Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.482.2018.1.SO
z 21 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania odsetek oraz opłat naliczanych od wierzytelności otrzymywanych od dłużników za przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 updop – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania odsetek oraz opłat naliczanych od wierzytelności otrzymywanych od dłużników za przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 updop.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką celową, która została utworzona dla potrzeb przeprowadzenia programu sekurytyzacji (dalej: „Sekurytyzacja”, „Transakcja Sekurytyzacyjna”) wierzytelności wynikających z udzielonych przez (…) S.A. (dalej: „Bank”) kredytów samochodowych (dalej: „Wierzytelności”).

Spłata kredytów udzielonych przez Bank oraz należnych od niech odsetek ze swej natury rozłożona jest na kilka lat. Istotą Sekurytyzacji jest uzyskanie przez Bank finansowania przed terminem wymagalności poszczególnych rat kredytowych i odsetkowych, poprzez odpłatne zbycie Wierzytelności na rzecz Spółki, która nabycie tych Wierzytelności finansuje emisją obligacji. W efekcie Transakcji Sekurytyzacyjnej zostają osiągnięte przez Bank następujące korzyści: poprawa bieżącej sytuacji płynnościowej Banku, obniżenie kosztu finansowania poprzez emisję tańszego długu zabezpieczonego oraz lepsze dopasowanie zapadalności aktywów i pasywów.

Jak wyżej wskazano, Wierzytelności wynikają z kredytów samochodowych udzielonych przez Bank kredytobiorcom (dalej: „Dłużnicy”), zatem Spółka, po nabyciu Wierzytelności, stała się podmiotem uprawnionym do spłacanych przez Dłużników rat kapitałowych oraz odsetek. Spłaty te dokonywane są przez kredytobiorców zgodnie z zawartymi umowami kredytowymi. Za nabyte Wierzytelności Spółka zapłaciła Bankowi określoną cenę, która została ustalona w oparciu o określoną metodę wyceny uwzględniającą pozostającą do spłaty nominalną kwotę główną danej Wierzytelności oraz kwotę odsetek należnych od kredytobiorców z tytułu przedmiotowych Wierzytelności, jak również odpowiednią metodę dyskonta.

Celem sfinansowania zakupu Wierzytelności od Banku, Spółka wyemitowała obligacje, jak również zaciągnęła w Banku pożyczki podporządkowane (dalej: „Finansowanie”). Uzyskanie Finansowania ma ścisły związek z zakupem Wierzytelności, zostało ono bowiem zorganizowane wyłącznie w jednym celu, a mianowicie dla zapewnienia środków na zakup Wierzytelności od Banku. Uzyskane finansowanie z tytułu obligacji jest zabezpieczone Wierzytelnościami nabytymi przez Spółkę, co powoduje, iż koszt pozyskanego w formie obligacji finansowania jest istotnie niższy, niż ewentualna emisja długu niezabezpieczonego bezpośrednio przez Bank. Spółka nie prowadzi, nie będzie prowadziła i, zgodnie z założeniami Sekurytyzacji oraz wymogami prawa (w tym ustawą Prawo bankowe, o czym poniżej), nie może prowadzić żadnej innej działalności gospodarczej, poza tą, która jest związana z przeprowadzaną Sekurytyzacją.

