Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.414.2018.3.KK
z 8 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2018 r. (data wpływu 14 października 2018 r.) oraz pismem z dnia 3 listopada 2018 r. (data wpływu 3 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 24 września 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.414.2018.1.KK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 25 września 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 października 2018 r.). W dniu 14 października 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 14 października 2018 r.).

Z uwagi na to, że złożony wniosek i jego uzupełnienie nie spełniało wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 24 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.414.2018.2.KK, ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 24 października 2018 r., (doręczono dnia 31 października 2018 r.). Pismem z dnia 3 listopada 2018 r. (data wpływu 3 listopada 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek (data nadania 3 listopada 2018 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lutego 2011 r. przyszła żoną Wnioskodawcy otrzymała od stryja w drodze darowizny lokal mieszkalny (odrębną nieruchomość).

W dniu 21 marca 2011 r. Wnioskodawca wraz z przyszłą żoną zaciągnął kredyt hipoteczny w banku na remont mieszkania – umowa o kredyt mieszkaniowy, na poprawę standardu nieruchomości, w kwocie 90 000 zł.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. została zaciągnięta w Banku przez Wnioskodawcę oraz przyszłą żoną pożyczka hipoteczna. Przeznaczeniem pożyczki wskazanym w umowie było: „Pożyczkobiorca zobowiązuje się do wykorzystania środków z pożyczki na finansowanie bieżących potrzeb konsumpcyjnych lub na dowolny zadeklarowany cel, w tym spłatę posiadanych zobowiązań kredytowych w Banku lub innych bankach”. Realnym celem było dokończenie remontu i spłata innych zobowiązań finansowych wobec banku (umowa pożyczki hipotecznej na dowolny zadeklarowany cel, w tym spłaty posiadanych zobowiązań kredytowych żony w Banku – 41 900 zł 83 gr, kwota łączna zaciągniętego kredytu – 66 300 zł).

Zakres prac wykonanych w ramach środków otrzymanych z kredytów zaciągniętych w 2011 r.: wymiana instalacji elektrycznej, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymiana stolarki okiennej, wykonanie nowych pokryć ściennych, tj. tynki i sufity (płyty oraz malowanie), wykonanie nowych podłóg drewnianych z litej sosny, wykonanie pionów wentylacyjnych, wykonanie instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej z gazowym kotłem dwufunkcyjnym, wykonanie nowej glazury w łazience i kuchni oraz częściowo w salonie, wykonanie niezależnego ogrzewania kominkowego, wymiana i częściowy remont stolarki drzwiowej, zakup kompletu mebli sosnowych do całego mieszkania oraz wyposażenia AGD.

W dniu 3 września 2011 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński.

W dniu 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze umowy darowizny od żony lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. Podatku od spadków i darowizn nie pobrano na podstawie art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn Do dnia 25 kwietnia 2016 r. mieszkanie stanowiło własność żony Wnioskodawcy.

W dniu 9 maja 2016 r. został orzeczony rozwód pomiędzy Wnioskodawcą, a jego żoną bez orzekania o winie.

W dniu 19 sierpnia 2016 r., w drodze aneksu do umowy kredytowej z dnia 1 sierpnia 2011 r., nastąpiło zwolnienie z długu byłej żony.

W dniu 5 września 2016 r. została zawarta umowa podziału majątku wspólnego, na mocy której była żona nabyła własność lokalu, który to był wspólną własnością małżonków, tj. został zakupiony po ślubie. Podziału ruchomości wspólnych dokonano na zasadzie umowy ustnej. Na takiej same zasadzie (zobowiązania ustnego) Wnioskodawca ustalił z byłą małżonką, że zobowiązuję się zwolnić ją z długów, tj. zaciągniętych zobowiązań hipotecznych, w stosunku do Banku, w ramach darowania na Jego rzecz prawa własności do lokalu.

W dniu 9 września 2016 r., aneksem do umowy kredytowej z dnia 21 marca 2011 r., nastąpiło zwolnienie z długu byłej żony.

