2018.11.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.470.2018.2.AK
z 14 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) oraz piśmie z dnia 15 października 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 4 października 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.470.2018.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dotyczących sporządzenia deklaracji podatkowych w związku z połączeniem Spółek jest:

prawidłowe – odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT - 4R, PIT - 11, PIT - 8C, PIT – 8AR oraz innych przez Spółkę Przejmującą za rok podatkowy w którym nastąpi połączenie (pytanie Nr 1),

nieprawidłowe – odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT - 4R, PIT - 11, PIT - 8C, PIT – 8AR oraz innych za rok podatkowy poprzedzający rok w którym nastąpi połączenie (pytanie Nr 2).

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dotyczących sporządzenia deklaracji podatkowych w związku z połączeniem Spółek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka przejmująca) jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca zajmuje się kompleksowym wsparciem i koordynacją procesu realizacji zamówień klientów innej spółki kapitałowej (dalej: Spółka przejmowana oraz razem ze Spółką przejmującą: Spółki), której jednocześnie Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem. Spółka przejmowana, również z siedzibą w Polsce i polski rezydent podatkowy, prowadzi m.in. sprzedaż detaliczną artykułów spożywczych i konsumpcyjnych (towarów FMCG) za pośrednictwem platformy internetowej, w kanale Online (zakupy przez Internet). Spółka przejmowana korzysta z zaawansowanego systemu obsługi zamówień klientów, nie posiada jednak odpowiednio przygotowanej kadry pracowniczej, która dysponowałaby wiedzą i doświadczeniem w zakresie tak prowadzonej działalności. Bieżące wsparcie działalności zapewnia więc Spółka przejmująca, która jest również właścicielem praw autorskich do oprogramowania pozwalającego utrzymywać i obsługiwać informacje/dane umożliwiające prowadzenie sklepu internetowego. Dodatkowo Spółka przejmująca świadczy na rzecz Spółki przejmowanej usługi zarządcze i różnego rodzaju usługi doradcze.

Mając na uwadze, że w praktyce Spółka przejmowana prowadzi działalność operacyjną przy wykorzystaniu głównie zasobów Spółki przejmującej, po dokonaniu analizy celów gospodarczych oraz funkcji Spółki przejmowanej i Spółki przejmującej w Grupie podjęto decyzję o połączeniu Spółki przejmującej ze Spółką przejmowaną przez przejęcie tej ostatniej. Dla celów nowoprzyjętej strategii biznesowej w Grupie, Spółki zamierzają w ramach jednego przedsiębiorstwa skupić infrastrukturę techniczną sklepu internetowego, całą kadrę pracowniczą posiadającą kompetencje zarządcze, doświadczenie w branży i know-how oraz portfel klientów. Spółki oczekują, że po połączeniu nastąpi konsolidacja kompetencji wynikających z potencjału ludzkiego oraz techniczno - informatycznego, co w konsekwencji doprowadzi do zwiększenia przychodów i zmniejszenia kosztów działalności Spółek. Planowane połączenie Spółek ma zostać więc przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

Do połączenia dojdzie w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm„ dalej: KSH), tj. poprzez przejęcie całego majątku Spółki przejmowanej przez Wnioskodawcę. Z uwagi na to, że Spółka przejmująca jest jedynym udziałowcem Spółki przejmowanej, w wyniku połączenia nie nastąpi wydanie udziałów wspólnikowi Spółki przejmowanej (a więc Wnioskodawcy) oraz podwyższenie kapitału zakładowego (na podstawie procedury przewidzianej w art. 515 KSH). Planowane połączenie pozostanie więc bez wpływu na strukturę udziałowców w Spółce przejmującej.

Połączenie zostanie dokonane metodą łączenia udziałów zgodnie z art. 44c ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U z 2018 r., poz. 395 ze zm„ dalej: ustawa o rachunkowości) bez zamknięcia ksiąg rachunkowych.

Rok podatkowy Spółki przejmującej pokrywa się z rokiem podatkowym Spółki przejmowanej i jest równy rokowi kalendarzowemu. Do połączenia dojdzie w trakcie roku podatkowego.

