Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-450/15-4/MD
z 24 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 września 2015 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci m.in. utrzymania istniejących zasobów, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Spółdzielnia prowadzi również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie.

Spółdzielnia zamierza podjąć decyzję umożliwiającą odpracowanie zaległości związanych z opłatami za mieszkanie i innymi świadczeniami, np. odpady komunalne, media – CO, CW i ZW, WTVK – telewizja kablowa. Z dłużnikiem, u którego powstały zaległości zawierane będzie porozumienie zmieniające sposób zapłaty opłaty za mieszkanie. Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego, płatność pieniężna zostanie zastąpiona świadczeniem prac na rzecz wierzyciela. Jego przedmiotem będzie świadczenie różnych czynności, zastępczo w zamian za opłatę na pokrycie kosztów eksploatacji i innych ww. składników opłat, zaś wartość świadczenia nie będzie wyższa niż porównywalna wartość prac wynikająca z zawartych umów o odpracowanie zaległości. Osoba, która będzie odpracowywać zadłużenie przez wykonywanie prac porządkowych w budynkach, drobnych prac konserwacyjno-remontowych oraz na terenach zielonych często jest osobą bezrobotną lub uzyskuje bardzo niskie przychody i niemającą środków finansowych na pokrycie zobowiązań wobec Spółdzielni. Wykonanie świadczenia niepieniężnego będzie wiązało się z ponoszeniem przez Spółdzielnię dodatkowych kosztów, np. zakup środków czystości, narzędzi do pracy, odzieży roboczej i ewentualnego szkolenia bhp lub ubezpieczenia.

Wnioskodawca nadmienił, że członkowie Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, osoby niebędące członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, członkowie Spółdzielni będący właścicielami lokali oraz właściciele lokali niebędący członkami Spółdzielni wnoszą opłaty na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z wyżej powołaną ustawą – art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz postanowieniami statutu natomiast statut Spółdzielni nie reguluje kwestii zaspakajania wierzytelności w drodze datio in solutum.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. zaległości, które mają być odpracowane przez dłużników dotyczą opłat za mieszkania, których składniki w zakresie eksploatacji, funduszu remontowego, opłat za domofony, media oraz opłat za wywóz odpadów komunalnych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).
   Natomiast inne świadczenia wchodzące w skład opłaty za mieszkanie, takie jak telewizja kablowa, czy płatne programy TV, są opodatkowane podatkiem VAT. Jednakże należy podkreślić, że w przypadku zalegania z trzymiesięcznym wymiarem opłat Spółdzielnia odcina dostęp do sygnału telewizyjnego, co jednocześnie skutkuje zaprzestaniem naliczania tych składników w opłacie za mieszkanie;
2. w sytuacji gdy ww. zaległości dotyczą więcej niż jednego rodzaju czynności, np. opłaty za mieszkanie i innych świadczeń, Spółdzielnia nie będzie w stanie wyodrębnić całości lub części kwot towarów i usług nabywanych w celu umożliwienia wykonania prac przez dłużnika.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z tzw. sprzedażą mieszaną, w sytuacji dojścia do faktycznego nabycia towarów i usług wykazanych we fakturach dokumentujących wydatki poniesione na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie przepisów ustawy o VAT warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Wobec powyższego faktu wydatki poczynione na wykonanie prac przez dłużnika na rzecz osób wyżej wymienionych nie będą podlegały odliczeniu podatku naliczonego, natomiast w przypadku częściowego wykonywania czynności np. na terenie związanym z działalnością gospodarczą i na rzecz członków, Spółdzielnia będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z tzw. sprzedażą mieszaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Spółdzielnia będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci m.in. utrzymania istniejących zasobów. Spółdzielnia prowadzi również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie. Spółdzielnia zamierza podjąć decyzję umożliwiającą odpracowanie zaległości związanych z opłatami za mieszkanie i innymi świadczeniami, np. odpady komunalne, media – CO, CW i ZW, WTVK – telewizja kablowa. Z dłużnikiem, u którego powstały zaległości zawierane będzie porozumienie zmieniające sposób zapłaty opłaty za mieszkanie. Jego przedmiotem będzie świadczenie różnych czynności, zastępczo w zamian za opłatę na pokrycie kosztów eksploatacji i innych ww. składników opłat, zaś wartość świadczenia nie będzie wyższa niż porównywalna wartość prac wynikająca z zawartych umów o odpracowanie zaległości. Wykonanie świadczenia niepieniężnego będzie wiązało się z ponoszeniem przez Spółdzielnię dodatkowych kosztów np. zakup środków czystości, narzędzi do pracy, odzieży roboczej i ewentualnego szkolenia bhp lub ubezpieczenia.