W dniu 24 lipca 2018 r. została zawarta umowa sprzedaży prawa własności do ww. mieszkania na rzecz osoby trzeciej, na kwotę 160 000 zł, z klauzulą spłaty należności kredytowych wobec banku obu kredytów. Łącznie w Banku Wnioskodawca spłacił kwotę 114 540 zł. Na ROR Wnioskodawcy przelano kwotę 45 460 zł. Po sprzedaży lokalu, Wnioskodawca uregulował zobowiązania finansowe, które zaciągnął wraz z byłą małżonką na remont ww. mieszkania i spłatę jej zobowiązania finansowego wobec banku.

W lokalu nabytym drodze darowizny od byłej małżonki Wnioskodawca mieszka i był zameldowany od 2011 r. do momentu sprzedaży. Obecnie Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości i mieszkań. Wnioskodawca zamieszkuje u konkubiny, gdzie niebawem będzie zameldowany. Obecnie meldunku stałego ani tymczasowego nie posiada. Wnioskodawca był właścicielem środków pieniężnych ze sprzedaży mieszkania w 2018 r. przeznaczonych na spłatę kredytów. Sprzedaż mieszkania w dniu 24 lipca 2018 r. nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W trakcie zaciągania kredytów w Banku Wnioskodawca nie był właścicielem mieszkania, ani mężem, działał jednak w intencji wspólnego życia i małżeństwa, nie przewidując jego późniejszego rozpadu.

Umowa kredytowa z dnia 21 marca 2011 r. została zawarta pomiędzy Bankiem, a byłą żoną i Wnioskodawcą, zwanymi w umowie kredytobiorcami. Zatem, odpowiedzialność kredytobiorców była solidarna. Z zaciągniętego kredytu sfinansowane zostały zarówno prace remontowe jaki i zakup materiałów budowlanych potrzebnych do wykonania prac, takich jak: wymiana instalacji elektrycznej, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymiana stolarki okiennej, wykonanie nowych pokryć ściennych – tynki i sufitowych – płyty oraz malowanie, wykonanie nowych podłóg drewnianych z litej sosny, wykonanie pionów wentylacyjnych, wykonanie instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej z gazowym kotłem dwufunkcyjnym, wykonanie nowej glazury w łazience i kuchni oraz częściowo w salonie, wykonanie niezależnego ogrzewania kominkowego, wymiana i częściowy remont stolarki drzwiowej. Nakłady były poniesione w 2011 r., a faktury były wystawiane na byłą żoną. Z tego kredytu nie były finansowane inne wydatki.

Umowa pożyczki hipotecznej z dnia 1 sierpnia 2011 r. została zawarta pomiędzy Bankiem, a byłą żoną i Wnioskodawcą, zwanymi w umowie kredytobiorcami. W związku z tym, odpowiedzialność kredytobiorców była solidarna. Z zaciągniętej pożyczki sfinansowane zostały prace wykończeniowe mieszkania, zakup mebli oraz spłata innych zobowiązań byłej żony wobec Banku (w kwocie 41 900 zł 83 gr). Nakłady zostały poniesione w 2011 r., a faktury wystawiane były na byłą żonę.

W mieszkaniu Wnioskodawca zamieszkiwał od około połowy 2011 r., kiedy prowadzone prace remontowe to umożliwiły. W ww. mieszkaniu Wnioskodawca był zameldowany od około 2011 r. do momentu jego sprzedaży i wtedy też w nim zamieszkiwał. Od dnia 21 lutego 2011 r., kiedy była żona stała się właścicielką ww. mieszkania, Wnioskodawca wspólnie z nią owe mieszkanie posiadał i z niego korzystał. W okresie posiadania lokalu Wnioskodawca ponosił wszelkie koszty z nim związane, tj. opłaty czynszowe, bieżące remonty, konserwację, rachunki za wodę, prąd i gaz itp. Wnioskodawca zamieszkiwał w lokalu mieszkalny w okresie od dnia 25 kwietnia 2018 r. do dnia 24 lipca 2018 r.