Spółka przejmowana zatrudnia osoby fizyczne m in. na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia i umowy o dzieło. Z każdego w/w tytułu Spółka przejmowana wypłaca wynagrodzenia i jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PDOF) w momencie wypłaty wynagrodzenia oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne. Spółka przejmowana działa również w charakterze płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przejęcie Spółki przejmowanej przez Spółkę przejmującą będzie stanowiło przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (Dz.U. z 2018 r, poz. 917 z późn. zm, dalej: Kodeks pracy). W związku z połączeniem Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną przez jej przejęcie, Wnioskodawca wejdzie w całość praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy pomiędzy Spółką przejmowaną a jej pracownikami. Zgodnie bowiem z art. 23¹ Kodeksu Pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Na mocy art. 494 § 1 KSH na Wnioskodawcę przejdą także prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych zawartych przez Spółkę przejmowaną, w tym umów zlecenia i umów o dzieło.

Pismem z dnia 4 października 2018 r. Nr KDIP3-2.4011.470.2018.1.AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia15 października 2018 r. w wyznaczonym terminie Wnioskodawca dokonał uzupełnienia wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy za rok podatkowy, w którym nastąpi połączenie Spółka przejmująca będzie obowiązana, jako następca prawny Spółki przejmowanej, do złożenia wszelkich deklaracji, składanych na podstawie ustawy o PDOF przez płatnika PDOF, tj. PIT-4R, PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz innych, uwzględniając w nich zarówno dane obejmujące okres przed połączeniem jak i dane obejmujące okres po połączeniu?
Czy za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpi połączenie, szczególnie w sytuacji gdy połączenie nastąpi w pierwszych dwóch miesiącach tego roku podatkowego Spółka przejmująca będzie obowiązana, jako następca prawny Spółki przejmowanej, do złożenia wszelkich deklaracji, składanych na podstawie ustawy o PDOF przez płatnika PDOF, tj. PIT-4R, PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz innych w imieniu i na rzecz Spółki przejmowanej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy za rok podatkowy, w którym nastąpi połączenie Spółka przejmująca będzie obowiązana, jako następca prawny Spółki przejmowanej, do złożenia wszelkich deklaracji, o których mowa w ustawie o PDOF, tj. PIT-4R, PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz innych, uwzględniając w nich zarówno dane obejmujące okres przed połączeniem jak i dane obejmujące okres po połączeniu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 491 § 1 zd. 1 KSH, spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą. Jedną z metod połączenia spółek jest połączenie przez przejęcie. Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 KSH połączenie przez przejęcie polega na przeniesieniu całego majątku spółki przejmowanej na inną spółkę przejmującą za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej. W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku Spółka przejmująca przejmie majątek Spółki przejmowanej, ale mając na uwadze, że w momencie przejęcia Spółka przejmująca będzie jedynym udziałowcem Spółki przejmowanej, w następstwie przejęcia nie zostaną wydane żadne udziały. Procedurę taką przewiduje art. 515 KSH, zgodnie z którym łączenie może być przeprowadzone bez podwyższenia kapitału zakładowego, jeżeli spółka przejmująca ma udziały lub akcje spółki przejmowanej.

Zgodnie z art. 494 § 1 KSH spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Stosownie do art. 494 § 2 KSH na Spółkę przejmującą albo Spółkę nowo zawiązaną przechodzą z dniem połączenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej albo którejkolwiek ze spółek łączących się przez zawiązanie nowej Spółki, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej. Art. 494 KSH przewiduje więc sukcesję administracyjnoprawną wszystkich praw i obowiązków spółki przejmowanej. Ograniczenia sukcesji administracyjnoprawnej mogą wynikać jedynie z ustawy albo z decyzji administracyjnoprawnej w przedmiocie udzielenie koncesji, zezwolenia lub ulgi.

Na mocy art. 494 § 1 KSH na Wnioskodawcę przejdą m.in. wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych zawartych przez Spółkę Przejmowaną.

