Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.438.2018.1.DP
z 22 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r. ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. Podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponadto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 12 września 2018 r. Wnioskodawca otrzymał od żony w formie darowizny przedsiębiorstwo. Umowę darowizny sporządzono u notariusza. Z ww. umowy wynika, że wartość darowizny (firmy) wynosi 400.000 zł. Wnioskodawca z żoną posiadają wspólność majątkową. Wnioskodawca skorzystał ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn ww. darowizny.

Żona Wnioskodawcy po przekazaniu przedsiębiorstwa zlikwidowała działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Podatek dochodowy opłacała na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, była także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W darowiźnie Wnioskodawca otrzymał środki trwałe, które w firmie żony były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki trwałe były amortyzowane, a odpisy amortyzacyjne stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić środki trwałe otrzymane w darowiźnie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej (w wysokości wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych w działalności żony), pomniejszonej o dotychczasowe odpisy dokonane w firmie jego żony.

Następnie Wnioskodawca zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów. Ww. środki trwałe w większości (podobnie jak w firmie żony) będą wykorzystywane do świadczenia usług transportowych w celu uzyskiwania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane w darowiźnie środki trwałe mogą być wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy dokonywane w firmie żony?
2. Czy dokonane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca uważa, że otrzymane w darowiźnie środki trwałe będą mogły zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, że dany składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych jeżeli zostaną spełnione następujące warunki:

• składnik majątku stanowi własność podatnika,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania a przewidziany okres używania tego składnika na potrzeby działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
• składnik ten jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej.

Środki trwałe zostaną wprowadzone do ewidencji w wartości początkowej zgodnie z art. 22g ust. 12 i ust. 13 pkt 5, które mówią, że wartość początkową środków oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości początkowej określonej w ewidencji podmiotu zmieniającego (w tym przypadku w firmie żony), jeżeli składniki majątku były przed zmianą wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy odpisy amortyzacyjne będą dokonywane z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów w firmie żony, a także będzie kontynuowana metoda amortyzacji przyjętą przez żonę Wnioskodawcy. W trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej żona Wnioskodawcy nabywała środki trwałe, wprowadzała je do ewidencji środków trwałych i amortyzowała je.

W związku z tym, że ww. środki trwałe w większości będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do świadczenia usług (osiągania przychodu), to po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą amortyzowane, a dokonywane odpisy będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w firmie Wnioskodawcy.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów nie są odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie (wyjątek spadek) jeżeli nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 9 przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a nie stosuje się do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny jeżeli darczyńca dokonywał odpisów od tych składników. Odpisy były dokonywane przez żonę Wnioskodawcy w prowadzonej przez nią działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22g ust. 12 omawianej ustawy w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków – jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 23 ust. 9 ww. ustawy przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca we wrześniu 2018 r. otrzymał od żony w formie darowizny przedsiębiorstwo. Wnioskodawca z żoną posiadają wspólność majątkową. Żona Wnioskodawcy po przekazaniu przedsiębiorstwa zlikwidowała działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Wnioskodawca w darowiźnie otrzymał środki trwałe, które w firmie żony były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki trwałe były amortyzowane, a odpisy amortyzacyjne stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie cytowany uprzednio przepis art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, zwolnione od podatku od spadków i darowizn. Otrzymane w darowiźnie środki trwałe wykorzystywane były bowiem przez żonę Wnioskodawcy (darczyńcę) w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i były przez nią amortyzowane. Zatem Wnioskodawca (obdarowany) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych winien przyjąć je w wartości określonej przez żonę (darczyńcę) – nastąpi bowiem kontynuacja amortyzacji. Kontynuując amortyzację opisanych we wniosku środków trwałych Wnioskodawca zobowiązany będzie do uwzględnienia wysokości dokonanych już przez żonę odpisów oraz przyjęcia wybranej przez nią metody amortyzacji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.