Wnioskodawca nie zawierał z byłą małżonką umów wprowadzających ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej, ani umów rozszerzających wspólność majątkową małżeńską na składniki majątku osobistego nabytego przez każdego z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego. Wnioskodawca stwierdza, że przed rozwodem nie sądził, że zawarcie takiej umowy jest konieczne. W trakcie trwania małżeństwa (od dnia 3 września 2011 r. do dnia 9 maja 2016 r.), w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach wniosku:

Czy w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek poniesiony na własny koszt mieszkaniowy Wnioskodawca może uznać spłatę zobowiązań do Banku zaciągniętych wraz z byłą małżonką w 2011 r., a których przejęcie wyłącznie na siebie de facto stanowiło warunek pozyskania owego lokalu w ramach darowizny z dnia 25 kwietnia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniach wniosku, jako że otrzymał On od byłej żony omawiany lokal mieszkalny z obciążeniami hipotecznymi (przejęcie owych zobowiązań było warunkiem otrzymania mieszkania), które w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulował po sprzedaży lokalu, Wnioskodawca wnosi o uznanie spłaty zobowiązań wobec Banku, jako wydatku poniesionego na własne cele mieszkaniowe. W związku z tym, Wnioskodawca stwierdza, że zasadne jest przyjęcie do opodatkowania różnicę pomiędzy kwotą sprzedaży (160 000 zł), a kwotą spłaconych zobowiązań wobec Banku (114 540 zł), czyli kwotę 45 460 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze umowy darowizny od żony lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. W dniu 24 lipca 2018 r. została zawarta umowa sprzedaży prawa własności do ww. mieszkania na rzecz osoby trzeciej. Sprzedaż nie nastąpiła w ramach wykonywania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 24 lipca 2018 r. lokalu mieszkalnego, nabytego w dniu 25 kwietnia 2016 r., nastąpiła przed upływem pięcioletniego okresu czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu sprzedaży lokal mieszkalnego stanowiącego odrębną własność stanowi źródło przychodu z odpłatnego zbycia, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo–skutkowy.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D ‒ dochód ze sprzedaży,

W ‒ wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P ‒ przychód ze sprzedaży.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytego lokalu musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

-w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Jak stanowi art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „remont”, zatem właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.) W myśl art. 3 pkt 8 tej ustawy poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji. W związku z tym, wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego wydatki na zakup sprzętu AGD i mebli nie stanowią wydatków na remont mieszkania w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 3 pkt 8 ustawy prawo budowlane.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i są w sposób szczegółowy uregulowane w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego, należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie), środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wyjaśnić również należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przepis art. 33 Kodeksu rodzinnego wymienia, które przedmioty należą do majątku osobistego małżonków. Jak stanowi art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W związku z tym, darowizna jest czynnością pod tytułem darmym, a więc nie następuje jakakolwiek odpłatność darczyńcy za nabycie rzeczy i praw majątkowych. Zatem, przejęcie długu przez Wnioskodawcę z tytułu zaciągniętego kredytu i pożyczki oraz ich spłata przez obdarowanego, nie uprawnia do uwzględnienia tego wydatku w ramach zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 21 marca 2011 r. została zawarta umowa kredytowa pomiędzy Bankiem, a byłą żoną i Wnioskodawcą i odpowiedzialność małżonków była solidarna. Z zaciągniętego kredytu sfinansowane zostały zarówno prace remontowe jaki i zakup materiałów budowlanych potrzebnych do wykonania prac, takich jak: wymiana instalacji elektrycznej, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymiana stolarki okiennej, wykonanie nowych pokryć ściennych – tynki i sufitowych – płyty oraz malowanie, wykonanie nowych podłóg drewnianych z litej sosny, wykonanie pionów wentylacyjnych, wykonanie instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej z gazowym kotłem dwufunkcyjnym, wykonanie nowej glazury w łazience i kuchni oraz częściowo w salonie, wykonanie niezależnego ogrzewania kominkowego, wymiana i częściowy remont stolarki drzwiowej. Nakłady były poniesione w 2011 r., a faktury były wystawiane na byłą żonę. Z tego kredytu nie były finansowane inne wydatki.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. została zaciągnięta w banku przez Wnioskodawcę oraz jego byłą żonę pożyczka hipoteczna i odpowiedzialność kredytobiorców była solidarna. Przeznaczeniem pożyczki wskazanym w umowie było: ”Pożyczkobiorca zobowiązuje się do wykorzystania środków z pożyczki na finansowanie bieżących potrzeb konsumpcyjnych lub na dowolny zadeklarowany cel, w tym spłatę posiadanych zobowiązań kredytowych w Banku lub innych bankach”. Z zaciągniętej pożyczki sfinansowane zostały prace wykończeniowe mieszkania, zakup mebli oraz spłata innych zobowiązań byłej żony Wnioskodawcy wobec Banku (w kwocie 41 900 zł 83 gr). Nakłady zostały poniesione w 2011 r., a faktury wystawiane były na byłą żonę.