Do sukcesji dojdzie również na gruncie prawa pracy. Przejęcie Spółki przejmowanej przez Spółkę przejmującą będzie bowiem stanowiło przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. W związku z połączeniem Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną przez jej przejęcie, Wnioskodawca wejdzie w całość praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy pomiędzy Spółką przejmowaną a jej pracownikami. Zgodnie bowiem z art. 23¹ Kodeksu Pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Zasada sukcesji wynika również z prawa podatkowego. Zgodnie z art. 93 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018, poz. 800 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Stosownie natomiast do treści art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wskazać należy, że na skutek połączenia Spółka przejmująca stanie się następcą prawnym Spółki przejmowanej i wstąpi we wszelkie podatkowe prawa i obowiązki Spółki przejmowanej. Dojdzie więc do sukcesji uniwersalnej, która zgodnie z powszechnym rozumieniem obejmuje zarówno obowiązek wykonania zobowiązań podatkowych poprzednika prawnego jak i prawo do korzystania z przysługujących mu uprawnień związanych z realizacją zobowiązań podatkowych.

Zasada sukcesji podatkowej przewidziana w przepisach Ordynacji podatkowej stanowi ius generalis w stosunku do innych przepisów podatkowych Jak wynika z komentarza do Ordynacji podatkowej oraz stanowiska doktryny: „Oznacza to, że przepisy Ordynacji znajdują zastosowanie do rozstrzygania zagadnień prawnych związanych z podatkowym następstwem prawnym jedynie w takim zakresie, w jakim nie zostały one uregulowane innymi przepisami prawa podatkowego." (A. Huchla, Następcy prawni w ordynacji podatkowej, w: B. Brzeziński, C. Kosikowski (red ), Studia nad Ordynacją podatkową, s. 153; D. Szubielska, M. Kozaczuk, Łączenie się spółek handlowych, s. 46 i nast.). Innymi słowy, przepisy szczególne mogą przewidywać wyjątki od zasady sukcesji podatkowej. Taki wyjątek wynika z art. 7 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.), na podstawie którego w przypadku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału podmiotów gospodarczych nie uwzględnia się straty poniesionej przez podmioty przekształcane, przejmowane lub dzielone, z wyjątkiem przekształconych spółek kapitałowych w inne spółki kapitałowe. Jeżeli więc z przepisów szczególnych nie wynikają szczególne zasady w zakresie następstwa praw i obowiązków, należy przyjąć, że dochodzi do ich pełnej sukcesji.

W kontekście powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że przepisy prawnopodatkowe nie przewidują ograniczeń w zakresie sukcesji obowiązków płatnika z tytułu PDOF. Do obowiązków płatnika powinny więc mieć zastosowanie zasady ogólne, wynikające z Ordynacji podatkowej. Dojdzie więc do sukcesji uniwersalnej, a obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o PDOF, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji, deklaracji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustaną lecz przejdą na nowego płatnika, który przejmując pracowników na gruncie prawa pracy przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na PDOF oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane na gruncie prawa podatkowego.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PDOF, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane zakładami pracy mają obowiązek jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy o PDOF, płatnicy, o których mowa m in. w art. 31 ustawy o PDOF, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Z kolei w myśl art. 38 ust. 1a ustawy o PDOF, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym - są oni obowiązani przesłać do właściwego urzędu skarbowego roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Zgodnie z § 1 pkt 2 lit. a) Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2352; dalej: Rozporządzenie) roczna deklaracja o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy powinna zostać sporządzona na wzorze informacji PIT-4R stanowiącym załącznik nr 4 do Rozporządzenia.

Na podstawie z art. 39 ust. 1 ustawy o PDOF, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31 ustawy o PDOF są obowiązani przesłać podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informacje te obejmują informacje o uzyskanych przez podatnikach dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, wypłacie świadczeń określonych w art. 21 ust 1 pkt 46 i 74 ustawy o PDOP oraz dochodach zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z § 1 pkt 3 lit, b Rozporządzenia, informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy powinna zostać sporządzona na wzorze deklaracji PIT-11, stanowiącej załącznik nr 8 do Rozporządzenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9, tj. m.in. z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło oraz art. 18, osobom fizycznym, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o PDOF płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o PDOF, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o PDOF:

zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o PDOF, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym - są obowiązani przesłać do właściwego urzędu skarbowego, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru;
na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy o PDOF, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, są obowiązani przesłać podatnikom oraz właściwym urzędom skarbowym - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z § 1 pkt 2 lit. a) Rozporządzenia, informacje o których mowa w art. 42 ust. 1a powinny zostać sporządzone odpowiednio na wzorach deklaracji PIT-4R (Załącznik nr 4 do Rozporządzenia) w zakresie pobranych zaliczek na podatek dochodowy oraz na podstawie § 1 pkt 2 lit. c) Rozporządzenia - PIT-8AR w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego (załącznik nr 6 do Rozporządzenia). Na podstawie § 1 ust. 3 lit. b) Rozporządzania, informacje o których mowa w art. 42 ust. 2 ustawy o PDOF składa się na wzorze deklaracji PIT-11 (Załącznik nr 8 do Rozporządzenia).