Zaległości, które mają być odpracowane przez dłużników dotyczą opłat za mieszkania, których składniki w zakresie eksploatacji, funduszu remontowego, opłat za domofony, media oraz opłat za wywóz odpadów komunalnych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast inne świadczenia wchodzące w skład opłaty za mieszkanie, takie jak telewizja kablowa, czy płatne programy TV są opodatkowane podatkiem VAT. Jednakże należy podkreślić, że w przypadku zalegania z trzymiesięcznym wymiarem opłat Spółdzielnia odcina dostęp do sygnału telewizyjnego, co jednocześnie skutkuje zaprzestaniem naliczania tych składników w opłacie za mieszkanie.

W sytuacji gdy ww. zaległości dotyczą więcej niż jednego rodzaju czynności, np. opłaty za mieszkanie i innych świadczeń, Spółdzielnia nie będzie w stanie wyodrębnić całości lub części kwot towarów i usług nabywanych w celu umożliwienia wykonania prac przez dłużnika.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów – co do zasady – podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w sytuacji, gdy nabywane przez niego towary i usługi są/będą wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy). Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto, w przypadku, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zarówno czynności opodatkowane, jak i czynności zwolnione od podatku, a specyfika tej działalności uniemożliwia jednoznaczne przypisanie dokonywanych zakupów (towarów i usług) do jednej z ww. dwóch rodzajów sprzedaży, wówczas podatnik obowiązany jest ustalić prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję wyliczoną na podstawie art. 90 ustawy.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w analizowanej sprawie na prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika nie ma wpływu to, na czyją rzecz oraz gdzie dłużnik będzie wykonywał opisane prace, a więc czy prace te będą wykonywane na terenie związanym z działalnością gospodarczą, czy też na rzecz członków. Istotą przedmiotowej sprawy jest ustalenie, z jakimi czynnościami – opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, zwolnionymi od tego podatku czy też niepodlegającymi opodatkowaniu – związane będą zaległości mające być przedmiotem odpracowania przez dłużnika, a w konsekwencji, jakim czynnościom będą służyć poniesione przez Spółdzielnię wydatki umożliwiające dłużnikowi wykonywanie prac.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro – co wynika z uzupełnienia do wniosku – zaległości, które mają być odpracowane przez dłużników dotyczą opłat za mieszkania, których składniki w zakresie eksploatacji, funduszu remontowego, opłat za domofony, media oraz opłat za wywóz odpadów komunalnych są zwolnione od podatku, natomiast inne świadczenia wchodzące w skład opłaty za mieszkanie, takie jak telewizja kablowa, czy płatne programy TV są opodatkowane podatkiem VAT, to wydatki umożliwiające wykonywanie różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni będą służyć zarówno sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji, przy założeniu, że nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi – Spółdzielnia ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim zakupy te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z proporcją obliczoną według zasad określonych w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji, gdy zaległości, które mają być odpracowane przez dłużników dotyczą opłat za mieszkanie, w których przypadku Spółdzielnia nie nalicza opodatkowanych podatkiem VAT opłat za dostęp do sygnału telewizyjnego ze względu na zaleganie z zapłatą trwające dłużej niż 3 miesiące, stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę umożliwiające wykonywanie różnego rodzaju prac przez dłużnika będą służyć jedynie działalności zwolnionej od podatku. W efekcie w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wykonywaniem przez dłużnika różnego rodzaju prac na rzecz Spółdzielni.

Reasumując, Spółdzielnia będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług wykazanych na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni w sytuacji, gdy zaległości mające być przedmiotem odpracowania przez dłużnika będą dotyczyły zarówno sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i działalności zwolnionej od podatku. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie w stanie wyodrębnić kwot towarów i usług nabywanych w celu umożliwienia wykonania prac przez dłużnika dotyczących wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Spółdzielnia będzie miała obowiązek ustalić prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję wyliczoną na podstawie art. 90 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy wydatki związane z wykonywaniem przez dłużnika różnego rodzaju prac na rzecz Spółdzielni będą służyć w całości działalności zwolnionej od podatku – tj. w przypadku, gdy dłużnikowi z uwagi na zaległość w zapłacie trwającą dłużej niż 3 miesiące, w opłatę za mieszkanie nie będzie wliczana opodatkowana podatkiem VAT opłata za telewizję kablową, czy płatne programy TV – Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku od ww. wydatków.

Zatem z uwagi na fakt, że – w opinii Wnioskodawcy – wydatki poczynione na wykonanie prac przez dłużnika na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni nie będą podlegały odliczeniu podatku naliczonego, natomiast w przypadku częściowego wykonywania czynności np. na terenie związanym z działalnością gospodarczą i na rzecz członków, Spółdzielnia będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z tzw. sprzedażą mieszaną, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Wskazać należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania wymienionych we wniosku czynności do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej bądź zwolnionej. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element zdarzenia przyszłego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę podziału opłat może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ podatkowy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga także, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na umożliwienie wykonania różnego rodzaju prac przez dłużnika na rzecz Spółdzielni. Natomiast kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną załatwione odrębnymi rozstrzygnięciami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.