Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.514.2018.2.JK
z 13 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 30 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniach od 17 do 22 października 2017 r. w miejscowości A w ramach realizowania projektu pt. „Poprawa dostępu do usług społecznych w powiecie X” odbywał się (…), na którym realizowane były zajęcia ściśle obejmujące zagadnienia dotyczące systemu wsparcia osób niepełnosprawnych oraz ich opiekunów, w tym porady specjalistyczne dla opiekunów, realizowane przez Wnioskodawcę. Zajęcia miały formę informacyjną dla osób z niepełnosprawnościami i ich opiekunów. W trakcie prowadzenia „specjalistycznych porad na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” wykonywano czynności informacyjne, przekazywano informacje w jaki sposób osoby mogą korzystać ze wsparcia, jakie instytucje państwowe i pozarządowe prowadzą wsparcie i w jakiej formie (informacje dotyczące edukacji, rehabilitacji, aktywizacji). Wnioskodawca posiadając wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami z niepełnosprawnością przekazywał informacje z jakich form wsparcia osoby mogą korzystać i do jakich są uprawnione. Przekazane informacje w żaden sposób nie przyczyniły się do podniesienia kwalifikacji, nabycia nowych umiejętności zawodowych. Miały formę informacyjną, jak również wymiany doświadczeń życiowych między uczestnikami. Nie były to usługi kształcenia zawodowego/wychowania lub przekwalifikowania zawodowego bezpośrednio związane z zawodem a także nie miały na celu uaktualnienia wiedzy dla celów zawodowych. Wnioskodawca nie posiada akredytacji. Działania realizowane były w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego.

Dnia 30 listopada 2017 r. Beneficjent projektu, którym jest Powiat /Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, złożył wniosek o płatność do Instytucji Zarządzającej (…). W odpowiedzi na wniosek o płatność Instytucja Zarządzająca (…) wniosek ten zatwierdziła, jednak wskazała, że w poz. 73 projektu wynagrodzenie Wnioskodawcy podczas realizowanego projektu zalicza się do wydatków niekwalifikowanych, tj. objętych zwolnieniem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29. Instytucja Zarządzająca podważyła zasadność płacenia VAT przez Wnioskodawcę z tytułu wykonanego zadania.

Ponadto w piśmie z dnia 26 października 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT od towarów i usług.

Ad. 2

Realizowana usługa „porady specjalistyczne na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” nie można zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad. 3

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów z dnia 14 grudnia 2016 r.

Ad. 4

Wnioskodawca nie jest uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką naukowo-rozwojową, nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy realizowane przez Wnioskodawcę usługi, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów stanowią podstawę do uzyskania zwolnienia, o którym mowa jest w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. świadczenie usług na terytorium kraju.

Za świadczenie usług uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Stawka podatku wynosi co do zasady 23%. Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia z podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
   
   

Przepis ten nie może być zastosowany w przypadku usług świadczonych przez Wnioskodawcę, ponieważ nie jest on jednostką objętą systemem oświaty, ani nie kształci na poziomie wyższym.

Z kolei, art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, zwalnia z podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych – oraz świadczenie usług i dostawę towarów ścisłe z tymi usługami związane,
   
   

Natomiast 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (dalej: „rozporządzenie ws. VAT”), zwalnia z podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Oznacza to, że zwolnieniu podlegają szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę, sfinansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych przez ich uczestników.

Strona nie zgadza się z interpretacją stanu faktycznego jaką przedstawił Urząd Marszałkowski Województwa, gdyż definicja kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego wynikająca z norm unijnych, która została zawarta w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1) określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady UE, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny zawodowej, która ma posłużyć zdobyciu, bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia, pozwalające na rozpoczęcie pracy zarobkowej w zakresie jakiego dotyczyło szkolenie lub rozwój umiejętności i kwalifikacji, które są niezbędne do wykonywanego zawodu. Mając na względzie powyższą definicję, prowadzonych przez podmiot szkoleń, w tych okolicznościach nie można uznać za nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników oraz nie będzie to nauczanie mające na celu uzyskanie, bądź uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, stąd też przedmiotowej usługi nie można uznać za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że pojęcia używane do opisania zwolnień stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Jednocześnie jednak pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE, powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią odstępstwa od ogólnej zasady powszechności opodatkowania, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami realizowanymi przez owe zwolnienia oraz z zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 132 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (por. np. wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Honzon College pkt 15 i 16; z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-445/05 Werner Haderer pkt 17 i 18; z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-407/07 Stichting Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiate Toetsing, pkt 24 i 30 i wskazane w nich orzecznictwo).

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że poz. 73, Beneficjent realizujący usługę w ramach projektu nr (…) nie kwalifikuje się do objęcia go zwolnieniem od VAT, o którym jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 i powinien być objęty stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ( ...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Na podstawie art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei, zgodnie z treścią § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do § 3 ust. 8 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na mocy § 3 ust. 9 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

• nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub
• ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
  
  

Nadmienić należy, że powyższe uregulowania dotyczące zwolnień od podatku stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi kształcenia na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W myśl postanowień art. 44 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 str. 1), usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Zauważyć należy – mając na uwadze powołane regulacje prawa unijnego – że definicja usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy. Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania obejmują nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, a dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.
  