Zgodnie z istotą przeprowadzanej Sekurytyzacji, środki finansowe uzyskiwane z tytułu spłaty Wierzytelności przez kredytobiorców (tj. raty kapitałowe oraz odsetki) przeznaczane są (po pokryciu zobowiązań publicznoprawnych, kosztów związanych z funkcjonowaniem Spółki i innych kosztów związanych z przeprowadzaną Sekurytyzacją) w całości na spłatę zaciągniętego Finansowania (z zastrzeżeniem okresu rewolwingowego, o czym poniżej), w tym na zapłatę odsetek od tego Finansowania. Innymi słowy, celem działania Spółki nie jest generowanie zysku z tytułu nabycia i ściągnięcia Wierzytelności, ponieważ zysk wynikający ze spłat dokonanych przez kredytobiorców ma być przekazywany do obligatariuszy oraz do Banku. Spółka zobowiązana jest oczywiście również do spłaty części kapitałowych uzyskanego Finansowania (czyli wykupu obligacji i spłaty kwoty głównej zaciągniętych pożyczek podporządkowanych). W zamian za kompleksową usługę sekurytyzacji polegającą m.in. na nabyciu Wierzytelności w ramach Transakcji Sekurytyzacyjnej Spółka otrzymuje od Banku odpowiednie wynagrodzenie.

Transakcje sekurytyzacyjne stanowią szczególny instrument pozyskiwania finansowania. W przypadku sekurytyzacji wierzytelności bankowych (czyli, jak w przypadku Sekurytyzacji opisanej w niniejszym wniosku), instytucja ta została bezpośrednio uregulowana w przepisach Prawa bankowego. Zgodnie z art. 92a ust. 3 Prawa bankowego, bank może przenieść w drodze umowy wierzytelności na spółkę kapitałową w celu emisji przez tę spółkę papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności. Zgodnie z ust. 4 powyższego artykułu, przedmiotem działalności spółki celowej może być wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, a także wykonywanie czynności z tym związanych. Powyższy ustęp stanowi również, że spółka celowa nie może być powiązana kapitałowo lub organizacyjnie z Bankiem. Dla bezpieczeństwa interesariuszy transakcji konieczne jest, aby właściciel spółki celowej nie był zainteresowany w zmianie sposobu jej funkcjonowania lub nastawiony na czerpanie zysków ze spółki celowej lub transakcji sekurytyzacji. W europejskich sekurytyzacjach standardem jest powoływanie na potrzeby transakcji właściciela spółki celowej w formie holenderskiej fundacji sierocej (Stichting), która zgodnie z literą prawa nie ma dalszych właścicieli i nie może być nastawiona na osiąganie zysku. Analogiczne rozwiązanie zastosowane zostało w omawianej Transakcji Sekurytyzacyjnej. Dzięki temu rozwiązaniu struktura Sekurytyzacji jest szczelna i pozwala na pełną współmierność przychodów i kosztów na poziomie Spółki.

Na sekurytyzację bankową składa się kilka charakterystycznych, przedmiotowo istotnych elementów, które częściowo wskazane zostały już powyżej. Dlatego też, całościowy program Sekurytyzacji przeprowadzony przez Bank z udziałem Spółki wymaga uczestnictwa określonych partnerów biznesowych oraz ściśle połączonych konstrukcji prawnych, które tworzą przedmiotową Transakcję Sekurytyzacyjną. Omawiana Sekurytyzacją prowadzona jest w następujący sposób:

1. Celem uzyskania finansowania przed datą wymagalności kredytów samochodowych, na podstawie umowy o sekurytyzację Bank przeniesie do Spółki Wierzytelności w zamian za określoną cenę;
   
2. Powyższa cena płacona przez Spółkę została sfinansowana ze środków uzyskanych z emisji obligacji oraz zaciągniętych pożyczek. Zabezpieczeniem wyemitowanych przez Spółkę obligacji są Wierzytelności.
   