Na podstawie art. 42a ustawy o PDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, przesłać ją podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PDOF.

Na podstawie § 1 pkt 3 lit. a) Rozporządzenia informacja, o której mowa w art. 42a ustawy o PDOF powinna zostać złożona na wzorze informacji PIT-8C, stanowiącej załącznik nr 7 do Rozporządzenia. Na wzorze deklaracji PIT-8C wykazuje się także niektóre dochody z kapitałów pieniężnych, te które podlegają opodatkowaniu za pośrednictwem płatnika.

Mając na uwadze zasadę sukcesji podatkowej oraz wskazane powyżej przepisy ustawy o PDOF w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako sukcesor Spółki przejmowanej będzie miał obowiązek sporządzić:

z tytułu umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych zawartych przez Spółkę przejmowaną przed połączeniem:
1. imienne informacje o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT tj. PIT-11.
2. deklarację roczną, o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, o której mowa w art. 38 ust. 1a i art. 42 ust. 1a ustawy o PDOF (PIT-4R),
3. informację (PIT-8C) o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych o których mowa w art. 42a ustawy o PDOF, w sytuacji gdy ww. osoby uzyskiwały dochody, od których Wnioskodawca nie jest zobowiązany pobierać zaliczki na podatek w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym,
z tytułu dochodów (przychodów) osób fizycznych objętych zryczałtowanym podatkiem dochodowym:
1. deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym, o której mowa w art. 42 ust. 1a ustawy o PDOF (PIT-8AR),
uwzględniając w nich zarówno dane obejmujące okres przed połączeniem jak i dane obejmujące okres po połączeniu.

Dodatkowo, jeżeli po stronie Spółki przejmowanej wystąpi obowiązek złożenia innych deklaracji rocznych, o których mowa w ustawie o PDOF, Wnioskodawca jako sukcesor Spółki przejmowanej przejmie obowiązki płatnika również w tym zakresie.

Pogląd zgodny z przedstawionym powyżej stanowiskiem Wnioskodawcy jest całkowicie podzielany przez organy podatkowe w treści interpretacji indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, w tym przykładowo w:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2017 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.310.2017.3.MK, w której organ, stwierdził, iż: „w konsekwencji, obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji i deklaracji nie ustają lecz przechodzą na Wnioskodawcę, który powinien je kontynuować."

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 sierpnia 2016 r., znak 1061-IPTPB3.4511.350.2016.3.JZ, w której organ, stwierdził, iż: „biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w myśl art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R), powinna obejmować zaliczki pobrane przejętym pracownikom zarówno za okres zatrudnienia w przejętym zakładzie pracy, jak i zaliczki pobrane przez Wnioskodawcę jako pracodawcę przejmującego."

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 stycznia 2016 r., znak IPTPB1/4511-603/15-4/MH, w której organ, stwierdził, iż: „Wnioskodawca (jednostka przejmująca pracowników) będzie zobowiązany do przekazania pracownikom przejętej jednostki oraz odpowiednim urzędom skarbowym informacji o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11 za 2015 r.)."

