, trwały i jednoznaczny. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że zgodnie z pkt 2 powyższego przepisu sprzedaż skutkuje konsekwencjami w podatku PCC pod warunkiem, że nabywca ma siedzibę na terytorium Polski, a czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Polski. Sytuacja taka wykazuje jednoznaczny związek z terytorium Polski – posiadanie siedziby na terytorium Polski świadczy o silnych i trwałych powiązaniach z terytorium Polski. Co więcej nie jest to kryterium wystarczające dla uznania, że czynność cywilnoprawna dokonana przez podmiot mający siedzibę na terytorium Polski podlega opodatkowaniu PCC – ustawodawca wprowadził również dodatkowe kryterium dokonania tej czynności na terytorium Polski. Z uwagi na kapitałowy charakter PCC wydaje się, że kryteria przedstawione w punkcie drugim powyższego przepisu odnoszą się do znaczących powiązań z terytorium Polski na płaszczyźnie podmiotowo - przedmiotowej. W szczególności należy zauważyć, że warunki te nie mają charakteru incydentalnego. Zestawiając powyższe rozważania dotyczące punktu drugiego z punktem pierwszym powyższego przepisu w ocenie Wnioskodawcy warunki związku z terytorium Polski przedstawione w punkcie pierwszym należy interpretować podobnie. W szczególności nie może być mowy o incydentalnym położeniu rzeczy na terytorium Polski.

W ocenie Wnioskodawcy samo incydentalne położenie rzeczy w momencie ich zbycia na terytorium Polski w ocenie Wnioskodawcy nie może skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w PCC. W związku z powyższym istotna jest analiza okoliczności towarzyszących składnikom majątkowym znajdującym się na terytorium Polski w momencie dokonania Przejęcia. Przedmiotem działalności gospodarczej nabytej przez Wnioskodawcę w ramach Przejęcia była działalność leasingowa, polegająca na leasingu taboru szynowego znajdującego się na terenie Europy na rzecz leasingobiorców z różnych krajów (w tym leasingobiorców, którzy z kolei oddają tabory szynowe w leasing swoim leasingobiorcom). Duża część taboru szynowego jest wykorzystywana przez leasingobiorców i podmioty, na rzecz których leasingobiorcy oddają tabory w leasing, do przewozu ładunku i ludzi nie tylko na terytorium danego państwa, ale także na terenie całej Unii Europejskiej oraz Szwajcarii, gdyż duża część taboru szynowego cechuje się właściwościami umożliwiającymi poruszanie się taborów na terenach wielu państw.

Tabor szynowy, który mógł znajdować się na terenie Polski w momencie dokonania Przejęcia, był zdatny do użytkowania na terenach innych państw. W szczególności, w momencie Przejęcia na terenie Polski znajdowały się trzy modele lokomotyw - modele 311D, modele klasy 66 oraz lokomotywy DAPL. Lokomotywy 311D obecnie przystosowane są do użytkowania jedynie w Polsce (chociaż poprzez dokonanie zmian technicznych możliwe jest dostosowanie tego modelu do poruszania się na terytoriach innych państw), podobnie lokomotywy klasy 66 również obecnie są dostosowane jedynie do poruszania się na terytorium Polski (poprzednio były dostosowane do poruszania się na terenie UK). Modele DAPL cechują się jednak większą uniwersalnością i zostały dostosowane do użytkowania na terytorium Niemiec, Austrii oraz Polski. Jednakże, jak już zostało wspomniane, wymienione lokomotywy składają się na całość, jaką jest tabor szynowy, który z kolei stanowi składnik działalności będącej przedmiotem Przejęcia.

W niniejszym stanie faktycznym lokalizacja taboru szynowego to jedyny związek z terytorium Polski – strony umowy nie mają siedziby na terytorium Polski, a umowa nie została zawarta na terytorium Polski. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę również na względy słusznościowe – gdyby nabycia dokonał podmiot z siedzibą w Polsce, lecz zawarłby umowę poza terytorium Polski, a rzeczy będące w stałym użyciu na terytorium Polski opuściłyby na moment zawarcia umowy terytorium Polski, wówczas nie powstałby obowiązek podatkowy w PCC – pomimo, że w ocenie Wnioskodawcy w takiej sytuacji transakcja wykazuje znacznie istotniejszy związek z terytorium Polski na płaszczyźnie podmiotowo - przedmiotowej niż w sytuacji Wnioskodawcy. Można również wskazać na przykład nieruchomości znajdującej się na terytorium Polski. W takim przypadku nie ulega wątpliwości, że nieruchomość znajduje się na terytorium Polski, a zatem jej sprzedaż skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w PCC. Gdyby jednak punkt 1 powyższego przepisu miał być interpretowany ściśle, podobne skutki wywołałaby sprzedaż samolotu przelatującego nad tym terytorium w momencie podpisania umowy nawet gdyby jego przelot nad terytorium Polski trwał zaledwie kilka minut (przy założeniu, że – podobnie jak w przypadku Wnioskodawcy – strony nie posiadają siedziby na terytorium Polski, a umowa nie została zawarta na terytorium Polski). Taki wniosek byłby absurdalny, a w konsekwencji należy uznać, że nie wszystkie rzeczy – ściśle ujmując – znajdujące się na terytorium Polski w momencie sprzedaży podlegają PCC, a wyłącznie takie, które wykazują wystarczająco silny, jednoznaczny i trwały związek z tym terytorium.