3. Bank, w związku z udzieleniem kredytów samochodowych, z których wywodzą się Wierzytelności, posiada pełną wiedzę na temat przedmiotowych kredytów i kredytobiorców, terminów spłat, zasad wyliczania odsetek, etc. Dlatego też, ze względów praktycznych, obsługa operacyjna i administracyjna Wierzytelności pozostaje w dalszym ciągu wykonywana przez Bank na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Spółką a Bankiem (Umowa Serwisowa). W konsekwencji, kredytobiorcy spłacają kredyty wynikające z Wierzytelności, jak również należne odsetki na wskazany rachunek Banku. Bank ma obowiązek przekazywać do Spółki środki finansowe pochodzące ze spłaty Wierzytelności przez kredytobiorców kilka razy w miesiącu. W zamian za te usługi (Usługi Serwisowe), Bank uzyskuje od Spółki wynagrodzenie (Wynagrodzenie Serwisowe), naliczane za dany miesiąc. Bank pełni jedynie funkcję administratora płatności i dokumentacja prawna Sekurytyzacji dopuszcza możliwość powierzenia w konkretnych sytuacjach tej funkcji podmiotowi innemu niż Bank. W takim przypadku Dłużnicy zostaną zobowiązani do spłaty Wierzytelności oraz należnych odsetek na rachunki prowadzone na rzecz Spółki przez podmioty inne niż Bank. Bank przestaje wówczas pełnić rolę podmiotu świadczącego Usługi Serwisowe;
   
4. Jak wyżej wskazano, generalnie wszystkie środki finansowe otrzymane przez Spółkę z tytułu spłat Wierzytelności przez kredytobiorców, które pozostaną Spółce po pokryciu podstawowych kosztów administracyjnych (tj. zobowiązań publicznoprawnych, kosztów funkcjonowania, itp.), są przekazywane obligatariuszom oraz Bankowi tytułem spłaty części kapitałowej udzielonego Finansowania, zapłaty odsetek od udzielonego Finansowania oraz Wynagrodzenia Serwisowego. Spółka ma obowiązek przekazywania tych środków pieniężnych po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego, w ciągu kilkunastu pierwszych dni kolejnego miesiąca.
   
   

Przekazywanie środków finansowych po upływie miesiąca kalendarzowego związane jest z koniecznością odpowiedniego wyliczenia sumy kwot należnych poszczególnym podmiotom dostarczającym Finansowanie za dany miesiąc i podyktowane jest względami technicznymi i systemowymi, które nie pozwalają w praktyce na przekazywanie tych środków z taką samą częstotliwością i w tych samych terminach, w których otrzymywane są przez Spółkę spłaty z tytułu Wierzytelności (czyli w tym samym miesiącu). Dodatkowo płatność odsetek od Finansowania kilka razy w miesiącu byłaby sprzeczna z praktyką rynkową, w szczególności zaś z wymaganiami nabywców obligacji.

Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r („CRR”) w transakcjach sekurytyzacji ryzyko kredytowe związane z pulą wierzytelności musi być podzielone na transze, płatności dokonywane w transakcji zależą od dochodów z puli wierzytelności, zaś hierarchia transz określa rozkład strat w czasie trwania transakcji lub programu (tzn. określa kolejność regulowania zobowiązań). Dokładnie te wymogi stawiane przez ustawodawcę nadają kształt przygotowywanej Transakcji Sekurytyzacyjnej. Spółka posiada dwie kategorie pozyskanego Finasowania: obligacje skierowane do inwestorów (uprzywilejowane względem pożyczek) oraz podporządkowane wobec obligacji pożyczki udzielone przez Bank. Uprzywilejowane obligacje są spłacane w pierwszej kolejności, zarówno w części odsetkowej, gdzie oprocentowanie obligacji (kupon) jest płacone bezpośrednio po pokryciu zobowiązań publicznoprawnych i kosztów związanych z obsługą Spółki przez strony trzecie (opłaty dla banku prowadzącego rachunek, depozytariusza, audytora, administratora portfela itp.) oraz części podstawowej Wynagrodzenia Serwisowego, jak i w części kapitałowej, gdzie po okresie rewolwingowym spłaty kapitałowe z Wierzytelności są w całości przekazywane na spłatę obligacji, aż do ich pełnego umorzenia. Z kolei podporządkowane pożyczki są spłacane w dalszej kolejności. Jeśli chodzi o spłaty kapitałowe, pożyczki podporządkowane są spłacane dopiero po pełnym umorzeniu obligacji, zaś jeśli chodzi o spłaty odsetkowe, to odsetki od pożyczek podporządkowanych są spłacane po pokryciu odsetek od obligacji, co miesiąc.