  

Uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia przysługuje także usługom kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, obejmującym nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem oraz mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, które są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z opisu sprawy wynika, że w dniach od 17 do 22 października 2017 r. w ramach realizowania projektu pt. „Poprawa dostępu do usług społecznych w powiecie X” odbywał się Obóz (…), na którym realizowane były zajęcia ściśle obejmujące zagadnienia dotyczące systemu wsparcia osób niepełnosprawnych oraz ich opiekunów, w tym porady specjalistyczne dla opiekunów, realizowane przez Wnioskodawcę. Zajęcia miały formę informacyjną dla osób z niepełnosprawnościami i ich opiekunów. W trakcie prowadzenia „specjalistycznych porad na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” wykonywano czynności informacyjne, przekazywano informacje w jaki sposób osoby mogą korzystać ze wsparcia, jakie instytucje państwowe i pozarządowe prowadzą wsparcie i w jakiej formie (informacje dotyczące edukacji, rehabilitacji, aktywizacji). Wnioskodawca posiadając wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami z niepełnosprawnością przekazywał informacje z jakich form wsparcia osoby mogą korzystać i do jakich są uprawnione. Przekazane informacje w żaden sposób nie przyczyniły się do podniesienia kwalifikacji, nabycia nowych umiejętności zawodowych. Miały formę informacyjną, jak również wymiany doświadczeń życiowych między uczestnikami. Nie były to usługi kształcenia zawodowego/wychowania lub przekwalifikowania zawodowego bezpośrednio związane z zawodem a także nie miały na celu uaktualnienia wiedzy dla celów zawodowych. Wnioskodawca nie posiada akredytacji. Działania realizowane były w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego.

Dnia 30 listopada 2017 r. Beneficjent projektu, którym jest Powiat /Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, złożył wniosek o płatność do Instytucji Zarządzającej (…). W odpowiedzi na wniosek o płatność Instytucja Zarządzająca (…) wniosek ten zatwierdziła, jednak wskazała, że wynagrodzenie Wnioskodawcy podczas realizowanego projektu zalicza się do wydatków niekwalifikowanych, tj. objętych zwolnieniem od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29. Instytucja Zarządzająca podważyła zasadność płacenia VAT przez Wnioskodawcę z tytułu wykonanego zadania.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT od towarów i usług. Realizowana usługa „porady specjalistyczne na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” nie można zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów z dnia 14 grudnia 2016 r. oraz nie jest uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką naukowo-rozwojową, nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy realizowane przez Zainteresowanego usługi, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów stanowią podstawę do uzyskania zwolnienia, o którym mowa jest w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że realizowanych usług „porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” nie można zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Ponadto Zainteresowany nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe oraz nie jest uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką badawczo-rozwojową, nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. W konsekwencji, usługi „porady specjalistyczne na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” świadczone przez Wnioskodawcę nie mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a i lit. b ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia.

Ponadto – jak wskazał Zainteresowany – zajęcia prowadzone w związku z realizacją projektu pt. „Poprawa dostępu do usług społecznych w powiecie X” miały formę informacyjną dla osób z niepełnosprawnościami i ich opiekunów. W trakcie prowadzenia „specjalistycznych porad na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów” wykonywano czynności informacyjne, przekazywano informacje w jaki sposób osoby mogą korzystać ze wsparcia, jakie instytucje państwowe i pozarządowe prowadzą wsparcie i w jakiej formie (informacje dotyczące edukacji, rehabilitacji, aktywizacji). Wnioskodawca posiadając wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami z niepełnosprawnością przekazywał informacje z jakich form wsparcia osoby mogą korzystać i do jakich są uprawnione, które w żaden sposób nie przyczyniły się do podniesienia kwalifikacji, nabycia nowych umiejętności zawodowych. Nie były to usługi kształcenia zawodowego/wychowania lub przekwalifikowania zawodowego bezpośrednio związane z zawodem, a także nie miały na celu uaktualnienia wiedzy dla celów zawodowych.

Wobec powyższego świadczonych przez Wnioskodawcę usług, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów nie można zakwalifikować jako usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, czyli do usług bezpośrednio związanych z branżą lub zawodem, jak również mających na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Tym samym usługi ww. nie korzystają ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

W konsekwencji, z uwagi na to, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, zaś spełnienie tego warunku jest konieczne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, badanie szczegółowe dalszych przesłanek wynikających z tego przepisu jest bezprzedmiotowe.

Podsumowując, realizowane przez Wnioskodawcę usługi, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów nie stanowią podstawy do uzyskania zwolnienia, o którym mowa jest w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług, które dotyczyły świadczenia m.in. porad specjalistycznych na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.