W przedmiotowym stanie faktycznym, tabor szynowy mógł lub mógłby – w związku ze swoimi właściwościami technicznymi, którymi cechował się w momencie dokonania Przejęcia lub wskutek odpowiednich zmian technicznych – zostać usunięty z Polski i użytkowany poza jej terytorium przez Wnioskodawcę lub leasingobiorców.

Nie można tym samym uznać, że tabor, czy lokomotywy znajdujące się na terytorium Polski w momencie Przejęcia Oddziału podlegają opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazuje, że opodatkowanie PCC Przejęcia nie ma uzasadnienia gospodarczego. Specyfiką prowadzenia działalności w zakresie leasingu taboru szynowego jest to, że tabor ten jest używany przez leasingobiorców w wielu miejscach, a składniki taboru szynowego stanowiącego własność przedsiębiorstwa, w ramach działalności zostają oddane w leasing na rzecz podmiotów z całej Unii Europejskiej, wskutek czego użytkowane są na terenach różnych państw poprzez działania leasingobiorców. Podczas gdy niektóre składniki taboru szynowego znajdującego się w Polsce w momencie dokonania Przejęcia są obecnie przystosowane do poruszania się jedynie na terytorium Polski, to jednak możliwe jest poddanie ich technicznym modyfikacjom, wskutek których będą mogły być użytkowane na terenach innych europejskich państw. Pozostałe obiekty składające się na tabor szynowy, który w trakcie Przejęcia znajdował się w Polsce, mogą poruszać się również poza terytorium Polski. Na koniec należy podkreślić, iż wskazany tabor szynowy stanowi jedynie niewielką część (składnik) działalności, będącej przedmiotem Przejęcia dokonanego pomiędzy XL UK (nieposiadającej siedziby na terytorium Polski) a Wnioskodawcą (który również nie posiada siedziby na terytorium Polski).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że transakcja Przejęcia Oddziału nie podlega opodatkowaniu PCC na terytorium Polski w odniesieniu do taboru szynowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części nieprawidłowe a w części prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny − w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności − w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jak wynika z ww. art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. nr 1025 ze zm.) – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Ponadto czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne w tym umowy sprzedaży podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa sprzedaży będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący niemiecką spółką prawa handlowego przejął odpłatnie od spółki działającej na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Oddział, który znajduje się na terytorium Luksemburga. Prawem właściwym dla zawartej przez strony umowy jest prawo angielskie. Przedmiotem Przejęcia był m.in. tabor szynowy, który Oddział leasingował na rzecz swoich kontrahentów. Oddział ustalił, że na moment dokonania przejęcia część taboru szynowego mogła znajdować się na terytoriom Polski. Transakcja Przejęcia zawiera przedmiotowo istotne elementy treści czynności sprzedaży w rozumieniu art. 535 § 1 ustawy Kodeks cywilny.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy transakcja Przejęcia wywołuje skutki na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do taboru szynowego.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy wyjaśnić, że aby transakcja Przejęcia podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych musi po pierwsze stanowić umowę sprzedaży jako jedną z czynności wymienionych w katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i po drugie w chwili zawarcia umowy sprzedaży jej przedmiot musi znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Oceniając czy transakcja Przejęcia stanowi umowę sprzedaży należy kierować się definicją zawartą w art. 535 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Jeżeli bowiem oceniamy zakres obowiązywania ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych regulującej opodatkowanie w Polsce czynności, o których mowa w art. 1 tej ustawy, to umowę sprzedaży należy interpretować w świetle przepisów obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie ma znaczenia, że umowa zawarta przez strony podlega prawu angielskiemu i została nazwana umową Przejęcia. Skoro zatem Wnioskodawca potwierdził, że umowa ta spełnia definicję umowy sprzedaży w świetle polskiego prawa cywilnego, to stanowi czynność, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Aby zatem odpowiedzieć na pytanie zadane przez Wnioskodawcę, należy ustalić czy został spełniony warunek określony w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. czy w chwili zawarcia umowy sprzedaży jej przedmiot znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozstrzygające w niniejszej sprawie jest zatem określenie co stanowiło przedmiot sprzedaży. Z wniosku wynika, że na podstawie umowy Przejęcia Wnioskodawca przejął odpłatnie działalność dotychczas prowadzoną przez Oddział. Przedmiotem działalności gospodarczej Oddziału był leasing taboru szynowego. Oddział położony jest na terytorium Luksemburga. Celem zawartej przez Wnioskodawcę umowy było nabycie całego Oddziału a nie poszczególnych jego składników. W przypadku sprzedaży poszczególnych składników, tj. np. lokomotyw, miałaby miejsce nie umowa sprzedaży (przejęcia) Oddziału, ale odrębne umowy sprzedaży poszczególnych składników majątkowych.

Skoro zatem na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca nabył cały Oddział położony na terytorium Luksemburga, nie można stwierdzić, że przedmiot umowy sprzedaży znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca na podstawie umowy, która spełnia definicję sprzedaży nabył Oddział prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Luksemburga.

Reasumując, mimo że umowa przejęcia Oddziału na gruncie polskiego prawa cywilnego stanowi umowę sprzedaży, czyli czynność cywilnoprawną, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem ze względu na niespełnienie warunku, o którym mowa w art. 1 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie polskie umowy sprzedaży należało uznać za nieprawidłowe. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym transakcja przejęcia Oddziału nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski w odniesieniu do taboru szynowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.