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpi połączenie, szczególnie w sytuacji gdy połączenie nastąpi w pierwszych dwóch miesiącach tego roku podatkowego Spółka przejmująca będzie obowiązana, jako następca prawny Spółki przejmowanej, do złożenia w imieniu i na rzecz Spółki przejmowanej wszelkich deklaracji, składanych na podstawie ustawy o PDOF przez płatnika PDOF, tj. PIT-4R, PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz innych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1 wskazanego w niniejszym wniosku, zastosowanie znajdzie również w tym przypadku, dlatego też Spółka przejmująca jako następca prawny, będzie zobowiązana do złożenia wszelkich deklaracji, składanych na podstawie ustawy o PDOF przez płatnika PDOF, tj. PIT-4R, PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz innych za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpi połączenie, szczególnie w sytuacji gdy połączenie nastąpi w pierwszych dwóch miesiącach tego roku podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy, w takich deklaracjach powinny zostać umieszczone dane Spółki przejmowanej, tj. jej NIP, nazwa, adres, natomiast w pozycjach przeznaczonych na podpis osób reprezentujących podatnika, wskazane powinny być informacje i podpisy osób reprezentujących następcę prawnego tj. Spółkę przejmującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT - 4R, PIT - 11, PIT - 8C, PIT – 8AR oraz innych przez Spółkę Przejmującą za rok podatkowy w którym nastąpi połączenie (pyt. Nr 1), nieprawidłowe odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT - 4R, PIT - 11, PIT - 8C, PIT – 8AR oraz innych za rok podatkowy poprzedzający rok w którym nastąpi połączenie (pytanie Nr 2).

Zgodnie z treścią art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z kolei art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT 4R).

W myśl ust 1b ww. artykułu w razie zaprzestania przez płatników, o których mowa w art. 31 i 33-35, prowadzenia działalności przed końcem stycznia roku następującego po roku podatkowym deklarację, o której mowa w ust. 1a, płatnik przekazuje w terminie do dnia zaprzestania tej działalności.

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Przepis art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 42 ust. 2 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11);
w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu dla złożenia informacji, o których mowa w ust. 2, informacje te płatnik składa nie później niż w dniu zaprzestania prowadzenia działalności (art. 42 ust. 3 ww. ustawy).

Z treści art. 42a ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W konsekwencji, obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji i deklaracji nie ustają lecz przechodzą na Wnioskodawcę, który powinien je kontynuować.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przejąć Spółkę w której jest jedynym udziałowcem. Spółka przejmująca świadczy na rzecz Spółki przejmowanej usługi zarządcze i doradcze. Do połączenia dojdzie w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych, tj. poprzez przejęcie całego majątku Spółki przejmowanej przez Wnioskodawcę. Z uwagi na to, że Spółka przejmująca jest jedynym udziałowcem Spółki przejmowanej, w wyniku połączenia nie nastąpi wydanie udziałów wspólnikowi Spółki przejmowanej oraz podwyższenie kapitału zakładowego. Planowane połączenie pozostanie więc bez wpływu na strukturę udziałowców w Spółce przejmującej. Rok podatkowy Spółki przejmującej pokrywa się z rokiem podatkowym Spółki przejmowanej i jest równy rokowi kalendarzowemu. Do połączenia dojdzie w trakcie roku podatkowego.

Spółka przejmowana zatrudnia osoby fizyczne m. in. na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia i umowy o dzieło. Z każdego w/w tytułu Spółka przejmowana wypłaca wynagrodzenia i jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w momencie wypłaty wynagrodzenia oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne. Spółka przejmowana działa również w charakterze płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Przejęcie Spółki przejmowanej przez Spółkę przejmującą będzie stanowiło przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. W związku z połączeniem Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną przez jej przejęcie, Wnioskodawca wejdzie w całość praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy pomiędzy Spółką przejmowaną a jej pracownikami. Zgodnie bowiem z art. 23¹ Kodeksu Pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Na mocy art. 494 § 1 KSH na Wnioskodawcę przejdą także prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych zawartych przez Spółkę przejmowaną, w tym umów zlecenia i umów o dzieło.

W świetle powyższego powstała wątpliwość, czy z tytułu zawartych przez Spółkę Przejmowaną umów z pracownikami oraz z zawartych umów cywilnoprawnych przed dniem przejęcia na Wnioskodawcy, jako Spółce Przejmującej, będą ciążyć prawa i obowiązki płatnika.

Przepis art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917 z późn. zm.) stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Artykuł ten przyjmuje konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu pracy w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany mimo przekształceń podmiotowych.

Z powyższego wyjaśnienia wynika, że obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji, deklaracji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustają lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane.

