Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-306/15-5/JR
z 19 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskiwanego w 2014 r. z tytułu zamieszczania filmów na portalu internetowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskiwanego w 2014 r. i 2015 r. z tytułu zamieszczania filmów na portalu internetowym.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 23 lipca 2015 r., Nr IPTPB2/4511-306/15-2/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2015 r., natomiast w dniu 7 sierpnia 2015 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 4 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. W grudniu 2014 r. nakręcił video, umieścił je na należącym do Niego kanale Youtube, aby pokazać je znajomym. Niezależnie od woli Wnioskodawcy, filmik w ciągu kilku dni stał się bardzo popularny wśród użytkowników Internetu. Wnioskodawca zawarł 12-miesięczną umowę, na podstawie której sprzedał licencję innemu podmiotowi (zachowując pełne prawo do używania i rozporządzania) – firmie S., posiadającej siedzibę w Irlandii (Dublin), która zajmuje się promowaniem filmów video w tzw. „social mediach”. Firma S., zgodnie z umową, zajmuje się promowaniem filmu Wnioskodawcy na zagranicznych portalach (m.in. Yahoo, MSN, AOL), sprzedawaniem dalej licencji na używanie video w mediach oraz dbaniem o to, by nikt nielegalnie nie kopiował video Wnioskodawcy w Internecie.

Wnioskodawca, za sprzedaż licencji do tego filmu, otrzymał w grudniu 2014 r. od firmy S. kwotę 500 USD oraz 100 EUR na konto w serwisie PayPal. Dodatkowo umowa zawarta pomiędzy nimi mówi, że od kwoty zarobionej na tym filmie poprzez reklamy oraz dalszą odsprzedaż licencji innym serwisom zagranicznym, będą dzielić się zyskami w proporcjach 60% ogólnego zysku z tego video dla Wnioskodawcy, 40% ogólnego zysku z tego video dla S.. Rozliczenia następują poprzez wpłaty na PayPal w cyklach miesięcznych. W 2015 r., na chwilę sporządzenia wniosku ORD-IN Wnioskodawca otrzymał od S. trzy płatności: w lutym 1 668 EUR, w marcu 437 EUR, w kwietniu 226 EUR. Wnioskodawca nie wie w jakiej wysokości będą kolejne przelewy (jeżeli w ogóle będą – zyski uzależnione są od popularności video). Prawnik firmy S. poinformował Wnioskodawcę, że S. nie odprowadza na terenie Irlandii żadnych podatków od pieniędzy, które Jemu przekazuje oraz, że wszelkie obciążenia podatkowe związane z tym filmem leżą po stronie Wnioskodawcy, który ma je rozliczyć oraz opłacić w polskim urzędzie podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do prawidłowego rozliczenia przychodu Wnioskodawcy, z tytułu zamieszczenia filmu na portalu firmy S., jest On zobowiązany stosować formularz PIT-36 wraz z załącznikiem PIT-ZG (dotyczy przychodów z 2014 r. oraz 2015 r.)?
2. Czy w sytuacji Wnioskodawcy mają zastosowanie przepisy dotyczące 50% kosztów uzyskania przychodów (dotyczy ww. przychodów z 2014 r. oraz 2015 r.)?
3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy (dotyczy przychodów z 2014 r. oraz 2015 r.)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytania w części dotyczącej 2014 r.

W zakresie ww. pytań w części dotyczącej 2015 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1 (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zobowiązany rozliczyć problemowy przychód na formularzu PIT-36, gdyż osiągane dochody oraz dokonywane odliczenia nie mieszczą się w zakresie zeznania PIT-37. Dodatkowo Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany dołączyć PIT-ZG, na podstawie art. 27 ust. 8, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako informację o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w danym roku podatkowym.

Według opinii Wnioskodawcy przedstawionej w uzupełnieniu wniosku (w zakresie pytania oznaczonego nr 2), na podstawie art. 22 ust. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma On prawo korzystać z kosztów w wysokości 50 % uzyskanego przychodu jako twórca korzystający ze swoich praw autorskich (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym Wnioskodawca zastosował przepisy i rozliczając się za 2014 r. uwzględnił koszty w wysokości 50 % przychodów otrzymanych od firmy S..

W zakresie pytania oznaczonego nr 3, Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko w uzupełnieniu wniosku, w którym stwierdził, że nie jest zobowiązany do odprowadzenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy w związku z przychodami osiąganymi od firmy S.. Wnioskodawca wskazał na art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym jest mowa o podatnikach osiągających przychody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy za granicą.