W trakcie zaciągania kredytów w Banku Wnioskodawca nie był właścicielem lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębny przedmiot własności.

W dniu 3 września 2011 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z .... W trakcie trwania małżeństwa (od dnia 3 września 2011 r. do dnia 9 maja 2016 r.), w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze umowy darowizny od żony lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność

W dniu 9 maja 2016 r. został orzeczony rozwód pomiędzy Wnioskodawcą, a jego żoną bez orzekania o winie.

W dniu 19 sierpnia 2016 r., w drodze aneksu do umowy kredytowej z dnia 1 sierpnia 2011 r., nastąpiło zwolnienie z długu byłej żony Wnioskodawcy.

W dniu 5 września 2016 r. została zawarta umowa podziału majątku wspólnego, na mocy której była żona nabyła własność lokalu mieszkalnego, który to był wspólną własnością małżonków, tj. został zakupiony po ślubie. Podziału ruchomości wspólnych dokonano na zasadzie umowy ustnej. Na takiej same zasadzie (zobowiązania ustnego) Wnioskodawca ustalił z byłą małżonką, że zobowiązuję się zwolnić ją z długów, tj. zaciągniętych zobowiązań hipotecznych, w stosunku do Banku, w ramach darowania na Jego rzecz prawa własności do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębny przedmiot własności.

W dniu 24 lipca 2018 r. została zawarta umowa sprzedaży prawa własności do prawa do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość na rzecz osoby trzeciej za kwotę 160 000 zł, z klauzulą spłaty należności kredytowych wobec banku obu kredytów. Łącznie w Banku Wnioskodawca spłacił kwotę 114 540 zł. Na ROR Wnioskodawcy przelano kwotę 45 460 zł.

W lokalu nabytym w drodze darowizny od byłej małżonki Wnioskodawca mieszka i był zameldowany od 2011 r. do momentu sprzedaży. W okresie posiadania lokalu Wnioskodawca ponosił wszelkie koszty z nim związane, tj. opłaty czynszowe, bieżące remonty, konserwację, rachunki za wodę, prąd i gaz itp. Obecnie Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości i mieszkań. Wnioskodawca zamieszkuje u swej konkubiny, gdzie niebawem będzie zameldowany. Obecnie meldunku stałego ani tymczasowego nie posiada. Wnioskodawca był właścicielem środków pieniężnych ze sprzedaży mieszkania w 2018 r. przeznaczonych na spłatę kredytów.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca przeznaczył środki pieniężne ze sprzedaży lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie od byłej żony na spłatę kredytu zaciągniętego w dniu 21 marca 2011 r. i pożyczki zaciągniętej w dniu 1 sierpnia 2011 r. na remont lokalu mieszkalnego należącego do majątku osobistego żony. Jednocześnie faktury VAT dokumentujące remont mieszkania są wystawione na byłą żonę Wnioskodawcy. Jak wynika z cytowanego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Zatem, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z omawianego zwolnienia od podatku, powinien posiadać tytuł własności do lokalu mieszkalnego w momencie ponoszenia wydatków remontowych w lokalu mieszkalnym, sfinansowanych ze środków pieniężnych pochodzących z kredytu i pożyczki zaciągniętych w 2011 r. przed zawarciem związku małżeńskiego. Natomiast w 2011 r. remontowany lokal mieszkalny stanowił majątek osobisty byłej żony Wnioskodawcy.

Ponadto, pożyczka hipoteczna zaciągnięta przez Wnioskodawcę w dniu 1 sierpnia 2011 r. nie była kredytem mieszkaniowym, gdyż nie wynikało to wprost z treści zawartej umowy z Bankiem. Z pożyczki tej zostały spłacone m.in. zobowiązania kredytowe byłej żony Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia w dniu 24 lipca 2018 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, na spłatę kredytu i pożyczki zaciągniętych w 2011 r., w części na remont lokalu mieszkalnego będącego własnością byłej żony Wnioskodawcy, który nie stanowił majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, nie uprawnia Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja indywidualna nie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków remontowych w lokalu mieszkalnym będącym przedmiotem odpłatnego zbycia, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem postawionego pytania i stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.