Jednocześnie w Transakcji Sekurytyzacyjnej występuje mechanizm samobilansowania przychodów i kosztów wynikający z warunku zależności wysokości płatności od dochodów z puli Wierzytelności. Mechanizm ten polega na zmiennej wysokości Wynagrodzenia Serwisowego. Wynagrodzenie Serwisowe jest podzielone na dwie części:

1. część podstawową Wynagrodzenia Serwisowego, której wysokość jest określona jako ułamek procenta wartości obsługiwanego portfela Wierzytelności, znajdującą się w hierarchii płatności na tym samym poziomie co płatność na rzecz podmiotów trzecich obsługujących Transakcję Sekurytyzacyjną (opłaty dla banku prowadzącego rachunek, depozytariusza, audytora itp.) oraz
   
   
2. część dodatkową Wynagrodzenia Serwisowego, w kwocie środków pozostającej do dyspozycji po dokonaniu pozostałych płatności, znajdującej się najniżej w hierarchii płatności, która pośrednio odzwierciedla efektywność świadczenia Usług Serwisowych.
   
   
   

W ten sposób, wszelkie uzyskane przez Spółkę przychody nieskonsumowane przez koszty wynikające z płatności o wyższym priorytecie (zobowiązania publicznoprawne, koszty stron trzecich, podstawowa część Wynagrodzenia Serwisowego, oprocentowanie od Finansowania oraz spłaty kwot głównych Finansowania) są wypłacane właśnie w formie dodatkowej części Wynagrodzenia Serwisowego.

Cel i zasadność dokonywania Transakcji Sekurytyzacji najlepiej widać na poziomie skonsolidowanym. Ze względu na fakt, iż Bank jest dostarczycielem pożyczek podporządkowanych oraz że wymagana hierarchia płatności zakłada pokrywanie spłat pożyczek podporządkowanych w przedostatniej kolejności (przed dystrybucją nadwyżki przychodów w postaci dodatkowej części Wynagrodzenia Serwisowego), i tylko o ile są dostępne środki po zaspokojeniu pozostałych zobowiązań Spółki, Bank przez cały okres trwania Transakcji Sekurytyzacyjnej rozpoznaje ryzyko sekurytyzowanych Wierzytelności i w konsekwencji rozpoznaje w ujęciu bilansowym cały portfel sekurytyzowanych Wierzytelności, pomimo prawnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki. Wynika to z faktu, że w sensie ekonomicznym, Bank ponosi ryzyko związane z sekurytyzowanymi Wierzytelnościami, ponieważ w świetle zapisów Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 39 nie są spełnione przesłanki do usunięcia sekurytyzowanych aktywów ze sprawozdania finansowego Banku, tj. ryzyko i korzyści związane z portfelem Wierzytelności pozostaną w Banku. Co więcej, Spółka podlega konsolidacji. Na poziomie skonsolidowanym jedynym efektem Transakcji Sekurytyzacyjnej jest zatem pozyskanie przez Bank finansowania z tytułu emisji zabezpieczonych obligacji, po uwzględnieniu kosztów przygotowania i obsługi struktur). W tym ujęciu strumień odsetkowy z Wierzytelności nie jest w zasadzie widoczny, ponieważ jest przekazywany w całości do Spółki i po uiszczeniu kosztów związanych obligacjami (i strukturą pozwalającą na ich wyemitowanie) powraca do Banku w formie oprocentowania pożyczek podporządkowanych oraz dodatkowej części Wynagrodzenia Serwisowego, której wysokość jest uzależniona do wielkości strumienia spłat kredytobiorców.

Transakcja Sekurytyzacyjna przewiduje 2 letni okres rewolwingowy, w którym spłaty Wierzytelności w części odpowiadającej spłatom kapitału tych Wierzytelności są wykorzystywane przez Spółkę do nabywania kolejnych pakietów Wierzytelności wynikających z kredytów samochodowych. Nabyte w ten sposób przez spółkę Wierzytelności spełniają analogiczne wymogi w zakresie ich jakości, ustalonej ceny itp. jak w przypadku Wierzytelności nabytych pierwotnie. Analogiczne są również zasady przekazywania do Spółki środków pochodzących ze spłaty Wierzytelności przez kredytobiorców oraz reguły stosowane do spłat odsetek z tytułu uzyskanego przez Spółkę Finansowania. Pozostała część spłat Wierzytelności (tj. odpowiadająca spłatom odsetek) jest, jak wskazano powyżej, w całości wydatkowana przez Spółkę na pokrycie należności publicznoprawnych, kosztów administracyjnych, odsetek płatnych przez Spółkę od Finansowania, a także na Wynagrodzenie Serwisowe.

Po okresie rewolwingowym, całość przychodów Spółki jest wypłacana na pokrycie należności publicznoprawnych, kosztów administracyjnych, spłatę kapitału oraz odsetek z tytułu Finansowania i Wynagrodzenie Serwisowe.

Do odsetek od Finansowania płaconych przez Spółkę nie mają zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ani art. 15c Ustawy o CIT. Jest to okoliczność faktyczna, nie będąca przedmiotem interpretacji.

Należy zaznaczyć, że pomimo prawnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki, nadal pozostają one w aktywach Banku (w ujęciu rachunkowym) i jako takie, zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych (PNIF) są uwzględnione w podstawie opodatkowania PNIF.

Koszty odsetkowe ponoszone przez Spółkę w związku z Finansowaniem zaciągniętym na zakup Wierzytelności oraz Wynagrodzenie Serwisowe są ujęte dla celów rachunkowych w tym okresie obrotowym, za który są naliczone, ponieważ dla celów rachunkowych zachodzi współmierność pomiędzy ponoszonymi kosztami odsetkowymi od Finansowania oraz Wynagrodzeniem Serwisowym a uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami ze spłat Wierzytelności.

Spółka jest zobowiązana do sporządzania sprawozdań finansowych, lecz nie składa ich wcześniej niż przed upływem 20 dnia po zakończeniu roku podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu przez Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem Banku, stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT?
2. Czy odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu przez Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem innego niż Bank podmiotu (w przypadku gdy dojdzie do zmiany podmiotu świadczącego Usługi Serwisowe) stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Re. 1

Zdaniem Spółki, odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu prze Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem Banku, stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 13, „przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego”, natomiast zgodnie z art. 15c ust. 12, do kosztów finansowania dłużnego zalicza się m.in. „opłaty, prowizje, premie, część odsetkowa raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały poniesione”.

Jak podniesiono w opisie stanu faktycznego, w ramach Sekurytyzacji, Spółka nabywa Wierzytelności z tytułu kredytów, na skutek czego staje się wierzycielem Dłużników z tytułu wierzytelności generujących odsetki oraz opłaty (wierzytelności pożyczkowych lub kredytowych).

Trzeba podkreślić, że nabywając wierzytelności, Spółka nie zmienia natury tych Wierzytelności, lecz nabywa prawa Banku przysługujące mu z tytułu danej umowy kredytu. Na skutek nabycia Wierzytelności przez Spółkę, pomiędzy Dłużnikiem a Spółką powstaje relacja, do której odpowiednie zastosowanie mają przepisy prawa regulujące stosunek kredytu. Nowym wierzycielem Dłużnika, w miejsce Banku staje się Spółka i to Spółka może domagać się od Dłużnika, oprócz spłacenia pozostałej części kwoty głównej kredytu (odpowiadającej nabytej Wierzytelności) także zapłaty odsetek oraz ewentualnie opłat. Zatem należy uznać, że podstawą dokonywanych przez Dłużnika płatności odsetek oraz opłat jest nadal stosunek kredytu, ale na skutek nabycia Wierzytelności, podmiotem, na którego rzecz te odsetki, opłaty są naliczane i wypłacane jest Spółce.

Z powyższego wynika, że odsetki płacone przez Dłużników od danej Wierzytelności, naliczone po dniu nabycia Wierzytelności przez Spółkę, powinna ona traktować właśnie jak odsetki w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 15c ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, definiując przychody o charakterze odsetkowym, oprócz odsetek wymienia także „inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego”. Z kolei definicja kosztów finansowania dłużnego znajduje się w ust. 12, tego artykułu i oprócz odsetek obejmuje ona także „opłaty, prowizje, premie, część odsetkowa raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależne na rzecz kogo zostały poniesione”. Ponieważ art. 15c ust. 13 wskazuje jako inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom te przychody, które odpowiadają analogicznym kosztom traktowanym jako koszty finansowania dłużnego, a do kosztów finansowania dłużnego zaliczane są opłaty(co wynika wprost z brzmienia cytowanego powyżej przepisu), zatem opłaty otrzymywane przez Spółkę od zakupionych w procesie sekurytyzacji wierzytelności, naliczane na rzecz Spółki (a więc po dacie nabycia wierzytelności przez Spółki), stanowią dla Spółki przychody równoważne ekonomicznie odsetkom.

W konsekwencji, odsetki oraz opłaty uzyskiwane przez Spółkę od Wierzytelności dłużnych nabytych w procesie Sekurytyzacji, Spółka powinna traktować jako odpowiednio odsetki oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom, a zatem jako przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warto też zauważyć, że poprzez otrzymanie wynagrodzenia za zbywane Wierzytelności, środki finansowe Banku dotychczas zaangażowane w finansowanie Dłużników zostają uwolnione (ich równowartość, po potrąceniu dyskonta, zostaje wypłacona Bankowi przez Spółkę), a w ich miejsce zaangażowane zostają środki finansowe Spółki, zebrane w procesie emisji papierów wartościowych (obligacji). Zatem, odsetki płacone przez Dłużników są efektywnie wynagrodzeniem za korzystanie ze środków finansowych (kapitału) Spółki.

Ponadto należy zauważyć, że celem art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ograniczenie nadużywania płatności odsetek jako instrumentu unikania opodatkowania poprzez zaniżanie podstawy opodatkowania. Przepis ten, wprowadzony w związku z implementacją dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 zastąpił dotychczasowe przepisy o niedostatecznej kapitalizacji. Zgodnie z tym przepisem: podatnicy podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce „są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”.

Co za tym idzie, biorąc pod uwagę wykładnię celowościową Ustawy o CIT oraz wytyczne implementowanej dyrektywy nie ma podstaw, aby spółki celowe służące wyłącznie transakcjom sekurytyzacyjnym były efektywnie objęte limitami w zakresie ponoszenia kosztów finansowania dłużnego. Spółka celowa utworzona do realizacji transakcji sekurytyzacji jest podmiotem utworzonym ze względów formalnych, którego celem jest pozyskanie alternatywnego finansowania przez bank. Spółka nie jest nakierowana na osiągnięcie zysku, a wręcz natura transakcji zakłada, że taki zysk powstawać nie powinien. Zysk ów nie mógłby być przez kogokolwiek skonsumowany, gdyż jedynym właścicielem spółki jest fundacja sieroca (tzn. nieposiadająca właścicieli/udziałowców).

Konkludując, odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu prze Spółkę, uzyskiwane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem Banku, stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art,15c ust. 13 ustawy o CIT.

Re. 2.

Zdaniem Spółki, odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu prze Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem innego niż Bank podmiotu (w przypadku gdy dojdzie do zmiany podmiotu świadczącego Usługi Serwisowe), stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. l5c ust. 13 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska podatnika w zakresie pytania nr 2 jest analogiczne jak w zakresie pytania nr 1. Argumentacja przedstawiona w punkcie 1, powyżej, pozostaje aktualna, ponieważ bez znaczenia jest jaki podmiot pełni funkcję pośrednika przekazującego płatność od Dłużników do Spółki: czy jest to Bank czy też inny podmiot, który przejmie obowiązki świadczenia Usług Serwisowych. Rola takiego podmiotu jest sprowadzona do funkcji pomocniczej: przekazywania płatności pomiędzy Dłużnikami a Spółką, i nie wpływa na kwalifikację natury płatności dokonywanej przez Dłużników na rzecz Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1 i 2

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca jest spółką celową, która została utworzona dla potrzeb przeprowadzenia programu sekurytyzacji wierzytelności wynikających z udzielonych przez Bank kredytów samochodowych.

Sekurytyzacja prowadzona jest w następujący sposób:

• Bank przenosi do Spółki Wierzytelności w zamian za określoną cenę,
• cena płacona przez Spółkę jest finansowana ze środków uzyskanych z emisji obligacji oraz zaciągniętych pożyczek,
• na podstawie Umowy Serwisowej, obsługa operacyjna i administracyjna Wierzytelności pozostaje w dalszym ciągu wykonywana przez Bank. W konsekwencji, kredytobiorcy spłacają kredyty wynikające z Wierzytelności, jak również należne odsetki na wskazany rachunek Banku. Bank następnie ma obowiązek przekazywać do Spółki środki finansowe pochodzące ze spłaty Wierzytelności przez kredytobiorców kilka razy w miesiącu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Bank pełni jedynie funkcję administratora płatności i dokumentacja prawna Sekurytyzacji dopuszcza możliwość powierzenia w konkretnych sytuacjach tej funkcji podmiotowi innemu niż Bank. W takim przypadku Dłużnicy zostaną zobowiązani do spłaty Wierzytelności oraz należnych odsetek na rachunki prowadzone na rzecz Spółki przez podmioty inne niż Bank.
  
  

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu przez Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej jako: ustawa nowelizująca) nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego. Przesłanką dokonania tych zmian była konieczność dostosowania tej regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (zwanej dalej: „dyrektywą ATAD”).

W ramach implementacji dyrektywy, dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki.

1 stycznia 2018 roku ustawą nowelizującą z dnia 27 października 2017 r. zmianie uległy regulacje zawarte w art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: updop) (art. 2 pkt 16 ustawy nowelizującej), zaś przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop zostały uchylone (art. 2 pkt 19 lit. a tiret dwunaste ustawy zmieniającej). Ponadto ustawą zmieniającą zostały uchylone także ust. 7b, 7g i 7h.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. z tym że przepisy:

• art. 21 ust. 1 pkt 90b, art. 25 ust. 4 oraz art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. c, ust. 7a pkt 8 i 14 oraz ust. 7c i 7e ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
  

• art. 11 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
  

– stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Ponadto art. 4 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2.

Art. 7 ustawy nowelizującej precyzuje, że do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.) podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Pojęcie przychodów o charakterze odsetkowym zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 15c ust. 13 updop. Zgodnie z tym przepisem, przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się natomiast, na podstawie art. 15c ust. 12 updop, wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Skoro zatem przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związany z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w tym m.in. kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, to za równoważne ekonomicznie tym kosztom przychody uznać należy wszelkiego rodzaju przychody związane z przekazaniem innym podmiotom środków finansowych oraz należności uzyskane za korzystanie przez te inne podmioty z tych środków, w tym m.in. otrzymane od kontrahentów kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, a także uzyskane odsetki – zarówno od środków na rachunku bieżącym, jak i od lokat.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że odsetki oraz opłaty naliczane od Wierzytelności po ich nabyciu przez Spółkę, otrzymywane przez Spółkę od Dłużników za pośrednictwem Banku, jako otrzymywane kart i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 3 updop.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.