Wnioskodawca twierdzi, że nie zalicza się do tej grupy, nie nawiązał z firmą S. żadnego stosunku pracy. Zawarł jedynie 12-miesięczną umowę dotyczącą sprzedaży licencji z zachowaniem pełnych praw do filmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 powyższej ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 18 tej ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis wymienia pewne rodzaje przychodów stanowiących pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga ostatecznie co jest przychodem z praw majątkowych. Użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” przesądza, że przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego. Na tej podstawie do przychodów z praw majątkowych należy zaliczyć przychody uzyskiwane z tytułu sprzedaży licencji do filmu Wnioskodawcy.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie zaś z art. 11a ust. 1 ww. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy …z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zatem, przychód z tytułu sprzedaży licencji do tego filmu powstał w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji osobie fizycznej pieniędzy lub wartości pieniężnych i jest przychodem z praw majątkowych, a więc źródła przychodów określanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość uzyskanego z tego tytułu w walucie obcej przychodu należy ustalać według zasad określonych przepisem art. 11a ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii podwyższonych kosztów uzyskania przychodu zauważyć należy, że o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu, jako wynagrodzenia za wykonanie utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych i czy podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ww. ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jednakże należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny, ul. …

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zleceniodawcę lub gdy udziela licencji na korzystanie z nich.

W przeciwnym przypadku koszt uzyskania przychodu stanowić będą udokumentowane, rzeczywiście poniesione koszty, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do tego rodzaju dochodów ustawodawca nie przewidział obowiązku uiszczania przez podatnika zaliczek w ciągu roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w grudniu 2014 r. nakręcił video, umieścił je na należącym do Niego kanale Youtube, aby pokazać je znajomym. Filmik w ciągu kilku dni stał się bardzo popularny wśród użytkowników Internetu. Wnioskodawca zawarł 12-miesięczną umowę, na podstawie której sprzedał licencję innemu podmiotowi (zachowując pełne prawo do używania i rozporządzania) – firmie S., posiadającej siedzibę w Irlandii (Dublin), która zajmuje się promowaniem filmów video w tzw. „social mediach”. Firma S., zgodnie z umową, zajmuje się promowaniem filmu Wnioskodawcy na zagranicznych portalach (m.in. Yahoo, MSN, AOL), sprzedawaniem dalej licencji na używanie video w mediach oraz dbaniem o to, by nikt nielegalnie nie kopiował video Wnioskodawcy w Internecie.

Wnioskodawca, za sprzedaż licencji do tego filmu, otrzymał w grudniu 2014 r. od firmy S. kwotę 500 USD oraz 100 EUR na konto w serwisie PayPal. Dodatkowo umowa zawarta pomiędzy nimi mówi, że od kwoty zarobionej na tym filmie poprzez reklamy oraz dalszą odsprzedaż licencji innym serwisom zagranicznym, będą dzielić się zyskami w proporcjach 60% ogólnego zysku z tego video dla Wnioskodawcy, 40% ogólnego zysku z tego video dla S.. Rozliczenia następują poprzez wpłaty na PayPal w cyklach miesięcznych. W 2015 r., na chwilę sporządzenia wniosku ORD-IN Wnioskodawca otrzymał od S. trzy płatności: w lutym 1 668 EUR, w marcu 437 EUR, w kwietniu 226 EUR. Wnioskodawca nie wie w jakiej wysokości będą kolejne przelewy (jeżeli w ogóle będą – zyski uzależnione są od popularności video). Prawnik firmy S. poinformował Wnioskodawcę, że S. nie odprowadza na terenie Irlandii żadnych podatków od pieniędzy, które Jemu przekazuje oraz, że wszelkie obciążenia podatkowe związane z tym filmem leżą po stronie Wnioskodawcy, który ma je rozliczyć oraz opłacić w polskim urzędzie podatkowym.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że należności, które Wnioskodawca otrzymał w 2014 r., z tytułu sprzedaży licencji do tego filmu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z tego tytułu Wnioskodawca może pomniejszyć o koszty jego uzyskania (do wysokości limitu). Jednakże zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu jest możliwe tylko w przypadku uzyskania dochodu z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu przepisów ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym zostały uzyskane rzeczone przychody z praw majątkowych, Wnioskodawca był zobowiązany rozliczyć je w zeznaniu (PIT-36) o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, składanym do właściwego urzędu skarbowego i opodatkować wynikającą z tegoż rozliczenia sumę dochodów ze wszystkich źródeł przychodów w wyżej powołanym terminie według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej. Jednocześnie wskazać należy, że do opodatkowania ww. dochodów nie stosuje się umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a zatem Wnioskodawca do zeznania PIT-36 nie składa informacji PIT-ZG o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku.

W odniesieniu do tego rodzaju dochodów przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku uiszczania zaliczek w ciągu roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano w całości za prawidłowe, pomimo że w stanowisku do pierwszego pytania wskazał On konieczność dołączenia do zeznania PIT-36 załącznika PIT-ZG.

Zaznaczyć w tym miejscu również należy, że Wnioskodawca w stanowisku do pytania oznaczonego nr 2 powołał się na art. 22 ust. 9 ust. 3 oraz art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem tutejszy Organ na podstawie przestawionego stanowiska przyjął, że intencją Wnioskodawcy było powołanie się na art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.