Z brzmienia art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 200 r. Kodeks Spółek Handlowych (tj. Dz. z 2017 r. poz. 1577 ze zm.) wynika, iż połączenie spółek kapitałowych może zostać dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

W takim przypadku, zgodnie z art. 493 § 1 KSH, spółka przejmowana zostaje rozwiązana, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie zgodnie z normą wynikającą z art. 493 § 2 KSH nastąpi w dniu wpisania tego połączenia do rejestru właściwego dla Wnioskodawcy jako spółki przejmującej. Dokonanie wpisu o połączeniu skutkować będzie również wykreśleniem Spółek Przejmowanych z rejestru i ich rozwiązaniem, kończącym ich byt prawny.

Głównym następstwem połączenia spółek (w tym również łączenia przez przejęcie) wskazanym w art. 494 § 1 i 2 KSH, jest sukcesja uniwersalna, na mocy której spółka przejmująca zostaje ustanowiona następcą prawnym spółek przejmowanych. Zakres tej sukcesji obejmuje wstąpienie we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejmowanych (art. 494 § 1 KSH). Jak wynika zaś z art. 494 § 2 KSH, na spółkę przejmującą albo spółkę nowo zawiązaną przechodzą z dniem połączenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej albo którejkolwiek ze spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej.

Przejście praw i obowiązków podatkowych w sytuacji łączenia reguluje art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), który stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

osób prawnych,
osobowych spółek handlowych,
osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przedmiotem następstwa prawnego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, a więc również obowiązki nałożone przez płatnika przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sukcesją podatkową objęte są także prawa i obowiązki wynikające z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Kwestie związane z odpowiedzialnością płatnika reguluje art. 30 Ordynacji podatkowej. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada całym swoim majątkiem za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony (art. 30 § 1 i § 3). Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku (art. 30 § 4).

Oznacza to, że w stanach faktycznych wymienionych w przepisach art. 93-93c Ordynacji podatkowej na następcę prawnego przechodzi odpowiedzialność z tytułu niewykonania przez poprzednika prawnego obowiązków płatnika określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nowy zakład pracy (w tym przypadku Spółka Przejmująca), winien kontynuować jako następca prawny obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przejęcie następuje w trakcie roku kalendarzowego. Jednocześnie zakład ten ponosi odpowiedzialność własnym majątkiem z tytułu niedopełnienia przez dotychczasowego pracodawcę (poprzednika prawnego) obowiązku wpłacenia pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca zostanie następcą prawnym Spółki Przejmowanej w zakresie praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, a więc również obowiązków nałożonych wyżej cytowanymi przepisami art. 31, art. 38, art. 39 i art. 41, art. 42, 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako Spółka Przejmująca, w związku z przejęciem Spółki Przejmowanej za rok podatkowy, w którym nastąpi połączenie, zobowiązany będzie sporządzić za cały rok kalendarzowy, w stosunku do pracowników oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, imienne informacje PIT-11, PIT-8C oraz deklarację roczną PIT-4R i PIT-8AR, zgodnie z art. 39 ust. 1 i art. 42 ust. 2 pkt 1 oraz art. 42a oraz art. 38 ust. la i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W powyższym zakresie na Spółce Przejmowanej nie będzie ciążył obowiązek płatnika.

Spółka Przejmująca będzie zatem następcą prawnym Spółki Przejmowanej w zakresie praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, a więc również obowiązków nałożonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast należy zauważyć, że PIT-11, PIT-8C, PIT-8AR oraz PIT-4R można wypełnić niezwłocznie po zakończeniu roku podatkowego, zaś koniec lutego (w odniesieniu do PIT-11 i PIT-8C) oraz koniec stycznia (w odniesieniu do PIT-4R i PIT-8AR ) są ostatecznymi datami, do których obowiązek powinien zostać spełniony. Tym samym od 1 stycznia w roku połączenia do dnia zarejestrowania połączenia, to Spółka Przejmowana będzie zobowiązana sporządzić informacje podatkowe za rok poprzedzający rok połączenia. Jedynie w sytuacji, w której Spółka Przejmowana nie wypełni swojego obowiązku do dnia połączenia – Spółka Przejmująca będzie wówczas zobowiązana do wystawienia informacji oraz deklaracji podatkowych.

Reasumując, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych przez Spółkę Przejmującą za rok w którym nastąpi połączenie, natomiast za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpi połączenie, do dnia zarejestrowania połączenia to na Spółce Przejmowanej będą ciążyły obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, że orzeczenia to dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatnika osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin